Εν αναμονή της γεννήσεως του θείου βρέφους!!

Απελευθερώνεται ψυχικά το άτομο, επισημαίνει ο Αποδυτηριάκιας, σαν ανώνυμο πλήθος στο γήπεδο…

Εν αναμονή της γεννήσεως του θείου βρέφους

Κάθε μέρα έξω από το νοσοκομείο Σαιν Μαίρυ μαζεύεται κόσμος, νοικοκυρεμένος και καθαροντυμένος, χαρωπός και ενθουσιώδης. Άγγλοι και τουρίστες, με κάμερες και κινητά, και όλα αυτά, άτομα ψηφιακά και γκάτζετ ηλεκτρονικά, εν όψει της γέννησης του πρώτου παιδιού της πριγκιπίσσης Κατίνας. Μιλάμε για την Αποκάλυψη Τώρα του αιώνιου ανθρωποειδούς.

Ίδιο σκηνικό εδώ και μέρες. Άνδρες και γυναίκες, που δεν έχουν σχέση καμμία με το ζευγάρι που θα γίνει γονείς. Ούτε πρόκειται να τους συναντήσουν ποτέ. Δεν είναι φίλοι τους, ούτε συγγενείς με την μέλλουσα μαμά Καίητ και τον μέλλοντα μπαμπά Ουίλιαμ. Κι όμως συμμετέχουν σ’ ένα ακαταλαβίστικο πάρτυ, λόγω του επικείμενου τοκετού.

Μήπως, αλήθεια, γνωρίζουν ότι θα έρθει στον κόσμο ένα τέρας; Χωρίς χέρια, ίσως. Ένα θείο βρέφος; Με τρία κωλομέρια, πιθανόν.

Καμμία έκπληξη. Έτσι συμπεριφερόταν πάντα το δίποδο. Τόσο εύκολα, τόσο φθηνά γινόταν όχλος. Επειδή έτσι τη βρίσκει, απελευθερώνεται η ψυχή του στο μπούγιο, μαζύ μ’ άλλους, στο γήπεδο, στην εκκλησία, στη συναυλία ροκ, στην προεκλογική συγκέντρωση. Σε κάθε πανηγύρι.

Τα παληά τα χρόνια, όχι και τα πολύ παληά, μέχρι πριν 200-250 χρόνια, απολάμβανε τους απαγχονισμούς εγκληματιών. Όχι πως αρέσκοταν στο εν λόγω δημόσιο σώου, όσο να είναι παρών σε μάζα, σαν πολτός στα εικονογραφημένα γεγονότα της εποχής του.

 Ακατάλληλον δι’ ανηλίκους το τι υποκρύπτει ο ιντερνετικός οπαδικός χαβαλές, αποκαλύπτει ο apodytiriakias.gr

 

Όταν απευθύνεσαι στον μαλάκα έχεις υποχρέωση να τον πεις μαλάκα. Σύμφωνα με τη σύγχρονη πια ιατρική αντίληψη ο γιατρός θα μιλήσει με ειλικρίνεια στον καρκινοπαθή. Αγαπητέ μου, έχετε καρκίνο.

Κάποτε δεν αναφερόταν καν η λέξη. Λέγανε «η κακιά αρρώστεια». Σήμερα επιβάλλεται ο κόσμος και πολύ περισσότερο οι ασθενείς να μάθουν να ζουν παρέα με τον καρκίνο.

Ο αποδυτηριάκιας έχοντας πλήρη επίγνωση ότι οι μαλάκες αποτελούν πλειοψηφία, πολύ περισσότερο όταν ο ατομικός άνθρωπος παραδίδεται στον συλλογικό άνθρωπο, από την πρώτη κιόλας ημέρα ξεκαθάρισε τα πράγματα. Αποκαλούσε μαλάκα τον αναγνώστη. Και απέδιδε τίτλο τιμής στον μαλάκα εκείνον που έχει αποφασίσει να σταματήσει να σκέπτεται σα μαλάκας, να συμπεριφέρεται σα μαλάκας.

Γι’ αυτό τους εκπαιδευμένους αναγνώστες του ο αποδυτηριάκιας τους έλεγε ότι είστε «κύριοι μαλάκες». Όχι σκέτοι μαλάκες. Αυτό είναι, κύριοι μαλάκες, έγραφε σ’ όσους επιθυμούσαν να αποκτήσουν ατομική συνείδηση, ατομική ελευθερία. Να ξεκοπούν από την ακατανίκητη δυναμική του όχλου, αυτή που συντρίβει το άτομο.

Γράφει π.χ ο αποδυτηριάκιας για το θεϊκό πλάσμα που λέγεται Μπρους Λη, ένα αξεπέραστο σε αρετές και ικανότητες άτομο, τόσο σωματικά, όσο και πνευματικά, κι ένα σκουπίδι «σχολιάζει»: «Ποιος Μπρους Λη, της πλάκας είναι, μια μπατσιά του Κριστιάνο Ρονάλντο είναι».

Το πιο φοβερό είναι ότι το «σχόλιο» του τίποτα εισέπραξε απαντήσεις κι άρχισε ιντερνετικός «διάλογος». Ο χαβαλές. Που παίζεται σ’ όλους τους τόνους και σ’ όλους τους ρυθμούς στο σπορ της οπαδικής αντιπαλότητας. Οπωσδήποτε θα επανέλθω.

 

Πηγή: gazzetta.gr