Ο Βασίλης Σαμπράκος διαβάζει πίσω από την νέα δήλωση – παράσημο του Special One για τον προπονητή της Εθνικής Ελλάδας.
Οταν χρειάστηκε να κάνει αναφορές σε ονόματα προκειμένου να τεκμηριώσει
τον ισχυρισμό ότι η Πορτογαλία έχει πολύ σημαντικούς προπονητές, ο Ζοσέ
Μουρίνιο χρησιμοποίησε ως πρώτο το όνομα του Φερνάντο Σάντος.
Στην συνέντευξή του στο πορτογαλικό RTP1, ναι στην ίδια συνέντευξη όπου κατηγόρησε την FIFA ότι του έκλεψε τη Χρυσή Μπάλα των προπονητών και την έδωσε στον Ντελ Μπόσκε, ο Μουρίνιο, το βράδυ της Τρίτης είχε μόνο καλά λόγια για τον προπονητή της Εθνικής ομάδας της Ελλάδας.
Αφού προηγουμένως είπε ότι “ο Ρουί Φαρία είναι ο καλύτερος”, για να παινέψει τον συνεργάτη του στη Ρεάλ, ο Special One έπλεξε το εγκώμιο του Σάντος. “Υπήρξε προπονητής στις τρεις τοπ ομάδες της Πορτογαλίας, υπήρξε σε τοπ ομάδες της Ελλάδας, και κάνει όλα αυτά τα σημαντικά που κάνει με την Εθνική της ομάδα. Είναι ένας σπουδαίος, σπουδαίος προπονητής ο Φερνάντο Σάντος”, ήταν η αναγνώριση προς τον τεχνικό της Ελλάδας από τον τεχνικό της Ρεάλ. Στη συνέχεια ανέφερε και τους Αντρέ Βίλας Μπόας, Ζόρζε Ζέσους, Ζοσέ Πεσέιρο, Ζεσουάλντο Φερέιρα, δίχως ειδική μνεία στη δουλειά τους, ή κάποιο επιπλέον σχόλιο για την αξία του καθενός.
Πώς έγινε αυτό; Πώς έχει φτάσει ο “Μου” να στέλνει sms με συγχαρητήρια προς τον Σάντος μετά από κάθε ελληνική επιτυχία; Πώς γίνεται να έχει καλά λόγια ο Μουρίνιο για έναν προγενέστερό του, με δεδομένη τη χρόνια κόντρα του με τους προπονητές της παλιάς σχολής, τους “εμπειρικούς”, οι οποίοι εξαρχής αντιμετώπισαν περίπου φοβικά τους “προπονητές του πανεπιστημίου” με πρώτο τον “διερμηνέα” Μουρίνιο;
Η εξήγηση αυτής της σχέσης σεβασμού και εκτίμησης, που δεν είναι καθόλου προσποιητή, όπως αποδεικνύει η έγνοια του Μουρίνιο να συναντά τον Σάντος σε κάθε ευκαιρία που τους δίδεται στη Λισσαβόνα, όπως συνέβη τον περασμένο Δεκέμβριο, είναι το μεγαλύτερο προτέρημα του προπονητή της Εθνικής Ελλάδας: μέσα από το συντηρητικό περίβλημα που καλύπτει την όψη και, ορισμένες φορές, τις επιλογές του σε τακτικές και σχηματισμούς κρύβεται ένα ανήσυχο πνεύμα που νοιάζεται να εξελιχθεί.
Ο Σάντος ήταν παιδί της παλιάς σχολής, των μονοδιάστατων προπονητών, που είχαν την ευθύνη για όλα, από την εκγύμναση των παικτών και την παρακολούθηση των αντιπάλων μέχρι την επιλογή του φαγητού και της καθημερινής διατροφής των παικτών. Σε αντίθεση όμως με την συντριπτική πλειονότητα των συναδέλφων του της δικής του γενιάς και των προηγούμενων, ο Σάντος αντιλήφθηκε εγκαίρως την αλλαγή στη φύση και τις απαιτήσεις που είχε και έχει η θέση. Το 'πιασε νωρίς ότι πρέπει να εξελιχθεί σε διευθυντή, σε μάνατζερ, αλλά και ότι πρέπει να αποκτήσει σφαιρική γνώση που θα του επιτρέπει να επιλέγει και να ελέγχει τους συνεργάτες στους οποίους εμπιστεύεται κάθε μια από τις δουλειές που δεν είναι πλέον επιστήμη του προπονητή.
Ο Σάντος εξελίχθηκε και επιμορφώθηκε σαν προπονητής επειδή εξελίσσεται, επιμορφώνεται και εκσυγχρονίζεται σαν άνθρωπος. Καθημερινά βλέπει τον εγγονό του μέσω skype και μιλά με τα παιδιά του με κάθε τελευταία εφαρμογή που βρίσκει στο app store για το κινητό του. Περνά αμέσως στον υπολογιστή του όλα τα τελευταία τεχνολογικά βοηθήματα της προπονητικής, τα οποία παρακολουθεί στενά ο – πολύ νεότερος – συνεργάτης του, ο Ρικάρντο Σάντος. Παρακολουθεί την τεχνολογική εξέλιξη, που επηρεάζει το ποδόσφαιρο, πολύ περισσότερο από τους συνομηλικους του.
Το ανήσυχο πνεύμα και η εξέλιξη είναι αυτό που εκτιμά στον Σάντος ο Μουρίνιο, αυτό που τον έχει κάνει να ξεχωρίζει τον προπονητή της Εθνικής από όλους τους μεγαλύτερης ηλικίας από αυτόν συμπατριώτες του και να τον αναφέρει ως τον πιο σημαντικό. Κι εκεί κρύβεται η “μαγκιά” του Σάντος: αντιλαμβάνεται ως “παράσημο” τον έπαινο του συμπατριώτη του, κι ας έρχεται αυτό από έναν μικρότερης ηλικίας προπονητή. Διότι ο Σάντος τον αναγνώριζε, το θυμάμαι καλά από τις κουβέντες μας πριν από περίπου μια 10ετία, ως σημαντικό προπονητή από τον καιρό που όλοι οι συνάδελφοί του τον χαρακτήριζαν, απαξιωτικά, διερμηνέα.
Το ανήσυχο πνεύμα είναι αυτό που δεν άφησε τον Σάντος να καθίσει στα αβγά του, δηλαδή στην Εθνική ομάδα, και να εκπονήσει σχέδιο για την δημιουργία εθνικού ελληνικού ποδοσφαίρου, ένα πρόγραμμα που έχει πάρει επάνω του ο Λεωνίδας Βώκολος με την υποστήριξη του Τάκη Φύσσα. Το πρόγραμμα που ξεκινά να εφαρμόζει η ΕΠΟ, με καθυστέρηση τόσων δεκαετιών, για να βάλει επιτέλους προδιαγραφές στο εθνικό ποδόσφαιρο και να εφαρμόσει μια μέθοδο εκπαίδευσης, η οποία θα μεγαλώνει καλύτερους, καλύτερα εκπαιδευμένους, πιο έτοιμους Ελληνες ποδοσφαιριστές από ποτέ. Προφανώς όχι τυχαία, ο Σάντος είναι ο μόνος που πήρε τη δουλειά που του έδωσε η ΕΠΟ πολύ περισσότερο στα σοβαρά, και δεν αρκέστηκε στα 5θήμερα προπόνησης της Εθνικής ομάδας των Ανδρών. Διότι είναι με διαφορά ο πιο ανήσυχος από τους σημαντικούς προπονητές που πάτησαν την τελευταία 10ετία το έδαφός μας.
Στην συνέντευξή του στο πορτογαλικό RTP1, ναι στην ίδια συνέντευξη όπου κατηγόρησε την FIFA ότι του έκλεψε τη Χρυσή Μπάλα των προπονητών και την έδωσε στον Ντελ Μπόσκε, ο Μουρίνιο, το βράδυ της Τρίτης είχε μόνο καλά λόγια για τον προπονητή της Εθνικής ομάδας της Ελλάδας.
Αφού προηγουμένως είπε ότι “ο Ρουί Φαρία είναι ο καλύτερος”, για να παινέψει τον συνεργάτη του στη Ρεάλ, ο Special One έπλεξε το εγκώμιο του Σάντος. “Υπήρξε προπονητής στις τρεις τοπ ομάδες της Πορτογαλίας, υπήρξε σε τοπ ομάδες της Ελλάδας, και κάνει όλα αυτά τα σημαντικά που κάνει με την Εθνική της ομάδα. Είναι ένας σπουδαίος, σπουδαίος προπονητής ο Φερνάντο Σάντος”, ήταν η αναγνώριση προς τον τεχνικό της Ελλάδας από τον τεχνικό της Ρεάλ. Στη συνέχεια ανέφερε και τους Αντρέ Βίλας Μπόας, Ζόρζε Ζέσους, Ζοσέ Πεσέιρο, Ζεσουάλντο Φερέιρα, δίχως ειδική μνεία στη δουλειά τους, ή κάποιο επιπλέον σχόλιο για την αξία του καθενός.
Πώς έγινε αυτό; Πώς έχει φτάσει ο “Μου” να στέλνει sms με συγχαρητήρια προς τον Σάντος μετά από κάθε ελληνική επιτυχία; Πώς γίνεται να έχει καλά λόγια ο Μουρίνιο για έναν προγενέστερό του, με δεδομένη τη χρόνια κόντρα του με τους προπονητές της παλιάς σχολής, τους “εμπειρικούς”, οι οποίοι εξαρχής αντιμετώπισαν περίπου φοβικά τους “προπονητές του πανεπιστημίου” με πρώτο τον “διερμηνέα” Μουρίνιο;
Η εξήγηση αυτής της σχέσης σεβασμού και εκτίμησης, που δεν είναι καθόλου προσποιητή, όπως αποδεικνύει η έγνοια του Μουρίνιο να συναντά τον Σάντος σε κάθε ευκαιρία που τους δίδεται στη Λισσαβόνα, όπως συνέβη τον περασμένο Δεκέμβριο, είναι το μεγαλύτερο προτέρημα του προπονητή της Εθνικής Ελλάδας: μέσα από το συντηρητικό περίβλημα που καλύπτει την όψη και, ορισμένες φορές, τις επιλογές του σε τακτικές και σχηματισμούς κρύβεται ένα ανήσυχο πνεύμα που νοιάζεται να εξελιχθεί.
Ο Σάντος ήταν παιδί της παλιάς σχολής, των μονοδιάστατων προπονητών, που είχαν την ευθύνη για όλα, από την εκγύμναση των παικτών και την παρακολούθηση των αντιπάλων μέχρι την επιλογή του φαγητού και της καθημερινής διατροφής των παικτών. Σε αντίθεση όμως με την συντριπτική πλειονότητα των συναδέλφων του της δικής του γενιάς και των προηγούμενων, ο Σάντος αντιλήφθηκε εγκαίρως την αλλαγή στη φύση και τις απαιτήσεις που είχε και έχει η θέση. Το 'πιασε νωρίς ότι πρέπει να εξελιχθεί σε διευθυντή, σε μάνατζερ, αλλά και ότι πρέπει να αποκτήσει σφαιρική γνώση που θα του επιτρέπει να επιλέγει και να ελέγχει τους συνεργάτες στους οποίους εμπιστεύεται κάθε μια από τις δουλειές που δεν είναι πλέον επιστήμη του προπονητή.
Ο Σάντος εξελίχθηκε και επιμορφώθηκε σαν προπονητής επειδή εξελίσσεται, επιμορφώνεται και εκσυγχρονίζεται σαν άνθρωπος. Καθημερινά βλέπει τον εγγονό του μέσω skype και μιλά με τα παιδιά του με κάθε τελευταία εφαρμογή που βρίσκει στο app store για το κινητό του. Περνά αμέσως στον υπολογιστή του όλα τα τελευταία τεχνολογικά βοηθήματα της προπονητικής, τα οποία παρακολουθεί στενά ο – πολύ νεότερος – συνεργάτης του, ο Ρικάρντο Σάντος. Παρακολουθεί την τεχνολογική εξέλιξη, που επηρεάζει το ποδόσφαιρο, πολύ περισσότερο από τους συνομηλικους του.
Το ανήσυχο πνεύμα και η εξέλιξη είναι αυτό που εκτιμά στον Σάντος ο Μουρίνιο, αυτό που τον έχει κάνει να ξεχωρίζει τον προπονητή της Εθνικής από όλους τους μεγαλύτερης ηλικίας από αυτόν συμπατριώτες του και να τον αναφέρει ως τον πιο σημαντικό. Κι εκεί κρύβεται η “μαγκιά” του Σάντος: αντιλαμβάνεται ως “παράσημο” τον έπαινο του συμπατριώτη του, κι ας έρχεται αυτό από έναν μικρότερης ηλικίας προπονητή. Διότι ο Σάντος τον αναγνώριζε, το θυμάμαι καλά από τις κουβέντες μας πριν από περίπου μια 10ετία, ως σημαντικό προπονητή από τον καιρό που όλοι οι συνάδελφοί του τον χαρακτήριζαν, απαξιωτικά, διερμηνέα.
Το ανήσυχο πνεύμα είναι αυτό που δεν άφησε τον Σάντος να καθίσει στα αβγά του, δηλαδή στην Εθνική ομάδα, και να εκπονήσει σχέδιο για την δημιουργία εθνικού ελληνικού ποδοσφαίρου, ένα πρόγραμμα που έχει πάρει επάνω του ο Λεωνίδας Βώκολος με την υποστήριξη του Τάκη Φύσσα. Το πρόγραμμα που ξεκινά να εφαρμόζει η ΕΠΟ, με καθυστέρηση τόσων δεκαετιών, για να βάλει επιτέλους προδιαγραφές στο εθνικό ποδόσφαιρο και να εφαρμόσει μια μέθοδο εκπαίδευσης, η οποία θα μεγαλώνει καλύτερους, καλύτερα εκπαιδευμένους, πιο έτοιμους Ελληνες ποδοσφαιριστές από ποτέ. Προφανώς όχι τυχαία, ο Σάντος είναι ο μόνος που πήρε τη δουλειά που του έδωσε η ΕΠΟ πολύ περισσότερο στα σοβαρά, και δεν αρκέστηκε στα 5θήμερα προπόνησης της Εθνικής ομάδας των Ανδρών. Διότι είναι με διαφορά ο πιο ανήσυχος από τους σημαντικούς προπονητές που πάτησαν την τελευταία 10ετία το έδαφός μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου