Για κάποιον ανεξήγητο και
περίεργο λόγο μέχρι την περίοδο 1997-98 ο Παναθηναϊκός δεν είχε τύχει να
αντιμετωπίσει ποτέ την Ολύμπια Μιλάνο που αποτελούσε το μοναδικό
απωθημένο στη μακρά ευρωπαϊκή ιστορία του! Αλλά, στερνή μου γνώση να σ'
είχα πρώτη: μετά απ' όσα συνέβησαν, διάβολε, θα ευχόταν αυτό το
απωθημένο του να μην είχε εκπληρωθεί ποτέ!
Ηγγικεν λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου για να αναμετρηθούν οι «πράσινοι» με τη Γιουβέντους του ιταλικού μπάσκετ και μάλιστα όχι σ' όποια κι όποια φάση μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης, αλλά στους ημιτελικούς του Κυπέλλου Σαπόρτα, με θέα προς τον τελικό που επρόκειτο να διεξαχθεί στο Βελιγράδι. Την προηγούμενη σεζόν ο (υπερασπιζόμενος τα σκήπτρα των Παρισίων) Παναθηναϊκός είχε αποκλειστεί στα πλέι οφς της Ευρωλίγκας από τον μετέπειτα πρωταθλητή Ευρώπης, Ολυμπιακό και συνάμα απέτυχε παταγωδώς στις εγχώριες διοργανώσεις: στο μεν ημιτελικό του Φάιναλ Φορ του Κυπέλλου Ελλάδος (που έμελλε να αποβεί το κύκνειο άσμα του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς) ηττήθηκε από τον Απόλλωνα Πατρών, στην δε προημιτελική φάση των πλέι οφς της Α1, εκτροχιάστηκε, σε πείσμα του πλεονεκτήματος έδρας, από τον ΠΑΟΚ του Σκοτ Σκάιλς σε διπλό ρόλο παίκτη και προπονητή!
Με τον Λευτέρη Σούμποτιτς να αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία, με τον Ντίνο Ράτζα να τηρεί την υπόσχεση που είχε δώσει στις 11 Απριλίου του 1996 στο Παρίσι και με τον Μπάιρον Σκοτ να κουβαλάει στην Αθήνα τα τρία δαχτυλίδια του πρωταθλητή του ΝΒΑ, η σεζόν 1997-98 έμοιαζε με μονόδρομο προς τον εξαγνισμό από τις μαζεμένες αμαρτίες, αλλά η στάθμη του νερού στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ αποδείχτηκε χαμηλή. Ανέβηκε βεβαίως στο τέλος, όταν οι «πράσινοι» έκαναν λάβαρο τον πληγωμένο εγωισμό τους και στέφθηκαν πρωταθλητές, τερματίζοντας μια άγονη περίοδο δέκα τεσσάρων ετών!
Μετά το νέο φιάσκο τους στο Φάιναλ Φορ του Κυπέλλου Ελλάδος, όπου γνώρισαν δύο βαριές ήττες από τον Αρη (68-83) και από τον Ολυμπιακό (56-80), οι «πράσινοι» επένδυσαν τη λύτρωση τους στο Κύπελλο Σαπόρτα, αλλά κι εκεί... έφαγαν πόρτα, γνωρίζοντας ένα ηχηρό σοκ που έκαναν καιρό μέχρι να το ξεπεράσουν, ωστόσο (αποδείχτηκε πως) τους όπλισε με το κίνητρο για να κατακτήσουν τον στοιχειωμένο τίτλο της Α1.
Στον προημιτελικό της διοργάνωσης ο Παναθηναϊκός απέκλεισε τη Σλάσκ Βρότσλαβ με μια άνετη επικράτηση (82-58) και μια... ισοπαλία (61-61, δια χειρός Ράτζα) και πλέον στο δρόμο προς το Βελιγράδι τον περίμενε η Ολύμπια (Αντέκο) Μιλάνο, την οποία δεν είχε συναντήσει ποτέ και απλώς τη γνώριζε από τη φήμη της!
Ανήμερα της εθνικής εορτής, στις 25 Μαρτίου του 1997, ο Παναθηναϊκός σε μια από τις κορυφαίες βραδιές στην καριέρα του Φραγκίσκου Αλβέρτη (με αντίπαλο τον εμιγκρέ Γιώργο Σιγάλα), με rotation μόλις επτά παικτών και χωρίς τον τραυματία Μπάιρον Σκοτ έκανε επίδειξη ολοκληρωτικού μπάσκετ και κατατρόπωσε τους Μιλανέζους με σκορ 77-58. Στο ημίχρονο το σκορ ήταν 35-18, ενώ οι Ιταλοί έδωσαν μόλις τέσσερις ασίστ και σούταραν 4/17 τρίποντα.
Οι συνθέσεις των δυο ομάδων:
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Αλβέρτης 28 (5/7δ., 6/11τρ., 0/2β., 5ρ., 2κλ. ), Καλαϊτζής 6, Κοχ 1, Παταβούκας, Οικονόμου 13, Ράτζα 19 (14ρ.), Χριστοδούου 10 (5ασ.)
ΑΝΤΕΚΟ ΜΙΛΑΝΟ: Τζεντίλε 18, Πορταλούπι 4, Γιοβάνοβιτς/ Καραγεωργίου 6, Σιγάλας 3, Ρουγκέρι, Κιντ 18 (8ρ.), Σαμπουγκάρο 8, Κανταρέλο 5, Μπέιλι 6
Μια εβδομάδα αργότερα ο Παναθηναϊκός πήγε στην πρωτεύουσα της Λομβαρδίας για να υπερασπισθεί την καθόλου ευκαταφρόνητη διαφορά των 19 πόντων κι αυτό υπήρξε το μεγάλο λάθος του: έδωσε έμφαση στο πώς θα υπερασπιστεί τη διαφορά με αποτέλεσμα να περιοριστεί σε έναν παθητικό ρόλο που αποδείχτηκε ολέθριος. Στο τέλος της βραδιάς οι «πράσινοι» όχι μονάχα δεν υπερασπίστηκαν το +19, αλλά έφαγαν κιόλας διαφορά 25 πόντων (86-61) και πέταξαν στα σκουπίδια μια μεγάλη ευκαιρία να διεκδικήσουν ένα δεύτερο ευρωπαϊκό τρόπαιο, το οποίο για την Ιστορία κατέκτησε η Ζαλγκίρις Κάουνας προλογίζοντας τον θρίαμβο της επόμενης χρονιάς στο Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκας, στο Μόναχο!
Εκείνος ο αγώνας ήταν σκέτος εφιάλτης και η κατάληξη του φαινόταν τόσο ψεύτικη, όσο και το παραδοσιακό έθιμο της ημέρας , διότι έτυχε να ναι Πρωταπριλιά! Οι Ιταλοί κυριάρχησαν από την αρχή και τελείωσαν το ματς με ποσοστό 73.3% στα δίποντα ((22/20) και με 8/18 τρίποντα, ενώ πήραν 14 παραπάνω ριμπάουντ από τους «πράσινους», οι οποίοι έδωσαν μόλις μία ασίστ!
Οι συνθέσεις των δυο ομάδων:
ΑΝΤΕΚΟ ΜΙΛΑΝΟ: Τζεντίλε 13, Πορταλούπι 9, Γιοβάνοβιτς /Καραγεωργίου, Σιγάλας 9, Ρουγκέρι, Κιντ 21 (14ρ.), Σαμπουγκάρο 4, Κανταρέλο, Μπέιλι 18.
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Αλβέρτης 13, Καλαϊτζής 6, Κοχ 1, Παταβούκας 6, Οικονόμου 17, Σκοτ 4, Χούπμαν, Ράτζα 14
Εκτροχιασμένος κι από τον δεύτερο στόχο της σεζόν, ο Παναθηναϊκός περισσότερο από την αποτυχία, είχε να διαχειριστεί τη λαϊκή οργή! Η άφιξη από το Μιλάνο την επόμενη μέρα εξελίχθηκε σε περιπέτεια που μάλιστα είχε και στοιχεία κατασκοπικής ταινίας, καθώς οργανώθηκε ολόκληρο σχέδιο διαφυγής των παικτών από το αεροδρόμιο, όπου οι οπαδοί της ομάδας τους περίμεναν με άγριες διαθέσεις! Τα ...γιαούρτια τα είχαν βάλει στο ψυγείο για να τα χρησιμοποιήσουν μετά από έναν χρόνο (Μάρτιος 1999) στην επιστροφή μετά τον αποκλεισμό (στην Ευρωλίγκα) από τη Φορτιτούντο Μπολόνια, που προκάλεσε πολύ μεγαλύτερες αντιδράσεις οι οποίες δεν περιορίστηκαν στο αεροδρόμιο, αλλά συνεχίστηκαν και στο ΟΑΚΑ, στον αγώνα πρωταθλήματος κόντρα τον Σπόρτιγκ, με κεντρικό πρωταγωνιστή τον ατρόμητο Ντίνο Ράτζα! Και τις δυο φορές πάντως, τα ευρωπαϊκά φιάσκα «τσίτωσαν» τον εγωισμό των παικτών και του «Πίξι» και τους όπλισαν με ένα μεγάλο κίνητρο ώστε να κατακτήσουν δυο σερί πρωταθλήματα, το πρώτο (1997-98) με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ και το δεύτερο (1998-99), απέναντι στον Ολυμπιακό και μάλιστα με μειονέκτημα έδρας.
Παρεμπιπτόντως το repeat στην Α1 δεν ήταν αρκετό για να σώσει το τομάρι του ο Σούμποτιτς, που έφυγε παρέα με τον Ράτζα για να αφιχθεί στο ΟΑΚΑ έχοντας ακόμη μαύρα μαλλιά ο Ομπράντοβιτς ο οποίος έμελλε να μείνει εκεί μέχρι να τα δει να γκριζάρουν!
· ΥΓ: Αλλά αυτή είναι μια ιστορία που θα μας απασχολήσει ad hoc, - που λένε και στα λατινικά- στο αυριανό αφιέρωμα ενόψει της επιστροφής του Ζέλικο στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό...
Ηγγικεν λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου για να αναμετρηθούν οι «πράσινοι» με τη Γιουβέντους του ιταλικού μπάσκετ και μάλιστα όχι σ' όποια κι όποια φάση μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης, αλλά στους ημιτελικούς του Κυπέλλου Σαπόρτα, με θέα προς τον τελικό που επρόκειτο να διεξαχθεί στο Βελιγράδι. Την προηγούμενη σεζόν ο (υπερασπιζόμενος τα σκήπτρα των Παρισίων) Παναθηναϊκός είχε αποκλειστεί στα πλέι οφς της Ευρωλίγκας από τον μετέπειτα πρωταθλητή Ευρώπης, Ολυμπιακό και συνάμα απέτυχε παταγωδώς στις εγχώριες διοργανώσεις: στο μεν ημιτελικό του Φάιναλ Φορ του Κυπέλλου Ελλάδος (που έμελλε να αποβεί το κύκνειο άσμα του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς) ηττήθηκε από τον Απόλλωνα Πατρών, στην δε προημιτελική φάση των πλέι οφς της Α1, εκτροχιάστηκε, σε πείσμα του πλεονεκτήματος έδρας, από τον ΠΑΟΚ του Σκοτ Σκάιλς σε διπλό ρόλο παίκτη και προπονητή!
Με τον Λευτέρη Σούμποτιτς να αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία, με τον Ντίνο Ράτζα να τηρεί την υπόσχεση που είχε δώσει στις 11 Απριλίου του 1996 στο Παρίσι και με τον Μπάιρον Σκοτ να κουβαλάει στην Αθήνα τα τρία δαχτυλίδια του πρωταθλητή του ΝΒΑ, η σεζόν 1997-98 έμοιαζε με μονόδρομο προς τον εξαγνισμό από τις μαζεμένες αμαρτίες, αλλά η στάθμη του νερού στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ αποδείχτηκε χαμηλή. Ανέβηκε βεβαίως στο τέλος, όταν οι «πράσινοι» έκαναν λάβαρο τον πληγωμένο εγωισμό τους και στέφθηκαν πρωταθλητές, τερματίζοντας μια άγονη περίοδο δέκα τεσσάρων ετών!
Μετά το νέο φιάσκο τους στο Φάιναλ Φορ του Κυπέλλου Ελλάδος, όπου γνώρισαν δύο βαριές ήττες από τον Αρη (68-83) και από τον Ολυμπιακό (56-80), οι «πράσινοι» επένδυσαν τη λύτρωση τους στο Κύπελλο Σαπόρτα, αλλά κι εκεί... έφαγαν πόρτα, γνωρίζοντας ένα ηχηρό σοκ που έκαναν καιρό μέχρι να το ξεπεράσουν, ωστόσο (αποδείχτηκε πως) τους όπλισε με το κίνητρο για να κατακτήσουν τον στοιχειωμένο τίτλο της Α1.
Στον προημιτελικό της διοργάνωσης ο Παναθηναϊκός απέκλεισε τη Σλάσκ Βρότσλαβ με μια άνετη επικράτηση (82-58) και μια... ισοπαλία (61-61, δια χειρός Ράτζα) και πλέον στο δρόμο προς το Βελιγράδι τον περίμενε η Ολύμπια (Αντέκο) Μιλάνο, την οποία δεν είχε συναντήσει ποτέ και απλώς τη γνώριζε από τη φήμη της!
Ανήμερα της εθνικής εορτής, στις 25 Μαρτίου του 1997, ο Παναθηναϊκός σε μια από τις κορυφαίες βραδιές στην καριέρα του Φραγκίσκου Αλβέρτη (με αντίπαλο τον εμιγκρέ Γιώργο Σιγάλα), με rotation μόλις επτά παικτών και χωρίς τον τραυματία Μπάιρον Σκοτ έκανε επίδειξη ολοκληρωτικού μπάσκετ και κατατρόπωσε τους Μιλανέζους με σκορ 77-58. Στο ημίχρονο το σκορ ήταν 35-18, ενώ οι Ιταλοί έδωσαν μόλις τέσσερις ασίστ και σούταραν 4/17 τρίποντα.
Οι συνθέσεις των δυο ομάδων:
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Αλβέρτης 28 (5/7δ., 6/11τρ., 0/2β., 5ρ., 2κλ. ), Καλαϊτζής 6, Κοχ 1, Παταβούκας, Οικονόμου 13, Ράτζα 19 (14ρ.), Χριστοδούου 10 (5ασ.)
ΑΝΤΕΚΟ ΜΙΛΑΝΟ: Τζεντίλε 18, Πορταλούπι 4, Γιοβάνοβιτς/ Καραγεωργίου 6, Σιγάλας 3, Ρουγκέρι, Κιντ 18 (8ρ.), Σαμπουγκάρο 8, Κανταρέλο 5, Μπέιλι 6
Μια εβδομάδα αργότερα ο Παναθηναϊκός πήγε στην πρωτεύουσα της Λομβαρδίας για να υπερασπισθεί την καθόλου ευκαταφρόνητη διαφορά των 19 πόντων κι αυτό υπήρξε το μεγάλο λάθος του: έδωσε έμφαση στο πώς θα υπερασπιστεί τη διαφορά με αποτέλεσμα να περιοριστεί σε έναν παθητικό ρόλο που αποδείχτηκε ολέθριος. Στο τέλος της βραδιάς οι «πράσινοι» όχι μονάχα δεν υπερασπίστηκαν το +19, αλλά έφαγαν κιόλας διαφορά 25 πόντων (86-61) και πέταξαν στα σκουπίδια μια μεγάλη ευκαιρία να διεκδικήσουν ένα δεύτερο ευρωπαϊκό τρόπαιο, το οποίο για την Ιστορία κατέκτησε η Ζαλγκίρις Κάουνας προλογίζοντας τον θρίαμβο της επόμενης χρονιάς στο Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκας, στο Μόναχο!
Εκείνος ο αγώνας ήταν σκέτος εφιάλτης και η κατάληξη του φαινόταν τόσο ψεύτικη, όσο και το παραδοσιακό έθιμο της ημέρας , διότι έτυχε να ναι Πρωταπριλιά! Οι Ιταλοί κυριάρχησαν από την αρχή και τελείωσαν το ματς με ποσοστό 73.3% στα δίποντα ((22/20) και με 8/18 τρίποντα, ενώ πήραν 14 παραπάνω ριμπάουντ από τους «πράσινους», οι οποίοι έδωσαν μόλις μία ασίστ!
Οι συνθέσεις των δυο ομάδων:
ΑΝΤΕΚΟ ΜΙΛΑΝΟ: Τζεντίλε 13, Πορταλούπι 9, Γιοβάνοβιτς /Καραγεωργίου, Σιγάλας 9, Ρουγκέρι, Κιντ 21 (14ρ.), Σαμπουγκάρο 4, Κανταρέλο, Μπέιλι 18.
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Αλβέρτης 13, Καλαϊτζής 6, Κοχ 1, Παταβούκας 6, Οικονόμου 17, Σκοτ 4, Χούπμαν, Ράτζα 14
Εκτροχιασμένος κι από τον δεύτερο στόχο της σεζόν, ο Παναθηναϊκός περισσότερο από την αποτυχία, είχε να διαχειριστεί τη λαϊκή οργή! Η άφιξη από το Μιλάνο την επόμενη μέρα εξελίχθηκε σε περιπέτεια που μάλιστα είχε και στοιχεία κατασκοπικής ταινίας, καθώς οργανώθηκε ολόκληρο σχέδιο διαφυγής των παικτών από το αεροδρόμιο, όπου οι οπαδοί της ομάδας τους περίμεναν με άγριες διαθέσεις! Τα ...γιαούρτια τα είχαν βάλει στο ψυγείο για να τα χρησιμοποιήσουν μετά από έναν χρόνο (Μάρτιος 1999) στην επιστροφή μετά τον αποκλεισμό (στην Ευρωλίγκα) από τη Φορτιτούντο Μπολόνια, που προκάλεσε πολύ μεγαλύτερες αντιδράσεις οι οποίες δεν περιορίστηκαν στο αεροδρόμιο, αλλά συνεχίστηκαν και στο ΟΑΚΑ, στον αγώνα πρωταθλήματος κόντρα τον Σπόρτιγκ, με κεντρικό πρωταγωνιστή τον ατρόμητο Ντίνο Ράτζα! Και τις δυο φορές πάντως, τα ευρωπαϊκά φιάσκα «τσίτωσαν» τον εγωισμό των παικτών και του «Πίξι» και τους όπλισαν με ένα μεγάλο κίνητρο ώστε να κατακτήσουν δυο σερί πρωταθλήματα, το πρώτο (1997-98) με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ και το δεύτερο (1998-99), απέναντι στον Ολυμπιακό και μάλιστα με μειονέκτημα έδρας.
Παρεμπιπτόντως το repeat στην Α1 δεν ήταν αρκετό για να σώσει το τομάρι του ο Σούμποτιτς, που έφυγε παρέα με τον Ράτζα για να αφιχθεί στο ΟΑΚΑ έχοντας ακόμη μαύρα μαλλιά ο Ομπράντοβιτς ο οποίος έμελλε να μείνει εκεί μέχρι να τα δει να γκριζάρουν!
· ΥΓ: Αλλά αυτή είναι μια ιστορία που θα μας απασχολήσει ad hoc, - που λένε και στα λατινικά- στο αυριανό αφιέρωμα ενόψει της επιστροφής του Ζέλικο στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου