Πώς και γιατί άλλαξε το προφίλ των "ερυθρολεύκων" στην Ευρωπή; O ένας
και μοναδικός Αποδυτηριάκιας εξηγεί στον SportDog. Από τις ταπεινωτικές
ήττες στην τεράστια επιτυχία.
Στο ποδόσφαιρο, στο διαρκή και ασταμάτητο πόλεμο του ποδοσφαίρου, μια
νίκη, όσο τρανή κι αν είναι δεν λέει τίποτα. Να, γιατί ακόμα και ο
πόλεμος των άστρων στο ποδόσφαιρο δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα
παιχνίδι.
Τεράστια η επιτυχία του Ολυμπιακού στην πρεμιέρα του τσάμπιονς ληγκ που
νίκησε 3-2 την πρωταθλήτρια Ισπανίας, σήμερα στο πιο καλό φεγγάρι της
Ιστορίας της. Νοοτροπία μικρής ομάδας θα φανέρωνε ο πρωταθλητής αν
στεκόταν στο θρίαμβο επί της Ατλέτικο Μαδρίτης. Πάει αυτό, πέρασε, εκτός
από τους τρεις βαθμούς δεν έχει να δώσει τίποτα άλλο.
Μιλάμε για τον Ολυμπιακό της Ευρώπης. Καμμία σχέση με τον Ολυμπιακό της
Ελλάδος. Μιλάμε για δυο διαφορετικά πράγματα. Διαφορετικά, άλλωστε,
μεγέθη είναι το κωλοπρωτάθλημα στην Ελλάδα και το χλιδάτο και λαμπερό
τσάμπιονς ληγκ, στην πασαρέλα του οποίου κυκλοφορεί ο ανθός της βιτρίνας
της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής βιομηχανίας.
Διόλου τιμητική είναι η προϊστορία του Ολυμπιακού στην Ευρώπη. Με μια
κουβέντα, ποτέ δεν κατάφερε να γίνει "ευρωπαϊκή" η ομάδα με τον
περισσότερο κόσμο στην Ελλάδα, με τους περισσότερους τίτλους, σε
πρωτάθλημα και κύπελλα, κι αυτή που έχει δαπανήσει τα περισσότερα λεφτά
στις μεταγραφές τα τελευταία 50 χρόνια. Έστω και με τα κυβικά ομάδας που
προέρχεται από το αναξιόπιστο και χαμηλού ανταγωνισμού εγχώριο
πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός έχει μια όχι "αξιοπρεπή" παρουσία εκτός συνόρων.
Ακόμα και επί Σωκράτους Κόκκαλη, όπου η ομάδα έπαιρνε κάθε χρόνο το
πρωτάθλημα και έτσι εξασφάλιζε μόνιμη θέση στο τσάμπιονς ληγκ, πάλι ο
Ολυμπιακός χαρακτηριζόταν από "ασταθή", ας το πούμε έτσι, πορεία.
Θεωρούνταν "ιστορική" επιτυχία να προκριθεί από τον όμιλο.
Χαστούκια έχει φάει ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη. Ήττες ταπεινωτικές από
ομάδες εκτός ευρωπαϊκού χάρτη. Τι να πρωτοθυμηθείς, τις σφαλιάρες στο
Καραϊσκάκη από Μεταλίστ, Μακάμπη Τέλ Αβίβ, Ροζενμποργκ. Τους
αποκλεισμούς που του στοίχησαν οι ήττες από κάποιες Μολντε, Χερενφεϊν,
Μακάμπη Χαϊφα.
Σήμερα ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη δεν είναι αυτός της Ελλάδος. Κυκλοφορεί
στο τσάμπιονς ληγκ μ΄ άλλο μέτωπο. Δεν είναι μόνον τα αποτελέσματα,
εντός και εκτός Ελλάδος, είναι και η ακραία, η πληθωρική αγωνιστικότητα
που χαρακτηρίζει τους ποδοσφαιριστές του, οι οποίοι βέβαια παίζουν σαν
αληθινοί καριερίστες, επαγγελματίες με το προσωπικό κίνητρο κι όχι για
τη φανέλλα,.
Κανείς δεν γνωρίζει ποιο θα είναι απόψε το αποτέλεσμα στη Σουηδία.
Χάνει, όμως, τα λεφτά του όποιος ποντάρει ότι ο Ολυμπιακός θα έχει την
ίδια αγωνιστική εικόνα και με Μάλμε, όπως κόντρα στον Ατρόμητο.
ΓΙΑΤΙ έκανε δηλώσεις κατά του Ολυμπιακού ο τεχνικός της Μάλμε, αποκαλύπτει ο apodytiriakias
Ο Μίτσελ δεν τον πήρε στα σοβαρά τον προπονητή της Μάλμε. Και πολύ
καλώς έπραξε που το έριξε στην πλάκα. Με εξαίρεση μια ατάκα, έτσι για τα
μάτια του κόσμου, διότι όπως και να το κάνουμε κάποιος, και ποιος άλλος
από τον Ολυμπιακό, όφειλε να “απαντήσει” στις απαξιωτικές δηλώσεις του
αντίπαλου προπονητή.
Είπε, δηλαδή, ο Ισπανός ότι από τότε που έπαιζα στην Ρεάλ είχαμε
μάθει να σεβόμαστε τον αντίπαλο, τον κάθε αντίπαλο. Αυτό, βέβαια, λέω
εγώ, δεν είναι σωστό. Γιατί να σέβομαι απαραιτήτως τον καθένα. Να τον
υπολογίζω, ναι. Άλλο αυτό.
Επί της ουσίας. Ο προπονητής της Μάλμε ούτε σέβεται, ούτε υποτιμάει
τον Ολυμπιακό. Τι μαλακίες είναι αυτές. Επαγγελματίας είναι και μέσα στη
δουλειά του είναι να κάνει χρήση, με καθαρά μέσα, κάθε όπλου, που
πιθανόν φτιάξει κλίμα υπέρ της δικής του πλευράς, παικτών, οπαδών,
μήντια, όπως και να μπερδέψει το κλίμα στην αντίπαλη πλευρά.
Γι' αυτό σου λέω, ότι ο Μίτσελ που κάτι έπρεπε να πει, παραμονή του
αγώνα, τον πέρασε αέρα πατέρα τον συνάδελφό του. Για τα υπόλοιπα θα
μιλήσει το γήπεδο. Πάνω στο χορτάρι δεν παίζεις όπως με το μικρόφωνο στο
στόμα, όπου λες αυτά που θες και όσα δεν θες τα κρατάς στην τσέπη. Στο
γήπεδο τα δίνεις όλα, ό, τι έχεις.
*Πηγή: sportdog.gr*
Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου