ADVERTISEMENT
Καφού: Ο αρχηγός μας (Βραζιλία) όταν κερδίσαμε το Παγκόσμιο Κύπελλο, ένας από τους καλύτερους επαγγελματίες που έχω παίξει ποτέ.
Κάρλες Πουγιόλ: Καλός φίλος, καλός παίκτης και καλύτερος αρχηγός. Είχε το χαρακτήρα να ηγηθεί κάθε ομάδας.
Πάολο Μαλντίνι: Όταν έφτασα στη Μίλαν είχε μπει ήδη για τα καλά στα 30, αλλά η κλάση και η ψυχραιμία του ήταν ακόμα παρούσες. Ήταν τόσο ευφυής αμυντικός, που μπορούσε να διαβάσει το παιχνίδι καλύτερα από τον καθένα.
Ρομπέρτο Κάρλος: Εμείς (Βραζιλία) ήμασταν τόσο τυχεροί που είχαμε δύο μπακ που ήξεραν πως να αμυνθούν αλλά ήταν και τόσο καλοί και στην επίθεση. Έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην επιτυχία μας.
Ροναλντίνιο: Μάστερ με την μπάλα, θα ήταν καταπληκτικό να τον βλέπαμε μαζί με τον Λιονέλ Μέσι για περισσότερο καιρό στην Μπαρτσελόνα.
Τσάβι: Καταπληκτικός παίκτης, αλλά ποτέ δεν ήθελε να γίνει ήρωας. Ό,τι έκανε ήταν για το καλό της Μπαρτσελόνα.
Ζινεντίν Ζιντάν: Υπήρχε πραγματικός αμοιβαίος σεβασμός ανάμεσά μας. Όταν είχε την μπάλα ήμουν στη σκιά του και το αντίθετο. Κανείς από εμάς δεν ήθελε να ντροπιαστεί από τον άλλον, ξέραμε και οι δύο τι μπορούσαμε να κάνουμε με την μπάλα.
Λουίς Φίγκο: Οι κούρσες του με την μπάλα ήταν ο εφιάλτης των αμυντικών, δεν μπορούσαν καν να τον πλησιάσουν.
Λιονέλ Μέσι: Είπα πριν από πέντε χρόνια ότι θα στεφθεί ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο πέντε-έξι φορές και θα το κάνει. Ήδη συγκρίνεται με τον Πελέ και τον Μαραντόνα.
Ρονάλντο (φαινόμενο): Έχω παίξει με μερικούς σπουδαίους παίκτες, αλλά αυτός είναι εκείνος με τον οποίο το διασκέδασα περισσότερο. Ο καλύτερος επιθετικός όλων των εποχών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου