Άφησα να περάσουν κάμποσες ώρες μετά τον θρίαμβο
της Εθνικής μας ομάδας κόντρα στην Κροατία! Ήθελα να καταλαγιάσει το
πράγμα για να γράψω κι εγώ δυο κουβέντες γι αυτή την ομάδα! Ομάδα με Ο
κεφαλαίο! Γράφει ο Γιάννης Θειακός.
Αν συγκράτησα κάτι από το ματς της Παρασκευής -εκτός της νίκης και της
πρώτης θέσης στον όμιλο-είναι οι στιγμές στους πανηγυρισμούς των δυο
γκολ!
Όλοι οι παίκτες μια αγκαλία! Μαζί με τον πάγκο! Όλοι μια παρέα! Στο τέρμα μάλιστα του Φάνη Γκέκα που επέστρεψε στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα ο πρώτος που τον αγκαλιάζει είναι ο Κώστας Κατσουράνης!
Ναι ο «Κατσούρ» που σύμφωνα με πολλούς δεν γουστάρει τον Φάνη….
Ακόμη κι αν δεν γουστάρει ο ένας τον άλλο, λέω εγώ, αυτό μένει εκτός ομάδας, άλλωστε σε καμία ομάδα, δουλειά, σχολείο,πανεπιστήμιο δεν θυμάμαι να πηγαίνουν όλοι μαζί για καφέ, ή στα μπουζούκια!
Θα μου πείτε συμβαίνει πάντα σε γκολ ομάδας και μάλιστα τόσο κρίσιμο να πανηγυρίζουν όλοι μαζί, ακόμη κι αν ο ένας…. σιχαίνεται τον άλλο.
Έχω δει και ομάδες που οι παίκτες τη στιγμή του γκολ πανηγυρίζουν σε παρεάκια, ανάλογα με τις κλίκες. Ενώ κάποιοι άλλοι δεν πανηγυρίζουν και τόσο.
Το πιο σημαντικό είναι ότι αυτή η ομάδα είναι μια γροθιά και στα δύσκολα. Η συγνώμη του Φάνη και η αγκαλιά των διεθνών για τον συμπαίκτη τους είναι το πιο τρανό παράδειγμα.
Ξέρω ότι υπάρχουν παίκτες που στάθηκαν εξαιρετικά άτυχοι σε αυτή την προκριμματική φάση όπως ο Σωτήρης Νίνης και ο Μιχάλης Σηφάκης.
Ξέρω όμως ότι δεν ένιωσαν στιγμή μόνοι τους αφού οι συμπαίκτες τους προσπάθησαν να τους εμψυχώσουν με έναν καφέ, με ένα τηλέφωνο, ένα μήνυμα.
Έτσι ακριβώς ήταν και η παλιοπαρέα του Γιούρο το 2004 στην Πορτογαλία. Πείραζες έναν από εκείνη την ομάδα και έβρισκες μπροστά σου 25…..
Με μια διαφορά ότι τώρα είναι 26 γιατί σε αυτό το κλάμπ μπήκε και ο Φερνάντο Σάντος. Δεν λέω ότι ο Ρεχάγκελ δεν έβαζε τα στήθη του μπροστά για τους παίκτες του, απλά θυμάμαι ότι περισσότερο οι παίκτες έδιναν τα πάντα για τον Γερμανό παρά ο ίδιος…
Βλέπετε ο Ρεχάγκελ-που έγραψε ιστορία με την Εθνική μας ομάδα και τον ευγνωμονούμε γι αυτό-έφευγε με την πρώτη ευκαιρία για την πατρίδα του, ενώ ο Σάντος είναι συνεχώς εδώ!
Η Ελλάδα έχει γίνει η δεύτερη πατρίδα του κι αυτό φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού.
Η σωστή ομάδα χαμογελάει στα εύκολα και είναι δεμένη στα δύσκολα. Και πάντα πρέπει να υπάρχει ο αρχηγός, ο καθοδηγητής, ο στρατηγός!
Στην προκειμένη περίπτωση για την δική μας Εθνική υπάρχει ο Φερνάντο Σάντος!
Αυτό θα ισχύει ακόμη και αν την Τρίτη το βράδυ στραβώσει το ματς στην Γεωργία. Κάτι που όλοι απευχόμαστε…
Πηγή: aixmi.gr
Όλοι οι παίκτες μια αγκαλία! Μαζί με τον πάγκο! Όλοι μια παρέα! Στο τέρμα μάλιστα του Φάνη Γκέκα που επέστρεψε στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα ο πρώτος που τον αγκαλιάζει είναι ο Κώστας Κατσουράνης!
Ναι ο «Κατσούρ» που σύμφωνα με πολλούς δεν γουστάρει τον Φάνη….
Ακόμη κι αν δεν γουστάρει ο ένας τον άλλο, λέω εγώ, αυτό μένει εκτός ομάδας, άλλωστε σε καμία ομάδα, δουλειά, σχολείο,πανεπιστήμιο δεν θυμάμαι να πηγαίνουν όλοι μαζί για καφέ, ή στα μπουζούκια!
Θα μου πείτε συμβαίνει πάντα σε γκολ ομάδας και μάλιστα τόσο κρίσιμο να πανηγυρίζουν όλοι μαζί, ακόμη κι αν ο ένας…. σιχαίνεται τον άλλο.
Έχω δει και ομάδες που οι παίκτες τη στιγμή του γκολ πανηγυρίζουν σε παρεάκια, ανάλογα με τις κλίκες. Ενώ κάποιοι άλλοι δεν πανηγυρίζουν και τόσο.
Το πιο σημαντικό είναι ότι αυτή η ομάδα είναι μια γροθιά και στα δύσκολα. Η συγνώμη του Φάνη και η αγκαλιά των διεθνών για τον συμπαίκτη τους είναι το πιο τρανό παράδειγμα.
Ξέρω ότι υπάρχουν παίκτες που στάθηκαν εξαιρετικά άτυχοι σε αυτή την προκριμματική φάση όπως ο Σωτήρης Νίνης και ο Μιχάλης Σηφάκης.
Ξέρω όμως ότι δεν ένιωσαν στιγμή μόνοι τους αφού οι συμπαίκτες τους προσπάθησαν να τους εμψυχώσουν με έναν καφέ, με ένα τηλέφωνο, ένα μήνυμα.
Έτσι ακριβώς ήταν και η παλιοπαρέα του Γιούρο το 2004 στην Πορτογαλία. Πείραζες έναν από εκείνη την ομάδα και έβρισκες μπροστά σου 25…..
Με μια διαφορά ότι τώρα είναι 26 γιατί σε αυτό το κλάμπ μπήκε και ο Φερνάντο Σάντος. Δεν λέω ότι ο Ρεχάγκελ δεν έβαζε τα στήθη του μπροστά για τους παίκτες του, απλά θυμάμαι ότι περισσότερο οι παίκτες έδιναν τα πάντα για τον Γερμανό παρά ο ίδιος…
Βλέπετε ο Ρεχάγκελ-που έγραψε ιστορία με την Εθνική μας ομάδα και τον ευγνωμονούμε γι αυτό-έφευγε με την πρώτη ευκαιρία για την πατρίδα του, ενώ ο Σάντος είναι συνεχώς εδώ!
Η Ελλάδα έχει γίνει η δεύτερη πατρίδα του κι αυτό φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού.
Η σωστή ομάδα χαμογελάει στα εύκολα και είναι δεμένη στα δύσκολα. Και πάντα πρέπει να υπάρχει ο αρχηγός, ο καθοδηγητής, ο στρατηγός!
Στην προκειμένη περίπτωση για την δική μας Εθνική υπάρχει ο Φερνάντο Σάντος!
Αυτό θα ισχύει ακόμη και αν την Τρίτη το βράδυ στραβώσει το ματς στην Γεωργία. Κάτι που όλοι απευχόμαστε…
Πηγή: aixmi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου