Η Ατλέτικο του Σαββάτου είναι το νέο μεγαλείο του Σιμεόνε!!

Ο Βασίλης Σαμπράκος γράφει για την πιο δημιουργική, επιθετική και θεαματική έκδοση της Ατλέτικο που έχει δείξει μέχρι σήμερα ο “Τσόλο”, δηλαδή το μήνυμα της ικανότητάς του να φτιάχνει και όχι μόνο να καταστρέφει ποδόσφαιρο.

Στη διάρκεια των προηγούμενων δύο ετών ο Ντιέγκο Σιμεόνε έδειχνε μέσα από την εξέλιξη του σχεδίου του, χάρη στο οποίο αναβάθμισε την Ατλέτικο Μαδρίτης και της ανέβασε τα κυβικά, κάνοντάς την ευθέως ανταγωνιστική απέναντι σε Ρεάλ και Μπαρτσελόνα, τον δρόμο σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή ομάδα είχε μπροστά της να λύσει μια παρόμοια άσκηση. Εδειξε τον τρόπο για την δημιουργία μιας ανταγωνιστικής ομάδας με “φθηνά” υλικά, ή τουλάχιστον κατά πολύ φθηνότερα από τα αντίστοιχα εργαλεία του ανταγωνισμού. Συγχρόνως όμως δημιούργησε, ή συντήρησε, τη φήμη ενός προπονητή που έχει την ικανότητα να φτιάχνει ομάδες ενός μόνο τύπου. Εφτιαξε τη φήμη ενός μονοδιάστατου προπονητή που ξέρει να φτιάχνει μόνο ομάδες που αμύνονται αποτελεσματικά, που κυρίως καταστρέφουν και σπανίως παράγουν ποδόσφαιρο, ομάδες που ξέρουν να τα καταφέρνουν μόνο στην κόντρα επίθεση. Ολα αυτά όμως μέχρι την τρέχουσα σεζόν.
Η βάση στο team building του περασμένου καλοκαιριού παρέμεινε η στιβαρή άμυνα και η αποτελεσματική ανασταλτική δράση. Γι' αυτό έδωσε αγώνα να κρατήσει στη Μαδρίτη τους στόπερ του. Ο “Τσόλο” όμως είχε βάλει νέο στόχο: δημιουργία. Και όπως σήμερα κανείς συμπεραίνει, ο Σιμεόνε πήρε πιθανότατα εις γνώση του το ρίσκο και τους κινδύνους του μεταβατικού σταδίου στην αρχή της σεζόν. Οσο ωρίμαζε η νέα έκδοση, που είναι πιο δημιουργική, κρατά λίγο (ή και πολύ) περισσότερο τη μπάλα στα πόδια της, παίζει με περισσότερους επιθετικούς και δημιουργικούς μέσους και λιγότερα “σκυλιά”, ενθαρρύνει περισσότερο την ατομική πρωτοβουλία, η Ατλέτικο έγινε η πιο soft έκδοση που είχε παρουσιάσει ο Σιμεόνε. Και άρχισε να χάνει βαθμούς και εντυπώσεις, να ξαναγίνεται “γήινη”. Ο Αργεντινός προπονητής όμως είχε, όπως μέχρι εδώ αποδεικνύεται, αποτελεσματικό αντίδοτο μέχρι να ολοκληρωθεί το πρώτο στάδιο της μεταμόρφωσης: τις “στημένες” φάσεις. Αυτές ήταν το βασικό όπλο της Ατλέτικο στο μεγαλύτερο διάστημα της τρέχουσας σεζόν, ήταν ο τρόπος της για να βγάλει όσες πίστες την δυσκόλεψαν στη διάρκεια του φετινού παιχνιδιού. Κι έπειτα ήρθε το Ατλέτικο – Ρεάλ του περασμένου Σαββάτου.
Κάνω μια παρένθεση για να σημειώσω το αυτονόητο, δηλαδή ότι όσα έκανε το περασμένο Σάββατο στο “Βιθέντε Καλντερόν” τα έκανε απέναντι στην χειρότερη Ρεάλ που έχει εμφανιστεί επί των ημερών του Κάρλο Αντσελότι, από την οποία απουσίαζαν κι ένα σωρό σημαντικοί ποδοσφαιριστές. Πάμε όμως παρακάτω.
Η Ατλέτικο που εμφάνισε το περασμένο Σάββατο απέναντι στην πρωταθλήτρια Ευρώπης ο Σιμεόνε ήταν η πιο επιβλητική, κυριαρχική, επιθετική έκδοση ομάδας που έχει παρουσιάσει σε ντέρμπι στον καιρό του στη Μαδρίτη. Ηταν μια ομάδα που όσο το ματς κρινόταν είχε πιάσει την μεγάλη αντίπαλό της από τον λαιμό και της κατάφερνε απανωτά χτυπήματα μέχρι να τη ρίξει νοκ άουτ. Και όλα αυτά δεν τα έκανε τυχαία, αλλά με δημιουργικό/επιθετικό σχέδιο. Γι' αυτό και ο συγκινημένος προπονητής είχε ύμνους για τους ποδοσφαιριστές του μετά τη λήξη. Επειδή είδε σε αγώνα με τη Ρεάλ όσα έβλεπε στις προπονήσεις των προηγούμενων ημερών.
Στη στιγμή που συζητάμε ο Σιμεόνε έχει δείξει στην ποδοσφαιρική αγορά μια αρετή που δεν είχε καταφέρει να φανερώσει στο προηγούμενο διάστημα. Εχοντας διαχειριστεί μαεστρικά το μπάτζετ του περασμένου καλοκαιριού, και χάρη στην εξέλιξη/ωρίμανση των ποδοσφαιριστών με τους οποίους δουλεύει στη Μαδρίτη, ο Αργεντινός παρουσιάζει μια ομάδα που έχει πλέον ισορροπία σε ανασταλτική και δημιουργική δράση. Εχει φτιάξει ένα σύνολο που δεν έχει χάσει την ένταση στην επιθετική άμυνα, αλλά την ίδια ώρα έχει ανεβάσει το επίπεδο της ομαδικής τεχνικής επειδή πλέον απαρτίζεται από ποδοσφαιριστές με περισσότερο ταλέντο.
Στην καλύτερη σεζόν του Αρντά Τουράν, που είναι σήμερα ένας εκ των κορυφαίων μέσων στην Ευρώπη, στην χρονιά της αποκάλυψης του – μέχρι και σέντερ φορ – Αντουάν Γκριεσμάν που καταφέρνει μαζί με τον Μάντζουκιτς την υπερκάλυψη του κενού που άφησε ο Ντιέγκο Κόστα, στην χρονιά που συστήνονται στο ευρύ κοινό ο Σαούλ και ο Χιμένες, ο Σιμεόνε, ο οποίος έχει καταφέρει να αποκτήσει περί τις 16-17 επιλογές ενδεκάδας, δηλαδή το μεγαλύτερο βάθος που είχε ποτέ στον πάγκο του, αρχίζει να δείχνει ικανότητα να πάει αποτελεσματικά και από τον “άλλο δρόμο”, δηλαδή να επιτύχει στόχους δημιουργώντας και όχι μόνο καταστρέφοντας ποδόσφαιρο. Στην πραγματικότητα αυτό ήταν και το μεγαλύτερο κίνητρό του για να παραμείνει στην Μαδρίτη και να μην ψάξει το περασμένο καλοκαίρι να εξαργυρώσει αμέσως την επιταγή της προηγούμενης σεζόν με ένα σούπερ συμβόλαιο σε έναν άλλο σύλλογο. Αν το κερδίσει και αυτό το στοίχημα, ο Σιμεόνε θα εξελιχθεί στον πλέον περιζήτητο προπονητή στην Ευρώπη, αφού θα έχει αποδείξει ότι ξέρει να φτιάχνει και ομάδες που δημιουργούν αποτελεσματικά, κι όχι μόνο ομάδες που καταστρέφουν και νικούν στην αντεπίθεση.
Κυρίως όμως θα έχει αποδείξει ότι γίνεται να φτιάξεις ωραίες στο μάτι ομάδες που ανταγωνίζονται αποτελεσματικά τα μεγαθήρια της Ευρώπης παρότι είναι φτιαγμένες από φθηνότερα υλικά. Αν αυτό που φτιάχνει ο Σιμεόνε αποδειχθεί πιο στιβαρό και πιο δυναμικό, εξελισσόμενο στην πορεία του χρόνου συγκριτικά με αυτό που είχε δημιουργήσει ο Κλοπ στην Ντόρτμουντ, το ερχόμενο καλοκαίρι ο Αργεντινός θα δει όλα τα εκατομμύρια του ποδοσφαίρου στα πόδια του. Κι όχι άδικα. Διότι όλο αυτό το σχέδιο υπηρετεί τον βασικό κανόνα της σημερινής ποδοσφαιρικής αγοράς: φτιάχνει ομάδες που κοστίζουν ετησίως λιγότερα από όσα φέρνουν στο ταμείο. Δημιουργεί νέες υπεραξίες, γεμίζει τη βιτρίνα με νέα μοντέλα, μοσχοπουλά τους καλύτερους, τους οποίους αντικαθιστά επιτυχημένα. Ειδικά σε αυτόν τον τομέα ο “Τσόλο” δεν έχει προηγούμενο, από την ώρα που άρχισε να αποτυγχάνει ο Κλοπ.

*Πηγή: gazzetta.gr*