Αν θα ήμουν δάσκαλος και θα
είχα μπροστά μου τους μαθητές, το πρώτο πράγμα που θα τους έλεγα
βλέποντας τον αγώνα του Ολυμπιακού με τη Φενέρμπαχτσέ είναι ότι το
κίνητρο ήταν το κλειδί για τη μεγάλη αυτή νίκη των ερυθρόλευκων.
Κίνητρο, μία λέξη κλειδί για μικρούς και μεγάλους φίλους του αθλητισμού. Αν καταφέρει να το βρει ένας μικρός φίλος του αθλητισμού με τη βοήθεια των γονιών του ή τωμν προπονητών, μπορεί να συνεχίσει και να φτάσει ψηλά, όμως ακόμη και ένας καταξιωμένος αθλητής μεγάλου βεληνεκούς, μπορεί να φτάσει στο τοπ της απόδοσής του!
Ο Ολυμπιακός και ειδικά οι Σπανούλης, Περπέρογλου είχαν πολλά κίνητρα στο ΣΕΦ. Όσο και να μην θέλουν να το υπογραμμίσουν ακόμη και να το ξεστομίσουν, η νίκη επί του Ζέλικο Ομπράντοβιτς ήταν για αυτούς το μεγάλο κίνητρο, το επιπλέον! Και ειδικά για τον πρώτο του οποίου η σχέση με τον σέρβο προπονητή έχει περάσει από χίλια κύματα.
Όμως για σταθείτε, αυτά δεν ήταν τα μοναδικά κίνητρα. Κίνητρο είχε ο Ολυμπιακός για βαθμολογικούς λόγους. Κίνητρο γιατί είχε απέναντί του μία ομάδα που και λόγω Ομπράντοβιτς πολλοί φέρνουν στο φάιναλ φορ. Κίνητρο γιατί είναι οι δύο φορές πρωταθλητές Ευρώπης. Κίνητρο γιατί έπαιζαν μπροστά στο κοινό τους και ο κόσμος έδειξε την αγάπη του εξαφανίζοντας τα εισιτήρια! Κίνητρο γιατί έπαιζε χωρίς δύο Αμερικανούς και ειδικά ο ένας (Λο) παίκτης-κλειδί. Κίνητρο γιατί υπήρξαν αρκετοί που με τις ήττες του Ολυμπιακού στο αντίο του 2013 έσπευσαν να συμπεράνουν, βιαστικά, ότι η ομάδα περνάει κρίση!
Η Ελλάδα μπορεί να είναι σε (οικονομική) κρίση, αλλά αν πεις ότι ο Ολυμπιακός στο μπάσκετ περνάει κρίση και μετά, δηλαδή σε λίγες μέρες τον δεις να παίζει τέτοιο μπάσκετ- θα σε περάσουν για τρελό! Ή στην καλύτερη ότι, λόγω των ημερών, ήπιες ένα ποτηράκι παραπάνω...
Ο Σπανούλης και ο Περπέρογλου αν μη τι άλλο, έδειξαν με την απόδοσή τους ότι δεν περνούν κρίση... προσωπικότητας. Και ότι είναι πάντα έτοιμοι να σηκώσουν στην πλάτη τους την ομάδα, να φωνάξουν παρόντες στα δύσκολα. Βγάζουν αθλητικό και προσωπικό εγωισμό, κι αυτό το θέλει κάθε προπονητής. Άλλωστε είναι πολλοί αυτοί που πιστεύουν ότι πολλές φορές η θέληση ενός παίκτη, τον γιγαντώνει, δηλαδή εν ολίγοις ο παίκτης κάνει τον.... προπονητή και όχι το αντίθετο. Αυτό βέβαια θέλει πολύ συζήτηση, καθώς συνήθως τέτοιες νίκες είναι μόνο... προσωρινές, κάτι σαν ουράνιο τόξο που κρατάει μόλις λίγα λεπτά μετά τη βροχή...
Η κρίση πάντως- για να μην ξεχνιόμαστε- δημιουργείται σε μία ομάδα όταν υπάρξουν συνεχόμενες ήττες και κυρίως όταν απουσιάζουν οι ηγέτες, που θα αναλάβουν πρωτοβουλίες όταν η μπάλα καίει και τα πόδια είναι βαριά. Ο Ολυμπιακός έχει δείξει ότι έχει τέτοιους παίκτες έτοιμους να ξαναφέρουν τα χαμόγελα και να γλυκάνουν το κλίμα των αποδυτηρίων.
Κίνητρο είχε όμως και ο Μπαρτζώκας που έγινε ο πρώτος Έλληνας προπονητής που πήρε τη μεγάλη κούπα και είχε απέναντί του, τον κορυφαίο για πολλούς κόουτς στην Ευρώπη τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Και όταν ο Ζέλικο μιλάει για «περήφανη ομάδα» αναφερόμενος στον Ολυμπιακό, σαφώς είναι κάτι σαν παράσημο!
Κίνητρο, μία λέξη κλειδί για μικρούς και μεγάλους φίλους του αθλητισμού. Αν καταφέρει να το βρει ένας μικρός φίλος του αθλητισμού με τη βοήθεια των γονιών του ή τωμν προπονητών, μπορεί να συνεχίσει και να φτάσει ψηλά, όμως ακόμη και ένας καταξιωμένος αθλητής μεγάλου βεληνεκούς, μπορεί να φτάσει στο τοπ της απόδοσής του!
Ο Ολυμπιακός και ειδικά οι Σπανούλης, Περπέρογλου είχαν πολλά κίνητρα στο ΣΕΦ. Όσο και να μην θέλουν να το υπογραμμίσουν ακόμη και να το ξεστομίσουν, η νίκη επί του Ζέλικο Ομπράντοβιτς ήταν για αυτούς το μεγάλο κίνητρο, το επιπλέον! Και ειδικά για τον πρώτο του οποίου η σχέση με τον σέρβο προπονητή έχει περάσει από χίλια κύματα.
Όμως για σταθείτε, αυτά δεν ήταν τα μοναδικά κίνητρα. Κίνητρο είχε ο Ολυμπιακός για βαθμολογικούς λόγους. Κίνητρο γιατί είχε απέναντί του μία ομάδα που και λόγω Ομπράντοβιτς πολλοί φέρνουν στο φάιναλ φορ. Κίνητρο γιατί είναι οι δύο φορές πρωταθλητές Ευρώπης. Κίνητρο γιατί έπαιζαν μπροστά στο κοινό τους και ο κόσμος έδειξε την αγάπη του εξαφανίζοντας τα εισιτήρια! Κίνητρο γιατί έπαιζε χωρίς δύο Αμερικανούς και ειδικά ο ένας (Λο) παίκτης-κλειδί. Κίνητρο γιατί υπήρξαν αρκετοί που με τις ήττες του Ολυμπιακού στο αντίο του 2013 έσπευσαν να συμπεράνουν, βιαστικά, ότι η ομάδα περνάει κρίση!
Η Ελλάδα μπορεί να είναι σε (οικονομική) κρίση, αλλά αν πεις ότι ο Ολυμπιακός στο μπάσκετ περνάει κρίση και μετά, δηλαδή σε λίγες μέρες τον δεις να παίζει τέτοιο μπάσκετ- θα σε περάσουν για τρελό! Ή στην καλύτερη ότι, λόγω των ημερών, ήπιες ένα ποτηράκι παραπάνω...
Ο Σπανούλης και ο Περπέρογλου αν μη τι άλλο, έδειξαν με την απόδοσή τους ότι δεν περνούν κρίση... προσωπικότητας. Και ότι είναι πάντα έτοιμοι να σηκώσουν στην πλάτη τους την ομάδα, να φωνάξουν παρόντες στα δύσκολα. Βγάζουν αθλητικό και προσωπικό εγωισμό, κι αυτό το θέλει κάθε προπονητής. Άλλωστε είναι πολλοί αυτοί που πιστεύουν ότι πολλές φορές η θέληση ενός παίκτη, τον γιγαντώνει, δηλαδή εν ολίγοις ο παίκτης κάνει τον.... προπονητή και όχι το αντίθετο. Αυτό βέβαια θέλει πολύ συζήτηση, καθώς συνήθως τέτοιες νίκες είναι μόνο... προσωρινές, κάτι σαν ουράνιο τόξο που κρατάει μόλις λίγα λεπτά μετά τη βροχή...
Η κρίση πάντως- για να μην ξεχνιόμαστε- δημιουργείται σε μία ομάδα όταν υπάρξουν συνεχόμενες ήττες και κυρίως όταν απουσιάζουν οι ηγέτες, που θα αναλάβουν πρωτοβουλίες όταν η μπάλα καίει και τα πόδια είναι βαριά. Ο Ολυμπιακός έχει δείξει ότι έχει τέτοιους παίκτες έτοιμους να ξαναφέρουν τα χαμόγελα και να γλυκάνουν το κλίμα των αποδυτηρίων.
Κίνητρο είχε όμως και ο Μπαρτζώκας που έγινε ο πρώτος Έλληνας προπονητής που πήρε τη μεγάλη κούπα και είχε απέναντί του, τον κορυφαίο για πολλούς κόουτς στην Ευρώπη τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Και όταν ο Ζέλικο μιλάει για «περήφανη ομάδα» αναφερόμενος στον Ολυμπιακό, σαφώς είναι κάτι σαν παράσημο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου