Ας
βάλουμε στη βάση της κουβέντας τα θετικά: Δημιουργεί ελπίδα και προσμονή
για τους ποδοσφαιρόφιλους το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός αφιερώνει σε
μια τόσο δύσκολη στιγμή για τη χώρα δύο ραντεβού μέσα σε διάστημα
μικρότερο των 24 ωρών για να συνεργαστεί με τον υφυπουργό Αθλητισμού για
το ποδόσφαιρο. Είναι το ίδιο ελπιδοφόρο το γεγονός ότι μετά από το
δεύτερο – αποψινό – ραντεβού με τον Πρωθυπουργό ο Σταύρος Κοντονής βάζει
στον πρόλογό του το “επιχειρηματικά συμφέροντα που αναπτύσσονται κατά
τον απαράδεκτο τρόπο που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια στο χώρο του
αθλητισμού είναι αδιανόητο να ανεχτούμε, γιατί στρέφονται κατά των
φιλάθλων και των εργαζομένων στον αθλητισμό”. Είναι ελπιδοφόρο να ακούς
τον υφυπουργό Αθλητισμού να σχολιάζει ότι “ο καθένας που αγαπά τον
αθλητισμό και το ποδόσφαιρο μπορεί να αντιληφθεί τι σημαίνει να βλέπει
κορυφαίους παράγοντες να διαπληκτίζονται και να βιαιοπραγεί ο ένας σε
βάρος του άλλου” και να δηλώνει δημόσια ότι “δεν πιστεύω στις
αυτοκαθάρσεις, όταν συνδυάζονται με ανθρώπινες δραστηριότητες που έχουν
ως κίνητρο το κέρδος, γιατί εδώ μιλάμε για ανώνυμες εταιρείες. Όλοι
πρέπει να δείχνουμε σεβασμό στο νόμο και όσοι μέχρι τώρα περιφρονούσαν
το νόμο και τη λαϊκή απαίτηση για κάθαρση στο ποδόσφαιρο, πρέπει να
προσαρμοστούν και να αντιληφθούν πως οι καταστάσεις ανοχής έχουν
τελειώσει για τον ελληνικό λαό”. Το ίδιο αισιόδοξο είναι και το μήνυμά
του με λόγια και πράξεις (συναντήσεις με τον υπουργό Δικαιοσύνης)
σχετικά με το ότι πρέπει να υπάρξει επιτέλους ταχύτητα στην εκκαθάριση
των δικαστικών υποθέσεων που σχετίζονται με τη διαφθορά στο ποδόσφαιρο.
Μετά την πρώτη συνάντηση εργασίας με τον Πρωθυπουργό ο υφυπουργός Αθλητισμού δεν αποστείρωσε τον λόγο του, δεν έκανε την διάσημη ανά τον πλανήτη πλέον kolotumba, δεν έδωσε την εντύπωση πως ζει με την ψευδαίσθηση ότι το μεγάλο πρόβλημα του ποδοσφαίρου είναι μόνο η έλλειψη του ηλεκτρονικού εισιτηρίου και η μη μετατροπή των συνδέσμων σε λέσχες, ούτε προσπάθησε να μας παραμυθιάσει ότι μόνο περί αυτού πρόκειται. Ο Κοντονής μίλησε και για κάποιες από τις γενεσιουργές αιτίες. Και κράτησε στο κάδρο των μεγάλων προβλημάτων, που γεννούν ή προκαλούν βία, τη διαφθορά.
Οι νόμοι δεν είναι το πρόβλημα
Αντί να αναπτύξω τον συλλογισμό που βασίζεται στην δική μου εμπειρία από τα γήπεδα, χρησιμοποιώ το πιο ουσιαστικό απόσπασμα της πρότασης που υπέβαλε χθες στον υφυπουργό Αθλητισμού η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων προς τους υπουργούς Προστασίας του Πολίτη και Αθλητισμού για την αντιμετώπιση της βίας: “...η Πολιτεία πρέπει να καταστήσει σαφή τη σθεναρή και κάθετη βούλησή της για την ισχύ και την επιβολή των νόμων. Γιατί αυτό που μέχρι σήμερα βιώνουμε είναι να ψηφίζονται νόμοι και να αναγγέλλονται μέτρα που ποτέ όμως δεν εφαρμόζονται, αφενός μεν λόγω της οικονομικής και όχι μόνο δύναμης όλων αυτών των μεγαλοπαραγόντων που ασχολούνται με τον επαγγελματικό αθλητισμό και αφετέρου, λόγω του πολιτικού κόστους, καθώς όλα αυτά τα πλήθη που ασπάζονται την ειδωλολατρία των γηπέδων είναι ταυτόχρονα και ψηφοφόροι-οπαδοί προς εκμετάλλευση”. Να αγιάσει το στόμα τους και το πληκτρολόγιό τους! Μέσα σε μια παράγραφο έβαλαν όλο το νόημα για αυτό που συμβαίνει στη διάρκεια των τελευταίων τουλάχιστον 30 ετών στην υπόθεση της γηπεδικής βίας.
Ηλεκτρονικό εισιτήριο; Ψηφίστηκε, το πληρώσαμε, αλλά δεν... Κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης; Ψηφίστηκε, πληρώθηκε, υποτίθεται ότι εγκαταστάθηκε και ... ψάξε βρες το. Μετατροπή των συνδέσμων σε λέσχες; Το διαβάζεις στα νομοσχέδια και τους νόμους εδώ και τουλάχιστον μια 4ετία. Ποιος επέβαλε την εφαρμογή των υπαρχόντων νόμων; Ουδείς. Γιατί; Ξαναδιαβάστε την παράγραφο από την πρόταση των αστυνομικών.
Οκ η βία. Η διαφθορά;
Το πρόβλημα της γηπεδικής βίας είναι, συγκριτικά, το πιο εύκολο μέρος της κουβέντας. Εξοπλίζεις τις γηπεδικές εγκαταστάσεις, επιβάλεις στις ΠΑΕ την αναβάθμιση των προδιαγραφών ασφάλειας, τιμωρείς τους καταδικασθέντες για πράξεις βίας και ξεμπερδεύεις με την εντός γηπέδων βία. Το μεγαλύτερο σημερινό πρόβλημα του ποδοσφαίρου όμως είναι η διαφθορά και η ανισονομία. Κι επειδή αυτές είναι οι κύριες γενεσιουργές αιτίες της ποδοσφαιρικής βίας, αν η κυβέρνηση δεν ασχοληθεί πραγματικά με την πάταξη της διαφθοράς, με την κάθαρση ενός ποδοσφαίρου που πεισματικά αρνείται να αυτοκαθαρθεί, δεν πρόκειται να προσφέρει κοινωνικό έργο. Οπως όλοι έχουμε καλά καταλάβει, η γηπεδική βία αφορά πλέον κυρίως μερικές δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που έχουν απομείνει σήμερα στις κερκίδες, ενώ η κάθαρση του ποδοσφαίρου αφορά εκατομμύρια Ελληνες που μένουν σήμερα να παρακολουθούν από μακριά ή και έχουν πάψει να παρακολουθούν επειδή αυτό το ποδόσφαιρο είτε τους πληγώνει είτε τους αφήνει πλέον αδιάφορους.
Το μήνυμα του Τσίπρα
Αν κανείς κρίνει από τον πρώτο λόγο του ως υφυπουργός Αθλητισμού, όταν ανέλυσε το σχέδιο δράσης του, και τον πρόλογο των σημερινών δηλώσεών του έξω από το γραφείο του Πρωθυπουργού, οδηγείται στην εκτίμηση ότι ο Σταύρος Κοντονής έχει καλά καταλάβει ότι το κυβερνητικό στοίχημα στην υπόθεση ποδόσφαιρο είναι η κόντρα με τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Και αυτή την αντίληψη φαίνεται ότι την συμμερίζεται ο Πρωθυπουργός. Διαφορετικά μπαίνοντας στο κάδρο ο Αλέξης Τσίπρας έχει ήδη κάνει ένα από τα πρώτα σοβαρά λάθη του. Διότι αν στην υπόθεση του ποδοσφαίρου ο Τσίπρας δείξει είτε ότι φοβάται να κοντραριστεί με συμφέροντα είτε ότι τα προστατεύει, ο μέσος Ελληνας θα κάνει τους λογικούς συνειρμούς και θα καταλάβει ότι δεν μπορεί να περιμένει από αυτή την κυβέρνηση να τα βάλει με τα συμφέροντα ούτε στα άλλα, τα πιο ζωτικής σημασίας πεδία της ελληνικής ζωής.
Οι προκάτοχοί του, που δεν έσπαγαν αβγά, ασχολούνταν με το ποδόσφαιρο μόνο στους πανηγυρισμούς εθνικών επιτυχιών. Δεν έμπλεκαν ποτέ με τη διαχείριση των προβλημάτων του. Αυτά τα άφηναν στους αναλώσιμους υπουργούς και υφυπουργούς, σε πολιτικούς που δεν ήταν ποτέ “πρώτης γραμμής”.
Τρύπα στο νερό ή αρχή του τέλους
Ο Αλέξης Τσίπρας αποφασίζει πώς θα θυμούνται οι Ελληνες ποδοσφαιρόφιλοι αυτή την προσωρινή διακοπή του πρωταθλήματος της Superleague. Αποφασίζει αν θα την θυμούνται ως μια ακόμη τρύπα στο νερό ή ως “την αρχή του τέλους”, όπως είπε απόψε έξω από το γραφείο του ο Κοντονής. Για μια εβδομάδα ο Πρωθυπουργός και ο υφυπουργός Αθλητισμού έχουν, μέχρι την ερχόμενη Τετάρτη, την προσοχή μας. Αυτοί αποφασίζουν αν θα γυρίσουμε και σε αυτούς την πλάτη μας. Στην πραγματικότητα δεν έδωσαν χρόνο στους “αρμόδιους φορείς” για να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Εδωσαν χρόνο μιας εβδομάδας στους εαυτούς τους και την κυβέρνησή τους για να προετοιμαστούν για το τι θα κάνουν όταν για πολλοστή φορά θα διαπιστωθεί ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν θέλει να αλλάξει. Ο Κοντονής γύρισε την κλεψύδρα αυτής της κυβέρνησης στην υπόθεση ποδόσφαιρο. Της έδωσε χρόνο μιας εβδομάδας. Σε μια εβδομάδα αυτή η κυβέρνηση ή που θα κερδίσει μαζικό χειροκρότημα από την ποδοσφαιρική κερκίδα της πλατιάς μάζας των Ελλήνων, ή που θα καεί.
Μετά την πρώτη συνάντηση εργασίας με τον Πρωθυπουργό ο υφυπουργός Αθλητισμού δεν αποστείρωσε τον λόγο του, δεν έκανε την διάσημη ανά τον πλανήτη πλέον kolotumba, δεν έδωσε την εντύπωση πως ζει με την ψευδαίσθηση ότι το μεγάλο πρόβλημα του ποδοσφαίρου είναι μόνο η έλλειψη του ηλεκτρονικού εισιτηρίου και η μη μετατροπή των συνδέσμων σε λέσχες, ούτε προσπάθησε να μας παραμυθιάσει ότι μόνο περί αυτού πρόκειται. Ο Κοντονής μίλησε και για κάποιες από τις γενεσιουργές αιτίες. Και κράτησε στο κάδρο των μεγάλων προβλημάτων, που γεννούν ή προκαλούν βία, τη διαφθορά.
Οι νόμοι δεν είναι το πρόβλημα
Αντί να αναπτύξω τον συλλογισμό που βασίζεται στην δική μου εμπειρία από τα γήπεδα, χρησιμοποιώ το πιο ουσιαστικό απόσπασμα της πρότασης που υπέβαλε χθες στον υφυπουργό Αθλητισμού η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων προς τους υπουργούς Προστασίας του Πολίτη και Αθλητισμού για την αντιμετώπιση της βίας: “...η Πολιτεία πρέπει να καταστήσει σαφή τη σθεναρή και κάθετη βούλησή της για την ισχύ και την επιβολή των νόμων. Γιατί αυτό που μέχρι σήμερα βιώνουμε είναι να ψηφίζονται νόμοι και να αναγγέλλονται μέτρα που ποτέ όμως δεν εφαρμόζονται, αφενός μεν λόγω της οικονομικής και όχι μόνο δύναμης όλων αυτών των μεγαλοπαραγόντων που ασχολούνται με τον επαγγελματικό αθλητισμό και αφετέρου, λόγω του πολιτικού κόστους, καθώς όλα αυτά τα πλήθη που ασπάζονται την ειδωλολατρία των γηπέδων είναι ταυτόχρονα και ψηφοφόροι-οπαδοί προς εκμετάλλευση”. Να αγιάσει το στόμα τους και το πληκτρολόγιό τους! Μέσα σε μια παράγραφο έβαλαν όλο το νόημα για αυτό που συμβαίνει στη διάρκεια των τελευταίων τουλάχιστον 30 ετών στην υπόθεση της γηπεδικής βίας.
Ηλεκτρονικό εισιτήριο; Ψηφίστηκε, το πληρώσαμε, αλλά δεν... Κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης; Ψηφίστηκε, πληρώθηκε, υποτίθεται ότι εγκαταστάθηκε και ... ψάξε βρες το. Μετατροπή των συνδέσμων σε λέσχες; Το διαβάζεις στα νομοσχέδια και τους νόμους εδώ και τουλάχιστον μια 4ετία. Ποιος επέβαλε την εφαρμογή των υπαρχόντων νόμων; Ουδείς. Γιατί; Ξαναδιαβάστε την παράγραφο από την πρόταση των αστυνομικών.
Οκ η βία. Η διαφθορά;
Το πρόβλημα της γηπεδικής βίας είναι, συγκριτικά, το πιο εύκολο μέρος της κουβέντας. Εξοπλίζεις τις γηπεδικές εγκαταστάσεις, επιβάλεις στις ΠΑΕ την αναβάθμιση των προδιαγραφών ασφάλειας, τιμωρείς τους καταδικασθέντες για πράξεις βίας και ξεμπερδεύεις με την εντός γηπέδων βία. Το μεγαλύτερο σημερινό πρόβλημα του ποδοσφαίρου όμως είναι η διαφθορά και η ανισονομία. Κι επειδή αυτές είναι οι κύριες γενεσιουργές αιτίες της ποδοσφαιρικής βίας, αν η κυβέρνηση δεν ασχοληθεί πραγματικά με την πάταξη της διαφθοράς, με την κάθαρση ενός ποδοσφαίρου που πεισματικά αρνείται να αυτοκαθαρθεί, δεν πρόκειται να προσφέρει κοινωνικό έργο. Οπως όλοι έχουμε καλά καταλάβει, η γηπεδική βία αφορά πλέον κυρίως μερικές δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που έχουν απομείνει σήμερα στις κερκίδες, ενώ η κάθαρση του ποδοσφαίρου αφορά εκατομμύρια Ελληνες που μένουν σήμερα να παρακολουθούν από μακριά ή και έχουν πάψει να παρακολουθούν επειδή αυτό το ποδόσφαιρο είτε τους πληγώνει είτε τους αφήνει πλέον αδιάφορους.
Το μήνυμα του Τσίπρα
Αν κανείς κρίνει από τον πρώτο λόγο του ως υφυπουργός Αθλητισμού, όταν ανέλυσε το σχέδιο δράσης του, και τον πρόλογο των σημερινών δηλώσεών του έξω από το γραφείο του Πρωθυπουργού, οδηγείται στην εκτίμηση ότι ο Σταύρος Κοντονής έχει καλά καταλάβει ότι το κυβερνητικό στοίχημα στην υπόθεση ποδόσφαιρο είναι η κόντρα με τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Και αυτή την αντίληψη φαίνεται ότι την συμμερίζεται ο Πρωθυπουργός. Διαφορετικά μπαίνοντας στο κάδρο ο Αλέξης Τσίπρας έχει ήδη κάνει ένα από τα πρώτα σοβαρά λάθη του. Διότι αν στην υπόθεση του ποδοσφαίρου ο Τσίπρας δείξει είτε ότι φοβάται να κοντραριστεί με συμφέροντα είτε ότι τα προστατεύει, ο μέσος Ελληνας θα κάνει τους λογικούς συνειρμούς και θα καταλάβει ότι δεν μπορεί να περιμένει από αυτή την κυβέρνηση να τα βάλει με τα συμφέροντα ούτε στα άλλα, τα πιο ζωτικής σημασίας πεδία της ελληνικής ζωής.
Οι προκάτοχοί του, που δεν έσπαγαν αβγά, ασχολούνταν με το ποδόσφαιρο μόνο στους πανηγυρισμούς εθνικών επιτυχιών. Δεν έμπλεκαν ποτέ με τη διαχείριση των προβλημάτων του. Αυτά τα άφηναν στους αναλώσιμους υπουργούς και υφυπουργούς, σε πολιτικούς που δεν ήταν ποτέ “πρώτης γραμμής”.
Τρύπα στο νερό ή αρχή του τέλους
Ο Αλέξης Τσίπρας αποφασίζει πώς θα θυμούνται οι Ελληνες ποδοσφαιρόφιλοι αυτή την προσωρινή διακοπή του πρωταθλήματος της Superleague. Αποφασίζει αν θα την θυμούνται ως μια ακόμη τρύπα στο νερό ή ως “την αρχή του τέλους”, όπως είπε απόψε έξω από το γραφείο του ο Κοντονής. Για μια εβδομάδα ο Πρωθυπουργός και ο υφυπουργός Αθλητισμού έχουν, μέχρι την ερχόμενη Τετάρτη, την προσοχή μας. Αυτοί αποφασίζουν αν θα γυρίσουμε και σε αυτούς την πλάτη μας. Στην πραγματικότητα δεν έδωσαν χρόνο στους “αρμόδιους φορείς” για να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Εδωσαν χρόνο μιας εβδομάδας στους εαυτούς τους και την κυβέρνησή τους για να προετοιμαστούν για το τι θα κάνουν όταν για πολλοστή φορά θα διαπιστωθεί ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν θέλει να αλλάξει. Ο Κοντονής γύρισε την κλεψύδρα αυτής της κυβέρνησης στην υπόθεση ποδόσφαιρο. Της έδωσε χρόνο μιας εβδομάδας. Σε μια εβδομάδα αυτή η κυβέρνηση ή που θα κερδίσει μαζικό χειροκρότημα από την ποδοσφαιρική κερκίδα της πλατιάς μάζας των Ελλήνων, ή που θα καεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου