Η Ελλάδα που επιμένει να διώχνει τις επενδύσεις!!

Ο Βασίλης Σαμπράκος διαβάζει την ιστορία του κολλημένου αθλητικού κέντρου του ΠΑΟΚ και εξοργίζεται με το Κράτος που επιμένει να ζει στην εποχή της γραφειοκρατίας.   Το απόγευμα της Παρασκευής βρέθηκα να συζητάω για πολλοστή φορά σχετικά με το θέμα της επιθυμίας του Ιβάν Σαββίδη να δημιουργήσει ένα σύγχρονο αθλητικό κέντρο του ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη. Και για ακόμη μια φορά το τέλος της συζήτησης με βρήκε με τον εκνευρισμό έως και την οργή που προκαλεί σε κάθε έναν από εμάς κάθε διαπίστωση ότι το ελληνικό κράτος, δηλαδή η διοίκησή του δεν λέει να αλλάξει, αρνείται πεισματικά να αλλάξει ακόμη και σε αυτή την εποχή της απόλυτης, της πιο σκληρής κρίσης που έχουν περάσει οι Ελληνες στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών.
Για να μη σε κουράσω, στην περίπτωση που δεν έχεις παρακολουθήσει καθόλου την υπόθεση, συνοψίζω:  μετά από συντονισμένες προσπάθειες εδώ και περίπου έναν χρόνο, εκεί που νόμιζε ο Σαββίδης ότι επιτέλους έχει ξεκολλήσει η διαδικασία για την ολοκλήρωση των προβλεπόμενων από τους νόμους ενεργειών ώστε να προκηρύξει έναν διαγωνισμό για την ανάθεση του έργου για την κατασκευή του αθλητικού κέντρου στη Θέρμη, μαθαίνει ξαφνικά ότι ο φάκελος, που είχε φτάσει μέχρι την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας και Θράκης πρέπει να επιστρέψει στο Δημοτικό Συμβούλιο της Θέρμης, επειδή, λέει, το δημοτικό συμβούλιο έλαβε την σχετική απόφαση με πρακτικό συνεδρίασης ημερομηνίας μεταγενέστερης της δημοσίευσης μιας απόφασης στο ΦΕΚ, ενώ το τυπικό του πράγματος ήθελε να έχει παρθεί η απόφαση σε ημερομηνία προγενέστερη. Και τώρα θα πρέπει να περιμένει κάποιους μήνες, για να γίνουν ξανά οι διαδικασίες, με την προβλεπόμενη χρονολογική σειρά. Μήνες, για το τυπικό... Κι αν προκύψει στο μεταξύ και καμιά ένσταση κατά του έργου από την κοινωνία, τον δήμο της Θέρμης...
Στην κουβέντα που έκανα στον αέρα του NOVAΣπορFM 94.6 με τον γενικό γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας και Θράκης, ο Θανάσης Καρούντζος όχι απλώς επιβεβαίωνε με τον δημόσιο λόγο του ότι η γραφειοκρατία ζει και βασιλεύει και δυσκολεύει τη ζωή των επιχειρηματιών, αλλά και ότι εξακολουθεί να γίνεται η αιτία για να ναυαγούν επενδύσεις, τόσο Ελλήνων όσο και ξένων επιχειρηματιών που προσπαθούν και απογοητεύονται επειδή δεν βγάζουν άκρη.
Τα ακούς όλα αυτά από έναν δημόσιο λειτουργό και αναρωτιέσαι τι άλλο πρέπει να πάθει αυτή η χώρα για να αποφασίσει να λειτουργήσει σαν κανονική χώρα. Προσέξτε, δεν αναφέρομαι στο αν πρέπει ή όχι να δίνει το κράτος στον επιχειρηματία ότι αυτός ζητάει προκειμένου να επενδύσει. Δεν λέω να του κάνει χάρες ή διευκολύνσεις. Αναφέρομαι μόνο στο αυτονόητο, δηλαδή στην ταχύτητα των διαδικασιών για την λήψη των αποφάσεων. Σου υποβάλει ρε Κράτος ένας επιχειρηματίας την αίτησή του για να κάνει μια δουλειά. Ε, απάντησέ του, οριστικά και στον συντομότερο δυνατό χρόνο. Κι αν αποφασίσεις ότι είναι νόμιμη και συμφέρουσα για τη χώρα η επιχείρηση που θέλει να στήσει, τότε βοήθησέ τον να ρίξει τα εμπόδια, μη του σηκώνεις περισσότερα και μεγαλύτερα εμπόδια για να τον ξενερώσεις και να τον αποθαρρύνεις ή για να τον βάλεις να λαδώσει όλη την κρατική μηχανή προκειμένου να βγάλει άκρη.
Ανακάλυψες την Αμερική τώρα, θα ρωτήσεις. Φυσικά όχι. Αλλά ήθελα να ελπίζω ότι αυτά έστω τώρα, δηλαδή όχι την ύστατη ώρα αλλά μετά το πέρας της ύστατης ώρας, έστω σιγά σιγά αλλάζουν και δεν μένουν ίδια σ’ αυτή τη χώρα. Και ξενερώνω. Και εξοργίζομαι. Κάθε φορά που καταλαβαίνω ότι 6 χρόνια κρίσης δεν αρκούν για να αλλάξουμε μυαλό ώστε να αλλάξουμε τον τόπο.
Πηγή: gazzetta.gr