Τι ήταν αυτό που μας έτυχε στο, ποιο γήπεδο, κρεματόριο σκέτο ήταν. Τι νύχτα κι αυτή κόντρα στην Κόστα Ρίκα. Το ψυχοβγάλσιμο. Μας βγήκε η ψυχή εμάς που παρακολουθούσαμε τη μονομαχία. Μέχρι θανάτου ήταν. Δεν πέθαναν οι παίκτες, όμως έγιναν πτώματα. Ζωντανοί νεκροί να προσπαθούν να τα δώσουν όλα στο Κολοσσαίο.
Δεν έγινε ποδόσφαιρο. Δεν μπορούσε να γίνει ποδόσφαιρο. Και οι δύο ομάδες, Ελλάδα και Κόστα Ρίκα, δεν είχαν τίποτα στη σκέψη παρά μόνο την πρόκριση, ιστορική και πρωτοφανής και για τους δύο. Αγνώριστες και οι δύο. Η σκοπιμότητα της νίκης τους έκανε κουρέλια. Με βάρος ένα τόνο ευθύνης στον καθένα πώς να παίξουν μπάλλα.
Έγινε το γκολ της Κόστα Ρίκα από τον ηγέτη της, αυτό ήταν το ένα σημαδιακό γεγονός. Το άλλο η κόκκινη κάρτα σε Κοσταρικανό. Η Ελλάδα είδε μπροστά της φρούριο χωρίς φρουρά. Η Κόστα Ρίκα με δέκα παίκτες είχε αποσυρθεί από τον αγώνα. Το τρίτο που έγινε και έκαιγε ήταν η ισοφάριση.
Η πρόκριση ήταν μοιραία στην πλευρά της Ελλάδος. Είχε μισή ώρα μπροστά της μ’ ένα παίκτη περισσότερο και κυρίως με υψηλά το ηθικό. Δεν έβγαλε το δεύτερο γκολ παρά τις ευκαιρίες, παρά τα χέρια υψηλά που είχε σηκώσει ο αντίπαλος.
Ρεσιτάλ στα κτυπήματα πέναλτυ. Όλα εύστοχα και γκολάρες. Μοιραίος εκτελεστής ο Γκέκας, όχι τυχαία. Το παλληκάρι δεν είχε θέση στην αποστολή, πολύ περισσότερο στην ενδεκάδα. Λόγια θα πεις της δικαιολογίας και της παρηγοριάς. Όχι, δεν είναι έτσι, απλά δεν είναι της στιγμής για περισσότερα επ’ αυτού.
Η Ελλάδα πέτυχε στο μουντιάλ. Προχώρησε στους «16». Κι η επιτυχία της δεν μειώνεται με την αποτυχία να πάρει την Κόστα Ρίκα όταν η ίδια η αντίπαλος είχε βάλει το κεφάλι της στη λαιμητόμο, αποδεχόμενη την αδυναμία της στο τέταρτο παιχνίδι της.
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ αποκλειστικότητα της εθνικής, που είχε αποκαλύψει ο apodytiriakias.gr πριν το παιχνίδι, δεν έφτασε
Θα ξεκινήσει με Καραγκούνη. Δεν θα παίξει ο Κατσουράνης. Με τι ασχολούνται. Δεν παίζουν ρόλο αυτά. Έτσι λέω εγώ. Ποιος θα παίξει, ποιος όχι. Στον συγκεκριμένο αγώνα που σε στέλνει στους “8” του μουντιάλ μετράει πως θα δράσει και πως θα αντιδράσει η ομάδα. Ο ένας παίκτης, όποιος κι αν είναι αυτός, δεν έχει να προσθέσει, να αφαιρέσει από την ομάδα. Έτσι λέω εγώ.
Δεν δέχομαι π.χ. ότι κόστισε στον αποκλεισμό της Ουρουγουάης η απουσία του Σουάρες. Η ομάδα δεν πήγε. Μια ομάδα, μια Ουρουγουάη με παικταράδες που δεν τους έχει η Ελλάδα.
Τι βλέπω στο ματς με την Κόστα Ρίκα; Δεν κάνω προβλέψεις. Επειδή δεν υπάρχουν προβλέψεις. Το μόνο που αξίζει να σημειώσω είναι ότι η Ελλάδα έχει μια σαφέστατη υπεροχή. Σε ποιο τομέα; Είναι πιο κωλοπετσωμένη από την Κόστα Ρίκα.
Κοντά στα 12 χρόνια η Ελλάδα, από τα προκριματικά του Ευρω του 2004, παίζει στην κόψη του ξυραφιού. Συνεχώς. Μια μικρή ομάδα με περιορισμένες δυνατότητες που παλεύει και επιβιώνει στον πόντο. Χωρίς πλάκα. Στον αιώνα δεν έχει παρουσιαστεί παρόμοιο φαινόμενο, από άλλη εθνική ομάδα. Στην κόψη του ξυραφιού.
Η εθνική μετά το 2004 πέρασε από σαράντα κύματα. Δεν είναι Γερμανία και Ιταλία, Ισπανία και Αγγλία, ούτε Γαλλία και Ολλανδία. Είναι, μάλλον έγινε η Ελλάδα που με νύχια και δόντια τα δίνει όλα για να κρατηθεί, όχι για να διακριθεί. Και κρατιέται.
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου