Σαν σήμερα πριν από 6 χρόνια ακριβώς η ελληνική
ομάδα έγραφε άλλη μία ολόχρυση σελίδα στην ιστορία της με την κατάκτηση
του τίτλου της πρωταθλήτριας Ευρώπης, το 2005 στο Βελιγράδι, για δεύτερη
φορά στην ιστορία της.
Η νίκη με 78-62 επί της Γερμανίας του Νοβίτσκι απλώς άνοιγε το δρόμο
για την απονομή, διότι ουσιαστικά ο τίτλος είχε κατακτηθεί από την
ημιτελική φάση. Τότε που ο Διαμαντίδης με το τρίποντό του ολοκλήρωνε τη
μεγάλη ανατροπή κόντρα στη Γαλλία, αλλά και ο Νοβίτσκι με το εκπληκτικό
σουτ από τη γωνία πετούσε τους Ισπανούς εκτός τελικού.
Το να συζητάμε τώρα αν θα ήταν διαφορετικός ο τελικός σε περίπτωση που ο Νοβίτσκι είχε αστοχήσει και η ελληνική ομάδα είχε βρει μπροστά της την Ισπανία και όχι τη Γερμανία, δεν έχει νόημα. Η ιστορία γράφεται με πραγματικά γεγονότα και όχι με υποθέσεις.
Το Βελιγράδι και το Ευρωμπάσκετ του 2005 ήταν ο ορισμός της... δεύτερης «ανάστασης» για την εθνική ομάδα. Η πρώτη φυσικά -που δεν ξεχνιέται ποτέ- ήταν το 1987 στο Φάληρο. Του Ευρωμπάσκετ του Βελιγραδίου προηγήθηκαν δύσκολα χρόνια: η 16η θέση στην Ντιζόν το 1999. Ο αποκλεισμός από τους Γερμανούς στα «σταυρώματα» στην Τουρκία το 2001. Η απουσία από δύο μεγάλες διοργανώσεις, τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ (2000) και το Μουντομπάσκετ της Ιντιανάπολις (2002). Η αναρρίχηση στην 5η θέση στο Ευρωμπάσκετ της Σουηδίας το 2003, που άφησε πάντως πικρή γεύση, καθώς τα άστοχα τρίποντα στον προημιτελικό με την Ιταλία δεν επέτρεψαν προώθηση στην τετράδα. Μια αντίστοιχη κατάσταση ζήσαμε και στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004, όταν η ελληνική ομάδα κρατούσε την πρόκριση στην τετράδα, αλλά στο τέλος οι Αργεντινοί αποδείχτηκαν (εκτός από παιχταράδες και) πολύ σκληροί!
Πριν από το Βελιγράδι είχε γίνει η μαντεψιά του αρχηγού, του Μιχάλη Κακιούζη. «Δεν σας κάνω πλάκα, πάμε για το χρυσό» είχε πει. Σιγά μην έκανε πλάκα! Η ελληνική ομάδα δοξάστηκε στην «Μπεογκράτσκα Αρένα» και επέστρεψε για τα καλά στην κορυφή. Ακολούθησαν η 2η θέση στο Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας, η 4η θέση (με τους διαιτητές να πρωταγωνιστούν στη «νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου» στον ημιτελικό με την Ισπανία) στο Ευρωμπάσκετ του 2007, η 5η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 (πάλι οι Αργεντινοί μας πλήγωσαν...) και το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 2009.
Οπότε; Περιμένουμε την... τρίτη ανάσταση, διότι -ως γνωστόν- το μπάσκετ ποτέ δεν πεθαίνει στην Ελλάδα!
Πηγή: Goal
Το να συζητάμε τώρα αν θα ήταν διαφορετικός ο τελικός σε περίπτωση που ο Νοβίτσκι είχε αστοχήσει και η ελληνική ομάδα είχε βρει μπροστά της την Ισπανία και όχι τη Γερμανία, δεν έχει νόημα. Η ιστορία γράφεται με πραγματικά γεγονότα και όχι με υποθέσεις.
Το Βελιγράδι και το Ευρωμπάσκετ του 2005 ήταν ο ορισμός της... δεύτερης «ανάστασης» για την εθνική ομάδα. Η πρώτη φυσικά -που δεν ξεχνιέται ποτέ- ήταν το 1987 στο Φάληρο. Του Ευρωμπάσκετ του Βελιγραδίου προηγήθηκαν δύσκολα χρόνια: η 16η θέση στην Ντιζόν το 1999. Ο αποκλεισμός από τους Γερμανούς στα «σταυρώματα» στην Τουρκία το 2001. Η απουσία από δύο μεγάλες διοργανώσεις, τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ (2000) και το Μουντομπάσκετ της Ιντιανάπολις (2002). Η αναρρίχηση στην 5η θέση στο Ευρωμπάσκετ της Σουηδίας το 2003, που άφησε πάντως πικρή γεύση, καθώς τα άστοχα τρίποντα στον προημιτελικό με την Ιταλία δεν επέτρεψαν προώθηση στην τετράδα. Μια αντίστοιχη κατάσταση ζήσαμε και στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004, όταν η ελληνική ομάδα κρατούσε την πρόκριση στην τετράδα, αλλά στο τέλος οι Αργεντινοί αποδείχτηκαν (εκτός από παιχταράδες και) πολύ σκληροί!
Πριν από το Βελιγράδι είχε γίνει η μαντεψιά του αρχηγού, του Μιχάλη Κακιούζη. «Δεν σας κάνω πλάκα, πάμε για το χρυσό» είχε πει. Σιγά μην έκανε πλάκα! Η ελληνική ομάδα δοξάστηκε στην «Μπεογκράτσκα Αρένα» και επέστρεψε για τα καλά στην κορυφή. Ακολούθησαν η 2η θέση στο Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας, η 4η θέση (με τους διαιτητές να πρωταγωνιστούν στη «νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου» στον ημιτελικό με την Ισπανία) στο Ευρωμπάσκετ του 2007, η 5η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 (πάλι οι Αργεντινοί μας πλήγωσαν...) και το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 2009.
Οπότε; Περιμένουμε την... τρίτη ανάσταση, διότι -ως γνωστόν- το μπάσκετ ποτέ δεν πεθαίνει στην Ελλάδα!
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου