Γράφει ο Μιχάλης Λεάνης
Αναφέρομαι στα όσα προηγήθηκαν του παιχνιδιού. Στην αξιέπαινη πρωτοβουλία της ΚΑΕ Ολυμπιακός να δώσει την ευκαιρία σ' αυτόν τον μικρό άγγελο, τον μόλις 10 χρονών Σπύρο Καββαδά να ζήσει το όνειρο. Ενα όνειρο παιδικό και αθώο, να παίξει μπάσκετ με τους παίκτες της αγαπημένης του ομάδας , φορτίζοντας έτσι τα κύτταρά του με ενέργεια για να αντιμετωπίσει την αρρώστια που τον απειλεί.
Αφήστε λοιπόν στην άκρη τις περίτεχνες ενέργειες στις τέσσερις γραμμές και ανατρέξτε στα στιγμιότυπα της γιορτής. Εκείνα που μεταμόρφωσαν τους παίκτες του Ολυμπιακού σε παιδιά. Δεν είναι μόνο να φτιάξεις μια εκδήλωση ανθρωπιάς.
Και τα παΐδια του Ολυμπιακού «οι συνομήλικοι» «οι συμμαθητές» –γιατί έτσι λειτούργησαν- τα κατάφεραν περίφημα. Αδύνατον να μην ανατριχιάσεις να μη συγκινηθείς, αντικρίζοντας αυτές τις εικόνες.
«Το καλό είναι καλό», όπως πολύ σοφά συνηθίζει να λέει ο Ψαραντώνης. Ετσι και το αληθινό, που σπανίζει στις μέρες μας, είναι μεγαλειώδες.
Εκεί ξεκινά το μεγαλείο του αρχηγού Σπανούλη. Βάλτε και δείτε ξανά και ξανά τον τρόπο που αγκαλιάζει τον μικρό Σπύρο πώς τον σηκώνει ψηλά να πετάξει μακριά από το «κακό» που τον κυνηγάει.
Εστιάστε στο πρόσωπο του αρχηγού στη φωτογραφία με τον μικρό Σπύρο, τη χαρά και την ευδαιμονία που τον διακρίνει.
Δείτε τη γλώσσα του σώματός του. Πόσο τρυφερά και προστατευτικά ακουμπά τον πιτσιρικά, πώς θέλει να τον σκεπάσει με το κορμί του για να μην πάθει άλλο κακό.
Μεγάλοι παίκτες υπάρχουν παντού. Μόνο που το μεγαλείο τους δεν καταγράφεται μόνο στις γραμμές ενός παρκέ. Το μεγαλείο του ανθρώπου είναι αυτό που εξυψώνει τον αθλητή. Που τον καθιστά αξεπέραστο. Γιατί ο άνθρωπος φτιάχνει τον αθλητή. *Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου