Οι Ολυμπιακοί δεν έχουν μάθει να διαλέγουν, δεν συμβιβάζονται από καταβολής του συλλόγου, εδώ και 9 δεκαετίες, με το "μη χείρον βέλτιστον".
Άμα εισχωρήσεις ωστόσο στο βάθος της ψυχολογίας τους, το κύριο ζητούμενο, η απολαυστική ολοκλήρωση της παθιασμένης προσήλωσης που έχουν στην ομάδα, δείχνει άπαξ άπαντος νίκη την Κυριακή επί του "αιώνιου εχθρού". Απέναντι στην πρόκληση να ισοσταθμίσουν ύστερα από την πάροδο ελάχιστων μηνών, το σοκ του περασμένου Μάρτη, δεν βάζουν τίποτα και κανέναν στην ίδια ζυγαριά!
Άλλωστε ο πρώτος στόχος της χρονιάς είναι πάντα ο ίδιος: Κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ο τίτλος που καταξιώνει, που δίνει άμεσο διαβατήριο για τους ομίλους του επόμενου Champions League και που, δίχως άλλο, καταχωρείται στην ιστορία. Στην άθροιση αστεριών, που με τα λόγια και τη συκοφάντηση, κανείς και ποτέ δεν μπορεί να του αφαιρέσει, όσο κι αν φθονεί την αίγλη του.
Αν, βεβαίως, η επικράτηση επί του Παναθηναϊκού συνδυαζόταν με μια ισοπαλία με την πρωταθλήτρια Ιταλίας και τη σταθερή διεθνή αξία της, καθώς η Γιουβέντους είναι πάντα Γιουβέντους - με όσα σημαίνει η κλισέ έκφραση - ο απολογισμός του πενθήμερου ύψιστης πρόκλησης για τους Ερυθρόλευκους, θα είναι αρκούντως ικανοποιητικός.
Θριαμβευτικός θα γίνει μόνο αν επαληθευθεί το ιδανικό πλάνο του "2 στα 2" από Τετάρτη σε Κυριακή.
Το να πάρει ο Ολυμπιακός τη Γιούβε τη δεδομένη χρονική στιγμή, με τη σταθερότητα που παρουσιάζουν οι Μπιανκονέρι στη σεζόν και τα 'ups & downs' των Πειραιωτών, εν μέσω του περιβάλλοντος του ομίλου έτσι όπως διαμορφώθηκε κατόπιν των χαμένων παιχνιδιών και των δύο σε Μάλμε και Μαδρίτη, αποτελέσματα που έφεραν (θεωρητικά) και τους τέσσερις της συντροφιάς στην ισοβαθμία και στο "φτου κι απ την αρχή", ακούγεται πιθανά και ως μίνι έκπληξη.
Ισοπαλία σε λογική νίκης
Σάμπως η νικηφόρα πρεμιέρα επί της Ατλέτικο, της οποίας η εστία τα "άρπαξε" τρεις φορές, τι ήταν, αναμενόμενη έκβαση;
Στη... λογική: "Εφόσον ο Εργοτέλης του έκανε 17 τελικές, η Γιούβε πόσες θα του κάνει;" η απάντηση θα είναι αυτή που προβλέπεται να δούμε στο Καραϊσκάκη. Καμία σχέση το ένα ματς με το άλλο.
Παραμονές της αναμέτρησης με τους Μαδριλένους, οι Ερυθρόλευκοι εμφάνιζαν εικόνα "Πύργου Βαβέλ".
Χωρίς ίχνος ομοιογένειας και με παιχνίδια να λείπουν από τα πόδια για το δέσιμο μιας εντελώς νέας ομάδας. Τότε δεν αναφερόμασταν μόνο στην (όντως) προβληματική ανασταλτική απόδοση των πρωταθλητών Ελλάδας αλλά σε συνολικές παρατηρήσεις, για όλες τις γραμμές τους, καθώς και απορίες σε ατομικό επίπεδο για το "τι ψάρια πιάνουν" πολλές από τις... πολλές μεταγραφές τους.
Ένα μήνα αργότερα ο Ολυμπιακός μπορεί να έχει σκαμπανεβάσματα και αδυναμίες, διαθέτει όμως κορμό, μια βάση δεδομένων για την "καλή" (την ευρωπαϊκή) 11άδα του, ξέρει πού πατάει στο γήπεδο γενικά και θα πασχίσει να συμπεριφερθεί όπως αρμόζει στη βραδιά στο αμυντικό κομμάτι.
Αναμένεται εκ νέου "άλλος Ολυμπιακός". Είναι το παιχνίδι τέτοιο. Είναι ο αντίπαλος... προκλητικός! Η δόξα για κάθε έναν μεμονωμένα δεν προσμετράται ούτε με... δέκα 5-0 επί του Εργοτέλη.
Η εγρήγορση, η πειθαρχία στο παιχνίδι, το κλείσιμο των αποστάσεων στις γραμμές, η αυτοσυγκέντρωση των ποδοσφαιριστών θα είναι αλλιώς. Όλα θα είναι αλλιώς. Πάλι στο Champions League...
Το "Χι" εκ των πραγμάτων όταν παίζεις με τη Vecchia Signora, που ήδη προβάλλει πρώτο φαβορί να επαναλάβει τον περσινό της θρίαμβο τερματίζοντας πρώτη στο Καμπιονάτο και ηττήθηκε με το... στανιό την περασμένη αγωνιστική στο "Βιθέντε Καλντερόν", είναι θετικό αποτέλεσμα για ελληνικό σύλλογο. Μέσα-έξω.
Αν όμως πας για ισοπαλία, η μπάλα έχει διδάξει ότι συνήθως χάνεις.
Όπως και η μοιρασιά των βαθμών καλά ακούγεται πριν. Εντός αγώνα ίσως να σε στενοχωρήσει, αν δημιουργείς φάσεις αλλά δεν τις υλοποιείς.
Θέλω να πω ότι ο Ολυμπιακός δεν γίνεται να μην πάει για να πάρει το ματς. Με υπομονή όμως και αφού προηγηθεί παιχνίδι υψηλού επιπέδου, ευρωπαϊκών προδιαγραφών που είπε και ο Μίτσελ.
Το οποίο τι προϋποθέτει; Ποιο είναι το κεφαλαιώδες ζητούμενο;
Να μην είσαι "βάρκα γιαλό" στην άμυνα.
Στην περίπτωση που δεν ξεκινούσε ο Μποτία είναι σαν να τον είχε κιόλας ξεγράψει ο Μίτσελ. Δεν πιστεύω ότι ισχύει αυτό, κατά συνέπεια η κουβέντα για ενίσχυση του διδύμου του Ισπανού με τον Αμπιντάλ με Εντινγκά ή Μιλιβόγεβιτς ως "σκούπα" μπροστά από τα στόπερ και πολύ πλησίον σε αυτά είναι λογικότατη.
(Ο χαμηλόσωμος Τέβες θέλει ειδική περιφρούρηση, διαφορετική ο δυνατός Πογκμπά και πάει λέγοντας...).
Δεν θα απέκλεια, εξάλλου, να βλέπαμε εκτάκτως, ακόμα και τον Μανιάτη - ο Ομάρ δεν έχει όπως ξέρουμε τις ίδιες επιστροφές με τις σούπερ προωθήσεις του και ο Σαλίνο έδειξε στο Παγκρήτιο την έλλειψη ρυθμού με την απουσία του - σε ρόλο δεξιού μπακ και από τη στιγμή που ο Μίτσελ "ανακοίνωσε" τον Τσόρι στον οργανωτικό τομέα, ο Κασάμι ενδέχεται να γίνει καθαρό "8άρι" βγαίνοντας λίγο δεξιά (εσωτερικός χαφ) και οι Αφελάι, Μήτρογλου να παίξουν μπροστά.
Με τον Ολλανδό στο γνωστό ελεύθερο ρόλο, περιφερειακά, 'all around' ένα πράμα, τριγύρω από την ιταλική περιοχή.
Εκτός κι αν ο τεχνικός των Ερυθρολεύκων φυλάει κάποια έκπληξη στη φαρέτρα του για να αποσυντονίσει τον Αλέγκρι...
Υ.Γ.: Επιμένω πριν το ματς της Κρήτης για την αναγκαιότητα της επανένταξης στο σχήμα ενός υγιούς Σιόβα. Ευχής έργο αν αυτό συμβεί από τον Παναθηναϊκό.
Τα θετικά για την Τετάρτη είναι ότι ο Αμπιντάλ γυρίζει ξεκούραστος, ο Αφελάι με ανεκτίμητο ψυχολογικό αέρα από την επανάκαμψη του στην Εθνική Ολλανδίας και ο Μήτρογλου ανακτά σταθερά την επαφή του με τα δίχτυα.
Υ.Γ.1: Restart σε τι; Και με ποιούς; Τα ντέρμπι είναι πάντα ντέρμπι. Παίζουν και μοναχές τους οι φανέλες σε τέτοιους αγώνες. Κάποια αποτελέσματα όμως έρχονται κάθε... 25-30 χρόνια...*Πηγή: sportdog.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου