ADVERTISEMENT
Συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις η κλίμακα των συναισθημάτων είναι και έντονη και πολύ υψηλή: από τη θλίψη που γεννά τον θρήνο μέχρι την οργή η οποία προκαλεί την αγανάκτηση...
Βλέπεις, νιώθεις και πονάς (για) όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω σου και καταλήγεις στο μοιρολατρικό συμπέρασμα πως δεν έχει σωτηρία αυτός ο κόσμος μας: τον κόσμο γενικότερα εννοώ κι όχι μονάχα αυτόν του αθλητισμού, διότι το πρόβλημα της βίας είναι κοινωνικό και ως τέτοιο εκδηλώνεται στα γήπεδα, που προσφέρονται ως χώρος εκτόνωσης.
Με το πρόβλημα της εγκληματικής αβελτηρίας και κυρίως με εκείνο της ακατάσχετης ευχολογίας και της παρελκόμενης υποκρισίας δεν ξέρω τι γίνεται, αλλά πολύ φοβάμαι πως δεν (θέλουν να) ξέρουν ούτε και εκείνοι οι οποίοι ετάχθησαν επ' αυτώ!
Στους πολιτικούς αναφέρομαι κατά βάση κι όχι μονάχα επειδή αυτοί , οι αστυνομικοί και οι δημοσιογράφοι προσφέρονται πολύ πιο άνετα και κυρίως πολύ πιο ανώδυνα για να τους ρίξει κάποιος το ανάθεμα, αλλά διότι στην προκειμένη περίπτωση οι λεγάμενοι αντί να σέβονται, βεβηλώνουν τη μνήμη ενός νεκρού!
Είναι βαρύ αυτό που γράφω, αλλά δυστυχώς το πιστεύω και -ακόμη χειρότερα-μπορώ να επιχειρηματολογήσω και να το τεκμηριώσω. Με πρόλαβαν άλλοι (τόσο στοwww.gazzetta.gr, όσο και αλλαχού), αλλά θεωρώ σκόπιμο να καταθέσω την άποψη μου γι αυτή την παρανοϊκή απόφαση που καθιστά ακόμη παρανοϊκότερη την οπαδική βία...
Αφήνω στην άκρη τις παράπλευρες συνέπειες της αναβολής της αγωνιστικής δράσης, διότι στην παρούσα φάση δεν έχει καμιά σημασία ποιος ωφελείται και ποιος αδικείται από δαύτην, θέμα που αποτελεί ήδη (άλλο) ένα casus belli σε ό,τι αφορά στον προημιτελικό αγώνα του Κυπέλλου μπάσκετ ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και στον Ολυμπιακό και το ποδοσφαιρικό ντέρμπι Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ. Δεν είναι, μωρέ, παράλογος και αναίσχυντος αυτός ο τσακωμός, όταν την ίδια στιγμή ένας άνθρωπος έχει φύγει από τη ζωή και πάνω του εξελίσσεται μια πραγματική τυμβωρυχία;
Δεν ξέρω πόσο παγιδευμένος είναι ο εκάστοτε Υφυπουργός αθλητισμού και τι (περισσότερο ή λιγότερο) μπορεί να κάνει από αυτό που έπραξε ο Γιάννης Ανδριανός; απλώς φοβάμαι -για να μην πω ότι είμαι σίγουρος- ότι η συγκεκριμένη απόφαση ήταν μια παρόρμηση της στιγμής και δεν έχει το παραμικρό έρεισμα, ούτε την ελάχιστη προοπτική...
Να βγάλουμε μια συλλυπητήρια ανακοίνωση, να προσθέσουμε μια ευχή ώστε να μην επαναληφθεί μια τέτοια τραγωδία, να καταδικάσουμε γενικώς και αδιακρίτως την τυφλή οπαδική βία, να διαδηλώσουμε τη βούληση της κυβέρνησης για να την πατάξει, να χτυπήσουμε (που λένε και οι μελλοντικοί, αλλά απρόθυμοι φαντάροι) μια αναβολή κι αυτό είναι όλο!
Η υπόθεση είναι πλέον πολύ βαρετή, πολύ προβλέψιμη και πολύ κλισέ, απλώς την κάνω και πολύ αγοραία! Κανονικά μετά από τόσες φορές που έχει μπει αυτό το γαμημένο το μαχαίρι σε αυτό το γαμημένο το κόκκαλο και μετά από τόσες φορές που έχουν συνεδριάσει αυτές οι γαμημένες οι επιτροπές για τη Βία (οι οποίες απλώς από καιρού εις καιρόν αλλάζουν όνομα, αλλά διατηρούν στο ακρωνύμιο τους το Βήτα), θα έπρεπε να ζούμε σε έναν αγγελικό κόσμο, αλλά τζίφος!
Το μαχαίρι δεν αγγίζει το κόκκαλο, οι επιτροπές περί άλλα τυρβάζουν και δεν ξέρω εάν το προσέξατε, αλλά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα!
Πού και που αυτή η ωραία ατμόσφαιρα βάζει μαύρες πλερέζες, αφήνει μερικά (κατά βάσιν κροκοδείλια, που ανακατεύονται με τα λιγοστά αληθινά) δάκρυα μαζί με τους τεθλιμμένους συγγενείς και ύστερα ξανά προς τη δόξα τραβά!
Ναι, βεβαίως και φταίμε όλοι, περί τούτου δεν χωρεί αμφιβολία...
Φταίει η συμβιβασμένη με το διακύβευμα του πολιτικού κόστους αθλητική ηγεσία...
Φταίει η Αστυνομία που δεν μπαίνει στη μάχη...
Φταίνε οι πρόεδροι οι οποίοι δημιουργούν κι ελέγχουν "στρατούς"για να ενισχύουν το "εγώ" τους στα διάφορα power games...
Φταίνε οι ανθρωποειδείς κάφροι που πηγαίνουν στα γήπεδα για να τα κάνουν λίμπα...
Φταίμε εμείς οι δημοσιογράφοι που επωάζουμε το (κατά συνθήκην) "αυγό του φιδιού" και είτε είμαστε κανίβαλοι, είτε αναγκαζόμαστε να παίξουμε αυτόν τον ρόλο, παρέχουμε ευχαρίστως και χώρο, αλλά ακόμη και ιδεολογική πλατφόρμα στους πολεμιστές των γηπέδων...
Φταίει (όπως αναρωτιόταν και ο Βάρναλης στους "Μοιραίους") το κακό το ριζικό μας κι επίσης φταίει ο θεός που μας μισεί!
Φταίει προδήλως και ο Χαζτηπετρής!
Επαναλαμβάνω ότι το μείζον ζήτημα στην υπόθεση δεν είναι εάν, πότε και πώς θα γίνουν οι επίσημοι αγώνες των κάθε λογής διοργανώσεων, αλλά ότι δολοφονήθηκε ένας άνθρωπος κι ότι κανένα ματς και καμιά νίκη δεν αξίζουν περισσότερο από μια ζωή...
Εάν τώρα σώνει και καλά πρέπει να μπω κι εγώ στο τριπάκι αυτής της υπόθεσης (της συλλήβδην αναβολής) έχω να καταθέσω τις εξής απόψεις και απορίες:
Τη μνήμη ενός ανθρώπου την τιμάς με αγώνες και με την παρουσία των υγιών και πραγματικών φιλάθλων και όχι με...ρεπό! Θού κύριε φυλακήν τω στόματι μου, αλλά νομίζω ότι την αναβολή οι περισσότερες ομάδες ως ρεπό θα την εκλάβουν και ως τέτοιο θα την αξιοποιήσουν.
Θα σοκαριστεί-πιστεύουμε-η κοινή γνώμη και θα αντιμετωπιστεί η αλητεία από την αναβολή ή κουβέντα στην κουβέντα και με τις όποιες παρενέργειες της απόφασης θα ανοιχτούν καινούργια μέτωπα;
Αφού η Πολιτεία αναβάλλει τους αγώνες των Εθνικών Πρωταθλημάτων και των Κυπέλλων, γιατί δεν προέβη και δε διάβημα προς τον... Μισέλ Πλατινί, ώστε να συμβεί το ίδιο και με τα ματς των ελληνικών ομάδων στο Champions League και στο Εuropa League; Εδώ (μολονότι δεν είναι πρέπον) αστειεύομαι, αλλά φοβάμαι πως όλη αυτή η υπόθεση έχει στοιχεία που γεννούν και δικαιολογούν τη θυμηδία...
Η αντιμετώπιση της βίας είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να λυθεί είτε σε ένα λεπτό (εάν υπάρχει επιθυμία), όπως κόμπαζε κάποτε ένας επιφανής παράγων, είτε με τα σούρτα φέρτα (από υφυπουργό σε υφυπουργό) του νόμου για τις μετακινήσεις των οπαδών και το ιδιώνυμο, είτε με τα πένθιμα πρωτοσέλιδα (όπως το χθεσινό του "Goal News")των εφημερίδων, είτε με την... καραμελωμένη υπόμνηση/επίκληση της Θάτσερ!
Ο Γιάννης Ανδριανός έλαβε μια απόφαση, που ο ίδιος (προφανώς και με την έγκριση του Πρωθυπουργού ) θεώρησε όχι ως ορθή, αλλά ως επιβεβλημένη. Πιθανότατα την έλαβε για να αφυπνίσει τις κοιμώμενες συνειδήσεις και να θορυβήσει την κοινή γνώμη, που ούτως ή άλλως, από χόμπι ή από ιδεολογία, τσακώνεται για ψύλλου πήδημα: από το ποιος παίκτης την έχει πιο... μεγάλη μέχρι ποιο μοντέλο του iPhone λυγίζει ευκολότερα!
Αυτό ακριβώς (λένε οι μαρτυρίες ότι) συνέβαινε και την ώρα του ναυαγίου στα ενδότερα του "Τιτανικού": Το καράβι βούλιαζε και η ορχήστρα συνέχισε να παίζει!
The show must go on, έτσι πάλι δεν έλεγαν οι Queen; Το σόου της ζωής και της καθημερινότητας θα συνεχιστεί (και) μετά την αναβολή, όπως συνεχίστηκε και μετά τον θάνατο του Φρεντ Μέρκιουρι, λίγο καιρό μετά την κυκλοφορία του τραγουδιού. Θα μπουν στο ράφι τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, θα ξεχαστούν οι συλλυπητήριες ανακοινώσεις, θα αποδειχτούν για άλλη μια φορά φενάκες τα ευχολόγια και όλα αυτά θα επανεμφανιστούν την επόμενη φορά που κάποιος Κωνσταντίνος Κατσούλης θα γίνει θυσία στον βωμό της βίας και θα πληρώσει την αγάπη του για τον αθλητισμό και την αφοσίωση στην ομάδα του...
Θα επανεμφανιστούν επίσης την επόμενη φορά που κάποιος Γιάννης Ανδριανός θα αναβάλει μια αγωνιστική πιστεύοντας ότι με αυτόν τον τρόπο τάχα τιμάται η μνήμη ενός νεκρού και ικανοποιείται το λαϊκό αίσθημα...
ΥΓ: Μια παροιμία λέει πως για να πιάσεις ψάρι, πρέπει να βρέξεις τον κώλο σου! Δυστυχώς εδώ και δεκαετίες η γενικότερη στάση όλων μας απέναντι στο συγκεκριμένο πρόβλημα υπαγορεύεται από τα συμφέροντα, από μια επιδερμική νοοτροπία και από την απροθυμία των "τα φαιά φορούντων" να καταλήξουν σε μια λύση, που μπορεί να είναι δυσάρεστη και επώδυνη. Ποια είναι αυτή; Οχι πάντως η ανακάλυψη και η ανακύκλωση των συνήθων υπόπτων, ούτε η επιλεκτική και αναλώσιμη ενασχόληση με την υπόθεση, ούτε η λογική του "βαράμε μια αναβολή και ησυχάζουμε"!
ΥΓ-2: Ο καθένας μας μπορεί να έχει μια άποψη και μια πρόταση για το θέμα της βίας. Το θέμα είναι να την έχουν, να την καταθέσουν, να την καταστήσουν κτήμα ολόκληρης της κοινωνίας και και να την εφαρμόσουν αυτοί που κυβερνούν τούτο τον έρημο τόπο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου