Ηρωας μίας άλλης περιόδου που εμείς αδυνατούμε να κατανοήσουμε, υπήρξε το μεγαλύτερο σημείο αναφοράς στην τεράστια ποδοσφαιροχώρα της Ιβηρικής. Μίας εποχής, όπου η μπάλα κυλούσε με πολύ περισσότερο ρομαντισμό και το σύστημα εξέφραζε τις απαιτήσεις του κοινού που αξίωνε επίθεση και μόνο επίθεση. Τότε που οι ομάδες στήνονταν στη σέντρα, έχοντας πέντε επιθετικούς. Και ο Θάρα δεν ήταν μόνος του μπροστά. Τι και αν είχε όμως στο πλάι του τους σπουδαίους Ιριόντο, Βενάνθιο, Πανίθο και Γκαΐνθα, εκείνος ήταν που ερωτοτροπούσε καλύτερα από κάθε άλλον με το πλεκτό.
Πίσω από τον μύθο…
Επισήμως η καταγεγραμμένη πορεία του προς τον θρύλο ξεκίνησε με την μεταγραφή του από την Ερναντιό της Segunta Division στην τεράστια Αθλέτικ. Αυτό συνέβη το καλοκαίρι του 1940. Ηταν μόλις 18 ετών, όταν στο πρώτο φιλικό που συμμετείχε με τα Λιοντάρια, έβαλε επτά γκολ και τους τρέλανε όλους. Ωστόσο, οι μύθοι που τον συνοδεύουν μέχρι εκείνο το ξεκίνημα, είναι πιο όμορφοι να τους διηγηθείς, ακόμα ίσως και από το να κατονομάσεις τα επιτεύγματα του στο χορτάρι.
Ως το έβδομο από τα 10 παιδιά της οικογένειας, ο Πέδρο Τέλμο Θαραονάντια Μοντόγια άρχισε να κλωτσάει το τόπι την σκληρή δεκαετία του ’30, μέσα στον Ισπανικό Εμφύλιο. Παραδόξως, το έκανε όχι επειδή το επέλεξε, αλλά επειδή τον έβαζε με το ζόρι ο μεγαλύτερος αδερφός του ο Τομάς να του ρίχνει σουτάκια. Εκείνος ήταν τερματοφύλακας και όταν δεν ήθελε να το κάνει ο Τέλμο, του έριχνε και καμιά ψιλή για να τον υποχρεώνει να παριστάνει τον επιθετικό. Αυτή η ιστορία έγινε η καθημερινότητα του και κάθε μέρα γινόταν ολοένα και καλύτερος.
Σταδιακά άρχισε να πηγαίνει και στο γήπεδο. Μόνο που χρήματα για να μπει στο παλιό «Σαν Μαμές» δεν είχε. Απ’ έξω στηνόταν με τις ώρες. Καρτερούσε υπομονετικά να δει τα ινδάλματα του να κατεβαίνουν και να ανεβαίνουν στο πούλμαν, ενώ ενδιάμεσα άκουγε αχόρταγα τις ιαχές του πλήθους, ώστε να καταλαβαίνει τι γινόταν στο παιχνίδι. Κανείς δεν φανταζόταν ότι εκείνο το τσιγκανάκι (σ.σ.: η μητέρα του ήταν τσιγκάνα από την Ανδαλουσία και ο πατέρας του Βάσκος) θα γινόταν ο κορυφαίος matador της ομάδας και της Ισπανίας ολάκερης.
Τα χρόνια του μεγαλείου
Στο κοινό της Αθλέτικ συστήθηκε ως βασικός στις 29 Σεπτεμβρίου, στην πρώτη αγωνιστική του 1940-’41, όταν και σημείωσε δύο γκολ στο 2-2 με τη Βαλένθια. Μέχρι το φινάλε εκείνης της σεζόν θα μετρούσε ένα γκολ ανά αγώνα και θα υποχρέωνε τους φίλους των Λιονταριών να σκαρφιστούν στιχάκια για τη μεγαλειότητα του. Κάθε χρονιά θα ήταν καλύτερη από την επόμενη και ο Θάρα θα πυροβολούσε σαν τρελός. Κορυφαία όλων εκείνη του 1042-’43, όταν οδήγησε την Αθλέτικ στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, ενώ έβαλε και στην παράταση το νικητήριο γκολ στον τελικό του Κυπέλλου κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης.
Ο «κεφάλας» Τσόρτσιλ και το Μουντιάλ
Μέχρι την τελευταία φορά που θα έβρισκε δίχτυα, στις 26 Σεπτεμβρίου του 1954 (δύο γκολ στο 2-2 με την Θέλτα), θα είχε προλάβει να κάνει απίθανα πράγματα. Μαζί με τον Αλφρέδο Ντι Στέφανο έχουν το ρεκόρ χατ τρικ στη Λίγκα (22), ενώ ο Θάρα είναι ο μοναδικός που έχει αναδειχτεί έξι φορές πρώτος σκόρερ της. Τα μισά περίπου από τα γκολ του τα έχει σημειώσει με κεφαλιές. Μάλιστα ήταν τέτοια η ικανότητα του με το κεφάλι που κάποτε, σε μία επίσκεψη της Εθνικής Ισπανίας στη Σουηδία, το Τύπος εκεί έγραψε: «Θαυμάσαμε το καλύτερο κεφάλι στην Ευρώπη μετά από τον Τσόρτσιλ» (σ.σ.: για τον Αγγλο πρωθυπουργό Ουίνστον Τσόρτσιλ έλεγαν ότι έχει μεγάλο κεφάλι για να χωράει το τεράστιο μυαλό του).
Το πιο φοβερό όμως σε αυτή την ιστορία με τις κεφαλιές, ήταν ότι δεν ήξερε να κάνει. Εμαθε με το που πήγε στην Αθκλέτικ. Ηταν το μεγάλο μειονέκτημα του και δούλεψε τόσο πολύ, ώστε να το απογειώσει ως το μεγάλο όπλο του.
Μπορεί λοιπόν με τη Μπιλμπάο να έβαλε 333 γκολ, αλλά το πιο θρυλικό του είναι εκείνο που πανηγύρισε στο μοναδικό Μουντιάλ που πήρε μέρος, στη Βραζιλία το 1950. Ηταν το νικητήριο κόντρα στην Αγγλία και που έδωσε την πρόκριση για τους Ισπανούς στην τελική τετράδα της διοργάνωσης (συνολικά έβαλε τέσσερα σε εκείνο το τουρνουά). Τερματοφύλακας της Αγγλίας ήταν ο Μπερτ Ουίλιαμς, ο οποίος έγινε ένας από τους καλύτερους φίλους του.
Τραυματισμοί , αντίο και… το σήμερα
Η αλήθεια είναι πως τα γκολ του Θάρα θα μπορούσαν να είναι πολύ περισσότερα από 251. Ηταν μία εποχή, όπου οι τραυματισμοί τέλειωναν καριέρες, καθώς τα μέσα για αποθεραπεία ήταν αρχαϊκά. Και ο τσιγκάνος επιθετικός είχε πολλούς από δαύτους. Σοβαρότερος όλων εκείνος του 1951, όταν στην προσπάθεια του να μην χτυπήσει τον τερματοφύλακα της Ατλέτικο Μαδρίτης, Μόντες, τραυματίστηκε εκείνος στο γόνατο. Εβαλε μόνο πέντε γκολ στη σεζόν. Πείσμωσε και επανήλθε την επόμενη για να βγει και πάλι πρώτος σκόρερ.
Ωστόσο, το 1954, προσπάθησε, πάλεψε και πήρε τη μεγάλη απόφαση να το κόψει. Ηταν μόλις 33 ετών, μα το κορμί του δεν άντεχε το τόσο ξύλο που είχε φάει. Ετσι ήταν τότε, όταν οι κλωτσιές των αντιπάλων σημάδευαν την… καρωτίδα. Στον τελικό Κυπέλλου στο τέλος της σεζόν, του έδωσαν και σήκωσε το τρόπαιο. Τι και που δεν είχε παίξει καθόλου. Το άξιζε για όλα όσα προσέφερε. Και κάπως έτσι αποχώρησε με τιμές, δόξες και αποθέωση.
Ωσπου φτάσαμε στο τώρα και τον Μέσι. Ο Αργεντινός είναι μόλις 27 ετών και κανείς δεν ξέρει το που θα απογειώσει το ρεκόρ που στήνει πλέον μόνος του. Η αλήθεια είναι πως ο Θάρα (απεβίωσε το 2006) έκανε ό,τι έκανε σε μία όμορφη, γλυκιά, μα τόσο σκληρή ποδοσφαιρική περίοδο. Τότε που τα γήπεδα ήταν ξερά, οι αμυντικοί σε έστελναν στο νοσοκομείο και τα ταξίδια χωρίς αεροπλάνο κάθε δεύτερη Κυριακή κρατούν για μέρες. Ισως εάν εκείνο το… τσιγκανάκι έπαιζε σήμερα, να έκανε ακόμα πιο τρελά νούμερα. Επειδή όμως ο κάθε ήρωας είναι για να σημαδεύει την δική του εποχή, ας αφήσουμε τον μύθο του να μεγαλώνει όσο περνούν τα χρόνια και ας απολαύσουμε τους δικούς μας θρύλους. Αυτούς που γιγαντώνουν ο Μέσι, ο Κριστιάνο, τους οποίους ήμαστε τόσο τυχεροί που τους βλέπουμε στα καλύτερα τους και όχι μέσω βίντεο…
ΤΑ ΡΕΚΟΡ ΤΟΥ
* Πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος για 60 χρόνια (από το 1954) με 251 γκολ!
* Πρώτος σκόρερ στην ιστορία του Κυπέλλου με 81 γκολ!
* Πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Αθλέτικ Μπιλμπάο με 333 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις!
* Παίκτης που έχει βγει περισσότερες φορές (6) πρώτος σκόρερ στη Λίγκα: 1945 (20), 1946 (46), 1947 (33), 1950 (23), 1951 (38), 1953 (25)!
* Το 1951, όταν έβαλε τα 38 γκολ, τα έξι τα σημείωσε σε ένα μόνο ματς κόντρα στη Γέιδα!
* Παίκτης που έχει σημειώσει τα περισσότερα γκολ σε τελικό Κυπέλλου. Εβαλε τέσσερα γκολ κόντρα στη Βαγιαδολίδ το 1950, τα τρία στην παράταση!
* Μαζί με τον Αλφρέδο Ντι Στέφανο έχουν τα περισσότερα χατ τρικ (22) στη Λίγκα!
*Πηγή: gazzetta.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου