Αλλάζει ο χρόνος σε λίγες μέρες. Λογικό είναι όλοι και για όλα να κάνουμε την σούμα της χρονιάς που πέρασε αλλά κυρίως τα σχέδια, τα όνειρα και τις ελπίδες για την χρονιά που έρχεται.
Στον Παναθηναϊκό τα πάντα -κι αυτά που έγιναν και αυτά που... θα γίνουν- επισκιάζονται από ένα και μοναδικό πράγμα.
Την προοπτική της εισόδου του Δημήτρη Γιαννακόπουλου στο ποδόσφαιρο με την ανάληψη της ευθύνης της ΠΑΕ Παναθηναϊκός.
Να μιλήσουμε λίγο καθαρά εδώ, γιατί δεν είναι θέμα ούτε για κατανάλωση, ούτε για σενάρια, ούτε για τίποτε.
Είναι καθαρά θέμα επιβίωσης για τον Παναθηναϊκό.
Κι ανεξάρτητα από την γνώμη που έχει ο καθένας για την πορεία μέχρι τώρα της όποιας προσπάθειας κάνει ο Αλαφούζος και οι συν αυτώ.
Για να μην το κουράζουμε άδικα λοιπόν, η ουσία είναι μία.
Ο Παναθηναϊκός έτσι όπως είναι και με τα δεδομένα που υπάρχουν, στην καλύτερη θα καταφέρει να επιβιώνει απλά με τον... ορό στο μπράτσο. Και αγωνιστικά και συνολικά.
Οι αγωνίες του θα φτάνουν μέχρι τους... διακανονισμούς, το αν θα καταφέρουν να πληρωθούν οι υπάλληλοί του και αν θα παίρνει κάθε χρόνο αδειοδότηση.
Και οι αγωνιστικές του βλέψεις, θα ξεκινάνε από το να μην γίνει το... χειρότερο και θα φτάνουν σε ταβάνι ένα καλό και αξιοπρεπές πλασάρισμα στην πρώτη πεντάδα και την έξοδο μέσω πλέι-οφ στην Ευρώπη.
Θα μπορούσε αυτό να ονομασθεί μέχρι και επιτυχία για τα δεδομένα του συλλόγου έτσι όπως είναι αυτή την στιγμή ή αν θέλετε για να μην γινόμαστε και κακοί έτσι όπως αυτά είχαν διαμορφωθεί όταν ανέλαβε την ΠΑΕ η Παναθηναϊκή Συμμαχία και ο Γιάννης Αλαφούζος.
Με μια υποσημείωση όμως.
Πως αυτό το πράγμα, πολύ περισσότερο αν... παγιωθεί και σταθεροποιηθεί σ' αυτά τα επίπεδα επί της ουσίας πλέον δεν θα είναι "Παναθηναϊκός" έτσι όπως τον ξέραμε χρόνια τώρα.
Εδώ λοιπόν που βρίσκονται τα πράγματα για τον Παναθηναϊκό, δεν υπάρχουν και πολλά να πει κάποιος.
Ή η προσπάθεια του Δημήτρη Γιαννακόπουλου και των συνεταίρων του θα βρει έδαφος και θα πετύχει, ή ο Παναθηναϊκός καλύτερα να ξεχάσει αυτό που ήταν και να προσαρμοστεί στα δεδομένα που έχει αυτήν την στιγμή με την τάση να είναι προς ακόμα χειρότερες μέρες.
Κι αυτό ισχύει όχι μόνο για την περίπτωση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου.
Ισχύει γενικά.
'Η θα μπει στην ΠΑΕ επενδυτής με χρήμα και αντοχές να ξανασηκώσει τον σύλλογο εκεί που του αρμόζει, ή ο Παναθηναϊκός στην καλύτερη θα βαλτώσει στο σημείο που βρίσκεται αυτή την στιγμή και που μοιάζει κυριολεκτικά... να αποτελεί το ταβάνι των δυνατοτήτων του και των προσδοκιών του κόσμου του.
Πόσο μάλλον φυσικά αυτός ο επενδυτής αν είναι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος με όσα σημαίνει για τον Παναθηναϊκό το όνομα που κουβαλάει και η μέχρι τώρα προσωπική πορεία του με την ομάδα μπάσκετ.
Αυτό όμως είναι η μια όψη του όλου θέματος.
Καθώς εδώ δεν πρόκειται απλά για το παρόν, το μέλλον και την σωτηρία του Παναθηναϊκού.
Αλλά συνολικά του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Όσο κι αν πολλοί δεν θέλουν να το παραδεχθούν η αλήθεια είναι μία.
Ελληνικό ποδόσφαιρο χωρίς ισχυρό και πρωταγωνιστικό Παναθηναϊκό, χωρίς ανταγωνιστικό ΠΑΟΚ, χωρίς την επιστροφή μιας δυνατής και ισχυρής ΑΕΚ στο προσκήνιο και χωρίς τέσσερις-πέντε ακόμα τουλάχιστον παραδοσιακές ποδοσφαιρικές ομάδες και δυνάμεις στο όλο σκηνικό, δεν έχει καμία τύχη.
Θέμα χρόνου είναι να μαραζώσει και να έχει συγκεκριμένη ημερομηνία λήξεως.
Κι εδώ λοιπόν τα πράγματα είναι καθαρά.
Η ΑΕΚ έχει βρει τον δρόμο της με τον Μελισσανίδη και είναι θέμα χρόνου να επιστρέψει.
Ο ΠΑΟΚ κάνει τα πρώτα του βήματα -με τις αδυναμίες και τα λάθη του φυσικά- με τον Σαββίδη και λογικά θα αποτελεί μια εν δυνάμει ανταγωνιστική ομάδα στα επόμενα χρόνια.
Απομένει να μπει στο κάδρο και ο Παναθηναϊκός, σε εντελώς διαφορετικό στάτους και δυναμική απ' αυτή που είναι τώρα.
Και να συνυπάρξουν έτσι στο ποδόσφαιρο Γιαννακόπουλος, Μαρινάκης, Μελισσανίδης, Σαβίδης σε πρώτο πλάνο και μερικές ακόμα υγιείς ποδοσφαιρικά και οικονομικά ομάδες ώστε να αποκτήσει και πάλι ταυτότητα, ανταγωνισμό και ενδιαφέρον το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Αρκεί αυτοί οι τέσσερις κατά κύριο λόγο και αν όλα πάνε κατ΄ευχήν με τον Παναθηναϊκό και συμπληρωθεί το "καρέ", να καταλάβουν πως το μέλλον τους και το μέλλον του ποδοσφαίρου δε βρίσκεται στην μάχη του παρασκηνίου για το ποιος θα επικρατήσει επί ποίου, αλλά στο πως θα καταφέρουν όλοι μαζί να στήσουν ένα υγιές και ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, κάνοντας όσες περισσότερες προσπάθειες μπορούν για να κάνουν τις ομάδες τους ανταγωνιστικές εντός των γηπέδων και υγιείς οικονομικά έξω απ' αυτά.
Είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Η τελευταία ευκαιρία όχι απλά να σωθεί, αλλά πραγματικά να εκτιναχθεί.
Και δυστυχώς ή ευτυχώς για τους Παναθηναϊκούς, κλήρος για την αξιοποίηση αυτής της ευκαιρίας, πέφτει πλέον αποκλειστικά στην πλάτη αυτού του συλλόγου.
Καθώς ακόμα κι αν όλα τα υπόλοιπα κυλήσουν όπως δείχνουν να κυλάνε, χωρίς την αλλαγή σελίδας στον Παναθηναϊκό που θα τον βάλει με όρους πρωταγωνιστή στο κάδρο, δεν θα είναι μόνο ο Παναθηναϊκός που θα μαραζώσει και θα οδηγηθεί σε κατάρρευση. Αλλά συνολικά το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου