«Το μοντέλο θα είναι παρόμοιο μ' αυτό της Ευρωλίγκας» είπε χαρακτηριστικά ο πρώην προπονητής του Πανιωνίου για να συνεχίσει, λέγοντας ότι «η εκρηκτικότητα, η αλτικότητα και η ταχύτητα παίρνουν την σκυτάλη ενδεχομένως είς βάρος του θεάματος». Είναι σαφές πως το Παγκόσμιο Κύπελλο του μπάσκετ θα έχει ολίγον από... στίβο, με την έννοια πως ο «αθλητής» παίρνει την σκυτάλη από τον «μπασκετμπολίστα» που για να ανταποκριθεί πλέον σε υψηλό επίπεδο χρειάζεται περισσότερο τη δύναμη και λιγότερο το μυαλό του.
Σ' αυτό το μοντέλο λοιπόν καλείται να ανταποκριθεί το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα για να κάνει την υπέρβαση στα παρκέ της Ισπανίας. Να συνδυάσει το μυαλό που διαθέτει σαν ομάδα με τα αθλητικά προσόντα που γίνονται ολοένα και πιο απαραίτητα, έστω κι αν εμείς δεν τα διαθέτουμε όσο οι Γάλλοι, οι Λιθουανοί και πολλές άλλες ομάδες που είναι πιο κοντινές στο μοντέλο του «αθλητή»κι όχι στο μοντέλο του «έξυπνου» που κυριάρχησε την προηγούμενη 10ετία.
Είναι ξεκάθαρο πως οι 24 φιναλίστ χωρίζονται σε τουλάχιστον τρεις κατηγορίες, ενδεχομένως και τέσσερις. Στην πρώτη ανήκουν οι Αμερικανοί και οι Ισπανοί, τα απόλυτα φαβορί για τις δύο πρώτες θέσεις, καθώς συνδυάζουν όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν τις ομάδες να ξεχωρίζουν. Οι μεν Αμερικανοί τα αθλητικά προσόντα, την ποιότητα και το βάθος, οι δε Ισπανοί την εμπειρία, τους μεγάλους παίκτες και το κίνητρο του «για τελευταία φορά όλοι μαζί». Θεωρητικά, δεν έχουν αντίπαλο για το χρυσό και το αργυρό, όπως τουλάχιστον φάνηκε και στη σειρά των φιλικών αγώνων που έδωσαν μέχρι να φτάσουμε στην έναρξη.
Στη δεύτερη κατηγορία είναι οι ομάδες που έχουν δώσει τα διαπιστευτήρια τους, αλλά τους κυνηγάει ένα μεγάλο «αλλά...». Το «αλλά» των απουσιών (π.χ. Γαλλία), των λίγων παικτών (Αργεντινή), της κακοδαιμονίας (Λιθουανία) ή της ταμπέλας του «δεν πάνε συνήθως παραπάνω» (Κροατία). Στο δεύτερο ράφι ανήκει ουσιαστικά και η Εθνική μας ομάδα που συνδυάζει πολλά από τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Εχει τις ελλείψεις της, δεν έχει παρουσιάσει κάτι σπουδαίο τα τελευταία χρόνια, δεδομένα τα κενά στο ρόστερ της, αλλά είναι επίσης σίγουρος πως μπορεί να ανταποκριθεί και να παρουσιαστεί ανταγωνιστική απέναντι σ΄όλες τις ομάδες που θεωρητικά ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία.
Στην τρίτη είναι αυτές που αποτελούν ένα πολύ μεγάλο ερωτηματικό. Για παράδειγμα, Βραζιλία, Αυστραλία, Πουέρτο Ρίκο, Τουρκία δεν μπορούν θεωρητικά να έχουν βλέψεις για την πρώτη εξάδα, αλλά ουδείς από την άλλη μπορεί να τους ξεγράψει όσο προχωράει η διοργάνωση.
Η τέταρτη κατηγορία βεβαίως είναι οι ομάδες που θεωρούν επιτυχία την συμμετοχή, θα διεκδικήσουν μια - δυο νίκες και θα επιδιώξουν να παίξουν ρόλο ρυθμιστή στον όμιλο και λιγότερο να διεκδικήσουν την πρόκριση στην επόμενη φάση.
Το καλό για την Ελλάδα, συγκριτικά με την... σφαλιάρα του Ευρωμπάσκετ 2013, είναι το πρόγραμμα - κουτί της πρώτης φάσης. Πέρυσι, ξεκινήσαμε από τα δύσκολα, πιστέψαμε στο μετάλλιο, χαλαρώσαμε πριν από τους Ιταλούς και τους Φινλανδούς και βρεθήκαμε προ εκπλήξεων με τον Κοπόνεν να μετατρέπεται σε... Λεμπρόν. Αν μη τι άλλο, το φετινό πρόγραμμα βοηθάει τον Κατσικάρη αγωνιστικά, αλλά και ψυχολογικά.
Με μαθηματική πρόοδο αυξάνεται ο βαθμός δυσκολίας από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο παιχνίδι του ομίλου κι αυτό θα δώσει την ευκαιρία στην Εθνική να ρολάρει μέσα από τα επίσημα παιχνίδια και παράλληλα να «χτίσει» την αυτοπεποίθησή της σταδιακά με τον βαθμό δυσκολίας να αυξάνεται καθημερινά. Είναι διαφορετικό να αυξάνεις τον πήχη της σιγουριάς σου μέρα με τη μέρα, ανάλογα με τη δυναμικότητα του αντιπάλου και διαφορετικό να το κάνεις μονομιάς, πέφτοντας από τα σύννεφα, όταν συναντάς μεγαλή αντίσταση απ' αυτή που υπολόγιζες.
Η ουσία είναι ότι η Εθνική θα μπει... τσιτωμένη από το πρώτο ματς, δεν έχει περιθώρια να χαλαρώσει, κάτι που προφανώς έκανε πέρυσι και της στοίχισε στο μεσοδιάστημα της πρώτης φάσης.
Υ.Γ.: Από αύριο θα τα λέμε από την Σεβίλλη κι ας ελπίσουμε προσεχώς από την Μαδρίτη. Είναι ξεκάθαρο πως όσο παίζει η Εθνική ομάδα θα συζητάμε και θα γράφουμε μόνο γι αυτήν. Ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός και οι λοιπόν μπορούν να περιμένουν, άλλωστε θα 'χουμε άφθονο χρόνο για να τα συζητάμε όλη τη χρονιά. Το μπάσκετ «φτιάχτηκε» από την Εθνική ομάδα κι αυτή είναι πάνω απ' όλους και απ' όλα.
*Πηγή: gazzetta.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου