Ανάμεσα στα άλλα που αποδεικνύουν ότι ο νέος υφυπουργός Αθλητισμού κατέβασε προς διαβούλευση ένα… εγωκεντρικό νομοσχέδιο, είναι και ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζει το θέμα της συμμετοχής των media σε όλη αυτή την ιστορία.
Όπως πολλές φορές έχω γράψει, σαφέστατα υπάρχει και δική μας –των ΜΜΕ- ευθύνη στο πρόβλημα της βίας. Ωστόσο, το ζήτημα είναι ποιος θα επιληφθεί του προβλήματος, ποιος θα αποφασίσει τι συνιστά «παρότρυνση, υποκίνηση, ενθάρρυνση, επιδοκιμασία».
Από το νομοσχέδιο προκύπτει πως και αυτή την αρμοδιότητα ο κ. Κοντονής την κρατάει για τον εαυτό του, με συνέπεια να αναρωτιέται ο καθένας ποια θα είναι τα κριτήρια και ποιος αυτός που διαθέτει την γνώση για να οριοθετεί το επιλήψιμο ενός κειμένου σε εφημερίδα, μιας φράσης σε ραδιοφωνική ή τηλεοπτική εκπομπή.
Μέχρι τώρα ξέραμε ότι τα ζητήματα αυτά παραπέμπονταν στα πειθαρχικά όργανα των Ενώσεων Συντακτών ή του ΠΣΑΤ, αλλά και στα δικαστήρια, όταν οποιοσδήποτε θεωρούσε ότι θιγόταν από κάτι που είπε ή έγραψε ένας δημοσιογράφος.
Όλα αυτά θα τα καταργήσει ο κ. Κοντονής; Κι αν σκοπεύει να υποκαταστήσει όλα αυτά τα θεσμικά όργανα, κυρίως, την δικαιοσύνη, μήπως τίθεται θέμα συνταγματικότητας;
Ακούω από πολλούς να λένε ότι προκύπτουν πολλά ερωτήματα, πολλά σοβαρά και ουσιαστικά ζητήματα για το νέο αθλητικό νόμο, έτσι όπως βιαστικά τον κατέβασε για δημόσια συζήτηση ο κ. Κοντονής. Και αυτοί που εκφράζουν επιφυλάξεις ή και ενστάσεις, δεν προέρχονται από το χώρο της αντιπολίτευσης, δεν προέρχονται από το χώρο της ΕΠΟ, προέρχονται και από το ίδιο κόμμα στο οποίο ανήκει ο νέος υφυπουργός.
Συνάδελφοί του βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, διαρρέουν ότι κατέβασε ένα νόμο χωρίς να ρωτήσει κανέναν, χωρίς να ζητήσει τη γνώμη κανενός από αυτούς που έχουν σχέση με τον Αθλητισμό και θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν ώστε να αποφύγει κάποιες παγίδες, καθώς ο ίδιος ο κ. Κοντονής δεν έχει κάποιο παρελθόν που να τον συνδέει ιδιαίτερα με το χώρο του οποίου προϊσταται.
Είναι πολύ χαρακτηριστικό το παράδειγμα, για να επανέλθω εκεί απ’ όπου ξεκίνησα, των ποινών για τις οποίες θέλει ο ίδιος να αποφασίζει και να επιβάλλει στα media που συμμετέχουν στην υποκίνηση της βίας.
Ενώ αφήνει αυτή τη δουλειά στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, σε ό,τι αφορά στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, δεν κάνει το ίδιο και για τον Γραπτό Τύπο. Την στιγμή που το ευκολότερο και το πιο σωστό θα ήταν είτε να καταργήσει το ΕΣΡ και να συστήσει μια καινούργια ανεξάρτητη Αρχή η οποία θα επιλαμβάνεται συνολικά των θεμάτων για τα media, είτε, αν θέλει να έχει πολλά όργανα και χρήματα για ξόδεμα, να κρατήσει το ΕΣΡ για ραδιόφωνο και τηλεόραση και να φτιάξει μια νέα ανεξάρτητη Αρχή για τον γραπτό Τύπο.
Προκειμένου, βέβαια, να στείλει το μήνυμα της ανεξαρτησίας και της αδέσμευτης παρέμβασης στις περιπτώσεις που στοιχειοθετείται υποκίνηση βίας από τα media, κάτι το οποίο σε καμία περίπτωση δεν εξασφαλίζεται όταν αυτό το ρόλο αναλαμβάνει ο επικεφαλής της πολιτικής ηγεσίας του Αθλητισμού.
*Πηγή: metrosport.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου