Mundobasket 2014 - Ο σμπάρος και τα τρυγόνια!!

Ο Νίκος Παπαδογιάννης υπεραμύνεται της απόφασης για επί χρήμασι συμμετοχή της Εθνικής στο Παγκόσμιο και ξορκίζει εκ των υστέρων τη συμφορά μιας χαμένης τετραετίας. H αποστολή της Εθνικής μας για το Παγκόσμιο Κύπελλο έφτασε στην Ισπανία την ίδια μέρα που ολοκληρώθηκαν τα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ 2015. Ναι, σωστά καταλάβατε. Οι αγώνες έγιναν μέσα στον Αύγουστο, έξι αγωνιστικές με κοπιαστικά ταξίδια ποτισμένες με τη βαριεστημάρα των μεγάλων και με τη δίψα των μικρών.
Οι ευρωπαϊκές ομάδες του Μουντομπάσκετ εξαιρέθηκαν από τη διαδικασία και προκρίθηκαν άνευ αγώνων, για ευνόητους λόγους. Η Εθνική Ελλάδας προκρίθηκε αυτόματα για τα τελικά του Ευρωμπάσκετ τη στιγμή που απέκτησε τη wild card για το Παγκόσμιο. Δεν χτύπησε ένα τρυγόνι ο σμπάρος των 800 χιλιάδων ευρώ, αλλά δύο.

Αγαπημένος φίλος και συνάδελφος μου έλεγε χθες ότι ήταν λάθος η συμμετοχή της Ελλάδας στο Μουντομπάσκετ. Επρεπε, πιστεύει, να γυρίσουμε την πλάτη στις πρακτικές της FIBA και να σηκώσουμε τη σημαία της ανανέωσης, με μακροπρόθεσμο στόχο τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Προσωπικά, διαφωνώ. Νομίζω ότι δεν είχαμε την πολυτέλεια της απουσίας από το προσκήνιο. Επιτρέψτε μου να εξηγήσω τι εννοώ.

 

Σκεφτείτε τι λογής «Εθνική» Ανδρών θα κατέβαινε στα αυγουστιάτικα προκριματικά για το Ευρωμπάσκετ του 2015. Οι Σπανούλης, Ζήσης, Μπουρούσης, Φώτσης, Καϊμακόγλου, Περπέρογλου θα έπαιρναν τιμητικό ρεπό και μάλλον θα έμπαιναν στον δρόμο της αποστρατείας. Οι Καλάθης, Παπανικολάου, Αντετοκούνμπο, Κουφός ασφαλώς θα περνούσαν το καλοκαίρι στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού.

 

Τερτίπια όπως το φετινό του Ολυμπιακού θα έβρισκαν γόνιμο έδαφος, αφού δεν θα υπήρχε διάθεση για πόλεμο και κινήσεις στρατηγικής. Οι τραυματίες και οι ψευτοτραυματίες θα ζητούσαν εξαίρεση. Οι σύλλογοι θα στήλωναν τα πόδια.

 

Και η ομάδα θα εμφανιζόταν στα γήπεδα της άγονης ευρωπαϊκής γραμμής αποδεκατισμένη, ένα κράμα Εφήβων, Ελπίδων και Απελπισμένων.

Γελιέται όποιος πιστεύει ότι έχουμε το βάθος για να επιβιώσουμε με τις ανθυπορεζέρβες και να τερματίσουμε έστω 2οι σε έναν Όμιλο φερ’ειπείν με Βοσνία, Φινλανδία, Τσεχία. Η Ρωσία έχασε από τους Ελβετούς και είδε κι έπαθε μέχρι να τους ξεφορτωθεί. Ισως να τα καταφέρναμε, ίσως όχι.

Παράλληλα με το αγκομαχητό, θα εξανεμίζονταν τα περισσότερα από τα στοιχεία που κρατούν την Εθνική ομάδα μπάσκετ στο πάνω ράφι του ελληνικού αθλητισμού και στις συνειδήσεις των αγνών φιλάθλων. Θα υπήρχαν αρνήσεις, έριδες, γκρίνιες, σκασιαρχεία, βεντετισμοί, παραγοντιλίκια, όλα μέσα σε κλίμα δυσθυμίας και απόλυτης αδιαφορίας.

Αύγουστο μήνα. Με τον κοσμάκη να ψάχνει οξυγόνο στις αμμουδιές.

 

Συγγνώμη, αλλά είναι λάθος. Αντιπαραγωγικό και αυτοκαταστροφικό. Σχεδόν πράξη αυτοχειρίας, για έναν χώρο που, παρά τις επιτυχίες του, κινείται σε συνθήκες εύθραυστης ισορροπίας.

Πότε θα ξανασήκωνε κεφάλι η Εθνική εάν έχανε και το τρένο του 2015; Σας θυμίζω ότι το επόμενο Ευρωμπάσκετ αποτελεί και κριτήριο πρόκρισης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016. Με άλλα λόγια, υπήρχε κίνδυνος για συναπτή τετραετία απουσίας από το διεθνές προσκήνιο (2013-7).

Πριν βιαστείτε να χαρακτηρίσετε το σενάριο «επιστημονική φαντασία», διαβάστε τον κατάλογο των ομάδων που αποκλείστηκαν. Ανάμεσά τους θα βρείτε το Μαυροβούνιο, το οποίο δεν απέχει δα έτη φωτός από το επίπεδο της Ελλάδας. Στην πλήρη της μορφή, η ομάδα του Λούκα Παβίτσεβιτς κατεβάζει 5-6 παίκτες που άνετα θα κέρδιζαν θέση στη δική μας δωδεκάδα: Πέκοβιτς, Βούτσεβιτς, Μπιέλιτσα, Ράις, Ντραγκίτσεβιτς, Τοντόροβιτς.

Μέσα στο κατακαλόκαιρο, δεν μπόρεσε να στρατολογήσει παρά μόνο έναν από αυτούς. Και αποκλείστηκε από την …Ολλανδία, η οποία επιστρέφει σε Ευρωμπάσκετ μετά από 25 χρόνια!
Οι Μαυροβούνιοι θα επιστρέψουν σε μεγάλη διοργάνωση το 2017, στην καλύτερη για αυτούς περίπτωση. Θα μπορούσαμε να βρεθούμε εμείς στη θέση τους.

*Πηγή: gazzetta.gr*