Από
τα 15 πρώτα παιχνίδια των προκριματικών του Τσάμπιονς Λιγκ, είχαμε τρία
διπλά (από Λίλ, Μπεσικτάς και Ντινάμο Ζάγκρεμπ), δύο ισοπαλίες με γκολ
(από ΑΠΟΕΛ και Στεάουα) και τρεις λευκές ισοπαλίες (από Κοπεγχάγη,
Παρτιζάν και Παναθηναϊκό).
Άρα, ο ΠΑΟ είναι μέσα στις οκτώ από τις 15 φιλοξενούμενες ομάδες που πήραν ένα καλό αποτέλεσμα. Όμως, είναι στις τρεις από τις οκτώ με το…χειρότερο καλό αποτέλεσμα, το 0-0. Κάπως έτσι πρέπει να δούμε, νομίζω, και τις πιθανότητες πρόκρισης του στα πλέϊ οφς του Τσάμπιονς Λιγκ. Αρκετές, αλλά…μέχρι εκεί.
Σίγουρα είναι πολύ σημαντικό για τον Παναθηναϊκό ότι η αντίπαλός του είναι φέτος χωρίς τον δικό της…Μπεργκ, αφού πούλησε τον περασμένο μήνα τον πρώτο της σκόρερ (Μπατσουαγί, με 21 γκολ), χωρίς να τον αντικαταστήσει,ενώ πούλησε τώρα και το δεύτερό της σκόρερ (Εζεκίελ, με 12 γκολ), επίσης χωρίς να τον έχει αναπληρώσει! Είναι δηλαδή μείον...33 γκολ!
Μοιάζει η Σταντάρ να μην έχει μεγάλες φιλοδοξίες φέτος για παρουσία της στο Τσάμπιονς Λιγκ, όμως αν «βγει» στη ρεβάνς το παιχνίδι των υπόλοιπων καλών μπροστινών της, του έξω δεξιά Γκαρσελά, του έξω αριστερά Μπιά και του έμπειρου φορ Ντε Καμάργκο, ο Παναθηναϊκός μπορεί να βρεθεί προ εκπλήξεων στη Λεωφόρο.
Άλλωστε, η μεγάλη εξάρτηση του ΠΑΟ από τον Μπεργκ έχει τα καλά, έχει και τα άσχημά της. Αν του βγουν οι φάσεις, όλα καλά. Αν δεν του «κάτσουν», ποιος θα βγάλει το φίδι από την τρύπα; Χθες είδαμε τον Πέτριτς, ένα τόσο έμπειρο παίκτη, ενώ βρέθηκε σε θέση βολής, έστω λίγο πλάγια, προτίμησε (χωρίς επιτυχία) την ασίστ στον Μπεργκ, παρά το σουτ. Γενικά, όλοι ψάχνουν τον Σουηδό για το γκολ, αλλά είδαμε και τι γκολ έχασε στο α΄ημίχρονο (πάλι από πάσα του Πέτριτς)…
Ο Ατζαγκούν πάλι δεν έδειξε πειστικός στο τελικό σουτ, ενώ ο γενικά ασταθής Καρέλλης μπήκε και πέρασε απαρατήρητος, σε αντίθεση με τον Κλωναρίδη, που απέδειξε με την κινητικότητά του και τα τρία του σουτ μέσα σε λίγα λεπτά ότι αυτός δικαιούνταν να είναι η αλλαγή κι όχι ο Καρέλλης. Όμως, στη ρεβάνς αμφιβάλλω αν θα βρει τόσους χώρους ο ταχύς Κλωναρίδης. Ο δε Πράνιτς έχει να βάλει γκολ από το…Καραϊσκάκη.
Ίσως μέσα από τις στημένες φάσεις να βρει ευκαιρίες ο ΠΑΟ, όπως έγινε και χθες με το Σίντεφελντ. Ο Τριανταφυλλόπουλος είχε δύο καίριες επεμβάσεις στην αρχή, αλλά επιθετικά δίστασε να βοηθήσει, σε σχέση με το Νάνο. Γενικά όμως, παίζοντας επί τόσους μήνες οι ίδιοι και οι ίδιοι τέσσερις παίκτες, η άμυνα έχει μία συνοχή.
Οι δύο ομάδες έχουν αρκετές ομοιότητες. Π.χ. και στις δύο υπήρχαν στις ενδεκάδες τους από τέσσερις-πέντε μικρής ηλικίας. Αλλά νομίζω ότι ο ΠΑΟ ίσως έπρεπε να κυνηγήσει πιο επίμονα ένα γκολ.
Σε τέτοια ματς, στα οποία η διαιτησία είναι σχεδόν ιδανική για το φιλοξενούμενο, υπό την έννοια ότι από τις δέκα φάσεις 50-50 πήγαν μόλις οι δύο στην έδρα, πρέπει να ψάχνεις το καλύτερο από τα πιθανά καλά αποτελέσματα….
Άρα, ο ΠΑΟ είναι μέσα στις οκτώ από τις 15 φιλοξενούμενες ομάδες που πήραν ένα καλό αποτέλεσμα. Όμως, είναι στις τρεις από τις οκτώ με το…χειρότερο καλό αποτέλεσμα, το 0-0. Κάπως έτσι πρέπει να δούμε, νομίζω, και τις πιθανότητες πρόκρισης του στα πλέϊ οφς του Τσάμπιονς Λιγκ. Αρκετές, αλλά…μέχρι εκεί.
Σίγουρα είναι πολύ σημαντικό για τον Παναθηναϊκό ότι η αντίπαλός του είναι φέτος χωρίς τον δικό της…Μπεργκ, αφού πούλησε τον περασμένο μήνα τον πρώτο της σκόρερ (Μπατσουαγί, με 21 γκολ), χωρίς να τον αντικαταστήσει,ενώ πούλησε τώρα και το δεύτερό της σκόρερ (Εζεκίελ, με 12 γκολ), επίσης χωρίς να τον έχει αναπληρώσει! Είναι δηλαδή μείον...33 γκολ!
Μοιάζει η Σταντάρ να μην έχει μεγάλες φιλοδοξίες φέτος για παρουσία της στο Τσάμπιονς Λιγκ, όμως αν «βγει» στη ρεβάνς το παιχνίδι των υπόλοιπων καλών μπροστινών της, του έξω δεξιά Γκαρσελά, του έξω αριστερά Μπιά και του έμπειρου φορ Ντε Καμάργκο, ο Παναθηναϊκός μπορεί να βρεθεί προ εκπλήξεων στη Λεωφόρο.
Άλλωστε, η μεγάλη εξάρτηση του ΠΑΟ από τον Μπεργκ έχει τα καλά, έχει και τα άσχημά της. Αν του βγουν οι φάσεις, όλα καλά. Αν δεν του «κάτσουν», ποιος θα βγάλει το φίδι από την τρύπα; Χθες είδαμε τον Πέτριτς, ένα τόσο έμπειρο παίκτη, ενώ βρέθηκε σε θέση βολής, έστω λίγο πλάγια, προτίμησε (χωρίς επιτυχία) την ασίστ στον Μπεργκ, παρά το σουτ. Γενικά, όλοι ψάχνουν τον Σουηδό για το γκολ, αλλά είδαμε και τι γκολ έχασε στο α΄ημίχρονο (πάλι από πάσα του Πέτριτς)…
Ο Ατζαγκούν πάλι δεν έδειξε πειστικός στο τελικό σουτ, ενώ ο γενικά ασταθής Καρέλλης μπήκε και πέρασε απαρατήρητος, σε αντίθεση με τον Κλωναρίδη, που απέδειξε με την κινητικότητά του και τα τρία του σουτ μέσα σε λίγα λεπτά ότι αυτός δικαιούνταν να είναι η αλλαγή κι όχι ο Καρέλλης. Όμως, στη ρεβάνς αμφιβάλλω αν θα βρει τόσους χώρους ο ταχύς Κλωναρίδης. Ο δε Πράνιτς έχει να βάλει γκολ από το…Καραϊσκάκη.
Ίσως μέσα από τις στημένες φάσεις να βρει ευκαιρίες ο ΠΑΟ, όπως έγινε και χθες με το Σίντεφελντ. Ο Τριανταφυλλόπουλος είχε δύο καίριες επεμβάσεις στην αρχή, αλλά επιθετικά δίστασε να βοηθήσει, σε σχέση με το Νάνο. Γενικά όμως, παίζοντας επί τόσους μήνες οι ίδιοι και οι ίδιοι τέσσερις παίκτες, η άμυνα έχει μία συνοχή.
Οι δύο ομάδες έχουν αρκετές ομοιότητες. Π.χ. και στις δύο υπήρχαν στις ενδεκάδες τους από τέσσερις-πέντε μικρής ηλικίας. Αλλά νομίζω ότι ο ΠΑΟ ίσως έπρεπε να κυνηγήσει πιο επίμονα ένα γκολ.
Σε τέτοια ματς, στα οποία η διαιτησία είναι σχεδόν ιδανική για το φιλοξενούμενο, υπό την έννοια ότι από τις δέκα φάσεις 50-50 πήγαν μόλις οι δύο στην έδρα, πρέπει να ψάχνεις το καλύτερο από τα πιθανά καλά αποτελέσματα….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου