Και το χρειαζόταν περισσότερο για ένα και μόνο λόγο. Για να μπορέσει να βοηθηθεί το ποδοσφαιρικό τμήμα -ειδικά οι παίκτες και ο προπονητής- να ασχοληθεί ξανά αποκλειστικά με το ποδόσφαιρο, αφήνοντας πίσω του τα όσα ακολούθησαν στο Καραϊσκάκη.
Βέβαια το παιχνίδι σαν παιχνίδι δεν άντεχε και σε μεγάλη κριτική ή συμπεράσματα, αφού από το ξεκίνημα φάνηκε ότι ο Παναιτωλικός μάλλον εθιμοτυπικά συμμετείχε στον θεσμό του Κυπέλλου, καθώς ομάδα που πάει μόνο για ένα αποτέλεσμα και συγκεκριμένα τη νίκη αν θέλει να προκριθεί, δεν κατεβαίνει με εννιά αναπληρωματικούς στο παιχνίδι.
Ανεξάρτητα απ΄ αυτό πάντως, ο Παναθηναϊκός αφού κλασσικά πλέον, πέταξε ένα πρώτο ημίχρονο με κάτι σαν μπάλα και γενικά μέτρια έως κακή απόδοση, άλλαξε συμπεριφορά στην επανάληψη.
Βοήθησε σ΄ αυτό το γρήγορο γκολ που ξεμπλόκαρε μερικούς από τους παίκτες του όπως για παράδειγμα ο Κλωναρίδης που μέχρι τότε ήταν μεν ορεξάτος αλλά έμοιαζε ...διστακτικός στην τελική του ενέργεια.
Βοήθησε και το γεγονός ότι ο Παναιτωλικός που μέχρι τότε έπαιζε πίσω από τη σέντρα, δοκίμασε να βγει για να διεκδικήσει κάτι καλύτερο από το παιχνίδι.
Και τέλος βοήθησε και το ανέβασμα του Μπούι που και στο πρώτο ημίχρονο ήταν καλός -όπως και στα τελευταία παιχνίδια του Παναθηναϊκού με αποκορύφωμα με την Αϊντχόβεν- αλλά στο δεύτερο πήρε πιο πολύ παιχνίδι ατομικά πάνω του και πέτυχε και ένα όμορφο γκολ.
Από κει και πέρα, εντάξει υπήρξαν στιγμές κακής αμυντικής λειτουργίας που κόστισαν τον Παναθηναϊκό μερικές ευκαιρίες και ένα γκολ για τον Παναιτωλικό, αλλά αυτό ήταν περισσότερο αποτέλεσμα λειψής συγκέντρωσης και χαλαρότητας με βάση τη γενικότερη μορφή του αγώνα και όχι θέμα ατομικής απόδοσης κάποιων ποδοσφαιριστών, άσχετα αν για την εικόνα αυτή την πλήρωσε για μια ακόμα φορά ο συνήθης ύποπτος Ρισβάνης.
Η πολυαναμενόμενη είσοδος του Μπεργκ σε αγωνιστική δράση, επιβεβαίωσε δύο πράγματα. Ότι πρώτον ο Σουηδός φορ θέλει ακόμα μερικά παιχνίδια για να επανέλθει σε πλήρη ετοιμότητα και κυρίως από πλευράς δύναμης στις σωματικές επαφές και συμμετοχής στο παιχνίδι και δεύτερον ότι όπως και νάναι, η σχέση του με τα δίχτυα παραμένει ερωτική, καθώς η ...παλιά του τέχνη δεν ξεχνιέται με τίποτε.
Τέλος μια ακόμα αναφορά στον Μπούι με την ευκαιρία και της σημερινής του εμφάνισης.
Ο συγκεκριμένος παίκτης έχει γίνει κατ΄ επανάληψη αντικείμενο χλευασμού από ΜΜΕ και οπαδούς του Παναθηναϊκού. Παρ΄ όλα αυτά εγώ θα επιμείνω, ότι σαν παίκτης έχει κάποια καλά και ενδιαφέροντα στοιχεία, για τα δεδομένα πάντα του σημερινού Παναθηναικού και του ρόστερ που διαθέτει. Αν μάλιστα δουλευτεί σωστά και δουλέψει και ο ίδιος αντίστοιχα αφήνοντας κάποια κουσούρια στον χαρακτήρα του που κουβαλάει σαν ...προίκα από τις προηγούμενες ομάδες που ήταν, μπορεί υπό συνθήκες να είναι ο παίκτης που θα καλύψει το λεγόμενο κενό του Αμπέντ στην μεσαία γραμμή του Παναθηναϊκού.
Και λέω "λεγόμενο κενό" του Αμπέντ για δυο λόγους. Πρώτον γιατί θεωρώ τραβηγμένη από τα μαλλιά την εκτίμηση ότι ο Αμπέντ λείπει αυτή τη στιγμή από τη μεσαία γραμμή του Παναθηναϊκού και αυτό είναι όλο του το πρόβλημα. Και δεύτερον γιατί δεν νομίζω ότι Αμπέντ και Μπούι έχουν τόσο μεγάλες διαφορές και απόσταση σαν ποιότητα και σαν παίκτες συνολικά.
Άλλωστε για να μην ξεχνιόμαστε, ο Αμπέντ που τώρα έγινε ...τεράστια απώλεια και δυσαναπλήρωτο κενό, μέχρι τέτοια εποχή πέρυσι, εμφανίσεις ανάλογες με τις πρώτες του Μπούι είχε κάνει και ανάλογα ήταν και τα σχόλια από ΜΜΕ και οπαδούς του Παναθηναϊκού.
Νομίζω λοιπόν ότι στα στάνταρ που κινείται αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός σαν ποιότητα, δυνατότητες να βρει κάτι καλύτερο και όπως πάντα οικονομικά δεδομένα, ο Μπούι μπορεί -αν ισχύσουν όσα είπαμε- να παίξει τον ρόλο του αντι-Αμπέντ από δω και πέρα στην ενδεκάδα του Παναθηναϊκού.*Πηγή: sportdog.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου