Απορώ σήμερα πώς στέλνουν μερικές μανάδες τα κορίτσια τους να παρελάσουν. Πώς τα αφήνουν να πηγαίνουν με μίνι φούστα και να φαίνονται... ξεβράκωτα; Ή το άλλο με τις δωδεκάποντες γόβες πού το πάτε; Στην Καλαμαριά όπου είμαι δημοτικός σύμβουλος, είδα αρκετά κοπελίτσες Γυμνασίου και Λυκείου να φορούν τέτοια παπούτσια. Περιττό να σας πω, ότι όχι μόνο δεν μπορούσαν να παρελάσουν, αλλά ούτε να περπατήσουν!
Αυτό που μου προκαλεί άσχημη εντύπωση, είναι η νοοτροπία που έχουμε όλοι ως Έλληνες. Στριμωχνόμαστε σαν τα βόδια για να δούμε και σπρώχνουμε μη μας φάνε την καλή θέση. Όταν όμως “περάσει” το παιδί μας, κάνουμε άλλο σαματά για να φύγουμε. Τα άλλα παιδιά τα γράφουμε στα παπάρια μας... Αυτός όμως είναι ο στόχος της παρέλασης; Να πηγαίνουν τα παιδάκια με το κινητό στην τσέπη και οι μεγάλοι με την αγωνία για να φάνε μπακαλιάρο με σκορδαλιά;
Γελάω γιατί είμαστε αστείοι ως λαός. Σε κάθε εθνική επέτειο μας πιάνει το πατριωτικό μας. Την 28η Οκτωβρίου θα φάμε τους Γερμανούς, την 25η Μαρτίου θα μπούμε στην Τουρκία. Και αφού υποστηρίξουμε το εθνικό μας φρόνημα, ψάχνουμε μετά να πιάσουμε θέση στην ταβέρνα, γεμίζουμε τις κοιλιές μας και κλάιν μάιν.
Σήμερα, Δευτέρα πατριώτες και από Τρίτη θα επιστρέψουμε στη φυσιολογική καθημερινότητα. Δηλαδή, Σουλεϊμάν... μεγαλομπεκρή και τηλεοπτική κατοχή! Η ζωή συνεχίζεται και εμείς επαναστατούμε μέσω Facebook. Οι επαναστάσεις όμως δεν γίνονται έτσι...
ΥΓ: Για το θέμα της Κύπρου υπάρχουν αναλυτές που ξέρουν καλύτερα από όλους τι συμβαίνει. Εγώ δεν μπορώ να πω κάτι παραπάνω πέρα από κάτι που συζητιέται στα καφενεία και πιστεύω ότι στέκει. Όποτε έχει πολιτικό πρόβλημα η Ελλάδα, η Κύπρος δέχεται μια εισβολή. Το 1974 ήταν οι Τούρκοι, τώρα οι Ευρωπαίοι...πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου