Επιστροφή στο… μέλλον!Όταν ήταν ακόμα πιτσιρίκι, οι γονείς του ήταν ξεκάθαροι. Ο Ρότζερ και η Αντολφίν είχαν αποφασίσει ότι όσο ταλέντο κι αν είχαν, προτεραιότητα για τα παιδιά τους θα είχε το σχολείο. Ο Ρομελού ήταν ο πρώτος που θα έπαιρνε το μάθημα, ο εξίσου ταλαντούχος Τζόρνταν, ακολούθησε τον ίδιο δρόμο. Λίγα χρόνια μετά, ο μεγάλος γιος αποφοιτούσε από το λύκειο – έστω κι αν από κάποιο σημείο και μετά πήγαινε τρεις με τέσσερις φορές την εβδομάδα - με ειδικότητα στον τουρισμό και τις δημόσιες σχέσεις, ενώ είχε τη δυνατότητα να επικοινωνεί σε έξι γλώσσες! Ο Λουκάκου μιλάει ολλανδικά, γαλλικά, ισπανικά, αγγλικά και κογκολέζικα και καταλαβαίνει γερμανικά! Το καλύτερο κομμάτι στο σχολείο, όμως, ήταν οι εκδρομές. Και χάρη στην επιμονή των γονιών του δεν έχασε και την ευκαιρία να επισκεφτεί ως μαθητής το… μέλλον του.
«Στην πέμπτη και στην έκτη τάξη πήγαμε στο Λονδίνο για τρεις μέρες. Δεν ήξερα ότι κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας στην πόλη θα πηγαίναμε στο γήπεδο της Τσέλσι. Όταν είδα μπροστά μου στο πούλμαν ένα τεράστιο μπλε κτήριο, αναρωτήθηκα τι είναι. Κι όταν πλησιάσαμε και είδα ότι ήταν το «Stamford Bridge» έπαθα σοκ», θυμάται ο Λουκάκου, που μεγάλωσε με δύο αφίσες στο δωμάτιό του. Πάνω από το κεφάλι του ήταν ο Ντιντιέ Ντρογκμπά και κάπου πιο πέρα ο Νικολά Ανελκά. Το πρώτο του πρότυπο ήταν ο πατέρας του, Ρότζερ, που έπαιξε ποδόσφαιρο επαγγελματικά σε Τουρκία και Βέλγιο.
«Για πολύ ώρα δεν μπορούσα να μιλήσω. Να βγάλω λέξη. Κάποια στιγμή η τάξη μου πήγε να δει τα αποδυτήρια κι εγώ έμεινα να χαζεύω το γήπεδο. Φανταζόμουν τον εαυτό μου να παίζει δίπλα στον Ντιντιέ Ντρογκμπά και στους άλλους παίκτες. Ένας δάσκαλος με ρώτησε τι κάνω; «Μια μέρα θα παίξω εδώ», του απάντησα». Ο Ρομελού είχε να το λέει πως έβγαλε μόνο εκείνη την ημέρα γύρω στις 300 φωτογραφίες που ακόμα έχει στον υπολογιστή του. Ο δάσκαλος έχει να θυμάται το τηλεφώνημα που του έκανε ο πρώην μαθητής του, όταν θα υπέγραφε στον αγγλικό σύλλογο. «I told you so», που συνηθίζουν να λένε στην Βρετανία!
Το πιο σπουδαίο δώρο!
Πριν υπογράψει στην Τσέλσι, πριν καν τελειώσει το σχολείο, ο Ρομελού Λουκάκου ήταν ένα παιδί που ζούσε με τα όνειρά του. Κι ένας ποδοσφαιριστής, που είχε γίνει διεθνής από τα 16 του χρόνια με την Εθνική Αντρών του Βελγίου και που πολιορκούσαν οι περισσότερες ευρωπαϊκές ομάδες. Το βέτο είχε προ πολλού τεθεί από την Άντερλεχτ και την οικογένειά του: Θα φύγει μόνο όταν τελειώσει το σχολείο! Οι φήμες εκείνη την εποχή ήθελαν τη βελγική ομάδα να περιμένει ένα ποσό γύρω στα 30 εκ. ευρώ όταν με το καλό ενηλικιωθεί ο επιθετικός και ήθελαν το παιχνίδι να παίζεται κάτω από το τραπέζι.
Ο Ζοσέ Μουρίνιο είχε επισκεφτεί τους γονείς του για λογαριασμό της Ρεάλ Μαδρίτης το κρίσιμο καλοκαίρι του 2011, ο Αρσέ Βενγκέρ λέγεται ότι προσπαθούσε από τα 12 του χρόνια να τον πείσει να πάει στην Άρσεναλ, άλλα την ειδοποιό διαφορά θα έκανε εκείνος, ο ένας για τον Λουκάκου. «Ήταν η μέρα μετά τα 17α γενέθλιά μου. Ήμουν με τον Βινσέντ Κομπανί στην Εθνική ομάδα και μιλούσε με τον Ντρογκμπά στο τηλέφωνο. Ξαφνικά μου το έδωσε! Ήταν μια πάρα πολύ έντονη στιγμή για μένα. Του έκανα χίλιες ερωτήσεις. Πώς έβαλες αυτό το γκολ; Τι κάνεις στην προπόνηση; Πώς είναι να παίζεις στο «Stamford Bridge»; Μιλήσαμε περίπου είκοσι λεπτά με μισή ώρα. Τέτοιες ευκαιρίες δεν σου έρχονται συχνά στη ζωή και πρέπει να τις εκμεταλλεύεσαι».
Ο Ντιντιέ Ντρογκμπά θα παραδεχόταν με τη σειρά του ότι μίλησε με τον Λουκάκου όταν το θέμα της μεταγραφής του ήταν στο επίκεντρο, αφού δεν ένιωθε ότι είχε κάτι να κρύψει. Δεν έγινε γνωστό αν τον συμβούλεψε ή όχι να αποδεχτεί την πρόταση της Τσέλσι, αλλά ούτως ή άλλως έμοιαζε με μια αναπόφευκτη διαδρομή. «Όταν ήμουν μικρός είχα δύο φανέλες του Ντρογκμπά», δήλωνε ο Βέλγος επιθετικός. «Μία για να παίζω με τους φίλους μου στον δρόμο και μία για να κοιμάμαι. Πάντα φορούσα τα παπούτσια που φορούσε, τουλάχιστον μέχρι να κάνω συμβόλαιο με την adidas. Έβλεπα όλη μέρα την προπόνηση της Τσέλσι στην τηλεόραση. Κανείς άλλος δεν το έκανε αυτό. Όλοι με έλεγαν τρελό, η μαμά μου με έλεγε τρελό».
Μαζί και χώρια…
Ο τρελός δικαιώθηκε… Το καλοκαίρι του 2011, ο Ρομελού Λουκάκου υπέγραφε τετραετές συμβόλαιο με την Τσέλσι και συναντούσε το είδωλό του! Ο Ντιντιέ Ντρογκμπά έμπαινε στον όγδοο συνεχόμενο χρόνο του με τη φανέλα των μπλε, εκείνον που θα του απέφερε την κατάκτηση του Champions League, αλλά και εκείνον που θα αποδεικνυόταν ο τελευταίος του (σ.σ. πριν τη φετινή επιστροφή) με την ομάδα που τον λάτρεψε. Οι δώδεκα μήνες ήταν αρκετοί για να ζήσει ο Βέλγος επιθετικός το όνειρό του, αφού για ένα χρόνο συνυπήρξε με τον Αφρικανό στα αποδυτήρια του «Stamford Brigde».
«Είχαμε το ίδιο στυλ, τις ίδιες κινήσεις και τα ίδια μαλλιά! Είναι απίστευτο να βρίσκομαι στην ίδια ομάδα μαζί του. Την ημέρα που μπήκε για πρώτη φορά στα αποδυτήρια, σκέφτηκα «Ω, Θεέ μου». Τον νιώθω σαν τον μεγάλο μου αδελφό και του το λέω συνέχεια. Κάθε μέρα του ζητούσα να μείνει στην ομάδα, να μείνει για μένα. Είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσαμε να παίξουμε μαζί. Στην προπόνηση συνεργαζόμαστε πολύ αποτελεσματικά».
Με το είδωλό του συναντήθηκε στο γήπεδο σε μια ολόκληρη σεζόν μόνο σε ένα ματς… Στις 13 Μαΐου στον αγώνα με την Μπλάκμπερν, ο Ντρογκμπά αντικατέστησε τον Λουκάκου στο 54’, όμως οι δυο τους δεν έπαιξαν μαζί ταυτόχρονα. Λίγες εβδομάδες αργότερα θα χώριζαν οι δρόμοι τους, με τον Ντιντιέ να φεύγει για την Κίνα και αργότερα να καταλήγει στην Τουρκία. Πάντα, όμως, κοιτούσε τον «μικρό αδελφό» που άφησε πίσω του και όποτε χρειάστηκε τον στήριξε και με το παραπάνω. Όπως, για παράδειγμα, τον προηγούμενο Αύγουστο που το χαμένο πέναλτι του Λουκάκου στον τελικό του Σούπερ Καπ με την Μπάγερν, στοίχησε τον τίτλο στην Τσέλσι.
«Μόνο όσοι δεν εκτελούν πέναλτι, δεν αστοχούν κι εσύ ήσουν αρκετά δυνατός για να το κάνεις. Μαθαίνεις, όπως κάποτε έμαθα κι εγώ με την κόκκινη κάρτα στη Μόσχα ή στον ημιτελικό με την Μπαρτσελόνα. Συνέχισε να δουλεύεις και θα έρθουν για σένα καλύτερες μέρες. Είσαι στην Τσέλσι, είσαι «μπλε» και οι μπλε ποτέ δεν τα παρατάνε».
Ο Λουκάκου δεν άλλαξε χρώμα, αλλά μέσα στο επόμενο 24ωρο του χαμένου πέναλτι θα άλλαζε ομάδα. Η Έβερτον τον αποκτούσε δανεικό και το παραμύθι με την αγαπημένη του ομάδα και οι συγκρίσεις με τον Ντιντιέ Ντρογκμπά σιγά-σιγά μειώνονταν. Οι δυο τους θα συναντιόντουσαν ξανά τον προηγούμενο Μάρτιο. Σε ένα φιλικό προετοιμασίας του Βελγίου με την Ακτή Ελεφαντοστού, το οποίο φυσικά και διεξήχθη στο «Stamford Bridge». Η ζωή, είναι γνωστό, ότι μπορεί να γίνει ειρωνική με πάρα πολλούς τρόπους.
«Γνωρίζω ότι είμαι το είδωλό του και έχουμε εξαιρετική σχέση. Είναι κολακευτικό για μένα να βλέπω ότι αποτελώ την έμπνευσή του, όμως πρέπει να σταματήσει αυτή η σύγκριση. Είναι μεγαλόσωμος, δεν αντιλέγω, όμως είναι ήδη πιο δυνατός από μένα κι έχει στοιχεία που εγώ δεν είχα. Φυσικά έχω κι εγώ τα δικά μου, που αποκτούνται μόνο με το χρόνο και την εμπειρία. Θα κάνει σπουδαία πράγματα κι έχει, ήδη, αρχή. Η πρόοδός του είναι καλύτερη από τη δική μου. Στα 19 του ο Ρομελού ήταν στην Τσέλσι. Εγώ στη Λε Μαν».
Το φιλικό έληξε ισόπαλο 2-2. Ο Λουκάκου δεν πέτυχε κανένα από τα δύο γκολ του Βελγίου που προηγήθηκε με 2-0. Η Ακτή Ελεφαντοστού κατόρθωσε να γυρίσει το ματς και να ισοφαρίσει στις καθυστερήσεις. Νωρίτερα, ο Ντιντιέ Ντρογκμπά είχε μειώσει σε 2-1. Το «Stamford Bridge» πάντα του ταίριαζε περισσότερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου