Σεβίλλη, Ντνίπρο, Σεβίλλη (πάλι), Μπενφίκα, Τσέλσι, Μπενφίκα (πάλι), Ατλέτικο Μαδρίτης, Αθλέτικ Μπιλμπάο, Πόρτο, Μπράγκα, Ατλέτικο Μαδρίτης (πάλι), Φούλαμ, Σαχτάρ, Βέρντερ, Ζενίτ, Ρέϊντζερς.
Απ΄ όλες αυτές τις ομάδες, τη σεζόν που προκρίθηκαν στον τελικό του Γιουρόπα διεκδίκησαν τον τίτλο στο πρωτάθλημά τους, μόνο η Ρέϊντζερς το 2008 στην Σκοτία κι οι Πόρτο (το 2011) με την Μπενφίκα (πέρσι και πρόπερσι) στην Πορτογαλία.
Βλέπουμε, δηλαδή, ότι μόνο από πρωταθλήματα της κατηγορίας του ελληνικού (λίγο ανώτερα, λίγο κατώτερα), μπορεί να συνδυάσει μία ομάδα να κάνει και πρωταθλητισμό, αλλά και να φτάσει τόσο ψηλά στο Γιουρόπα Λιγκ. Από τα μεγάλα πρωταθλήματα όταν πήγε τελικό Γιουρόπα η Τσέλσι είχε τερματίσει τρίτη, μακράν της πρώτης, στην Πρέμιερ Λιγκ, η δε Ατλέτικο τις χρονιές που έπαιξε τελικό Γιουρόπα ήταν πολύ πίσω στη βαθμολογία του ισπανικού πρωταθλήματος. Το ίδιο κι η Σεβίλλη. Ακόμη κι η Σαχτάρ την πάτησε στο πρωτάθλημα της Ουκρανίας, τη σεζόν που πήρε το Γιουρόπα.
Κάτω από αυτό το πρίσμα, το πολύ σημαντικό, φαίνεται ότι ο Ολυμπιακός, που για πολλούς και διάφορους λόγους δεν μπορεί να μην κάνει πρωταθλητισμό και να στοχεύσει μόνο σε ένα τελικό Γιουρόπα Λιγκ, έχει τις προδιαγραφές να φτάσει τόσο ψηλά. Παίζει σε ένα πρωτάθλημα, που θεωρητικά πάντα, του δίνει τη δυνατότητα γι΄ αυτό που λέμε, «δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη». Μάλιστα από τη νέα σεζόν θα είναι πάλι με 30 αγωνιστικές, όπως το πορτογαλικό-κι όχι με 34. Κι έχει ασφαλώς και την εμπειρία της Ευρώπης, αλλά και την αυτοπεποίθηση, μετά από τέσσερις πραγματικά καλές σεζόν στο Τσάμπιονς Λιγκ, συν μία καλή προσπάθεια στο Γιουρόπα Λιγκ.
Και να θυμίσω ότι ο προπονητής του Ολυμπιακού, το έχει ξανακάνει. Έστω σαν βοηθός προπονητή, την αμέσως προηγούμενη σεζόν από τη διετία του ως πρώτος προπονητής στην Πόρτο, οπότε και πήρε και τα δύο πρωταθλήματα στην Πορτογαλία, το 2012 και το 2013. Ο Βίτορ Περέϊρα ήταν βοηθός του Βίλας Μπόας το 2011, όταν η Πόρτο πήρε τον τίτλο στην Πορτογαλία, αλλά και το Γιουρόπα.
Μην υποτιμάμε δε το ρόλο του βοηθού προπονητή. Μην ξεχνάμε ότι φέτος πάρα πολλοί βγήκαν και είπαν ότι ήταν λάθος του Μίτσελ που έδιωξε τον βοηθό του, τον Βίκτορ-παρεμπιπτόντως τα πάει καλά στην προσπάθειά του να σώσει από τον υποβιβασμό την Κορούνια, την οποία ανέλαβε μόλις πριν ενάμιση μήνα. Δηλαδή, ο Βίκτορ ήταν καλό «εργαλείο» για τον Μίτσελ κι ο Περέϊρα δεν ήταν για τον Βίλας Μπόας; Την στιγμή μάλιστα που τον διαδέχθηκε επιτυχημένα;…
Άρα, το έχει ξανακάνει ο Περέϊρα, έχει ζήσει τη διαδικασία «πρωτάθλημα, αλλά και Γιουρόπα Λιγκ», κάτι νομίζω πολύ σημαντικό. Σαν πρώτος προπονητής στην Πόρτο δεν είχε την ίδια επιτυχία στην Ευρώπη, αλλά όποιος θυμάται, γνωρίζει ότι είχε μεγάλη ατυχία στους αποκλεισμούς της η Πόρτο το 2012 και το 2013-και ξέρουμε όλοι πόσο μεγάλη σημασία έχει ο παράγοντας τύχη, ακόμη και στις κληρώσεις…
Δεν ξέρω λοιπόν αν ο Περέϊρα έχει αυτό που λέμε άστρο, όμως το έχει ξανακάνει αυτό που ονειρεύονται πολλοί για τον Ολυμπιακό. Κι αυτό από μόνο του δεν είναι μικρό πράγμα. ο Ζέσους της Μπενφίκα κι ο Βίλας Μπόας με την Πόρτο το έχουν ζήσει...
Βεβαίως, η Πόρτο του 2011, του Βίλας Μπόας (και του Περέϊρα), είχε Φαλκάο και Χουλκ στα ντουζένια τους στην επίθεση. Κι από πίσω τον Μουτίνιο. Μία Πόρτο η οποία με το που έδωσε τα ηνία στον Περέϊρα, πούλησε τον Φαλκάο. Και το αμέσως επόμενο καλοκαίρι τον Χουλκ. Αλλά έφερε πρώτα τον Τζάκσον Μαρτίνες και μετά πίσω τον Λούτσο Γκονζάλες.
Όλα αλληλένδετα είναι. Κι η δουλειά του προπονητή κι οι μεταγραφές κι η στόχευση του συλλόγου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου