Γίνεται
της τρελής… Οπου και να κοιτάξεις βλέπεις διάσημους ή άσημους τύπους να
λούζονται με κουβάδες παγωμένο νερό γεμάτους από παγάκια. Είπε φαίνεται
και ο ΠΑΟΚ να τους μιμηθεί και στρογγυλοκάθισε στο Κισινάου και τον
έφαγε και τον κουβά του και τα παγάκια του και το παγωμένο νερό…
ADVERTISEMENT
Τώρα κριτική για το ματς μην περιμένετε, ούτε για το τι φταίει. Πρώτον με έφαγε το ζάπινγκ και στα τρία ματς και ολοκληρωμένη εικόνα δεν έχω. Δεύτερον από ένα ματς δεν καταλαβαίνεις και πολλά για το αν φταίει κάτι και τι είναι αυτό. Εκείνο που πάντως σίγουρα δεν καταλαβαίνω είναι τι ακριβώς κάνει ο ΠΑΟΚ σε επίπεδο σχεδιασμού. Ολο το καλοκαίρι στα φιλικά έπαιρναν τις ευκαιρίες οι μικροί που φέτος θα ήταν η χρονιά τους, θες από… ανάγκη θες από σχέδιο, αλλά θα ήταν χρονιά τους. Εβλεπα λοιπόν τον ΠΑΟΚ με την Ζίμπρου και έψαχνα έστω για έναν στους πρώτους 11. Δεν τον βρήκα. Δεν το έχασα το κουράγιο μου όμως, είπα θα παίξουν ως αλλαγή και μετά είδα και τις αλλαγές και θυμήθηκα κάτι παιδιά που ούτε και τα ίδια δεν ξέρω αν θυμούνται ότι παίζουν στον ΠΑΟΚ.
Αν όλο αυτό που συμβαίνει φέτος στον ΠΑΟΚ θα οδηγήσει στο να παίξει ο Μαντούρο και ο Μάρτενς ή για να μην με πείτε ξενοφοβικό, να παίξει ο Σπυρόπουλος και ο Τζιόλης, τότε τι να πω; Μπράβο στο νέο σχεδιασμό και σε αυτούς που τον εμπνεύστηκαν και τον εκτελούν.
Η βραδιά όμως δεν είναι του ΠΑΟΚ, είναι του Αστέρα Τρίπολης! Και δεν είναι ο θρίαμβος της μίας βραδιάς, αλλά ο θρίαμβος αυτής της ομάδας που τα τρία τελευταία χρόνια κάνει συνεχώς βήματα προς τα εμπρός. Και μπορεί τώρα να την βλέπει ο περισσότερος κόσμος αυτή τη διαφορά, αλλά δεν είναι τωρινή. Το ματς με την Μακάμπι ήταν το 11ο παιχνίδι του Αστέρα στην Ευρώπη την τελευταία τριετία. Ξέρετε πόσες ήττες έχει σε αυτά τα 11 ματς; Μόλις δύο. Ναι τρία χρόνια στην Ευρώπη ο Αστέρας δύο φορές έχει χάσει. Μία φέτος από τη Μάιντς στη Γερμανία και μία πέρυσι από την Ραπίντ Βιέννης. Στα υπόλοιπα 9 είτε νίκησε (τρεις φορές), είτε αναδείχτηκε ισόπαλος (6 φορές). Και αυτό δεν έτυχε, πέτυχε. Πέτυχε με τις προσεκτικές επιλογές των ξένων παικτών, όπως ο Ράγιο που πωλήθηκε, ή ο Ντε Μπλάσις που θα πωληθεί ή ο Ουσέρο που θα εξελιχθεί σε σημαία, ή όπως τα νέα πρόσωπα ο Ρόλε και ο Μάσα που θα κλέψουν καρδιές. Πέτυχε γιατί αναδεικνύει και Ελληνες παίκτες όπως ο Φορτούνης που επίσης πωλήθηκε στο εξωτερικό ή ο Κουρμπέλης τώρα. Και έστω κι’ αν ο Αστέρας δεν έχει καταφέρει να παίξει σε ευρωπαϊκό όμιλο (καλομελέτα και έρχεται) βρίσκει τον τρόπο, την… βιτρίνα του, να την βλέπουν έξω από την Ελλάδα. Εκτός Ελλάδας έδωσε τον Ράγιο, εκτός του Φορτούνη, εκτός θα δώσει τώρα και τον Ντε Μπλάσις. Μαγκιά.
Όπως μαγκιά ήταν και του Μπεργκ που πήρε μόνος του την πρόκριση κόντρα στην Μίντιλαντ. Και ξέρω ότι πολλοί θα πείτε ότι και ο Καρέλης ήταν καλός και ο Τριανταφυλλόπουλος που έβγαλε την σέντρα, αλλά όλοι αυτοί πιθανόν ήταν καλοί και στη ρεβάνς με τη Σταντάρ Λιέγης. Δυστυχώς όμως εκείνη την βραδιά ο Μπεργκ είχε ένα από τα πιο μέτρια βράδια του με την πράσινη φανέλα. Αν τότε ήταν στην κατάσταση που ήταν και στο ματς με τη Μίντιλαντ, αλλά και στα περισσότερα ματς του Παναθηναϊκού οι πράσινοι τώρα θα έπαιζαν με τη Ζενίτ. Καλώς ή κακώς ο Σουηδός είναι το βαρόμετρο του Παναθηναϊκού. Όταν αυτός είναι καλά όλα μοιάζουν εύκολα…
ΥΓ. Ο Ολυμπιακός εκτός από τον Ντουρμάζ, θα πάρει παίκτη στη θέση του Σάμαρη. Αποφασίστηκε και μάλιστα ξεκίνησαν και οι διαπραγματεύσεις, για να μην γράψω ότι πρέπει να τελειώνουν κιόλας. Κανά δύο χρονάκια μεγαλύτερος από τον Σάμαρη και την μιλάει άπταιστα την ισπανική του κυρίου Μίτσελ. Κι’ ας μην είναι Ισπανός, ούτε καν λατινοαμερικάνος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου