Οι Άγγλοι ποδοσφαιριστές είναι ξυλοκόποι!!

Καταπληκτική ανάλυση του Νίκου Αλέφαντου στον sportdog για το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και τους... καλλιτέχνες του! "Ποιος πρόεδρος με έδιωξε, επειδή του γύρισα την πλάτη"! Καλή χρονιά εύχομαι, υγεία. Σήμερα θα δώσω απάντηση σε ένα ερώτημα που έβαλε ο Σινάνογλου: Γιατί ενώ το αγγλικό πρωτάθλημα είναι το καλύτερο στον κόσμο, η Αγγλία έχει μάπα Εθνική, άτιτλη από το 1966. Έχει πάρει η Ελλάδα EURO και δεν έχει πάρει η Αγγλία! Κάτι που δεν συμβαίνει με την Ισπανία, την Ιταλία, τη Γερμανία, οι οποίες έχουν και καλά πρωταθλήματα, όμως έχουν και καλές Εθνικές με τίτλους σε Μουντιάλ και σε EURO. Αυτό ήταν το ερώτημα του Θέμη.
Προσέξτε, δεν κρατάει λίγα χρόνια, κρατάει δεκαετίες! Απ’ το 1966 είναι χωρίς τίτλο η Εθνική Αγγλίας. Ενώ επί πολλά χρόνια έχουνε καλό πρωτάθλημα, κι ενώ επί 35 χρόνια οι αγγλικοί σύλλογοι παίρνουν τίτλους στην Ευρώπη: Νότιγχαμ, Λίβερπουλ παλιά με αυτοκρατορία, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αυτοκρατορία, Λίβερπουλ ξανά, Τσέλσι. Η Εθνική τους όμως μάπα.
Αντιθέτως η Ιταλία, η Γερμανία, η Ισπανία, έχουν και καλά πρωταθλήματα, έχουν και συλλόγους που παίρνουν τίτλους στην Ευρώπη, έχουνε και Εθνικές που παίρνουν τίτλους. Γιατί συμβαίνει αυτό με την Αγγλία; Πάμε να δώσω απάντηση.
Οι Εγγλέζοι δεν βγάζουν καλλιτέχνες παίκτες τόσα χρόνια. Μην πιάσω τους παλιούς, δείτε τους τωρινούς: Δεν θα βρεις Εγγλέζο Μέσι (Αργεντίνος), Εγγλέζο Ρονάλντο (Πορτογάλος), Εγγλέζο Ιμπραήμοβιτς (ΒοσνιοΣουηδός), Εγγλέζο Φαν Πέρσι (Ολλανδός), Εγγλέζο Σουάρες (Ουρουγουανός), Εγγλέζο Νεϊμάρ (Βραζιλιάνος), Εγγλέζο Τσάβι και Ινιέστα (Ισπανοί), ελάχιστες οι εξαιρέσεις, λόγου χάρη παικταράς ήταν για εμένα ο Όουεν όταν ήταν νεαρός. Αλλά χαραμίστηκε με τους τραυματισμούς.
Ακόμα και ο Ρούνεϊ που ξεχωρίζει από αυτήν την Εθνική Αγγλίας, είναι ο δυναμικός παίκτης, με το τρέξιμο και τη σουτάρα, δεν είναι ο καλλιτέχνης.
Αυτό ξεκινάει από μια σχολή, από μία παράδοση Εγγλέζικη, δύναμη, τρέξιμο, αντοχή στο ξύλο, σέντρα, κεφαλιά, σουτ. Πέρασε στο DNA τους.
Προσέξτε τι σας λέω, αυτό δεν φαίνεται στην Πρέμιερ Λιγκ γιατί εκεί έχουνε ρίξει τρομερά λεφτά και έχουν φέρει ξένους παικταράδες. Γι’ αυτό έχουν το καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Επειδή στην Αγγλία ο κόσμος το λατρεύει το ποδόσφαιρο, πέφτουν πολλά λεφτά από τους σπόνσορες και από την τηλεόραση, οι ομάδες είναι πλούσιες και φέρνουν ξένους παικταράδες.
Έχουν κατά καιρούς και παικταράδες από Σκωτία, Ουαλία, Ιρλανδία που δεν έπαιζαν στην Εθνική Αγγλίας. Τι να λέμε, για παράδειγμα Μπεστ Ιρλανδός, Νταλγκλίς Σκωτσέζος, Ρας Ουαλός, Γκιγκς Ουαλός, Μπέιλ Ουαλός, εγώ Άγγλο χάφαρο έχω να δω από την εποχή του Μπόμπι Τσάρλτον.
Το πρωτάθλημά τους άρχισε να παίρνει τα πάνω του όταν μπήκαν οι πρώτοι καλοί ξένοι, θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι αυτοί ήταν ο Αρντίλες με τον Βίλα στην Τότεναμ, δύο Αργεντίνοι. Ειδικά ο Αρντίλες ήταν μέγας χάφαρος, μπαλαδόρος, ντριμπλαδόρος, πασαδόρος αλά Ιμπαγάσα. Άνοιξε η αγορά μετά και άρχισαν να έρχονται οι καλοί ξένοι.
Όμως οι Εγγλέζοι ποδοσφαιριστές έμειναν ξυλοκόποι γιατί το ποδόσφαιρο δεν φτιάχνεται απ’ τα σαλόνια, το ποδόσφαιρο φτιάχνεται από κάτω. Στις μικρές ηλικίες και στις μικρές κατηγορίες. Με τι Άγγλους προπονητές να φτιαχτεί σχολή καλή στα χαμηλά; Ξέρετε τίποτα καλούς Άγγλους προπονητές;
Η ανυπαρξία των Άγγλων προπονητών τα προηγούμενα χρόνια φαίνεται και από τον ερχομό μονίμως ξένων προπονητών στις καλές τους ομάδες. Ο Φέργκιουσον στην Μάντσεστερ ήταν Σκωτσέζος. Κι αυτός ο Μόγιες Σκωτσέζος είναι. Ο Πορτογάλος Μουρίνιο στην Τσέλσι πριν, ο Μουρίνιο στην Τσέλσι τώρα, ο Ιταλός Αντσελότι στην Τσέλσι πριν, μέχρι και Ισραηλινός προπονητής πέρασε από την Τσέλσι, ο Ισπανός Μπενίτεθ επίσης στην Τσέλσι ο οποίος πήρε το Γιουρόπα Λιγκ, και στη Λίβερπουλ ήταν πολλά χρόνια ο Μπενίτεθ με την οποία πήρε το Τσάμπιονς Λιγκ, στη Μάντσεστερ Σίτι ο Ιταλός Μαντσίνι, τώρα ο Χιλιανός Πελεγκρίνι, θα ξεχνάω κι άλλους ξένους, μέχρι και Ιταλό προπονητή έφεραν στην Εθνική Αγγλίας τον Καπέλο πιο πριν. Τον Βενγκέρ ξέχασα στην Άρσεναλ, πάρα πολλά χρόνια εκεί, Γάλλος.
Οι Ισπανοί δούλεψαν εκπληκτικά στην τεχνική τους από τις μικρές ηλικίες. Οι Ιταλοί ήταν και είναι μάστορες στην τακτική. Οι Γερμανοί πέρασαν μια κοιλιά αλλά πάντα πρωταγωνιστούσε η Εθνική τους, βγάζουνε καλούς παίκτες. Οι Άγγλοι έμειναν πολύ πίσω.
Θυμάμαι που είχα πάει προετοιμασία στην Αγγλία με την Καλαμάτα που είχε λεφτά τότε με έναν πλούσιο πρόεδρο τον Παπαδόπουλο. Πήγαμε στην Αγγλία και δώσαμε φιλικά, ήμουν αήττητος, τελευταίο φιλικό ήταν με την Λούτον, 2-2.
Έρχεται στο τέλος ο πρόεδρος ο Παπαδόπουλος και μου λέει «μάθε τον Παπαϊωάννου να εκτελεί σωστά αράουτ». Επειδή του είχε σφυρίξει ο διαιτητής αλλαγή στο αράουτ. Τσατίζομαι εγώ- τέτοιος ήταν ο χαρακτήρας μου, δεν ανεχόμουν παρατηρήσεις - και του λέω μεσ’ τα μούτρα «αντί να πεις συγχαρητήρια που πάλι δεν χάσαμε, μου λες για το αράουτ»; Και του γυρνάω την πλάτη. Μόλις γυρίσαμε στην Καλαμάτα με έδιωξε.
Όσο ήμασταν λοιπόν στην Αγγλία και κάναμε προετοιμασία, πήγαινα και έβλεπα δίπλα τις προπονήσεις που έκανε η Εθνική Ελπίδων της Αγγλίας και η Εθνική Νέων τους. Τι να σας πω, δεν κράτησα ούτε μία σημείωση, δεν με τράβηξε. Προπόνηση για δύναμη, ενδυνάμωση, σέντρες ο δεξίς χαφ στον έξω αριστερά, σέντρες ο αριστερός χαφ στον έξω δεξιά και άγιος ο Θεός. Να ψάχνουν το κεφάλι του φορ. Και τρέξιμο, τρέξιμο. Πώς να μην έχουνε μετά οι Άγγλοι ποδοσφαιριστές αυτό το δυναμικό και άμπαλο. Κάτι πάει να αλλάξει τώρα τελευταία, αλλά έμειναν πολύ πίσω ως σχολή. Παθαίνει λοιπόν μεγάλες πλάκες η Εθνική τους από τη Γερμανία, την Ιταλία, την Ισπανία, και τόσα χρόνια απογοητεύει.
Πηγή: sportdog.gr