Ο Μάνος Αντώναρος γράφει στο blog του γιατί ήθελε να απομονωθεί για να γράψει αυτο το post

Kαι η γυναίκα μου και εγώ εργαζόμαστε στο σπίτι… από το σπίτι… ΜΟΝΟ μέσω internet… Ετσι τα παιδιά μας μεγαλώνουν μαζί μας.
Εγώ κάθομαι στο γραφείο μου στο ένα δωμάτιο και η γυναίκα μου διαγωνίως 3 μέτρα απέναντι σε άλλο δωμάτιο, αλλά με πλήρη οπτική επαφή. Μιλάμε, γελάμε, τηλεφωνούμε, γράφουμε και τα πιτσιρίκια παίζουν τριγύρω.
Το μόνο που μπορεί να μας χωρίσει είναι μια συρόμενη διπλή πόρτα…που όμως είναι ΠΑΝΤΑ ανοικτή.
Σήμερα το πρωί ξύπνησα εξαιρετικά εκνευρισμένος. Οσο και να σας φανεί αστείο ή ψεύτικο είχα δει την προηγουμένη την «Ανατροπή» στο MEGA και μόνο που δεν έσπασα την τηλεόραση.
Μιλάγανε για τη λιστα Λαγκάρντ.
Με ενοχλούν (πάντα με ενοχλούσαν) οι άνθρωποι που υποτιμούν τη νοημοσύνη μου. Για πολλούς λόγους … ο βασικός είναι ότι το κάνουν ανερυθρίαστα… στα ίσα δλδ…
Όταν η δημοσιογράφος Γιάννα Παπαδάκου είπε ότι οι βουλευτές θα ψηφίσουν για μια λίστα που δεν έχουν δει… (σωστή παρατήρηση)… ο Γιάννης Πρετεντέρης παραλίγο να πάθει εγκεφαλικό.
-Δεν είναι η δουλειά των βουλευτών να δουν τη λίστα….
-ΚΑΙ ΤΟΤΕ… ΠΟΙΟΥ ΠΟΥΣΤΗ ΕΙΝΑΙ; φώναξα…
(Γύρω του πολιτικοί, δημοσιογράφοι, δικηγόροι, καθηγητές, συμπολίτευση και αντιπολίτευση ΔΕΝ είπαν λέξη.)

Το μωρό που’χε μόλις φάει και απολάμβανε σαν Γαργαντούας τον υπνάκο του πετάχτηκε 10 πόντους ψηλά.
-Παιδάκι μου, τρελλάθηκες; μου διαμαρτυρήθηκε η γυναίκα μου…
-Ρε συ Ολιβ, μας δουλεύουν κανονικά.
-Ε, τότε γιατί τους βλέπεις
-Για να βλέπω, τι βλέπουν αυτοί που τους βλέπουν…
Επιμένω: όσο αστείο ή ψεύτικο σας μοιάζει, μου κόλλησε το θέμα. Σαν κάποιος να με έχει προσβάλει και οι συνθήκες να μην μου επέτρεψαν να τον βάλω στη θέση του.
Επεσα να κοιμηθώ με ένα σκληρό αχώνευτο μπαλάκι στο στομάχι μου.
Ξύπνησα το πρωί με λυμένο το ζωνάρι μου για καβγά με τον καθένα.
Μεγάλο παιδί είμαι… το ξέρω το συναίσθημα… το μάζεψα και ήπια τον καφέ μου… αυτά τα πράγματα όμως ποτέ δεν τα ελέγχεις 100%...είναι σαν να θέλεις να ζουπήξεις σε ένα δοχείο λίιιιγο περισσότερη μαρμελάδα από όσο χωράει στο δοχείο… από κάπου θα ξεχειλίσει…
Πριν ξεχειλίσει λοιπόν, έκλεισα την ενδιαμέση διπλή πόρτα.
-Κλείνω την πόρτα γιατί θέλω να γράψω κάτι… είπα στην γυναίκα μου…
-Ε, και; Τι σε πειράζει η πόρτα;
-Θέλω ησυχία…
(Χαχαχαχαχαχα με κοίταξε καχύποπτα και είπε)
-Κανένα πρόβλημα…
Η μικρή κολλησε το μουτράκι της στο αδιάφανο τζάμι της πόρτας…
-Μπαμπά…
-Αστον μπαπά…για λίγο…. Έχει δουλειά… της είπε η μαμά της.
Δημοσιογράφος είμαι. Δεν είμαι ουτε κομματικός ινστρούκτορας, ούτε πολιτικός, ούτε συνδικαλιστής, ούτε γνωστός άγνωστος, … είμαι δημοσιογράφος. Με άλλα λόγια: μπορώ να αντιδράσω μόνος ως δημοσιογράφος. Τα άλλα δεν ξέρω, αλλά βασικά δεν θέλω να τα κάνω. Λέω τη γνώμη μου… συχνά έχει και πολύ ρεπορτάζ… αλλά εγω επιμένω να το κάνω γνώμη… λέω τη γνώμη μου γιατί αυτό είναι δημοκρατία… επειδή όλοι μπορούν είτε να την ασπαστούν, είτε να την γράψουν στα παλιά τους τα παπούτσια.
Η γνώμη μου λοιπόν είναι ότι ΔΕΝ θέλω να μεγαλώσουν τα παιδιά μου σε μια χώρα που ο πρώην Διοικητής του ΣΔΟΕ λέει το 2013 «έχω άγνοια με τους κομπιούτερ».
Σε μια εποχή που το φοροκυνηγητο είναι το παν (έτσι λένε τουλάχιστον) και το ηλέκτρονικο έγκλημα είναι επιστήμη… ο Διοικητής του ΣΔΟΕ δεν έχει ιδέα απ’ αυτά…
Οποιος καταλαβαίνει τι εννοώ…το καταλαβαίνει…. Όποιος δεν το καταλαβαινει, του ζητώ συγγνώμη, αλλά δεν μπορώ να το κάνω πιο ψιλά.
Γράφω στο ιντερνετ… Βασικά εδώ στο gazzetta που είναι το e-σπίτι μου… αλλά και αλλού… όταν μου ζητάνε γράφω… γράφω στο facebook… γραφω στο Page μου…
Και από κάτω βροχή τα like…
Ta comments είναι συγκινητικά. “Aχ, τι ωραία που τα γράφεις…» «και να μάθουμε τα ονόματα τι θα γίνει;» …αναλύσεις επί αναλύσεων που με κάνουν σοφότερο, αλλά λύση δεν δίνουν…. Βασικά ο επίλογος ε/ίναι «άσε φίλε, δεν γίνεται τίποτε»
Είμαι θυμωμένος όχι μόνο γιατι υποτιμούν τη νοημοσύνη μας, αλλά επειδή μας έχουν μετατρέψει σε άβουλα όντα.
Εχω υπάρξει Υπουργός ξέρετε…
Όταν ο αδελφός μου ήταν Υπουργός, επειδή μοιάζουμε, πολλοί άνθρωποι επί μία ολόκληρη 6ετία νόμιζαν ότι είμαι ο αδελφός μου. Ο Υπουργός δλδ.
Και όπως γνωρίζετε στη ζωή (δυστυχώς) βασιλεύει το φαίνεσθαι κι όχι το είναι.
Ποτέ στη ζωή μου… δεν συνάντησα τόσους να είναι έτοιμοι να χειροκροτήσουν ενθέρμως όποια μαλακία μου’ρχοταν στη γλώσσα… ποτέ στη ζωή μου δεν είδα τόσους Εφιάλτες μαζεμένους… ποτέ δεν συνάντησα τόσους πολλούς αυλοκόλακες… Προσπαθούσα να τους εξηγήσω ότι δεν ήμουν αυτος που νόμιζαν, αλλά ο αδελφός του… δεν άκουγαν λέξη επί 3λεπτο… κι όταν το άκουγαν … τίποτα δεν άλλαζε… γιατί ήλπιζαν ότι θα πω στον αδελφό μου όσα μου είπαν, υποσχέθηκαν, πρότειναν κ.λ.π. Δεν μπορείτε να φαντασθείτε πόσοι άνθρωποι μου έκαναν ρεσιτάλ συντηρητκισμού.Μερικούς τους κοιτούσα (γιατί τους ήξερα) και δεν πίστευα στα μάτια μου…
Είδα πολύ δουλοπρέπεια…
Πόνεσε πολύ αυτό. Και είναι πολύ δυσάρεστο γι’ αυτόν που το εισπράττει.
Είδα πολύ αυτοφτύσιμο
Είδα στη δουλειά μας ισχυρούς ανθρώπους να με γλύφουν, όταν κάποτε αδιαφορούσαν.
Ηταν μεγάλο σχολείο για μένα εκείνη η εποχή.
Τα troll κάνανε πάρτι στην πλάτη μου. Το κακό είναι ότι δεν είχαν πάντοτε αδικο.
Γιατί σας τα λέω όλα αυτά ενώ ξέρω ότι μερικοί από σας θα βρείτε την ευκαιρία να με τεμαχίσετε…
Τα λέω γιατί δεν πιστεύω ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΤΟΣΟ ότι όοοοοοοολοι αυτοί οι άνθρωποι, θα μπορέσουν ποτέ να αντιμετωπίσουν την εξουσία. Ούτε καν να σηκώσουν το βλέμμα δεν μπορούν… Και εγω συνάντησα μόνο ένα μικρό μέρος αυτών…
Δεν έχω φοβηθεί ισχυρούς. Πιθανώς λόγω βλακείας μου ή πλήρους άγνοιας του κινδύνου.
Αυτούς εδώ όμως τους φοβάμαι.
Ξέρετε γιατί;
Επειδή δεν μας υπολογίζουν.
Επειδή εκείνοι ΔΕΝ μας φοβούνται.
Εμείς το μόνο που κάνουμε είναι χαιρόμαστε που συμφωνούμε αναμεταξύ μας.
Υποθέτω ότι δεν υπάρχει Ελληνας που να μην καταλαβαίνει ότι το περιεχόμενο της λίστας Λαγκάρντ ΔΕΝ θέλουν να μας το πουν (δημοσιοποιήσουν)… Οποια αηδία τους έχει κατέβει στο μυαλό την έχουν χρησιμοποιήσει.
Και δεν είδα ούτε μια μαζική διαμαρτυρία .
Αρνούμαι να κουβεντιάσω μια ανοησία.
Αυτές τις μέρες μίλησα με πολύ κόσμο γι’ αυτό το θέμα. Με πολιτικούς, με συναδέλφους μου, με friends, με φίλους μου… Πάντα είχα μια απορία:
Γιατί δεν έστειλαν τη λίστα (τη δεύτερη φορά που ήταν και εντελώς επισήμως) με mail;
Πήρα από ΟΛΟΥΣ την ίδια απάντηση:
Επειδή τα επίσημα κράτη δεν επικοινωνούν με mail.
Mπααααααα…. Κάποτε επικοινωνούσαν με επιτυχία με περιστέρια.
Μου θυμισε ένα παλιότερο μου post εδώ που έγραφα ότι δεν μπορώ να καταλάβω, πώς είναι δυνατόν οι άνθρωποι να πληρώνουν για να πιούν νερό. Ϊσως να θυμάστε πόσοι μου απάντησαν: Για να πληρώνεται η ΕΥΔΑΠ, αλλιώς πήγαινε να πιείς από γούρνα.
Κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν . ότι μας ενδιαφέρει το περιεχομενο της λίστας κι όχι το κακόγουστο αστυνομικό κομμάτι της υπόθεσης.
Και δεν υπάρχει ΕΝΑΣ άνθρωπος να τους πει live:
-Ρε δεν αφήνεις τις μαλακίες…
Και όταν αυτος αρχίσει:
-Σας επιστρέφω τους χαρακτηρισμούς. Σας παρακαλώ κ. Τάδε προστατέψτε με … κι άλλα τέτοια φλώρικα κλισέ να του ξαναπαντήσει:
-Ρε, δεν αφήνεις τις μαλακίες…
Ούτε ένας όμως… γαμώ το political correct σας… ανθρωπάκια.
Ένα πατικωμένο φατσόνι στο αδιάφανο τζάμι της κλειστής πόρτας.
-Μπαμπά…
Ουψ…σας αφήνω… η κόρη μου…
-Ερχομαι αγάπη μου…
ΥΓ. Η φωτογραφία που δημοσιεύω είναι ακριβώς στο μέγεθος του Timeline στο Facebook… Αφου δεν μπορούμε να τους πιέσουμε όρθιοι, ας τους πιέσουμε καθιστοί.
ΥΓ2. Επιμένω με τη λίστα όχι λόγω κάποιας μονομανίας, αλλά γιατί κάτι μου λέει ότι αυτή τη λίστα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αχίλλειος πτέρνα.