Ο Βρύζας, ο Άγγελος και το μνημόνιο μετριότητας!!

Ο Γιώργος Ζαχαριάδης γράφει στο sport-fm.gr για τον ΠΑΟΚ του Ιβάν Σαββίδη που… μονίμως παραιτείται από τους μεγάλους στόχους και παραμένει μακριά από τίτλους και διακρίσεις.

Είναι πολλές φορές που έχουμε απαιτήσεις από ανθρώπους με συγκεκριμένες ικανότητες, με περιορισμένες δυνατότητες ή ακόμη και με αρμοδιότητες που περιορίζονται σε ένα συγκεκριμένο ρόλο, αλλά, έχουμε την εντύπωση ότι, τελικά, για όλα είναι υπεύθυνοι, κυρίως για τα στραβά και ανάποδα κι όλα περνούν από το χέρι τους.

Δεν προσπαθούμε και στην ουσία θα ήταν άστοχο να επιχειρήσουμε ό,τι κι ορισμένοι άλλοι, αθωώνοντας ή αγιοποιώντας τον Ζήση Βρύζα. Οι επιτυχίες του δείχνουν να είναι ελάχιστες όσο ο ΠΑΟΚ δεν ένοιωσε νικητής σε καμία από τις διοργανώσεις που έλαβε μέρος από τη στιγμή που έπαψε να είναι ποδοσφαιριστής και φόρεσε κουστούμι και γραβάτα. Από τη στιγμή που έγινε πρόεδρος, αντιπρόεδρος ή τεχνικός διευθυντής με συγκεκριμένες απολαβές.

Ο Βρύζας και οι επιλογές για όσο διάστημα λειτούργησε ως τεχνικός διευθυντής του ΠΑΟΚ, δεν είχε τελικά μεγάλη διαφορά από μια μικρότερη περίοδο, που εξακολουθούσε να κατέχει τον ίδιο τίτλο, αλλά, όπως μαθαίνουμε, άλλοι αποφάσισαν για προπονητή και μεταγραφές.

Τελευταία, από όσα μαθαίνουμε πλέον με περισσότερες λεπτομέρειες, προφανώς δεν υπήρχε σοβαρός λόγος να παραμένει σε ομάδα που δεν επέλεξε τον προπονητή και, κάποια στιγμή, αυτός ο προπονητής ήθελε να κάνει και τις μεταγραφές. Ίσως ήθελε να τις κάνει εγκαίρως και να μην περιμένει τα τέλη Γενάρη, αλλά, όπως και να το κάνουμε, αν η ομάδα λειτουργούσε φυσιολογικά, θα έπρεπε να προηγηθεί ο τεχνικός διευθυντής, ο προϊστάμενος του προπονητή.

Θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι η πρωτοφανή φετινή πανωλεθρία, έτσι όπως εξελίσσεται τους τελευταίους δυό μήνες, δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα των αργοπορημένων μεταγραφών. Αλίμονο. Όποιος πιστεύει κάτι τέτοιο είναι τουλάχιστο γελοίος και ανήκει στην κατηγορία των ανόητων υπερασπιστών του Αναστασιάδη (δεν τους έχει ανάκγη), που όσο ο προπονητής έχανε τον έλεγχο κι ο ΠΑΟΚ κατρακυλούσε, έψαχναν να βρουν που ΔΕΝ φταίει ο έχων το γενικό πρόσταγμα στον πάγκο. Tragic.

Στην ουσία των παραιτήσεων, θα πρέπει να αποδεχθούμε ορισμένα πράγματα, που μοιάζουν αυτονόητα και σε ορισμένες περιπτώσεις απορείς γιατί να συμβαίνουν.
Ενδεχομένως όλα να συμβαίνουν για κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Και εξηγούμε:

-Το να θέσεις την παραίτηση στη διάθεση της διοίκησης είναι υποκρισία. Δεν τρώνε κουτόχορτο οι οπαδοί, ούτε και κανείς άλλος. Δεν θέλεις να φύγεις και απλά συμφωνείς με την… απόλυσή σου.

Αν θέλεις να παραιτηθείς, φεύγεις μια και καλή, οριστικά. Δεν περιμένεις αν θα γίνει αποδεκτή η παραίτησή σου. Εκεί που νοιώθεις ότι δεν σε θέλουν, έχεις το ηθικό ανάστημα και αποχωρείς. Αν δεν το έχεις και επιμένεις από την ίδια θέση δημιουργείς μεγαλύτερες προβλήματα. Κι αυτό ισχύει και για τους «δύο» με τις παραιτήσεις.

-Θα συμφωνήσουμε ότι οι παραιτήσεις των Αναστασιάδη και Βρύζα πρέπει να γίνουν αποδεκτές. Θα λυθεί οριστικά το πρόβλημα; Είναι αυτοί οι δυό τελικά το μεγαλύτερο πρόβλημα της ομάδας; Ας μη γελιόμαστε. Δεν είναι αυτοί το μεγάλο πρόβλημα και η αποχώρησή τους δεν εγγυάται καλύτερο μέλλον στον ΠΑΟΚ.

Μόνον ένας μπορεί να εγγυηθεί το μέλλον της ομάδας, αρκεί να λειτουργήσει ανάλογα με τις φιλοδοξίες του για τον ΠΑΟΚ, όπως τουλάχιστο έλεγε από τις πρώτες του κιόλας μέρες. Έχουν περάσει τρία χρόνια κι ο Ιβάν Σαββίδης βρίσκεται στο σημείο «μηδέν».

Ή τώρα θα δημιουργήσει ομάδα για να προοδεύσει ή θα υπογράψει μνημόνιο μετριότητας, απογοήτευσης και τελικά της αποχώρησης από μια ομάδα που δεν τη στήριξε όσο της άξιζε για να φτάσει ψηλά, με τίτλους και διακρίσεις. *Πηγή: sport-fm.gr*