Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

Μία ιστορία για τον Μαραντόνα!! (pics)

Ο Γιώργος Καραμάνος διηγείται την επεισοδιακή χρονιά του Ντιεγκίτο στη Σεβίλλη, που μεσολάβησε από τη ντόπα στη Νάπολι έως εκείνη του Μουντιάλ του 1994.
Ηταν 17 Μαρτίου 1991. Η Νάπολι έπαιζε κόντρα στη Μπάρι. Μετά το ματς, το ντόπινγκ κοντρόλ έβγαλε το σοκαριστικό νέο. Στην εξέταση του αίματος του βρέθηκαν υπολείμματα κοκαΐνης. Λίγες ημέρες αργότερα (7 Απριλίου) η Πειθαρχική Επιτροπή του ιταλικού ποδοσφαίρου ανακοίνωνε μία από τις πιο ηχηρές ποινές στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα είχε μόλις καταδικαστεί με 15 μήνες εκτός γηπέδων.

ADVERTISEMENT
Με τα 30 έτη συμπληρωμένα, αυτό έμοιαζε καταδικαστικό για την καριέρα του, στην οποία φαινόταν πως θα έμπαινε άδοξο τέλος. Για τον ίδιο δεν υπήρχε ζωή χωρίς τη μπάλα. Μάλιστα κατά την επιστροφή του στο Μπουένος Αϊρες θα δινόταν και συνέχεια στις άσχημες εξελίξεις. Η αστυνομία τον περίμενε και τον συνέλαβε για χρήση ναρκωτικών. Το μόνο που θα μπορούσε πλέον να κάνει με το τόπι, ήταν το να δίνει το παρών σε φιλανθρωπικά ματς. Τον Ιούλιο του 1992 η ποινή του είχε πλέον λήξει.
«Εχω απίστευτη όρεξη να επιστρέψω στα γήπεδα. Η μικρή μου κόρη, η Τζιανίνα άλλωστε δεν με έχει δει ακόμα να παίζω και έχει ακούσει τόσα καλά για μένα», ήταν τα πρώτα λόγια του. Ομάδα όμως ακόμα δεν υπήρχε για να τον υποδεχτεί. Παραδόξως, χρειάστηκε μία εβδομάδα για να χτυπήσει το τηλέφωνο του. «Ντιέγκο δεν έρχεσαι προς τα εδώ; Η ζωή είναι πολύ όμορφη εδώ στη Σεβίλλη και θα μπορέσεις να παίξεις ήρεμος». Στην άλλη άκρη της γραμμής του μιλούσε ο Κάρλος Μπιλάρδο, ο προπονητής με τον οποίο κατέκτησαν μαζί την κορυφή του κόσμου το 1986.
Αμέσως ξεκίνησαν οι κινήσεις των Σεβιγιάνων που θα έπρεπε να πείσουν τη Νάπολι (είχε συμβόλαιο έως τον Ιούνιο του 1993) να τους τον πουλήσει. Ποιον, τον Μαραντονα! Οι συζητήσεις ήταν πολύπλοκες και διήρκεσαν 88 ημέρες! Για να ξεκολλήσει και να προχωρήσει το θέμα, χρειάστηκε η διαμεσολάβηση ενός όχι και τόσο γνωστού μέλους της FIFA, του Γιόζεφ Μπλάτερ, ο οποίος ξεκαθάρισε σε όλες τις πλευρές: «εάν δεν συμφωνήσετε αυτή τη στιγμή, θα κλείσει η FIFA!»
Η συμφωνία έκλεισε στα 5,9 εκατ. ευρώ σημερινά χρήματα. Μία βδομάδα αργότερα ο Μαραντόνα πατούσε το πόδι του στη Σεβίλλη και τον πήγαιναν να μείνει στο «Torero Espartaco», την πιο ακριβή βίλα της πόλης. «Πλέον δεν είμαι το Νο1. Είμαι απλά το Νο10.000 του κόσμου. Ωστόσο, έχω την ίδια τρέλα για να παίξω μπάλα όπως και όταν ήμουν 15 χρονών. Θέλω να τρέξω, να ιδρώσω, να δώσω χαρά στους Σεβιγιάνους. Θέλω σαν τρελός να βάλω γκολ και να ουρλιάξω. Αισθάνομαι ότι σε αυτή την πόλη θα μπορέσω να βρω ξανά τον Ντιεγκίτο. Δεν είναι εύκολο, αλλά υπόσχομαι να τα δώσω όλα».

Αντίπαλος με Κούμαν, Στόιτσκοφ
Οι υποσχέσεις και οι επιθυμίες όμως δεν έμελλε να δικαιωθούν. Στην παρουσίαση του δεν γεμίζει το «Σάντσεθ Πιθχουάν». Ούτε στο πρώτο φιλικό κόντρα στη Μπάγερν του Ματέους. Ο Μαραντόνα παίρνει το 10 στη φανέλα, ακόμα και το περιβραχιόνιο του αρχηγού και εμφανίζεται στο πλευρό των Νταβόρ Σούκερ, Μπερντ Σούστερ και του πιτσιρικά Ντιέγκο Σιμεόνε. Αγωνίζεται και στα 90 λεπτά. Εξαπολύει ένα φάουλ βολίδα στο οριζόντιο δοκάρι και μοιράζει στον Σούστερ ασίστ για γκολ: «Πρόκειται για τόσο μεγάλη χαρά που μοιάζει ακόμα και με τη γέννηση των κοριτσιών μου», δηλώνει δακρυσμένος μετά το φιλικό.

Οταν ο Σιμεόνε ήταν ακόμα ταλέντο
Ακολουθεί το πρώτο επίσημο, στο «Σαν Μαμές» και την ήττα από την Αθλέτικ Μπιλμπάο. Ο ίδιος δεν είναι καλός και αποχωρεί τραυματίας. Λίγες μέρες αργότερα η Σεβίλλη υποδέχεται τη Σαραγόσα και ο Ντιέγκο δίνει το παρών. Σκοράρει και οδηγεί την ομάδα του σε μεγάλη νίκη. Ωστόσο, είναι εμφανές ότι δεν έχει βρει φόρμα, κάτι που δεν θα κάνει ούτε στους επόμενους μήνες. Αν και δεν μπορεί να τρέξει, ο Αλφιο Μπασίλε τον καλεί στην Εθνική Αργεντινής. Για τα ματς με Βραζιλία και Δανία. Τα πάντα μοιάζουν εξωτερικά να παίρνουν τον καλό δρόμο τους αν και στην πραγματικότητα τίποτα δεν είναι όπως παλιά.

Τις μέρες που όλοι ήταν φίλοι: Μπιλάρδο, Κλαούδια, Ντιέγκο και Γκροντόνα (ο τότε πρόεδρος της Ομοσπονδίας της Αργεντινής). Αργότερα έγιναν όλοι εχθροί του...
Η περιπέτεια του Μαραντόνα στη Σεβίλλη θα ολοκληρωθεί πριν την ώρα της. Εχει μπει ο Ιούνιος και εκείνος ακόμα δεν έχει καλή φυσική κατάσταση και φυσικά δεν έχει χάσει κιλά όπως θα έπρεπε. Στις 12 του μήνα η ομάδα του υποδέχεται τη Μπούργος. Ο Ντιέγκο δεν είναι καλός και ο Μπιλάρδο τον κάνει αλλαγή στο 53'. Οταν ο Μαραντόνα όμως βλέπει την πινακίδα με το νούμερο του, θέλει να πεθάνει ή για την ακρίβεια να σκοτώσει τον προπονητή. Αυτός που κάποτε ήταν φίλος του, τώρα φαίνεται εχθρός και προδότης. «Πουτ... γιε, της μάνας σου..., θα σε γα...» Τα καταγράφει όλα η κάμερα της τηλεόρασης. Το γήπεδο έχει βουβαθεί και εκείνος πετάει το περιβραχιόνιο και το πατάει, ρίχνοντας και μία κλοτσιά στον πάγκο.
Δεν μένει όμως μόνο σε αυτά: «Είναι ένα θέμα που θα λύσω με τον ίδιο τον Μπιλάρδο ως άντρας προς άντρα. Εάν βέβαια είναι άντρας», φωνάζει και πάλι μπροστά στην κάμερα. Για ακόμα μία φορά ο Μαραντόνα έχει χάσει τη μπάλα και βρίσκεται εκτός ελέγχου. Η Κλαούδια, η διάσημη σύντροφος του που εκτελούσε επίσης χρέη μάνατζερ και δικηγόρου του, τον παίρνει όπως όπως από το γήπεδο. Καθώς περνούν οι ώρες, έρχεται η ώρα για το τηλεφώνημα της συγνώμης. «Συγνώμη Κάρλος, το ξέρεις ότι σε αγαπάω. Εχασα τα λογικά μου. Και τώρα τι θα κάνουμε με τις προσβολές που είπα;» Για να λάβει τη μυθική απάντηση του κόουτς: «Δεν τις άκουσα Ντιέγκο. Αύριο το πρωί σε περιμένω για προπόνηση!»

«Δεν πιστεύω ότι ο Μπιλάρδο είναι άντρας»
Ηταν η αρχή του τέλους. Ακόμα και εάν ο Μπιλάρδο τον ήξερε και ήταν διατεθειμένος να ανεχθεί την ιδιοτροπία του, δεν συνέβη το ίδιο με τη διοίκηση του συλλόγου. Λίγες μέρες αργότερα από το συμβάν, ο Μαραντόνα άκουσε με τα αυτιά του τον τότε αντιπρόεδρο, Χοσέ Μαρία Ντελ Νίδο να λέει σε δημοσιογράφους ότι: «Ο Ντιέγκο τελείωσε. Δεν κάνει ούτε για να παίξει γκολφ». Αμέσως έφυγε από το γήπεδο, πήγε στην Κλαούδια και της είπε: «Φτιάξε τις βαλίτσες. Δεν θα έρθουμε ποτέ ξανά στη Σεβίλλη». Κάπως έτσι μετά από 20 αγώνες, τέσσερα γκολ και περίεργες ιστορίες με βρισίδια και απογοητεύσεις ολοκληρώθηκε η περιπέτεια του Ντιεγκίτο στην Ανδαλουσία. Ακριβώς έναν χρόνο αργότερα θα σκόραρε κόντρα στην Ελλάδα, θα ούρλιαζε και πιανόταν και πάλι ντοπέ...

*Πηγή: gazzetta.gr*

Δεν υπάρχουν σχόλια: