Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

Εμένα μου αρέσει η εθνική! Πειράζει;

Η αντιμετώπιση μερίδας του κόσμου προς την εθνική ομάδα ποδόσφαιρου δείχνει... ανάγλυφα ότι ποτέ μία χώρα δεν φτάνει κάπου τυχαία. Γράφει ο Γιάννης Κυφωνίδης.
Εμένα μου αρέσει η εθνική! Πειράζει;
Η ελληνική νοοτροπία επιτάσσει να νομίζουμε ότι είμαστε κάτι περισσότερο από αυτό που πραγματικά είμαστε. Πραγματικά αδυνατώ να καταλάβω ότι υπάρχουν φίλαθλοι που δεν χαίρονται από την διαφαινόμενη πρόκριση της εθνικής μας ομάδας σε τρίτο συνεχόμενο Euro και που παραπονιούνται γιατί όταν παίζει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα δεν... χάνεται η μπάλα.
Συγνώμη αλλά εγώ στο ματς της περασμένης Παρασκευής κόντρα στην Κροατία δεν βαρέθηκα ούτε μία στιγμή το παιχνίδι της ομάδας του Φερνάντο Σάντος. Αυτό που περίμενα να δω, αυτό που ήθελα να δω,
το είδα. Ένα σύνολο που πραγματικά ξέρει τις δυνατότητές του και τα δυνατά του σημεία. Και, πάνω από όλα, ξέρει τα αδύνατά του σημεία. Έχει αποκτήσει με τα χρόνια νοοτροπία νικητή και πάνω σε αυτή... χτίζει και πετυχαίνει. Αν και ως πολίτες ξέραμε ακριβώς ποιες είναι οι δυνατότητές μας, μπορεί τα πράγματα να ήταν πολύ καλύτερα αυτή τη στιγμή σε πολλούς τομείς. Τα δάνεια -κάθε είδους- οδηγούν σε λάθος δρόμους. Έτσι και στο ποδόσφαιρο.
Υπήρχαν εποχές που προπονητές ήθελαν να... δανειστούν ποδόσφαιρο άλλων χωρών. Αυτό όμως δεν οδήγησε πουθενά. Ήρθε όμως ένας Γερμανός, ο Ότο Ρεχάγκελ και -ευτυχώς για όλους μας- ένας ανάλογης λογικής συνεχιστής, ο Φερνάντο Σάντος, για να δημιουργήσουν έναν ΔΙΚΟ ΜΑΣ τρόπο παιχνιδιού.
Για πολλούς αντιαισθητικό, για άλλους κουραστικό, αλλά σίγουρα αποτελεσματικό. Κι όταν σε έχουν τρελάνει στη... σφαλιάρα τα προηγούμενα χρόνια είναι πολύ σημαντικό να είσαι αποτελεσματικός. Από υποσχέσεις είμαστε στην κορυφή εδώ και χρόνια, από αποτελέσματα, όχι.
Γι' αυτό λοιπόν εγώ χαίρομαι που έχουμε εθνική που δείχνει τον δρόμο για τα πάντα. Ποντάρει στην ψυχή, το πάθος, την ομοιογένεια, τη δύναμη της παρέας. Ξέρει που καλά ότι μέσα από την συλλογική δουλειά μπορεί κάποιος να βγει από την κρίση. Ένα παράδειγμα υγιούς νοοτροπίας. Όπως η ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού ή η εθνική ομάδα μπάσκετ που χωρίς τόσα αστέρια στο πρόσφατο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα έκανε αναθεώρηση του πλάνου.
Οι παίκτες της δεν πίστεψαν ότι χωρίς Διαμαντίδη, Σπανούλη, Τσαρτσαρή, Σχορτσιανίτη και ορισμένους ακόμα πολύ καλούς παίκτες είναι δυνατόν να παίξουν ίδιας ποιότητας μπάσκετ. Αναπροσάρμοσαν τα δεδομένα και πέτυχαν αυτό που μπορούσαν τη συγκεκριμένη στιγμή. Γι' αυτό ας σκύψουμε πάνω στα λίγα, αλλά χαρακτηριστικά, παραδείγματα αποτελεσματικότητας που έχουμε στην Ελλάδα και θα μάθουμε πολλά.
Πηγή: novasports.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: