O Ολυμπιακός προκρίθηκε στις οκτώ καλύτερες ομάδες της Ευρώπης και αν
θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, το κατόρθωμα αυτό ισοδυναμεί με …μισό
ευρωπαϊκό τίτλο.
Μια ομάδα με μόλις έναν παίκτη πρώτης γραμμής (Σπανούλης), έναν forward, που μετά από δύο κακές χρονιές έψαχνε τον εαυτό του (Πρίντεζης), τέσσερις φερέλπιδες πιτσιρικάδες (Σλούκας, Παπανικολάου, Κατσίβελης, Μάντζαρης), δύο παροπλισμένους 30άρηδες (Πελεκάνος, Γλυνιαδάκης), ένας σέντερ άλλης εποχής (Παπαδόπουλος), δύο από τους πιο ασταθείς σουτέρ της Ευρώπης (Κέσελ, Γκετσεβίτσιους), τον πιο άτυχο παίκτη στη σύγχρονη ιστορία (Βασιλόπουλος), τον πιο κοντό σέντερ της Ευρώπης (Χάινς), έναν περίεργο ταξιδιώτη (Άντιτς) και δύο προσθήκες που κρίθηκαν ανεπαρκείς την ημέρα της απόκτησής τους (Ντόρσεϊ, Λο) φιγουράρει στους "8" της Euroleague.
Κι όλα αυτά, ενώ όταν ξεκινούσε η σεζόν, η διοίκηση της ομάδας έμοιαζε με το ένα πόδι εκτός Ολυμπιακού και με το μπάτζετ να μειώνεται κατά 50%.
Η επιτυχία γίνεται ακόμα πιο μεγάλη και απροσδόκητη, αν συνυπολογίσουμε ότι εκτός συνέχειας έμεναν οι τρεις οικοδέσποινες από την Τουρκία (Εφές, Γαλατά, Φενέρ), η πολυδιαφημισμένη και πανάκριβη Αρμάνι Μιλάνο, η Ρεάλ, που πέρσι έφτασε ως το Final 4, η Κάχα Λαμποράλ και η Παρτίζαν που αποχαιρέτησαν από νωρίς τη διοργάνωση, αλλά και η Ουνικάχα με μπάτζετ σαφώς μεγαλύτερο από του Ολυμπιακού.
Οι "ερυθρόλευκοι" είναι στο Top 8 και την επιτυχία αυτή, σε μεγάλο βαθμό, τη χρωστούν στον Βασίλη Σπανούλη, που επί πέντε μήνες παίζει το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του. Ο Kill Bill ολοκλήρωσε το Top 16 με 15,5 πόντους (53,8% στα δίποντα, 36% στα τρίποντα και 72% στις βολές), 1,8 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 1,3 κλεψίματα και 4,2 λάθη σε 31 λεπτά συμμετοχής ενώ στην κανονική περίοδο είχε 19,8 πόντους, 1,8 ριμπάουντ, 5 ασίστ και 3,7 λάθη σε 31 λεπτά ανά αγώνα.
Λένε ότι οι αριθμοί είναι ο πιο επιστημονικός τρόπος να πεις ψέματα, αλλά τα κατορθώματα του Σπανούλη είναι πέρα για πέρα αληθινά. Χωρίς τον αρχηγό του, ο Ολυμπιακός θα είχε αποκλειστεί από την κανονική περίοδο, ενώ είναι σχεδόν σίγουρο ότι αν ο Σπανούλης δεν έκανε… παπάδες σε κάθε αγώνα, οι «ερυθρόλευκοι»θα έβλεπαν τους προημιτελικούς από την τηλεόραση, όπως άλλωστε εκτιμούσε το 99% των δημοσιογράφων και φιλάθλων (αυτό το 1% το αφήνουμε ως περιθώριο για τυπικούς λόγους) όταν ξεκινούσε η σεζόν.
Μπορεί ο Κιριλένκο (12,7 πόντοι, 7 ριμπάουντ, 2,8 ασίστ, 1,8 κλέψιμο, 1,5 μπλοκ) να είναι μια ομάδα μόνος του στην ΤΣΣΚΑ, μπορεί ο Διαμαντίδης (10,2 πόντοι, 3,3 ριμπάουντ, 5 ασίστ, 1,5 κλέψιμο, 0,5 μπλοκ) να είναι ο καλύτερος παίκτης της Ευρώπης στα κρίσιμα τελευταία πέντε λεπτά κάθε αγώνα, μπορεί ο ΜακΚάλεμπ (17,4 πόντοι με 67% στα δίποντα, 2,3 ριμπάουντ, 2,8 ασίστ, 1,5 κλέψιμο) να θυμίζει… Γκάλη (σ.σ. ιεροσυλία, αλλά ο τύπος παίζει σε άλλη ταχύτητα), μπορεί ο Κρστιτς (14,7 πόντοι, 6,3 ριμπάουντ σε μόλις 23 λεπτά ανά αγώνα) να είναι ο καλύτερος σέντερ στη διοργάνωση στη μετά Σκόλα Euroleague, αλλά ο Σπανούλης (18,1 πόντοι, 1,8 ριμπάουντ, 4,1 ασίστ, 1 κλέψιμο, 6 κερδισμένα φάουλ και 4 λάθη σε 31 λεπτά συμμετοχής) έχει πάρει από το χέρι μια ομάδα περιορισμένων δυνατοτήτων και την έχει πάει στους οκτώ της Ευρώπης.
Στο ΝΒΑ, οι "ειδικοί" υποστηρίζουν ότι για να κρίνεις σωστά ποιος είναι ο MVP της σεζόν πρέπει να αναρωτηθείς πόσο μακριά θα έφτανε η ομάδα του, αν ο ίδιος έλειπε από το ρόστερ. Τι θα έκανε το Ντάλας χωρίς τον Νοβίτσκι, οι Λέικερς χωρίς τον Κόμπι ή οι Θάντερ χωρίς τον Ντουράντ; Πιθανότατα, λίγα πράγματα, αλλά στο ερώτημα «τι θα έκανε ο Ολυμπιακός χωρίς τον Σπανούλη», με κάθε σεβασμό στον Ίβκοβιτς, η απάντηση είναι «τίποτα».
Ένας παίκτης δεν κάνει μια ομάδα, απόδειξη ότι πέρσι ο Παναθηναϊκός κέρδισε στον 4ο τελικό τον Ολυμπιακό με τον Διαμαντίδη τραυματία, όμως είναι διαφορετικό να παίζεις στα 40 λεπτά ενός αγώνα και τελείως διαφορετικό μια ολόκληρη και επίπονη σεζόν.
Επίσης και για να… παραμείνουμε δίκαιοι, είναι άλλο πράγμα ο Παναθηναϊκός του ίδιου κορμού, των μεγάλων προσωπικοτήτων, των 6 ευρωπαϊκών και του καλύτερου προπονητή στην Ευρώπη και άλλο ο φετινός Ολυμπιακός, που ξαναχτίστηκε από την αρχή και μάλιστα με πολύ πιο «φτηνά»υλικά.
Για όλους αυτούς τους λόγους, που είναι εμφανείς διά γυμνού οφθαλμού σε όποιον παρακολουθήσει έστω πέντε λεπτά τον φετινό Ολυμπιακό, ο Βασίλης Σπανούλης, αξίζει όσο κανείς παίκτης στην Ευρώπη, τον τίτλο του κορυφαίου.
Αν μάλιστα, καταφέρει ο Ολυμπιακός να αποκλείσει και τη Σιένα του κουμπάρου του, Νίκου Ζήση, τότε ανεξαρτήτως αποτελέσματος στο Final 4, οι «ερυθρόλευκοι»θα μπορούν να περηφανεύονται ότι πέτυχαν τη μεγαλύτερη έκπληξη της 20ετίας, μετά τον τίτλο της Παρτίζαν το 1992.
Για να συμβεί αυτό βέβαια, εκτός από τον Σπανούλη, θα πρέπει να βάλει το χέρι του και ο Ντούντα, που έχει κάνει αρκετά λάθη από την αρχή της σεζόν, όμως του πιστώνεται 100% ότι ο φετινός Ολυμπιακός έχει κάνει μια τόσο μεγάλη υπέρβαση, που αν είχε συμβεί σε οποιαδήποτε από τις προηγούμενες σεζόν, τα χρόνια… φαγούρας στο Λιμάνι, σίγουρα δεν θα ήταν 15!
Υγ: Ανεξαρτήτως Σπανούλη, ο Πρίντεζης βάζει ισχυρή υποψηφιότητα για το βραβείο του "Most Improved Player" στη φετινή Euroleague!
πηγή: gazzetta.gr
Μια ομάδα με μόλις έναν παίκτη πρώτης γραμμής (Σπανούλης), έναν forward, που μετά από δύο κακές χρονιές έψαχνε τον εαυτό του (Πρίντεζης), τέσσερις φερέλπιδες πιτσιρικάδες (Σλούκας, Παπανικολάου, Κατσίβελης, Μάντζαρης), δύο παροπλισμένους 30άρηδες (Πελεκάνος, Γλυνιαδάκης), ένας σέντερ άλλης εποχής (Παπαδόπουλος), δύο από τους πιο ασταθείς σουτέρ της Ευρώπης (Κέσελ, Γκετσεβίτσιους), τον πιο άτυχο παίκτη στη σύγχρονη ιστορία (Βασιλόπουλος), τον πιο κοντό σέντερ της Ευρώπης (Χάινς), έναν περίεργο ταξιδιώτη (Άντιτς) και δύο προσθήκες που κρίθηκαν ανεπαρκείς την ημέρα της απόκτησής τους (Ντόρσεϊ, Λο) φιγουράρει στους "8" της Euroleague.
Κι όλα αυτά, ενώ όταν ξεκινούσε η σεζόν, η διοίκηση της ομάδας έμοιαζε με το ένα πόδι εκτός Ολυμπιακού και με το μπάτζετ να μειώνεται κατά 50%.
Η επιτυχία γίνεται ακόμα πιο μεγάλη και απροσδόκητη, αν συνυπολογίσουμε ότι εκτός συνέχειας έμεναν οι τρεις οικοδέσποινες από την Τουρκία (Εφές, Γαλατά, Φενέρ), η πολυδιαφημισμένη και πανάκριβη Αρμάνι Μιλάνο, η Ρεάλ, που πέρσι έφτασε ως το Final 4, η Κάχα Λαμποράλ και η Παρτίζαν που αποχαιρέτησαν από νωρίς τη διοργάνωση, αλλά και η Ουνικάχα με μπάτζετ σαφώς μεγαλύτερο από του Ολυμπιακού.
Οι "ερυθρόλευκοι" είναι στο Top 8 και την επιτυχία αυτή, σε μεγάλο βαθμό, τη χρωστούν στον Βασίλη Σπανούλη, που επί πέντε μήνες παίζει το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του. Ο Kill Bill ολοκλήρωσε το Top 16 με 15,5 πόντους (53,8% στα δίποντα, 36% στα τρίποντα και 72% στις βολές), 1,8 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 1,3 κλεψίματα και 4,2 λάθη σε 31 λεπτά συμμετοχής ενώ στην κανονική περίοδο είχε 19,8 πόντους, 1,8 ριμπάουντ, 5 ασίστ και 3,7 λάθη σε 31 λεπτά ανά αγώνα.
Λένε ότι οι αριθμοί είναι ο πιο επιστημονικός τρόπος να πεις ψέματα, αλλά τα κατορθώματα του Σπανούλη είναι πέρα για πέρα αληθινά. Χωρίς τον αρχηγό του, ο Ολυμπιακός θα είχε αποκλειστεί από την κανονική περίοδο, ενώ είναι σχεδόν σίγουρο ότι αν ο Σπανούλης δεν έκανε… παπάδες σε κάθε αγώνα, οι «ερυθρόλευκοι»θα έβλεπαν τους προημιτελικούς από την τηλεόραση, όπως άλλωστε εκτιμούσε το 99% των δημοσιογράφων και φιλάθλων (αυτό το 1% το αφήνουμε ως περιθώριο για τυπικούς λόγους) όταν ξεκινούσε η σεζόν.
Μπορεί ο Κιριλένκο (12,7 πόντοι, 7 ριμπάουντ, 2,8 ασίστ, 1,8 κλέψιμο, 1,5 μπλοκ) να είναι μια ομάδα μόνος του στην ΤΣΣΚΑ, μπορεί ο Διαμαντίδης (10,2 πόντοι, 3,3 ριμπάουντ, 5 ασίστ, 1,5 κλέψιμο, 0,5 μπλοκ) να είναι ο καλύτερος παίκτης της Ευρώπης στα κρίσιμα τελευταία πέντε λεπτά κάθε αγώνα, μπορεί ο ΜακΚάλεμπ (17,4 πόντοι με 67% στα δίποντα, 2,3 ριμπάουντ, 2,8 ασίστ, 1,5 κλέψιμο) να θυμίζει… Γκάλη (σ.σ. ιεροσυλία, αλλά ο τύπος παίζει σε άλλη ταχύτητα), μπορεί ο Κρστιτς (14,7 πόντοι, 6,3 ριμπάουντ σε μόλις 23 λεπτά ανά αγώνα) να είναι ο καλύτερος σέντερ στη διοργάνωση στη μετά Σκόλα Euroleague, αλλά ο Σπανούλης (18,1 πόντοι, 1,8 ριμπάουντ, 4,1 ασίστ, 1 κλέψιμο, 6 κερδισμένα φάουλ και 4 λάθη σε 31 λεπτά συμμετοχής) έχει πάρει από το χέρι μια ομάδα περιορισμένων δυνατοτήτων και την έχει πάει στους οκτώ της Ευρώπης.
Στο ΝΒΑ, οι "ειδικοί" υποστηρίζουν ότι για να κρίνεις σωστά ποιος είναι ο MVP της σεζόν πρέπει να αναρωτηθείς πόσο μακριά θα έφτανε η ομάδα του, αν ο ίδιος έλειπε από το ρόστερ. Τι θα έκανε το Ντάλας χωρίς τον Νοβίτσκι, οι Λέικερς χωρίς τον Κόμπι ή οι Θάντερ χωρίς τον Ντουράντ; Πιθανότατα, λίγα πράγματα, αλλά στο ερώτημα «τι θα έκανε ο Ολυμπιακός χωρίς τον Σπανούλη», με κάθε σεβασμό στον Ίβκοβιτς, η απάντηση είναι «τίποτα».
Ένας παίκτης δεν κάνει μια ομάδα, απόδειξη ότι πέρσι ο Παναθηναϊκός κέρδισε στον 4ο τελικό τον Ολυμπιακό με τον Διαμαντίδη τραυματία, όμως είναι διαφορετικό να παίζεις στα 40 λεπτά ενός αγώνα και τελείως διαφορετικό μια ολόκληρη και επίπονη σεζόν.
Επίσης και για να… παραμείνουμε δίκαιοι, είναι άλλο πράγμα ο Παναθηναϊκός του ίδιου κορμού, των μεγάλων προσωπικοτήτων, των 6 ευρωπαϊκών και του καλύτερου προπονητή στην Ευρώπη και άλλο ο φετινός Ολυμπιακός, που ξαναχτίστηκε από την αρχή και μάλιστα με πολύ πιο «φτηνά»υλικά.
Για όλους αυτούς τους λόγους, που είναι εμφανείς διά γυμνού οφθαλμού σε όποιον παρακολουθήσει έστω πέντε λεπτά τον φετινό Ολυμπιακό, ο Βασίλης Σπανούλης, αξίζει όσο κανείς παίκτης στην Ευρώπη, τον τίτλο του κορυφαίου.
Αν μάλιστα, καταφέρει ο Ολυμπιακός να αποκλείσει και τη Σιένα του κουμπάρου του, Νίκου Ζήση, τότε ανεξαρτήτως αποτελέσματος στο Final 4, οι «ερυθρόλευκοι»θα μπορούν να περηφανεύονται ότι πέτυχαν τη μεγαλύτερη έκπληξη της 20ετίας, μετά τον τίτλο της Παρτίζαν το 1992.
Για να συμβεί αυτό βέβαια, εκτός από τον Σπανούλη, θα πρέπει να βάλει το χέρι του και ο Ντούντα, που έχει κάνει αρκετά λάθη από την αρχή της σεζόν, όμως του πιστώνεται 100% ότι ο φετινός Ολυμπιακός έχει κάνει μια τόσο μεγάλη υπέρβαση, που αν είχε συμβεί σε οποιαδήποτε από τις προηγούμενες σεζόν, τα χρόνια… φαγούρας στο Λιμάνι, σίγουρα δεν θα ήταν 15!
Υγ: Ανεξαρτήτως Σπανούλη, ο Πρίντεζης βάζει ισχυρή υποψηφιότητα για το βραβείο του "Most Improved Player" στη φετινή Euroleague!
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου