Λένε
πως για να πετύχεις στη ζωή πρέπει να ξεπεράσεις τα όρια σου και σε μια
αντίστοιχη θέση βρίσκεται ο Παναθηναϊκός που καλείται να ξεπεράσει τα
δικά του όρια για να θέσει σοβαρή υποψηφιότητα για μια θέση στις 8
καλύτερες ομάδες της φετινής Ευρωλίγκας. Οπου «όριο» βάλτε το «εκτός
έδρας νίκη» κι αυτομάτως προκύπτει το τι πρέπει να κάνουν οι «πράσινοι»
στο Βερολίνο την προσεχή Παρασκευή ώστε να παραμείνουν στο παιχνίδι της
πρόκρισης.
Είναι δεδομένο πως ο εντός έδρας Παναθηναϊκός με τον εκτός έδρας Παναθηναϊκό έχει διαφορές και δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη επ’ αυτού από το γεγονός ότι οι πρωταθλητές μετρούν επτά νίκες σε οκτώ ματς στο ΟΑΚΑ και μόλις μία νίκη σε επτά αγώνες σε εκτός έδρας παιχνίδι.
Είναι αλήθεια πως «κάτι λείπει» από τους «πράσινους» μακριά από την Αθήνα, κάτι τόσο σημαντικό που δεν τους επιτρέπει να κάνουν το «διπλό». Είναι η έλλειψη εμπειριών από πολλούς παίκτες, η κούραση από το μικρό rotation, ενδεχομένως η ποιοτική διαφορά σε θέσεις – κλειδιά; Οπως και να ‘χει η ουσία είναι ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει δείξει ακόμη τον χαρακτήρα του νικητή που απαιτείται για να πετύχει τις νίκες – υπέρβαση μακριά από την έδρα του.
Ετσι όπως ήρθαν τα πράγματα στο Τοπ-16, ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να κρατάει την τύχη του, με δεδομένο ότι έχει καταφέρει να διατηρήσει αλώβητο το κάστρο του και μάλιστα απέναντι σε ομάδες που έχουν ίδιο στόχο μ’ αυτόν. Αλλά εδώ που έφτασε καλείται πλέον να κάνει την μικρότερη δυνατή υπέρβαση για να μπορεί να ονειρεύεται τον εαυτό του στην επόμενη φάση.
Θα μπορούσε για παράδειγμα να καλούνταν να ξεπεράσει κατά πολύ τα όριά του, αναζητώντας μια νίκη στη Μαδρίτη ή τη Βαρκελώνη, αλλά τώρα αυτό που απαιτείται είναι να ανταποκριθεί στο μίνιμουμ των δικών του ορίων, να νικήσει δηλαδή ομάδες επιπέδου Αλμπα, ώστε να έχει δικαίωμα στην ελπίδα.
Σαφέστατα η Αλμπα δεν μπορεί να αποτελεί φόβητρο για τον Παναθηναϊκό, σε άλλες εποχές θα μιλούσαμε για «δεδομένο διπλό» στη Γερμανία, αλλά μόνο και το μόνο το γεγονός ότι στην πρεμιέρα του Τοπ-16 «καθάρισε» την Μπαρτσελόνα, δείχνει και τον βαθμό δυσκολίας που έχει το παιχνίδι, δεδομένων των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο Ιβάνοβιτς.
Ο Λαβάλ εκτός, ο Σλότερ δεν έχει μπει ακόμη στην προπόνηση, ο Μαυροκεφαλίδης πάει από τραυματισμό σε τραυματισμό και στην καλύτερη περίπτωση δεν θα είναι στο 100%, άρα οι «πράσινοι» πάνε στην κρισμότερη – μέχρι τώρα – μάχη του Τοπ-16 με τα συνήθη προβλήματα που δεν λένε να τους αφήσουν όλη τη σεζόν.
Εστω κι έτσι όμως, ο συγκεντρωμένος Παναθηναϊκός, αυτός που στο ΟΑΚΑ μπαίνει με το πόδι πατημένο στο γκάζι, έχει το προβάδισμα για τον απλούστατο λόγο πως είναι πιο ποιοτική ομάδα από τούς Γερμανούς, έχει καλύτερους παίκτες σε θέσεις κλειδιά και τους Διαμαντίδη – Φώτση που αυτά τα παιχνίδια αποτελούν τη δεύτερη φύση τους.
Είναι δεδομένο πως ο εντός έδρας Παναθηναϊκός με τον εκτός έδρας Παναθηναϊκό έχει διαφορές και δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη επ’ αυτού από το γεγονός ότι οι πρωταθλητές μετρούν επτά νίκες σε οκτώ ματς στο ΟΑΚΑ και μόλις μία νίκη σε επτά αγώνες σε εκτός έδρας παιχνίδι.
Είναι αλήθεια πως «κάτι λείπει» από τους «πράσινους» μακριά από την Αθήνα, κάτι τόσο σημαντικό που δεν τους επιτρέπει να κάνουν το «διπλό». Είναι η έλλειψη εμπειριών από πολλούς παίκτες, η κούραση από το μικρό rotation, ενδεχομένως η ποιοτική διαφορά σε θέσεις – κλειδιά; Οπως και να ‘χει η ουσία είναι ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει δείξει ακόμη τον χαρακτήρα του νικητή που απαιτείται για να πετύχει τις νίκες – υπέρβαση μακριά από την έδρα του.
Ετσι όπως ήρθαν τα πράγματα στο Τοπ-16, ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να κρατάει την τύχη του, με δεδομένο ότι έχει καταφέρει να διατηρήσει αλώβητο το κάστρο του και μάλιστα απέναντι σε ομάδες που έχουν ίδιο στόχο μ’ αυτόν. Αλλά εδώ που έφτασε καλείται πλέον να κάνει την μικρότερη δυνατή υπέρβαση για να μπορεί να ονειρεύεται τον εαυτό του στην επόμενη φάση.
Θα μπορούσε για παράδειγμα να καλούνταν να ξεπεράσει κατά πολύ τα όριά του, αναζητώντας μια νίκη στη Μαδρίτη ή τη Βαρκελώνη, αλλά τώρα αυτό που απαιτείται είναι να ανταποκριθεί στο μίνιμουμ των δικών του ορίων, να νικήσει δηλαδή ομάδες επιπέδου Αλμπα, ώστε να έχει δικαίωμα στην ελπίδα.
Σαφέστατα η Αλμπα δεν μπορεί να αποτελεί φόβητρο για τον Παναθηναϊκό, σε άλλες εποχές θα μιλούσαμε για «δεδομένο διπλό» στη Γερμανία, αλλά μόνο και το μόνο το γεγονός ότι στην πρεμιέρα του Τοπ-16 «καθάρισε» την Μπαρτσελόνα, δείχνει και τον βαθμό δυσκολίας που έχει το παιχνίδι, δεδομένων των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο Ιβάνοβιτς.
Ο Λαβάλ εκτός, ο Σλότερ δεν έχει μπει ακόμη στην προπόνηση, ο Μαυροκεφαλίδης πάει από τραυματισμό σε τραυματισμό και στην καλύτερη περίπτωση δεν θα είναι στο 100%, άρα οι «πράσινοι» πάνε στην κρισμότερη – μέχρι τώρα – μάχη του Τοπ-16 με τα συνήθη προβλήματα που δεν λένε να τους αφήσουν όλη τη σεζόν.
Εστω κι έτσι όμως, ο συγκεντρωμένος Παναθηναϊκός, αυτός που στο ΟΑΚΑ μπαίνει με το πόδι πατημένο στο γκάζι, έχει το προβάδισμα για τον απλούστατο λόγο πως είναι πιο ποιοτική ομάδα από τούς Γερμανούς, έχει καλύτερους παίκτες σε θέσεις κλειδιά και τους Διαμαντίδη – Φώτση που αυτά τα παιχνίδια αποτελούν τη δεύτερη φύση τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου