Σύγχρονη έκδοση της ΑΕΚ του Ντούσαν στα σκαριά!

Ο Κώστας Μιαούλης γράφει για το αποτέλεσμα που πήρε η «Ένωση» στο «Καραϊσκάκη» σε ένα ματς που αν είχε νικητή, έπρεπε να είναι εκείνη και επισημαίνει την παγίδα της ρεβάνς .

Το σκορ, για μια σειρά από λόγους, που θα εξηγήσω παρακάτω, το περίμενα. Αλλά πως θα τελείωνε το ματς και θα έλεγα κρίμα με ένα τόσο θετικό σκορ, ήταν κάτι που άγγιζε τις ψηλότερες προσδοκίες μου. Προσωπικά θεωρώ, πως η ΑΕΚ θα μπορούσε να παίξει και καλύτερα. Ξέρω πως είναι δύσκολο να το πράξεις, σε ένα τέτοιο γήπεδο, με τις συνθήκες που επικρατούν, με έναν διαιτητή που φανερά αγχώθηκε μετά το 0-1 και μετά έδινε ότι να ‘ναι, προς μία κατεύθυνση μόνο. Όπως και να το κάνουμε όμως, η «Ένωση» έπαιξε για να κερδίσει, ήταν αυτή που είχε τις μεγάλες στιγμές και θα μπορούσε να έχει φύγει νικήτρια από το γήπεδο.

Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα που ήρθε σήμερα και ανεξάρτητα από αυτό που θα έρθει στο ΟΑΚΑ, αυτό που ευχαριστήθηκα ήταν πως η ΑΕΚ κατέβηκε για να κερδίσει σε αυτό το γήπεδο. Σε αυτή την έδρα που με άλλους προπονητές και με πολύ ανώτερους παίκτες σαν μονάδες και πολύ καλύτερα ρόστερ, έμπαινε για να μην χάσει ή για να χάσει όσο γίνεται λιγότερο. Κι αυτό που δείχνει νοοτροπία μεγάλης ομάδας, είναι πως η ομάδα του Δέλλα έπαιξε με τον δικό της τρόπο, αυτόν που παίζει όλη τη χρονιά και σε αυτό το ματς. Έπαιξε με το δικό τις στιλ και σε πολλές στιγμές του αγώνα το επέβαλλε, όπως πρέπει να κάνει μια μεγάλη ομάδα. Δεν πήγε να προσαρμόσει εκείνη το παιχνίδι της στον Ολυμπιακό. Αυτό το γεγονός, μαζί με την παράμετρο πως οι "ερυθρόλευκοι" θα την υποτιμούσαν, με έκανε να ποντάρω σε καλό αποτέλεσμα. Όλοι περίμεναν εφιαλτικό πρώτο 20λεπτο στην εστία του Ανέστη, αλλά έγινε το ακριβώς αντίθετο με την ΑΕΚ να έχει δοκάρι και γκολ σε αυτό το διάστημα. Αυτό είναι μεγάλη υπόθεση. Είναι ώρα να ξεχάσουμε την ΑΕΚ της μιζέριας. ΑΕΚ σημαίνει επίθεση, ΑΕΚ σημαίνει προσπάθεια για νίκη, ΑΕΚ σημαίνει δεν συμβιβάζομαι με την ήττα.

Ο Άνταμ Τζανετόπουλος με το μεγάλο του ματς στη θέση του κεντρικού αμυντικού, δεν δικαίωσε τον Ολυμπιακό που δοκίμασε να τον στοχεύσει και το φάουλ το οποίο του καταλογίζεται για να έρθει το γκολ της ισοφάρισης είναι τουλάχιστον αυστηρό. Ο άλλος που δικαίωσε απόλυτα την επιλογή του κι ήταν μια πολύ χρήσιμη μεταγραφή, ήταν ο Γιάκομπ Γιόχανσον. Δεν είναι μόνο το γεγονός πως έκοβε, αλλά πάντοτε σαν καλορυθμισμένη μηχανή, έδινε την μπάλα στον ελεύθερο παίκτη. Όσο και αν φαίνεται παράξενο, γιατί ήταν μοιραίος που η ΑΕΚ δεν πήρε τη νίκη, ο Βαγγέλης Πλατέλλας ήταν πολύ ψύχραιμος και κατόρθωσε να κρατήσει και μπάλα σε κρίσιμες στιγμές. Αν είχε βάλει και γκολ στις ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν, τότε θα έκανε το τέλειο ματς. Ο Μπακάκης έκανε μεγάλο αγώνα στο πρώτο μέρος, αλλά μετά έσκασε, ενώ και ο Ανάκογλου πιστοποίησε την αγωνιστική του άνοδο.

Κλείνω, γιατί δεν πήραν τα μυαλά μου αέρα και λέω το εξής. Η ρεβάνς εμπεριέχει έναν μεγάλο κίνδυνο και το έχω επισημάνει, σε πολλούς συναδέλφους, ακριβώς γιατί περίμενα το καλό αποτέλεσμα στο πρώτο ματς. Η πίεση που θ’ ασκήσει ένα γεμάτο ΟΑΚΑ στη ρεβάνς στους ποδοσφαιριστές, η ανυπομονησία που μπορεί να δείξει η ομάδα, αλλά και το γεγονός, πως αυτή τη φορά, ο Ολυμπιακός δεν θα έχει το περιθώριο να μπει μπλαζέ και να υποτιμήσει την ΑΕΚ, θα κάνουν το έργο της πιο δύσκολο από το πρώτο ματς. Κι ίσως την αγχώσουν περισσότερο. Η «Ένωση», βρίσκεται 90 λεπτά, από το να γράψει μια σπουδαία ποδοσφαιρική ιστορία, την καλύτερη από την ώρα που άρχισε το ταξίδι της επιστροφής εκεί που ανήκει…

Κάτι που θυμίζει έντονα, την ΑΕΚ της δεκαετίας του 90 πάει να φτιάξει ο Δέλλας. Πάντοτε προσαρμοσμένη στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, αλλά με την συνταγή της "Ένωσης" του Μπάγεβιτς, που σήκωνε τις κούπες...*Πηγή: sport-fm.gr*