Ο διοικητής του Κράτους,
Αντώνης Σαμαράς, μας έταξε την Δευτέρα ένα 2014 καλύτερο όχι μόνο του
2013 αλλά και των προηγούμενων ετών, δηλαδή μας είπε ότι η κυβέρνησή του
μας δίνει το δικαίωμα να περιμένουμε την αρχή του τέλους της κρίσης και
την αρχή της ανάπτυξης. Δεν θα μπω στη διαδικασία να επιχειρηματολογήσω
σχετικά με το αν μας λέει ή όχι την αλήθεια που βλέπει να έρχεται. Δεν
είναι αυτό το νόημα του κειμένου. Ακούγοντάς τον χθες άρχισα να χτίζω
τον συνειρμό σχετικά με το τι θα έπρεπε να μας πουν τα πρόσωπα της
διοίκησης του ελληνικού ποδοσφαίρου σχετικά με το 2014, δηλαδή αν θα μας
έταζαν ή όχι ένα καλύτερο έτος από αυτό που ζήσαμε και αν ο λόγος τους
θα μας έπειθε για τον ρεαλισμό του ή θα μας άφηνε με την εντύπωση ή και
την πεποίθηση ότι είναι ψεύτικος.
Ελα να δοκιμάσουμε μαζί αυτή την εκτίμηση. Σε επίπεδο εθνικό, δηλαδή Εθνικής ομάδας, ο υπουργός εθνικού ποδοσφαίρου Φερνάντο Σάντος θα μπορούσε να μας τάξει ένα καλύτερο έτος από αυτό που φεύγει. Διότι και μόνο η παρουσία της Εθνικής στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας είναι αρκετή για να κάνει το 2014 σημαντικότερο και καλύτερο του 2013. Ναι, πιθανόν για να μας πείσει περί αυτού να έπρεπε να μας υποσχεθεί ότι δεν θα νιώσουμε στη Βραζιλία ως φτωχοί συγγενείς του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Αν πάντως το υποσχόταν, θα τον πιστεύαμε. Διότι εκείνος είναι που έβαλε πριν από 1,5 χρόνο την Ελλάδα μέσα στις 8 καλύτερες της Ευρώπης. Κι είναι εκείνος που έχει φτιάξει μια Εθνική που κρατά τον εαυτό της ψηλά και που δεν έχει “ντροπιαστεί” επί των ημερών του από κανέναν.
Αν ο υπουργός εθνικού πρωταθλήματος, δηλαδή ο πρόεδρος της Superleague Γιάννης Μώραλης μας υποσχόταν ότι το 2014 θα είναι καλύτερο από το 2013 για την Superleague δεν θα είχαμε πολλούς λόγους να τον αμφισβητήσουμε. Αλλωστε δεν μας είπε ποτέ ότι διευθύνει το καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης. Και τον έχουμε δει να κάνει πράξεις που μιλούν για την ιδέα του να αναβαθμίσει, να εκπολιτίσει και να εκσυγχρονίσει το προϊόν. Αν μας υποσχόταν μια Superleague που θα μοιάζει με την Premier League προφανώς θα φτάναμε αβασάνιστα σε χρόνο dt στο συμπέρασμα ότι μας δουλεύει. Ομως δεν το έχει κάνει. Και επιπροσθέτως υπάρχουν λόγοι να πιστεύει κανείς ότι το πρωτάθλημα στη διάρκεια του 2014 δεν θα είναι χειρότερο από το πρωτάθλημα που βλέπαμε στη διάρκεια του 2013.
Αν ακούγαμε τους διοικητές των μεγάλων ομάδων να υπόσχονται καλύτερο 2014, θα δίναμε βάση στον λόγο τους, με εξαίρεση ίσως τον Αρη. Τον Ολυμπιακό θα τον πιστεύαμε, διότι τον βλέπουμε να εξελίσσεται εταιρικά και αγωνιστικά. Τον Παναθηναϊκό θα τον πιστεύαμε αγωνιστικά, και θα διατηρούσαμε αμφιβολίες για τα εταιρικά, δίχως όμως την αίσθηση ότι ακούμε μεγάλα και ψεύτικα λόγια, διότι ποτέ δεν είπε τέτοια ο σημερινός διοικητής του. Τον ΠΑΟΚ θα τον πιστεύαμε, επειδή τον βλέπουμε να μεγαλώνει πολύ και γοργά εταιρικά, και τον παρατηρούμε να προσπαθεί να μεγαλώσει και τα αγωνιστικά κυβικά του. Θα πιστεύαμε βεβαίως και την ΑΕΚ, όχι μόνο επειδή το 2014 δεν μπορεί να είναι όσο μαύρο ήταν για αυτήν το 2013, αλλά και επειδή στη διάρκεια του νέου έτους θα ξεκινήσει τα έργα για το νέο σπίτι της. Τον Αρη δύσκολα θα μπορούσαμε να τον πιστέψουμε, κι ας έρχεται από κακό έτος. Δεν θα τον πιστεύαμε κυρίως γιατί οι διοικήσεις του δεν διαχειρίστηκαν την κατάσταση με ειλικρίνεια και δεν κατάφεραν να βάλουν την ΠΑΕ και τον σύλλογο στον δρόμο για την επιστροφή στο μέγεθος που τους πρέπει, εταιρικά και αγωνιστικά.
Μ' όλα αυτά θέλω να πω ότι μετά από χρόνια έχει αρχίσει να παγιώνεται μια αντίληψη ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει βάλει πολύ περισσότερη ειλικρίνεια στη ζωή του, ότι ζει με μεγαλύτερο ρεαλισμό στον λόγο του, ότι δεν παραμυθιάζει πολύ τον εαυτό του με μεγάλα λόγια, ότι έχει βγει από την εποχή που ζούσε με την ψευδαίσθηση ότι είναι όλα αγγελικώς πλασμένα στη φύση του και έχει αρχίσει να κάνει μια εξελισσόμενη προσπάθεια για να αλλάξει. Η αγορά του έχει προσγειώσει σε μεγάλο βαθμό τις τιμές της στο ρεαλιστικό για την Ελλάδα της εποχής επίπεδο, οι επιστήμονές του στρέφονται όλο και περισσότερο προς την δημιουργία μιας καλύτερης προοπτικής μέσα από τις υποδομές και την καλλιέργεια των ταλέντων, οι εταιρείες του έχουν κάνει βήματα εκσυγχρονισμού, η κυβέρνησή του έχει αρχίσει να νοιάζεται περισσότερο από ποτέ για το κοινωνικό πρόσωπο του ποδοσφαίρου και τα ανθρώπινα μηνύματα που αυτό στέλνει προς την κοινωνία μέσα από τις δράσεις που επιχειρεί.
Οχι, δεν ισχυρίζομαι με όλα αυτά ότι το 2013 ήταν καλό για το ελληνικό ποδόσφαιρο ή πολύ περισσότερο ότι το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο πρέπει να καμαρώνει για τον χρόνο που φεύγει. Εκτιμώ όμως ότι έχει αληθινούς λόγους για να πιστεύει για τον εαυτό του σε μια καλύτερη τύχη για το 2014 και ότι επιτέλους ζει με πολύ λιγότερες ψευδαισθήσεις συγκριτικά με τη στάση που είχε κατά τη διάρκεια της προηγούμενης ζωής του. Δεν είναι λίγα όλα αυτά για την κοινωνία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μακάρι να μπορούσα να πω με τεκμηριωμένο λόγο τα ίδια για την διοίκηση και την κοινωνία του ελληνικού κράτους.
Ελα να δοκιμάσουμε μαζί αυτή την εκτίμηση. Σε επίπεδο εθνικό, δηλαδή Εθνικής ομάδας, ο υπουργός εθνικού ποδοσφαίρου Φερνάντο Σάντος θα μπορούσε να μας τάξει ένα καλύτερο έτος από αυτό που φεύγει. Διότι και μόνο η παρουσία της Εθνικής στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας είναι αρκετή για να κάνει το 2014 σημαντικότερο και καλύτερο του 2013. Ναι, πιθανόν για να μας πείσει περί αυτού να έπρεπε να μας υποσχεθεί ότι δεν θα νιώσουμε στη Βραζιλία ως φτωχοί συγγενείς του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Αν πάντως το υποσχόταν, θα τον πιστεύαμε. Διότι εκείνος είναι που έβαλε πριν από 1,5 χρόνο την Ελλάδα μέσα στις 8 καλύτερες της Ευρώπης. Κι είναι εκείνος που έχει φτιάξει μια Εθνική που κρατά τον εαυτό της ψηλά και που δεν έχει “ντροπιαστεί” επί των ημερών του από κανέναν.
Αν ο υπουργός εθνικού πρωταθλήματος, δηλαδή ο πρόεδρος της Superleague Γιάννης Μώραλης μας υποσχόταν ότι το 2014 θα είναι καλύτερο από το 2013 για την Superleague δεν θα είχαμε πολλούς λόγους να τον αμφισβητήσουμε. Αλλωστε δεν μας είπε ποτέ ότι διευθύνει το καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης. Και τον έχουμε δει να κάνει πράξεις που μιλούν για την ιδέα του να αναβαθμίσει, να εκπολιτίσει και να εκσυγχρονίσει το προϊόν. Αν μας υποσχόταν μια Superleague που θα μοιάζει με την Premier League προφανώς θα φτάναμε αβασάνιστα σε χρόνο dt στο συμπέρασμα ότι μας δουλεύει. Ομως δεν το έχει κάνει. Και επιπροσθέτως υπάρχουν λόγοι να πιστεύει κανείς ότι το πρωτάθλημα στη διάρκεια του 2014 δεν θα είναι χειρότερο από το πρωτάθλημα που βλέπαμε στη διάρκεια του 2013.
Αν ακούγαμε τους διοικητές των μεγάλων ομάδων να υπόσχονται καλύτερο 2014, θα δίναμε βάση στον λόγο τους, με εξαίρεση ίσως τον Αρη. Τον Ολυμπιακό θα τον πιστεύαμε, διότι τον βλέπουμε να εξελίσσεται εταιρικά και αγωνιστικά. Τον Παναθηναϊκό θα τον πιστεύαμε αγωνιστικά, και θα διατηρούσαμε αμφιβολίες για τα εταιρικά, δίχως όμως την αίσθηση ότι ακούμε μεγάλα και ψεύτικα λόγια, διότι ποτέ δεν είπε τέτοια ο σημερινός διοικητής του. Τον ΠΑΟΚ θα τον πιστεύαμε, επειδή τον βλέπουμε να μεγαλώνει πολύ και γοργά εταιρικά, και τον παρατηρούμε να προσπαθεί να μεγαλώσει και τα αγωνιστικά κυβικά του. Θα πιστεύαμε βεβαίως και την ΑΕΚ, όχι μόνο επειδή το 2014 δεν μπορεί να είναι όσο μαύρο ήταν για αυτήν το 2013, αλλά και επειδή στη διάρκεια του νέου έτους θα ξεκινήσει τα έργα για το νέο σπίτι της. Τον Αρη δύσκολα θα μπορούσαμε να τον πιστέψουμε, κι ας έρχεται από κακό έτος. Δεν θα τον πιστεύαμε κυρίως γιατί οι διοικήσεις του δεν διαχειρίστηκαν την κατάσταση με ειλικρίνεια και δεν κατάφεραν να βάλουν την ΠΑΕ και τον σύλλογο στον δρόμο για την επιστροφή στο μέγεθος που τους πρέπει, εταιρικά και αγωνιστικά.
Μ' όλα αυτά θέλω να πω ότι μετά από χρόνια έχει αρχίσει να παγιώνεται μια αντίληψη ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει βάλει πολύ περισσότερη ειλικρίνεια στη ζωή του, ότι ζει με μεγαλύτερο ρεαλισμό στον λόγο του, ότι δεν παραμυθιάζει πολύ τον εαυτό του με μεγάλα λόγια, ότι έχει βγει από την εποχή που ζούσε με την ψευδαίσθηση ότι είναι όλα αγγελικώς πλασμένα στη φύση του και έχει αρχίσει να κάνει μια εξελισσόμενη προσπάθεια για να αλλάξει. Η αγορά του έχει προσγειώσει σε μεγάλο βαθμό τις τιμές της στο ρεαλιστικό για την Ελλάδα της εποχής επίπεδο, οι επιστήμονές του στρέφονται όλο και περισσότερο προς την δημιουργία μιας καλύτερης προοπτικής μέσα από τις υποδομές και την καλλιέργεια των ταλέντων, οι εταιρείες του έχουν κάνει βήματα εκσυγχρονισμού, η κυβέρνησή του έχει αρχίσει να νοιάζεται περισσότερο από ποτέ για το κοινωνικό πρόσωπο του ποδοσφαίρου και τα ανθρώπινα μηνύματα που αυτό στέλνει προς την κοινωνία μέσα από τις δράσεις που επιχειρεί.
Οχι, δεν ισχυρίζομαι με όλα αυτά ότι το 2013 ήταν καλό για το ελληνικό ποδόσφαιρο ή πολύ περισσότερο ότι το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο πρέπει να καμαρώνει για τον χρόνο που φεύγει. Εκτιμώ όμως ότι έχει αληθινούς λόγους για να πιστεύει για τον εαυτό του σε μια καλύτερη τύχη για το 2014 και ότι επιτέλους ζει με πολύ λιγότερες ψευδαισθήσεις συγκριτικά με τη στάση που είχε κατά τη διάρκεια της προηγούμενης ζωής του. Δεν είναι λίγα όλα αυτά για την κοινωνία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μακάρι να μπορούσα να πω με τεκμηριωμένο λόγο τα ίδια για την διοίκηση και την κοινωνία του ελληνικού κράτους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου