Είπε η κυρία Τζουντ Σισέ: «Ηταν λυπηρό να ακούς ιαχές πιθήκων και να βλέπεις να πετάνε φουσκωτές μπανάνες στο γήπεδο σε κάποια εκτός έδρας παιχνίδια. Γράφει ο Δημήτρης Δραγώγιας.
Αυτό περιόρισε εμένα και τα παιδιά στο σπίτι στα περισσότερα εκτός έδρας ματς του Παναθηναϊκού. Η Ελλάδα έχει την πιο τεταμένη ατμόσφαιρα στα γήπεδά της.
Αφήνοντας στην άκρη το θέμα του ρατσισμού, το βρίσκω πολύ άσχημο όταν οι φίλαθλοι μπορούν να εισβάλουν στον αγωνιστικό χώρο».
Η δήλωση της κυρίας Σισέ, που αφήνει και υπόνοιες ρατσιστικής συμπεριφοράς, λένε μετ' επιτάσεως τα ΜΜΕ ότι αμαυρώνει την εικόνα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Θαρρώ ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο πρόλαβε να λεκιαστεί από άλλους εγχώριους πρωταγωνιστές, προσκηνίου και παρασκηνίου, και όχι από τη σύζυγο ενός εκ των κορυφαίων ποδοσφαιριστών που πάτησαν το χορτάρι μας. Αλλωστε, η ίδια η κυρία Σισέ στο twitter της, μετά την αποχώρηση του συζύγου της από τον Παναθηναϊκό, ευχαριστούσε τους φίλους της ομάδας «για την υποστήριξή σας προς το πρόσωπο μου, τα παιδιά μου και τον άνδρα μου. Οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού ήταν καταπληκτικοί».
Οι Ελληνες δεν είναι ρατσιστές. Κάποιοι μπορεί να εκδηλώνουν συμπεριφορές καφρίλας εντός γηπέδων, αλλά αυτό δεν είναι ρατσισμός. Αν για παράδειγμα ο Σισέ λεγόταν... Σισέδης, ήταν Καυκάσιος και όχι Aφροαμερικανός, και διατηρούσε ως... Ελλην την ίδια ικανότητα στο σκοράρισμα –ενδεχομένως και την ίδια εκκεντρικότητα– προφανώς οι συμπεριφορές θα ήταν ίδιες. Κι αντί για επιφωνήματα πιθήκων, από την εξέδρα να ακούγονταν άλλου είδους συνθήματα εξίσου αδιάφορα ή κακόηχα. Κατά βάση και ως επί το πλείστον ο Σισέ αντιμετωπίστηκε από το σύνολο της κοινής γνώμης περίπου ως ημίθεος, είτε εντός γηπέδων από φίλους και αντιπάλους είτε στον εξωγηπεδικό βίο του, στις κοινωνικές εκδηλώσεις του κατά τις οποίες παρουσιαζόταν ως εξέχουσα προσωπικότητα.
Ρατσιστής θεωρείται αυτός που πιστεύει ότι η φυλή στην οποία ανήκει είναι ανώτερη από τις άλλες. Ακόμη κι αν δεχτούμε αυτόν τον απλοϊκό ορισμό, τότε είναι βέβαιο ότι πολλές από τις πολιτισμένες ευρωπαϊκές χώρες εμφανίζουν πολλαπλάσια δείγματα ρατσιστικών συμπεριφορών έναντι της Ελλάδας. Και στην περίοδο της κρίσης, εδώ και σχεδόν δύο χρόνια τώρα, κάποιες χώρες εμφάνισαν τον «πολιτισμό» τους. Πηγαίνετε ως τουρίστες τώρα στην προηγμένη και πολιτισμένη Σουηδία να πάρετε απαντήσεις.
Ή στον «παράδεισο» της Αυστρίας. Ακόμη και σε χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, όπως η Σλοβακία, που πριν από κάποια χρόνια αγνοούσαμε ακόμη και το ότι έγινε αυτόνομο κράτος, ρίξτε μια ματιά στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων για να διαπιστώσετε τι σημαίνει απαξίωση ενός λαού. Γιατί άλλο να ψέγεις τους πολιτικούς ή τη συνολική πολιτική πάνω στη διαχείριση μιας κατάστασης κι άλλο να συμπεραίνεις εξ αυτού ότι όλοι οι Ελληνες είναι καλοπερασάκηδες και απατεώνες.
Καμία δήλωση καμιάς κυρίας Σισέ δεν αμαύρωσε το ελληνικό ποδόσφαιρο στο εξωτερικό. Ηταν απλώς μία εκδήλωση αντίδρασης πάνω σε ένα ή και περισσότερα έστω, συγκεκριμένα πάντως, περιστατικά στα οποία ο σύζυγός της αντιμετωπίστηκε με οπαδική έχθρα. Ας μην προσπαθούμε να κάνουμε καλά και σώνει την τρίχα τριχιά. Ούτε κάποιοι οπαδοί, ακόμη και στις ακραίες αντιδράσεις τους και σε επεισοδιακές συμπεριφορές, χαιρέτησαν ναζιστικά, ούτε χλευάστηκαν ποδοσφαιριστές με καταγωγή από την Αφρική ή την Ασία. Εστω κι αν κάποια στιγμή διαμαρτυρήθηκε ο Ονουάτσι ή ο Ντιέ. Γιατί καλό θα ήταν να αναδεικνύονται και άλλου είδους πρωτοβουλίες, όταν συστρατεύτηκε το σύνολο των ποδοσφαιριστών και ομάδων στις προσπάθειες του Ντιέ για τη φιλανθρωπική δράση που αναπτύσσει στην Ακτή Ελεφαντοστού, όπως και όταν η ΠΑΕ Αρης, αλλά και οι απλοί φίλοι της ομάδας έσπευσαν να συνδράμουν τον Σακάτα στην προσωπική τραγωδία του, μετά το τσουνάμι που έπληξε τη χώρα του.
Από όσο γνωρίζω δεν υπάρχει συλλογική έκφραση είτε πολιτικών κομμάτων, είτε συλλόγων, είτε οργανώσεων των οποίων τα καταστατικά να υποδεικνύουν φυλετικές διακρίσεις. Ακραίες συμπεριφορές οι οποίες δίνουν αφορμή για να τις κατακρίνεις υπάρχουν από τη στιγμή που κακές σκέψεις ή γνώμες αποκτούν τέτοια ισχύ ώστε να καθοδηγούν πράξεις. Γι' αυτό και θα ήταν χρήσιμο να αποδίδουμε τόση προσοχή στους ισχυρούς τής κυρίας Σισέ –και όποιας άλλης κυρίας μελλοντικά ασχοληθεί με την Ελλάδα– όση ακριβώς αρμόζει κάθε φορά. Ούτε πιθαμή μεγαλύτερη...
Πηγή: Εξέδρα
Αφήνοντας στην άκρη το θέμα του ρατσισμού, το βρίσκω πολύ άσχημο όταν οι φίλαθλοι μπορούν να εισβάλουν στον αγωνιστικό χώρο».
Η δήλωση της κυρίας Σισέ, που αφήνει και υπόνοιες ρατσιστικής συμπεριφοράς, λένε μετ' επιτάσεως τα ΜΜΕ ότι αμαυρώνει την εικόνα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Θαρρώ ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο πρόλαβε να λεκιαστεί από άλλους εγχώριους πρωταγωνιστές, προσκηνίου και παρασκηνίου, και όχι από τη σύζυγο ενός εκ των κορυφαίων ποδοσφαιριστών που πάτησαν το χορτάρι μας. Αλλωστε, η ίδια η κυρία Σισέ στο twitter της, μετά την αποχώρηση του συζύγου της από τον Παναθηναϊκό, ευχαριστούσε τους φίλους της ομάδας «για την υποστήριξή σας προς το πρόσωπο μου, τα παιδιά μου και τον άνδρα μου. Οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού ήταν καταπληκτικοί».
Οι Ελληνες δεν είναι ρατσιστές. Κάποιοι μπορεί να εκδηλώνουν συμπεριφορές καφρίλας εντός γηπέδων, αλλά αυτό δεν είναι ρατσισμός. Αν για παράδειγμα ο Σισέ λεγόταν... Σισέδης, ήταν Καυκάσιος και όχι Aφροαμερικανός, και διατηρούσε ως... Ελλην την ίδια ικανότητα στο σκοράρισμα –ενδεχομένως και την ίδια εκκεντρικότητα– προφανώς οι συμπεριφορές θα ήταν ίδιες. Κι αντί για επιφωνήματα πιθήκων, από την εξέδρα να ακούγονταν άλλου είδους συνθήματα εξίσου αδιάφορα ή κακόηχα. Κατά βάση και ως επί το πλείστον ο Σισέ αντιμετωπίστηκε από το σύνολο της κοινής γνώμης περίπου ως ημίθεος, είτε εντός γηπέδων από φίλους και αντιπάλους είτε στον εξωγηπεδικό βίο του, στις κοινωνικές εκδηλώσεις του κατά τις οποίες παρουσιαζόταν ως εξέχουσα προσωπικότητα.
Ρατσιστής θεωρείται αυτός που πιστεύει ότι η φυλή στην οποία ανήκει είναι ανώτερη από τις άλλες. Ακόμη κι αν δεχτούμε αυτόν τον απλοϊκό ορισμό, τότε είναι βέβαιο ότι πολλές από τις πολιτισμένες ευρωπαϊκές χώρες εμφανίζουν πολλαπλάσια δείγματα ρατσιστικών συμπεριφορών έναντι της Ελλάδας. Και στην περίοδο της κρίσης, εδώ και σχεδόν δύο χρόνια τώρα, κάποιες χώρες εμφάνισαν τον «πολιτισμό» τους. Πηγαίνετε ως τουρίστες τώρα στην προηγμένη και πολιτισμένη Σουηδία να πάρετε απαντήσεις.
Ή στον «παράδεισο» της Αυστρίας. Ακόμη και σε χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, όπως η Σλοβακία, που πριν από κάποια χρόνια αγνοούσαμε ακόμη και το ότι έγινε αυτόνομο κράτος, ρίξτε μια ματιά στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων για να διαπιστώσετε τι σημαίνει απαξίωση ενός λαού. Γιατί άλλο να ψέγεις τους πολιτικούς ή τη συνολική πολιτική πάνω στη διαχείριση μιας κατάστασης κι άλλο να συμπεραίνεις εξ αυτού ότι όλοι οι Ελληνες είναι καλοπερασάκηδες και απατεώνες.
Καμία δήλωση καμιάς κυρίας Σισέ δεν αμαύρωσε το ελληνικό ποδόσφαιρο στο εξωτερικό. Ηταν απλώς μία εκδήλωση αντίδρασης πάνω σε ένα ή και περισσότερα έστω, συγκεκριμένα πάντως, περιστατικά στα οποία ο σύζυγός της αντιμετωπίστηκε με οπαδική έχθρα. Ας μην προσπαθούμε να κάνουμε καλά και σώνει την τρίχα τριχιά. Ούτε κάποιοι οπαδοί, ακόμη και στις ακραίες αντιδράσεις τους και σε επεισοδιακές συμπεριφορές, χαιρέτησαν ναζιστικά, ούτε χλευάστηκαν ποδοσφαιριστές με καταγωγή από την Αφρική ή την Ασία. Εστω κι αν κάποια στιγμή διαμαρτυρήθηκε ο Ονουάτσι ή ο Ντιέ. Γιατί καλό θα ήταν να αναδεικνύονται και άλλου είδους πρωτοβουλίες, όταν συστρατεύτηκε το σύνολο των ποδοσφαιριστών και ομάδων στις προσπάθειες του Ντιέ για τη φιλανθρωπική δράση που αναπτύσσει στην Ακτή Ελεφαντοστού, όπως και όταν η ΠΑΕ Αρης, αλλά και οι απλοί φίλοι της ομάδας έσπευσαν να συνδράμουν τον Σακάτα στην προσωπική τραγωδία του, μετά το τσουνάμι που έπληξε τη χώρα του.
Από όσο γνωρίζω δεν υπάρχει συλλογική έκφραση είτε πολιτικών κομμάτων, είτε συλλόγων, είτε οργανώσεων των οποίων τα καταστατικά να υποδεικνύουν φυλετικές διακρίσεις. Ακραίες συμπεριφορές οι οποίες δίνουν αφορμή για να τις κατακρίνεις υπάρχουν από τη στιγμή που κακές σκέψεις ή γνώμες αποκτούν τέτοια ισχύ ώστε να καθοδηγούν πράξεις. Γι' αυτό και θα ήταν χρήσιμο να αποδίδουμε τόση προσοχή στους ισχυρούς τής κυρίας Σισέ –και όποιας άλλης κυρίας μελλοντικά ασχοληθεί με την Ελλάδα– όση ακριβώς αρμόζει κάθε φορά. Ούτε πιθαμή μεγαλύτερη...
Πηγή: Εξέδρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου