Δηλαδή, και οι ομάδες που θα αγωνίζονται σίγουρα στη Σούπερ Λίμπα φέτος, και ο Αστέρας Τρίπολης που... δεν ξέρει πού θα αγωνίζεται (Σούπερ Λίμπα ή Φούτμπολ Λίμπα - θα εξαρτηθεί από την απόφαση για τον Ηρακλή) και ο Βόλος με την Καβάλα που για την ώρα έχουν υποβιβαστεί στη Δέλτα Κατηγορία!
Τώρα, το ότι ο συνεταιρισμός που είχε εκλογές λεγόταν «Σούπερ Λίμπα», μικρή σημασία έχει. Αφού πήγαν οι ανθρώποι, να μην τους τιμήσουν με δικαίωμα ψήφου; Είναι σαν να έχει εκλογές η Ελλάδα και να ψηφίζουν όσοι έχουν περάσει εκείνη τη μέρα τα σύνορα, μέχρι και ο Πακιστανός γείτονας, ο Αρ ίφ, που τον φωνάζω Σερίφ, δουλεύει σε ένα ραφτάδικο και λέει τις πετσέτες που ράβει... «πικέτες».
Έχουν τρόπους οι παράγοντες της Σούπερ Λίμπας. Πώς έρχεται ένας μουσαφίρης σπίτι και τον ρωτάς «τι φαγητό σ’ αρέσει να σ’το φτιάξω;»· έτσι κι αυτοί μόλις είδαν μουσαφιραίους τους ρώτησαν «ποιον θέλετε για πρόεδρα;». Τόσο απλά...
Και μετά έλεγαν πως ακόμα κι αν υποβιβαστούν οριστικά ο Βόλος κι η Καβάλα, «δεν τρέχει μία, αντί να βγει πρόεδρας ο Τόλης με 15 ψήφους, θα βγει με 13». Και γιατί δεν έβγαινε από σήμερα με 13; Μην τον περάσουνε για Παναθηναϊκό, «Παπουτσάκης, θρησκεία, ψήφοι 13»;
Η ουσία είναι πως οι τύποι αυτοί δεν μπορούν να διοργανώσουνε απολύτως τίποτα χωρίς να τα κάνουν όλα ίσωμα. Χωρίς να βάλουν την... πινελιά τους. Χωρίς να παρακάμψουν κανονισμούς, προγράμματα, τη λογική την ίδια. Ακόμα και στα πιο απλά. Όχι μόνο σε δικαστικές αποφάσεις με παραθυράκια νόμων και πολλαπλές ερμηνείες. Εδώ πήγαν να κάνουν κλήρωση στις δύο το μεσημέρι και την άρχισαν στις τρεισήμισι γιατί... δεν πρόκαναν. Πήγαν να αρχίσουν το πρωτάθλημα κι αντί για οκτώ αγώνες, έγιναν πέντε στην πρεμιέρα, πέντε θα γίνουν και στη 2η αγωνιστική κι ο πρωταθλητής δεν θα έχει δώσει ούτε ένα επίσημο παιχνίδι μέχρι να παίξει ματς στο Τσάμπιονς Λιγκ...
Γάτοι είναι οι άνθρωποι. Παπουτσωμένοι γάτοι πλέον. Όποια παρατυπία υπάρχει την κάνουν, ακόμα κι όταν δεν χρειάζεται. Απλώς για να (απο)δείξουν πως... αυτοί είναι τ’ αφεντικά, πως δικό τους είναι το μαγαζί και πως τα έχουν όλα γραμμένα στα μπρούλια τους. Και τους κανόνες και τους φιλάθλους. Εκλογές Σούπερ Λίμπας με εκπροσώπους Δέλτα Εθνικής τώρα, πρωτάθλημα με αγωνιστικές κουτσουρεμένες και ομάδες που παίρνουν ρεπό λες κι είναι ο Σερίφ που λέγαμε πριν, αύριο με πέναλτι στη σέντρα, μεθαύριο με αποτελέσματα στο μιλητό, τα λεφτά να μπαίνουνε στα παντελόνα «κι όλα τ’ άλλα τρίχες», που λέει κι ο πεθερός μου.
Για την ιστορία, ο πεθερός, από τότε που απέκτησε εγγόνι από την άλλη κόρη του, επαναλαμβάνει διαρκώς σε κόρες, γαμπρούς, μέχρι και στην πεθερά μου: «Το παιδί να ’ναι καλά κι όλα τ’ άλλα τρίχες». Προχτές τον τέσταρα. Με ρώτησε αν μίλησα με την άλλη κόρη του (την αδερφή της γυναίκας μου), προφανώς για να με ρωτήσει εμμέσως «τι κάνει το παιδί;» και όχι φυσικά για... τρίχες. Του απάντησα: «Μίλησα. Μπήκανε χθες το βράδυ ληστές στο σπίτι, βιάσανε τη Γεωργία και πήρανε το παιδί».
Ξέρετε τι απάντησε; «Άμα είχαν πάρει το παιδί, εδώ θα ήμασταν;»
Ενώ αν είχαν βιάσει την κόρη του, εδώ θα ήμασταν!
Έτσι συμβαίνει και με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Το βιάζουνε καθημερινά και... εδώ είμαστε. Παιδί δεν υπάρχει, αλλά με τόσους βιασμούς, πού θα πάει, θα το γκαστρώσουνε κιόλας...
Μέχρι να γεννήσει ένα ποδοσφαιράκι (έστω πλαστικό, από τα παλιά με τα ελατήρια) μπας και το μεγαλώσουμε όπως πρέπει, εγώ ο Μίλτος να ’μαι καλά...gazzetta gr
Τώρα, το ότι ο συνεταιρισμός που είχε εκλογές λεγόταν «Σούπερ Λίμπα», μικρή σημασία έχει. Αφού πήγαν οι ανθρώποι, να μην τους τιμήσουν με δικαίωμα ψήφου; Είναι σαν να έχει εκλογές η Ελλάδα και να ψηφίζουν όσοι έχουν περάσει εκείνη τη μέρα τα σύνορα, μέχρι και ο Πακιστανός γείτονας, ο Αρ ίφ, που τον φωνάζω Σερίφ, δουλεύει σε ένα ραφτάδικο και λέει τις πετσέτες που ράβει... «πικέτες».
Έχουν τρόπους οι παράγοντες της Σούπερ Λίμπας. Πώς έρχεται ένας μουσαφίρης σπίτι και τον ρωτάς «τι φαγητό σ’ αρέσει να σ’το φτιάξω;»· έτσι κι αυτοί μόλις είδαν μουσαφιραίους τους ρώτησαν «ποιον θέλετε για πρόεδρα;». Τόσο απλά...
Και μετά έλεγαν πως ακόμα κι αν υποβιβαστούν οριστικά ο Βόλος κι η Καβάλα, «δεν τρέχει μία, αντί να βγει πρόεδρας ο Τόλης με 15 ψήφους, θα βγει με 13». Και γιατί δεν έβγαινε από σήμερα με 13; Μην τον περάσουνε για Παναθηναϊκό, «Παπουτσάκης, θρησκεία, ψήφοι 13»;
Η ουσία είναι πως οι τύποι αυτοί δεν μπορούν να διοργανώσουνε απολύτως τίποτα χωρίς να τα κάνουν όλα ίσωμα. Χωρίς να βάλουν την... πινελιά τους. Χωρίς να παρακάμψουν κανονισμούς, προγράμματα, τη λογική την ίδια. Ακόμα και στα πιο απλά. Όχι μόνο σε δικαστικές αποφάσεις με παραθυράκια νόμων και πολλαπλές ερμηνείες. Εδώ πήγαν να κάνουν κλήρωση στις δύο το μεσημέρι και την άρχισαν στις τρεισήμισι γιατί... δεν πρόκαναν. Πήγαν να αρχίσουν το πρωτάθλημα κι αντί για οκτώ αγώνες, έγιναν πέντε στην πρεμιέρα, πέντε θα γίνουν και στη 2η αγωνιστική κι ο πρωταθλητής δεν θα έχει δώσει ούτε ένα επίσημο παιχνίδι μέχρι να παίξει ματς στο Τσάμπιονς Λιγκ...
Γάτοι είναι οι άνθρωποι. Παπουτσωμένοι γάτοι πλέον. Όποια παρατυπία υπάρχει την κάνουν, ακόμα κι όταν δεν χρειάζεται. Απλώς για να (απο)δείξουν πως... αυτοί είναι τ’ αφεντικά, πως δικό τους είναι το μαγαζί και πως τα έχουν όλα γραμμένα στα μπρούλια τους. Και τους κανόνες και τους φιλάθλους. Εκλογές Σούπερ Λίμπας με εκπροσώπους Δέλτα Εθνικής τώρα, πρωτάθλημα με αγωνιστικές κουτσουρεμένες και ομάδες που παίρνουν ρεπό λες κι είναι ο Σερίφ που λέγαμε πριν, αύριο με πέναλτι στη σέντρα, μεθαύριο με αποτελέσματα στο μιλητό, τα λεφτά να μπαίνουνε στα παντελόνα «κι όλα τ’ άλλα τρίχες», που λέει κι ο πεθερός μου.
Για την ιστορία, ο πεθερός, από τότε που απέκτησε εγγόνι από την άλλη κόρη του, επαναλαμβάνει διαρκώς σε κόρες, γαμπρούς, μέχρι και στην πεθερά μου: «Το παιδί να ’ναι καλά κι όλα τ’ άλλα τρίχες». Προχτές τον τέσταρα. Με ρώτησε αν μίλησα με την άλλη κόρη του (την αδερφή της γυναίκας μου), προφανώς για να με ρωτήσει εμμέσως «τι κάνει το παιδί;» και όχι φυσικά για... τρίχες. Του απάντησα: «Μίλησα. Μπήκανε χθες το βράδυ ληστές στο σπίτι, βιάσανε τη Γεωργία και πήρανε το παιδί».
Ξέρετε τι απάντησε; «Άμα είχαν πάρει το παιδί, εδώ θα ήμασταν;»
Ενώ αν είχαν βιάσει την κόρη του, εδώ θα ήμασταν!
Έτσι συμβαίνει και με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Το βιάζουνε καθημερινά και... εδώ είμαστε. Παιδί δεν υπάρχει, αλλά με τόσους βιασμούς, πού θα πάει, θα το γκαστρώσουνε κιόλας...
Μέχρι να γεννήσει ένα ποδοσφαιράκι (έστω πλαστικό, από τα παλιά με τα ελατήρια) μπας και το μεγαλώσουμε όπως πρέπει, εγώ ο Μίλτος να ’μαι καλά...gazzetta gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου