Για παράδειγμα ο Μπουχαλάκης έχει την ευκαιρία ακριβώς παίζοντας σε τόσο υψηλό επίπεδο να καταλάβει αφενός μεν τις μεγάλες δυνατότητές του, στις οποίες και πρέπει να επενδύσει αφετέρου δε και τις σοβαρές αδυναμίες του, στις οποίες θα πρέπει να βελτιωθεί. Αυτό που έκανε στη φάση της μεγάλης ευκαιρίας που έχασε κόντρα στη Λίβερπουλ, δεν το κάνουν πολλοί παίκτες. Διότι, ο νεαρός μέσος του Ολυμπιακού, όχι μόνο έκλεψε την μπάλα, αλλά και ντρίμπλαρε αριστοτεχνικά τον τελευταίο Άγγλο αμυνόμενο. Κι εκεί που έκανε τα πολύ δύσκολα, δεν έκανε το πιο εύκολα: βρέθηκε φάτσα με τον γκολκίπερ κι αντί να σουτάρει, πήγε και τον πέρασε κι αυτόν και βγήκε άουτ η μπάλα κι ο ίδιος!
Λίγο νωρίτερα, ο Μπουχαλάκης είχε επιχειρήσει ένα μακρινό άστοχο σουτ. Τότε, έπρεπε να πασάρει στον Κασάμι, που περίμενε μόνος αριστερά του. Δηλαδή, εκεί που έπρεπε να σουτάρει, δεν σούταρε κι εκεί που δεν έπρεπε να σουτάρει, σούταρε. Και λίγο αργότερα, ο αριστεροπόδαρος Κρητικός πούλησε την μπάλα στο κέντρο-η Λίβερπουλ έφυγε σφαίρα μπροστά κι ευτυχώς που ο Μανωλάς με τον Αυλωνίτη έπαιξαν τέλεια το οφσάϊντ, ειδάλλως ο Άγγλος φορ θα ήταν απέναντι από το 2-0.
Ένα ακόμη χειρότερο πούλημα έγινε από το Σάμαρη-πάλι η Λίβερπουλ ξεπετάχθηκε φοβερά επικίνδυνα στην κόντρα επίθεση. Το ίδιο κι όταν ο Τσόρι έχασε μία μπάλα από τον άξονα. Βλέπει, λοιπόν, όλη η ομάδα, αλλά και οι μέσοι ειδικότερα πως όταν παίζεις με ένα μεγάλο αντίπαλο, που μάλιστα πρεσάρει, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να παίξεις σίγουρα την μπάλα και να μη ρισκάρεις το λάθος. Διαφορετικά, θα κινδυνεύσεις σε κάθε λάθος να φας φαση για γκολ. Έτσι…απλά.
Βλέπει ο Διαμαντάκος πως όταν παίζεις με τη δευτεραθλήτρια Αγγλίας οφείλεις να επικεντρωθείς στα καλά σου σημεία (π.χ. τις έξοχες κινήσεις που κάνει ο μικρός στις αντίπαλες περιοχές-όπως σε μία πάσα του Μανιάτη, που θα μπορούσε να φέρει το 1-1, αν ο Ντοσεβί ήταν εύστοχος) κι όχι να αναλωθείς σε πράγματα, στα οποία δύσκολα θα βγεις κερδισμένος, όπως π.χ. τις ντρίμπλες από τα πλάγια.
Ακόμη κι έμπειροι παίκτες, όπως ο Τσόρι, βλέπουν ότι απέναντι σε μία αγγλική ομάδα που πρεσάρει, δεν έχουν θέση τα εξεζητημένα πράγματα με την μπάλα, το υπερβολικό κράτημα κλπ, κλπ, όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά γιατί θα σου βγει ένα στα δέκα. Ενώ όταν ο Αργεντίνος έκανε αυτό που έπρεπε κι έβγαλε με την δεξιοτεχνική πάσα του μπροστά τον Γκαζαριάν, αμέσως έκανε η ομάδα μεγάλη ευκαιρία κι ο Αρμένιος με ένα καλό τελείωμα είχε δοκάρι. Παρεμπιπτόντως, ο Γκαζαριάν έχει μία μοναδική ικανότητα να κλέβει μπάλες από τα μπακ και να δημιουργεί ευκαιρίες από το πουθενά.
Τέλος πάντων, ένα από τα σημεία που με χαροποίησαν στο δεύτερο αυτό μεγάλο φιλικό για τον Ολυμπιακό ήταν η εικόνα του Σάμαρη όταν πέρασε αμυντικός μέσος, προς το τέλος του ματς. Μού θύμισε κάποια μεγάλα παιχνίδια του Έλληνα άσου σε αυτή τη θέση κατά την περασμένη σεζόν. Σαν κουμανταδόρος της μπάλας από την άμυνα και «μεταφορέας» της στην επίθεση, σαν βοήθεια ανασταλτικά στους στόπερ, αλλά και με εκείνο τον κεραυνό στο 88’, που θα μπορούσε να φέρει την ισοφάριση.
Νομίζω ότι η εικόνα αυτή του Σάμαρη ήταν η καλύτερη απόδοση αμυντικού χαφ μέχρι τώρα στην προετοιμασία του Ολυμπιακού. Καλύτερη κι από του (ευρισκόμενου επίσης σε αρκετά καλή κατάσταση) Μανιάτη στο προηγούμενο ματς και σίγουρα καλύτερη από του Εντινγκά, που ακόμη μοιάζει λίγο μπλοκαρισμένος, ίσως και λόγω των υποχρεώσεών του με την εθνική του.
Και κάτι άσχετο: Η Ατλέτικο Μαδρίτης έδωσε στην Σοσιεδάδ τα 30 εκ. Ευρώ της ρήτρας και πήρε τον Γάλλο εξτρέμ Γκριζμάν. Να θυμηθούμε, έτσι, την ευχέρεια με την οποία οι Βάσκοι έσκασαν τα 8 εκ. Ευρώ στη Χέρενβεν για τον Φινμπόγκασον, που ήταν ο πρώτος στόχος του Ολυμπιακού...
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου