Ένα τέτοιο σκηνικό συνέβη λίγο πριν το τέλος της νικηφόρας αναμέτρησης της Εθνικής εφήβων κόντρα στην Ισπανία, που μας έβαλε σε θέση «οδηγού» για την πρόκριση στα προημιτελικά.
Ο Ηλίας Παπαθεοδώρου, που όσοι τον γνωρίζουν μιλάνε με τα καλύτερα λόγια για τον πράο χαρακτήρα του (οι προπονητικές του ικανότητες είναι αδιαμφισβήτητες), εξοργίστηκε από ένα φάουλ του Μουράτου, βγήκε εκτός ελέγχου και κινήθηκε απειλητικά προς τον Κόνιαρη, τον οποίο επιχείρησε να χτυπήσει.
Γράφει ο Νίκος Ζέρβας
Το αν τον βρίσκει ή όχι, είναι θέμα για τους… κουτσομπόληδες του διαδικτύου, που θαρρείς και περίμεναν την αφορμή για να ξεσπαθώσουν και πουν το μακρύ τους και το κοντό τους για το θέμα. Σημασία έχει η κίνηση και όχι το αποτέλεσμα της. Στοιχηματίζω ότι το μεγαλύτερο μέρος όσων πρόλαβαν να ζητήσουν την άμεση απόλυση του ομοσπονδιακού τεχνικού, δεν έχουν πάρει μέρος σε καμία ομάδα και έχουν πλήρη άγνοια για το πόσες φορές συμβαίνουν τέτοια περιστατικά σε μία οικογένεια. Η διάθεσή τους για «κιτρινισμό» φαίνεται περίτρανα από το γεγονός ότι δεν σχολιάζουν καθόλου τη δουλειά και τον τρόπο παιχνιδιού αυτής της ομάδας στο ματς που μόλις προηγήθηκε. Ίσως μάλιστα να αγνοούσαν ότι υπάρχει Ευρωμπάσκετ εφήβων στο οποίο συμμετέχει η Εθνική Ελλάδος.
Το ότι από τη στιγμή της ανακάλυψης του ομαδικού αθλητισμού, συμβαίνουν συχνά-πυκνά τέτοια επεισόδια, δεν αθωώνει σε καμία περίπτωση τον Ηλία Παπαθεοδώρου. Το να κινείσαι τόσο επιθετικά σε έναν αθλητή είναι αναμφίβολα άκομψη εικόνα και δεν θεωρείται παιδαγωγικά άρτια. Όσο και αν αυτά τα παιδιά σε μερικές ημέρες ενδέχεται να διαπραγματεύονται συμβόλαια χιλιάδων ευρώ, δεν παύει να είναι σε τρυφερή ηλικία και να χρίζουν ειδικής μεταχείρισης. Αγριάδα και φωνή χρειάζεται, αλλά οι εποχές του "όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος", έχουν περάσει προ πολλού. Δεν αποκλείω ο κόουτς να εξοργίστηκε με κάτι που μπορεί να άκουσε από τη πλευρά του πιτσιρικά, αλλά όπως και να ‘χει, θα έπρεπε να το ελέγξει.
Αυτό όμως, έχει μεγάλη απόσταση από το να ζητάμε –πολλοί το κάνουν στοχευόμενα και για άλλους λόγους- την άμεση επιστροφή του προπονητή στην Ελλάδα και άλλα διάφορα βαρύγδουπα. Οι ομάδες, οφείλουν να λύνουν άμεσα αυτά τα θέματα με αμοιβαίες εξηγήσεις. Στη συγκεκριμένη περίπτωση και επειδή υπήρχε εικόνα –δυστυχώς σπάνιο για τέτοια τουρνουά- η επιλογή της ΕΟΚ να υποβαθμίσει το γεγονός με λάθος τρόπο, οδηγώντας όλους όσοι το είδαν σε άμεσο ραντεβού με τον οφθαλμίατρο, οδήγησε σε μία ατυχή επιλογή, έπειτα από ένα ατυχές συμβάν. Φρονώ πως θα ήταν πιο φρόνιμο να ακολουθήσει μία συγγνώμη και μία υπενθύμιση στους όψιμους παρατηρητές ότι μιλάμε για ένταση, πίεση και άγχος. Κοινώς , μιλάμε για… μπάσκετ.
Πως είπατε; Έπεσα και εγώ στη «παγίδα» να μην αναφερθώ στα όσα πολύ όμορφα παρακολουθούμε από αυτή την ομάδα στο Ικόνιο; Δεν τελείωσα ακόμη… Αυτή η Εθνική ομάδα είναι ικανή για πολύ μεγάλα πράγματα στο συγκεκριμένο τουρνουά. Το «ταβάνι» της είναι φανερό πως είναι αρκετά ψηλά, αφού στις τάξεις της υπάρχουν πολλά ταλέντα και παίκτες που αν συνεχίσουν να δουλεύουν σωστά θα μας απασχολήσουν για πολλά χρόνια. Δεν είναι μόνο το δίδυμο Χαραλαμπόπουλου-Σταμάτη (ο πρώτος παίζει σαν άνδρας) που είναι χάρμα οφθαλμών. Μουράτος, Παπαγιάννης, Κόνιαρης, Μήτογλου, Οικονομόπουλος αλλά και τα άλλα παιδιά, έστω και αν ξεχωρίζουν λιγότερο, έχουν όλα τα φόντα.
Αυτό που ικανοποιεί περισσότερο δεν είναι οι νίκες (κακώς υπάρχει τόση πίεση για τέτοιες, απόρροια και του γεγονότος) αλλά ο τρόπος που αγωνίζονται. Όμορφο, ομαδικό μπάσκετ με μυαλό και δημιουργία, άμυνα που «τσακίζει κόκκαλα» (ιδιαίτερα στο χαμηλό post), βουτιές για κάθε μπάλα και σωστή νοοτροπία. Οι διεθνείς δεν εγκαταλείπουν ποτέ τη προσπάθεια ακόμα και στο -15 ή στο -11 και όταν συγκεντρώνονται παίζουν ένα σωστό πεντάλεπτο φέρνοντας «τούμπα» τις καταστάσεις. Χρειάζονται αρκετή δουλειά (φαίνεται στα κακά ποσοστά ευστοχίας), αλλά αν το μυαλό τους είναι στο υψηλό επίπεδο του τρόπου παιχνιδιού τους , αυτή είναι εξασφαλισμένη.
Υ.Γ. Οι πιέσεις που έχει δεχθεί ο Ηλίας Παπαθεοδώρου από Ελλάδα για το πόσο και ποιοι θα παίζουν είναι αφόρητες. Καλό θα είναι πριν «στήσουμε» κάποιον στον τοίχο, να γνωρίζουμε και τους εξωγενείς παράγοντες. Για να γίνεις από φέρελπις-καλός, μεγάλος προπονητής όμως, πρέπει να μάθεις να τιθασεύεις και αυτές τις καταστάσεις. Πηγή: sport-fm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου