Ο νεαρός διεθνής φρόντισε με την απόδοση του στον αγώνα με τον Πανιώνιο, να ισχυροποιήσει την υποψηφιότητα του στις άμεσες λύσεις του Μίτσελ από τον πάγκο, ίσως ακόμα και για το επόμενο παιχνίδι πρωταθλήματος, εφόσον το σφίξιμο που νιώθει ο Τσόρι δεν του επιτρέψει στο τέλος της εβδομάδας να υπολογίζεται για την περίπλοκη σαββατιάτικη αποστολή στην Τρίπολη, εναντίον Αστέρα. Του δεύτερου – μετά τον Ατρόμητο - «κακού δαίμονα» του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια.
Ο Φορτούνης έπαιξε σε έναν ελεύθερο ρόλο στη μεσαία γραμμή, εκτελώντας πολυσχιδή χρέη. Ήταν οργανωτής, εκφραστής της επιθετικής ανάπτυξης από τον άξονα, ο παραλήπτης της πρώτης πάσας από τους κεντρικούς μπακ, μέχρι και κόφτης, αφού ο Μίτσελ παρέταξε (και έβγαλε το ματς με) φουλ επιθετικό σχήμα, δίχως κλασικό ανασταλτικό μέσο.
Ήταν επίσης ο σκόρερ του μοναδικού Ερυθρόλευκου τέρματος από φάουλ πλησίον των ορίων περιοχής, προβάλλοντας την εν γένει δεξιοτεχνία του στις στημένες μπάλες, καθώς αυτός αναλάμβανε όλα τα στατικά χτυπήματα (κόρνερ, φάουλ).
Το άνοιγμα του σκορ στο Καραϊσκάκη από τον Φορτούνη (παρθενικό γκολ γι αυτόν στον πρωταθλητή αλλά και πρώτο ύστερα από μια διετία ώστε να του σπάσει και τη γκίνια!) είχε σφραγίδα κλασικής «Γερμανικής» εκτέλεσης και ψυχρότητας. Ξερό, συρτό σουτ, που τρύπησε το Κυανέρυθρο τείχος και κατευθύνθηκε τόσο πολύ γωνία στην εστία, εκεί όπου κανείς τερματοφύλακας, με ή χωρίς ορατότητα, αδυνατεί να αποτρέψει.
Ο απόλυτος κυνισμός του «βουπ» και…γκολ.
Παίζοντας με… τα «δεύτερα» - όπως και στην Πάτρα στην πρώτη αγωνιστική της φάσης των ομίλων της διοργάνωσης - και με μοναδικό βασικό παίκτη τον Κασάμι, που κι αυτός μπήκε αλλαγή στο 2ο ημίχρονο, με μια 11άδα στην οποία ο παλαιότερος ήταν ο Μπάλας Μέγιερι, ο μέσος όρος ηλικίας δεν ξεπερνούσε τα 25 χρόνια και που όλοι αυτοί μαζί οι ποδοσφαιριστές δεν συνθέτουν σχήμα ούτε στα διπλά των προπονήσεων του Ρέντη, ο Μίτσελ ήταν ξεκάθαρος στον απολογισμό της βραδιάς γύρω από το ζητούμενο του: Ήθελε να δει, να «γνωρίσει» παίκτες που δεν έχουν συχνά ευκαιρία να βάζουν την «επίσημη» στολή της ομάδας.
Κι ο Κώστας Φορτούνης, πολυτιμότερος του ματς, ήταν το μεγάλο κέρδος του Ισπανού τεχνικού για τις αμέσως προσεχείς σχεδιασμούς του για λύσεις στην 11άδα και από τον πάγκο.
Κοντρολαρισμένος ποδοσφαιριστής, με αριστοτεχνικές κινήσεις μπαλαδόρου, χαρισματικό αριστερό πόδι και σιγουριά για τον εαυτό του, η οποία προφανώς και πηγάζει ξεκάθαρα από τον ποδοσφαιρικό νόστο του στη Γερμανία.
Ο Κώστας «Φ», ο Κώστας «Μ» και οι άλλοι
Τα αμέσως επόμενα θετικά συμπεράσματα από την πλειάδα ρεζερβών στο 1-1 με τον Πανιώνιο κατόπιν ενός ανοιχτού, καθαρού, ελεύθερου και ευχάριστου παιχνιδιού στο οποίο ο Ολυμπιακός έκανε 19 τελικές (10 στην εστία) από τις οποίες οι τρεις αποκρούστηκαν από τα δοκάρια και με φανερό πρόβλημα στην υλοποίηση και το σκοράρισμα, ήταν:
* Το ότι ο Δημήτρης Διαμαντάκος δεν έπαψε – μετά το σούπερ καλοκαίρι του – να μπορεί να ξεκινάει 11άδα. Αεικίνητος, πεισματάρης, πιεστικός, φορ με πολλά τρεξίματα και ενοχλητικός συνεχώς για το κέντρο άμυνας. Αν η τύχη δεν του γύριζε την πλάτη στο τέλος, με το κάθετο δοκάρι να «διώχνει», σώζοντας τον Γιαννακόπουλο, θα μιλούσαμε τώρα για ένα σπάνιο τέρμα φτασμένου κανονιέρη!
* Η επιστροφή του Δημήτρη Σιόβα ο οποίος έδειξε να μη φοβάται έχοντας διανύσει άλλη μία, μικρότερη αλλά ταλαιπωρία, με νέα απουσία στο ξεκίνημα της σεζόν ύστερα από την μακρά του σοβαρού τραυματισμού του προ δεκαμήνου. Θα πάρει παιχνίδια στα πόδια και θα ψάξει σταδιακά το φορμάρισμα που εύλογα του λείπει για να «τρυπώσει» στην τωρινή τριάδα στόπερ των Αμπιντάλ, Μποτία, Αυλωνίτη.
* Το ίδιο ισχύει και για το Ντοσεβί, ο οποίος ήταν κάνα δίμηνο έξω και φάνηκε ότι δεν έχει αγωνιστικά λεπτά στα πόδια. Έδειξε όμως την ικανότητά του σαν εξτρέμ να παίζει πρόσωπο με πρόσωπο, με σημεία υπεροχής του την ταχύτητα, το σπριντ και το αφοπλιστικό σπάσιμο μέσης.
Ο Τονγκολέζος πάντως ήταν πιο δραστήριος από άλλα ματς του Ντουρμάζ στην ίδια θέση (άκρη δεξιά), καθώς και την Τετάρτη που ο Σουηδός αγωνίστηκε ως «10άρι» πίσω από τον σέντερ φορ Διαμαντάκο.
Υ.Γ.: Δεν παύει ο Μήτρογλου να αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο για τον Μίτσελ και τον Ολυμπιακό. Ούτε «τελειωμένος» είναι, ούτε πρόκειται κανείς από την ομάδα να τον «τελειώσει».
Το ζήτημα ήταν και είναι να συνετιστεί. Και θα συνετιστεί.
Γιατί γεγονός είναι ότι ψάχνοντας εναγωνίως τον καλό εαυτό του, την ανάκτηση όχι τόσο του δαιμονισμένου φορμαρίσματος που ήταν σε εξέλιξη πέρυσι τέτοια εποχή, αλλά των ορθών πατημάτων του στο γήπεδο και της συχνής επαφής του με τα δίχτυα, κάπου έκανε «πισωγύρισμα» στα χρόνια του Βαλβέρδε.
Δεν είναι επαγγελματικά, δεν είναι ωριμότητα, δεν αρμόζουν με το περιβάλλον και το σύλλογο, ούτε με την κρισιμότητα των αγώνων, όλα αυτά με τις πρωτοβουλίες του στην εκτέλεση των πέναλτι. Όπως και με τη διαρκή γκρίνια του για την τροφοδότηση του μέσα στους αγώνες. Ακόμα και με τα… κιλάκια που φαίνεται πως ξαναφορτώνεται με το πέρασμα των εβδομάδων.
Για μένα καταδεικνύουν κάπου και αναίτιο προσωπικό πανικό του να ξανακερδίσει εαυτό και κόσμο.
Ο Μίτσελ είναι αυτός που θα βρει τον τρόπο (-ους) να τον συνεφέρει.
Υ.Γ.1: Καλά, ΟΚ η κλήση του Αναστασίου. Αναμενόμενη, προβλεπόμενη, δικαιολογημένη. Η εριστικότατα του στην προέκταση του πάγκου έχει ξεφύγει από τα όρια ανοχής και πρόκλησης.
Με τον πρόεδρο του Παναθηναϊκού και τις απόψεις-κρίσεις του, μέσω δηλώσεων ή «τι-τι-βι-σμάτων», είναι να απορεί κανείς αν έπαψε να ακούει, να βλέπει, να πληροφορείται ο ποδοσφαιρικός (τουλάχιστον) εισαγγελέας!
*Πηγή: sportdog.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου