Οι Αμερικάνοι δύσκολα θα το χάσουν!

Δεν έχουμε παράπονο υπό την έννοια ότι το μπάσκετ δεν σταματάει ποτέ. Τους τελευταίους μήνες είχαμε τις μικρές Εθνικές ομάδες, είχαμε τα σάμερ λιγκ του ΝΒΑ, είχαμε, δηλαδή δραστηριότητες, που δεν μας άφησαν χωρίς πορτοκαλί μπάλα.

Γράφει ο Τόλης Κοτζιάς.
Τώρα, όμως, έρχονται τα καλύτερα, αύριο ξεκινάει το Μουντομπάσκετ στην Ισπανία, η Εθνική μπαίνει σε μία μάχη για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια χωρίς μεγάλα λόγια.
ΗΠΑ και Ισπανία είναι σαφώς οι πιο ποιοτικές ομάδες του τουρνουά και μόνο με θαύμα δεν θα καταλήξει η κούπα σε κάποια εκ των δύο τους. Πιο πολλές πιθανότητες δίνουμε στην ομάδα του Μάικ Σιζέφσκι για τον απλούστατο λόγο ότι είναι η πιο ποιοτική της διοργάνωσης. Και δεν είναι μόνο η πιο ποιοτική. Εχει και παίκτες σε κάθε θέση, φαίνεται ιδανική η χημεία της. Ο Τζέιμς Χάρντεν είναι ο ηγέτης της, ο Κάιρι Ιρβινγκ είναι αυτός, που κατευθύνει το παιχνίδι, οι Κάρι, Τόμπσον θα λύνουν τα προβλήματα έξω από την γραμμή του τριπόντου, η φροντ-λάιν είναι γεμάτη από κορμιά, είτε δυνατά (Κάζινς), είτε…αέρινα (Ντέιβις). Αν και όλα φαίνονται στο παρκέ, οι Αμερικάνοι δύσκολα δεν θα τα καταφέρουν. Δεν ξεχάσαμε τον Ντέρικ Ρόουζ, είναι ο πιο ποιοτικός παίκτης αυτής της ομάδας, αλλά είναι και ο πιο προβληματικός με τόσους σοβαρούς τραυματισμούς να τον έχουν πλήξει.
Οι Ισπανοί από την άλλη έχουν το πλεονέκτημα της έδρας, είναι η καλύτερη εθνική της Ευρώπης εδώ και πολλά χρόνια, είναι ξανά στο ρόστερ ο Πάου Γκασόλ, ο οποίος δεν είχε παίξει στο Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας. Υπάρχουν, λοιπόν, πολλά δεδομένα, που σε οδηγούν, ώστε να στηρίξεις τους διοργανωτές. Αν ήθελες να εντοπίσεις ένα όχι θετικό στοιχείο, αυτό έχει να κάνει με τον προπονητή, Χουάν Αντόνιο Ορένγκα, ο οποίος είναι αμφίβολο αν μπορεί να σηκώσει ένα τέτοιο φορτίο.
Από κει και πέρα, έχουμε παρακολουθήσει (έστω και από λίγο) όλες τις ομάδες, που θα συμμετάσχουν στο Μουντομπάσκετ, με την Αυστραλία να μας αρέσει ιδιαίτερα. Είναι ομάδα, που τουλάχιστον από πλευράς υλικού, είναι σχεδόν πλήρης για τα δεδομένα της και σαφώς θα ήταν πιο ευτυχισμένη αν υπήρχαν και οι Πατ Μιλς, Αντριου Μπόγκουτ.
Οσον αφορά στην Ελλάδα, την δική μας ομάδα, φαίνεται ισορροπημένη όσο ποτέ τα τελευταία χρόνια. Εχει αδυναμίες σε φροντ-λάιν και σετ παιχνίδι, αλλά και ποια ομάδα δεν έχει τα τρωτά της. Εχει, όμως, συνοχή, έχει καλό κλίμα και κατ” αρχάς είναι σε θέση να προκριθεί στην οκτάδα της διοργάνωσης. Αρκεί στους «16″ να μην βρει μπροστά της την Ισπανία. Και είπαμε: δεν υπάρχουν μεγάλα λόγια ή αν θέλετε δεν πετάμε στα σύννεφα, όπως γινόταν άλλες φορές.
Πηγή: Superbasket.gr