Συνέβη τούτο το καθόλου παράξενο και απολύτως δικαιολογημένο γεγονός από τη στιγμή κατά την οποία οι Νικς κατάφεραν να ξορκίσουν το κακό που τους έδερνε από τη γιορτή του Αγίου Σπυρίδωνος (μεγάλη η χάρη Του) και εντεύθεν: όντως από τις 12 Δεκεμβρίου που είχε νικήσει στη Βοστώνη τους Σέλτικς (με 101-95) μέχρι και σήμερα τα ξημερώματα, οπότε επιβλήθηκε των Πέλικανς με 99-92, η ομάδα της Νέας Υόρκης είχε γνωρίσει 16 απανωτές ήττες, καταγράφοντας ένα ιστορικό χαμηλό!
Το 0-16 συνιστά το χειρότερο ρεκόρ στα χρονικά τους σε μια σεζόν και το δεύτερο χειρότερο (μετά το 0-20) που είχε μοιραστεί σε δυο διαφορετικές περιόδους!
«Ιt’s over!», όπως με τον απαραίτητο διθυραμβικό τόνο που τονίζεται από το θαυμαστικό έγραψε η «Νew York Post» έχοντας στην κεντρική φωτογραφία της -και μάλιστα σε ένα ξεχασμένο από τον χρόνο, πανηγυρικό στιγμιότυπο- τον Λάνγκστον Γκαλογουέι, ο οποίος (με 21 πόντους και 5 ριμπάουντ) έκλεψε την παράσταση από τον συνήθη ύποπτο Καρμέλο Άντονι!
Ποιος, ο παίκτης ο οποίος διανύει το δεύτερο δεκαήμερο συμβόλαιο του, καθώς οι Νικς τον τράβηξαν από τη θυγατρική ομάδα τους στη D-League, τους Γουέστσεστερ Νικς, όπου αγωνιζόταν παρέα με τον Θανάση Αντετοκούνμπο!
Βεβαίως στα ψιλά της υπόθεσης θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι Πέλικανς πήγαν στο «Madison Square Garden», χωρίς τους δυο καλύτερους παίκτες τους, τον Άντονι Ντέιβις και τον Τζρού Χολιντέι, αλλά όπως λένε σε τέτοιες περιπτώσεις οι ίδιοι οι Αμερικανοί, «είναι κρίμα ν’ αφήσεις μια λεπτομέρεια να σου χαλάσει μια όμορφη ιστορία»!
Ατυχώς για την περίσταση και μέσα στην αχλύ του μύθου των Νικς, που σκουριάζει εδώ και 42 χρόνια στα έγκατα της ιστορικής έδρας τους, η ιστορία δεν είναι καθόλου όμορφη: πριν από το 0-16, οι λεγάμενοι είχαν εγγράψει στα μητρώα ένα 0-10 και ένα 0-7, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή βρίσκονται στον πάτο ολόκληρου του ΝΒΑ με ρεκόρ 6 νίκες και 36 ήττες, ενώ οι Σίξερς έχουν 8-33 και οι Τίμπεργουλβς 7-33!
Παρεμπιπτόντως το «και διηγώντας τα να κλαις» δεν ισχύει μονάχα για τους Νικς, αλλά και για άλλες τέσσερις ιστορικές ομάδες του ΝΒΑ, που άλλη λιγότερο, άλλη περισσότερο ζουν στα Τάρταρα: το εννοώ αυτό διότι οι Σέλτικς (13-26), οι Λέικερς (12-30), οι Σίξερς (8-33), οι Πίστονς (16-26) και οι Νικς (6-36) δηλώνουν βεβαίως στο «πόθεν έσχες» τους 41 χρυσά δαχτυλίδια, αλλά στον αντίποδα έχουν να επιδείξουν μαζί, στην εφετινή περίοδο, 55 νίκες και 151 ήττες.
Ο tempora, o mores, που έλεγε και μια ψυχή στην αρχαία Ρώμη!
Ενώ συνήθως από τα μεγάφωνα του «Madison» ακούγεται πένθιμη μουσική, σήμερα τα ξημερώματα άλλαξε το ρεπερτόριο και παιζόταν το «Ι feel good» του Τζέιμς Μπράουν: το πόσο θα διαρκέσει αυτό το όμορφο συναίσθημα θα φανεί τις προσεχείς μέρες και πάντως μετά τον επόμενο αγώνα στον οποίο οι Νικς αντιμετωπίζουν τους Σίξερς στη Φιλαδέλφεια, σε ένα ντέρμπι τυφλών στο οποίο ασφαλώς θα κυριαρχήσει ο μονόφθαλμος!
Έχουν ηττηθεί παντού οι Νικς, οι οποίοι έχασαν κιόλας τον Τζέι Αρ Σμιθ και τον Αϊμαν Σάμπερτ, που πήγαν πακέτο στο Κλίβελαντ: στη Νέα Υόρκη, σε άλλες πόλεις της Ανατολής, στη Δύση, ακόμη και στο Λονδίνο! Εκει στο αμέσως προηγούμενο ματς τους... παστέλωσαν οι Μπακς, με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να αποκαλύπτει μπροστά στην κάμερα ότι κάθε φορά που βρίσκεται απέναντι στους Νικς βάζει βουλοκέρι στ’ αυτιά του για να μην ακούει το «trash talking» του Μέλο!
Όλα τα ‘χε η Μαριορή, ο βρόμικος... στόμας του Αντονι της έλειπε!
Ο Καρμέλο, ο οποίος πρόπερσι τέτοια εποχή (με προπονητή τον λατρεμένο του Μάικ Γούντσον, που τον άφηνε να οργιάζει) οδηγούσε τους Νικς προς το 54-28 και θεωρούνταν ως υποψήφιος MVP της κανονικής περιόδου, τσεπώνει 22.500.000 δολάρια το χρόνο, ο... συγκαμένος Αμάρε Στουνταμάιρ αμείβεται με 23.400.000, ο άφαντος Αντρέα Μπαρνιάνι (με δυο συμμετοχές) παίρνει 11.500.000, ενω ο Φιλ Τζάκσον υπέγραψε στις 18 του περασμένου Μαρτίου ένα πενταετές συμβόλαιο που θα τον κάνει πλουσιότερο κατά εξήντα «μύρια»!
Πολύ φοβάμαι όμως πώς ενώ οι Νικς θα τον κάνουν πλουσιότερο, δεν θα λουστράρουν κιόλας τη φήμη την οποία απέκτησε ως ο «Mister Eleven Rings»: έντεκα δαχτυλίδια κοσμούν τη συλλογή του ως προπονητή των Μπουλς και των Λέικερς, συν τα δυο τα οποία φόρεσε το 1970 και το 1973 όντας τότε ο έκτος παίκτης των Νικς και συνάμα ένα έξαλλο νιάτο και ένα «παιδί των λουλουδιών»!
Πριν από τρία χρόνια οι οπαδοί των Λέικερς κόντεψαν να κατέβουν σε διαδηλώσεις και να κάνουν κατάληψη στο «Staples Center», αλλά η απαίτηση τους να επιστρέψει στον πάγκο ο «Zen Master» δεν εισακούσθηκε από τον Τζέρι Μπας, που θα είχε κάθε λόγο να τον επαναφέρει στο LA μετά βαίων και κλάδων: όχι λόγω του προτέρου εντίμου και ενδόξου βίου του, όσο επειδή εδώ και 16 χρόνια η κόρη του συχωρεμένου (από τον Φεβρουάριο του 2013) ιδιοκτήτη των Λέικερς Τζίνι συζεί με τον Τζάκσον!
Παρ’ όλα αυτά η ψυχρή μπασκετική λογική επικράτησε της πατρικής αγάπης και ο Μπας επέλεξε τον Μάικ Ντ’ Αντόνι εξηγώντας μάλιστα ότι είχε βαρεθεί την τριγωνική επίθεση του ...γαμπρού του και προτιμούσε ανεπιφύλακτα το «up tempo game» και τις επιθέσεις των «seven seconds or less», που επιγράφουν το δόγμα του παλαίμαχου παίκτη της Ολύμπια Μιλάνο...
Τα επιγενόμενα της Ιστορίας είναι γνωστά: το μεν γρήγορο παιχνίδι του «Αρσέν Λουπέν» απέτυχε, η δε «triangle offense» την οποία ο Τζάκσον μεταμόσχευσε στον οργανισμό των Νικς (μέσω του προστατευόμενου του παλαίμαχου πόιντ γκαρντ και πρωτάρη προπονητή Ντέρεκ Φίσερ) κατέληξε σε φιάσκο...
Στην προκειμένη (Νεοϋορκέζικη) περίπτωση και η εγχείριση απέτυχε και ο ασθενής τα κακάρωσε!
Η τριγωνική επίθεση συνιστά εξ ορισμού και εκ προοιμίου ένα τεράστιο ρίσκο, μάλιστα θυμάμαι πως όταν ο Παναγιώτης Γιαννάκης τη λανσάρησε στον Ολυμπιακό, ο Λιν Γκριρ είχε δηλώσει ότι «είτε θα μας απογειώσει, είτε θα μας καταστρέψει, δεν υπάρχει μεσαία λύση»!
Η πατέντα που εμπνεύστηκε και λανσάρισε ο Σαμ Μπάρι στην κολεγιακή ομάδα του Σάουθερν Καλιφόρνια, αλλά την κυκλοφόρησε και την έκανε περίφημη πριν από εξήντα χρόνια (ως προπονητής του Κάνσας), ο 92άχρονος γκουρού του Τζάκσον, Τεξ Γουίντερ, εδράζεται στη δημιουργία ενός τριγώνου το οποίο σχηματίζουν ο σέντερ στο low post, o σμολ φόργουορντ στο φτερό της επίθεσης και ο ένας γκαρντ στη γωνία, ενώ ο άλλος γκαρντ βρίσκεται στην κορυφή και ο άλλος φόργουορντ στην αδύνατη πλευρά, ώστε να εξασφαλίζεται η δυνατότητα του «two-man play».
Με βασικότερο άξονα την καλή κυκλοφορία της μπάλας και τη αέναη δημιουργία γωνιών πάσας, η τριγωνική επίθεση διέπεται από επτά βασικές αρχές, των οποίων η αλληλουχία και η αρμονία αποτελούν εκ των ων ουκ άνευ για την εφαρμογή της: εν συνόψει, η «triple post offense» απαιτεί με επιτακτικό τρόπο σπλιτάρισμα της αντίπαλης άμυνας, transition game, σωστές αποστάσεις, κίνηση των παικτών χωρίς την μπάλα, προσπάθεια για ριμπάουντ και ισορροπία μετά από κάθε σουτ, αυτοματισμό στις πάσες και συνδυασμό της ομαδικής λειτουργίας με τις ατομικές ικανότητες των παικτών.
Σκέτο μανίκι δηλαδή!
Η «triangle» αποτέλεσε τον πολιορκητικό κριό των προηγούμενων δυο ομάδων του Τζάκσον, αλλά, μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και η κακιά του ώρα, που λένε! Στις 10 Νοεμβρίου, ο κομισάριος του ΝΒΑ Άνταμ Σίλβερ, μετά από την ήττα των Νικς από τους Πίστονς είχε δηλώσει χαριτολογώντας ότι «αν και εγώ δεν μπορώ να καταλάβω την τριγωνική επίθεση, μου φαίνεται πως και οι Νικς ακόμη προσπαθούν να τη μάθουν»! Αυτό το σχόλιο ενόχλησε τον Τζάκσον ο οποίος απάντησε ότι «δεν έχω την ίδια αίσθηση του χιούμορ με τον κομισάριο και δεν νομίζω ότι υπήρχε λόγος για μια τέτοια τοποθέτηση εκ μέρους του. Ηδη υπάρχει αρκετή εστίαση και γίνεται μπόλικη κουβέντα για την τριγωνική επίθεση. Δεν πρόκειται όμως για το παν. Είναι ένα απλό σύστημα του μπάσκετ. Ας παίξουμε λοιπόν σωστό μπάσκετ και ας ξεπεράσουμε αυτή τη φιλολογία»...
Ευκαιρίας δοθείσης ο πρόεδρος των Νικς είχε εκφράσει δημοσίως την επιθυμία του να δει τον Άντονι να κυκλοφορεί περισσότερο την μπάλα μέσα στο πλαίσιο της τριγωνικής επίθεσης, «αλλά-όπως είχε παραδεχτεί-για να συμβεί αυτό πρέπει να αλλάξει τις παγιωμένες αγωνιστικές συνήθειες του κι αυτό δεν είναι εύκολο».
Από τότε πέρασαν κιόλας δυόμισι μήνες στους οποίους οι Νικς πήγαν από το κακό στο χειρότερο, με την τριγωνική επίθεση να εξελίσσεται σε έναν εφιάλτη, που τους στοιχειώνει τόσο στον ύπνο, όσο και στον ξύπνιο τους. Δεδομένου μάλιστα ότι αντί για τη μαρμίτα της τριγωνικής επίθεσης, έπεσαν στο τρίγωνο των Βερμούδων, πριν από μερικές ημέρες (10 Ιανουαρίου) ο Τζάκσον αναγκάστηκε να βγει πάλι δημοσίως βάζοντας τον εαυτό του ανάχωμα στις επιθέσεις που δέχονται ο Φίσερ και οι παίκτες...
Μετά την ήττα από τους Χόρνετς και με ρεκόρ 5-35, ο πρόεδρος των Νικς παραδέχθηκε δημοσίως το «mea culpa» και μάλιστα ανέλαβε πλήρως την ευθύνης της αποτυχίας (που διέψευδε κιόλας με τρανό τρόπο τη δεδηλωμένη άποψη του ότι η ομάδα θα προκρινόταν στα πλέι οφς) και ζήτησε από τους δημοσιογράφους να κατηγορούν αυτόν και κανέναν άλλον!
«Δεν έκανα καλές επιλογές και το πληρώνουμε ακριβά, αλλά πρέπει να κοιτάξω μπροστά και να προσπαθήσω να βελτιώσω την κατάσταση. Παρακαλώ πολύ τους οπαδούς της ομάδας να αφήσουν ήσυχο τον Φίσερ, διότι κάνει όσο καλύτερα μπορεί τη δουλειά του και καλείται να διορθώσει λάθη που δεν είναι δικά του».
Σε συνέχεια και προς επίρρωσιν της υπερασπιστικής προς τον Φίσερ γραμμής του Τζάκσον, βγήκε και ο Καρμέλο Άντονι και είπε ότι «με άλλον προπονητή θα πηγαίναμε ακόμη χειρότερα» (!!!), οπότε ο «Zen Master» επωμίστηκε εξ ολοκλήρου και κατ’ αποκλειστικότητα την ευθύνη της συμφοράς που πλήττει τους δις (αλλά πολύ μπαγιάτικους, πλέον) πρωταθλητές του ΝΒΑ. Όσο για το μέλλον, προφανώς οι Νεοϋορκέζοι προσδοκούν να επιλέξουν ένα από τα πρώτα νούμερα του επόμενου ντραφτ και να διαθέσουν καμιά εικοσιπενταριά εκατομμύρια δολάρια για μεταγραφές από την κατηγορία των «free agents», οι οποίοι θα πλαισιώσουν τον Καρμέλο, που αυτή τη στιγμή αποτελεί την ιερή αγελάδα των Νικς.
Ο Θεός και η ... τριγωνική ψυχή του(ς)!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου