Είναι πολύ-πολύ παράξενο το φετινό ξεκίνημα του ΠΑΟΚ. Είναι πολλά τα
αντιφατικά στοιχεία που συγκεντρώνονται. Το μόνο που μπορείς να κάνεις
τώρα, είναι να τα παραθέσεις και να περιμένεις… που θα βγάλει αυτή η νέα
προσπάθεια. Εμείς δεν είμαστε σίγουροι για το αποτέλεσμα του ΠΑΟΚ σε 2 μήνες (τι θα βγάζει στο γήπεδο δηλαδή) και δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι για το τι θα πετύχει ο ΠΑΟΚ σε έξι ή σε δέκα μήνες. Είναι κανείς άλλος μήπως σίγουρος για να στοιχηματίσει… που πάει ο ΠΑΟΚ;
Το ρωτάμε, γιατί… το σίγουρο είναι ότι και τον Μάιο του 2016, πολλοί θα εμφανιστούν, με την κλασική Ελληνική συνήθεια να πουν… «τα έλεγα εγώ».
Τώρα λοιπόν, μπορεί να προβλέψει κανείς που θα φθάσει η ομάδα, για να το κρατήσουμε και να κρίνουμε στην συνέχεια;
Ο ΠΑΟΚ λοιπόν ξεκινάει:
Με όλους όσους είχαν σχέση με τον ΠΑΟΚ, να αποχωρούν. Με ξένους και άφθαρτους να αναλαμβάνουν τις τύχες της ομάδας, ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με την ιστορία της ομάδας, μια και οι πρώην παίκτες του "κάηκαν", απαξιώθηκαν και αποχώρησαν.
Με αθλητικό διευθυντή τον πιο έμπειρο που θα μπορούσε να έχει στον χώρο του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Τον Άρνεσεν ο οποίος στην πρώτη του εμφάνιση, έπεισε με τον τρόπο του ότι έχει επικοινωνιακή διάθεση να βοηθήσει το κοινό να καταλάβει πώς θέλει να δουλέψει. (Μακριά από εμάς τα μεγάλα λόγια για τον Δανό, κάτι που εξάλλου έκανε και αυτός για τον ΠΑΟΚ. ΕΥΤΥΧΩΣ δεν ακούσαμε κάτι για πρωτάθλημα, κύπελλο και άλλα τέτοια λαϊκίστικα)
Με προπονητή έναν 37χρονο Κροάτη που έχει προϋπηρεσία στον πάγκο μίας ομάδας όπως η Χάιντουκ. Σε μία επιλογή που σαφώς εμπεριέχει ρίσκο και πρέπει να στηριχθεί πάρα-πάρα πολύ, γιατί αυτή είναι η τέταρτη χρονιά Σαββίδη και η υπομονή προφανώς μειώνεται από όλους όσους θα πιέζουν για αποτελέσματα.
Με ξεκίνημα που συνδυάζεται με μόλις δύο μεταγραφές παικτών, όπως ο Χαρίσης και ο Κοροβέσης που φυσικά δεν εγγυώνται την άμεση και μεγάλη ποιοτική αναβάθμιση του ρόστερ.
Με τρεις αποχωρήσεις ποδοσφαιριστών όπως του Παπαδόπουλου, του Ιτάνζ και του Γιακουμή.
Με πολλές και σημαντικές απουσίες διεθνών στο ξεκίνημα, οι οποίοι δεν είναι σίγουρο πότε ακριβώς θα μπουν με την ομάδα.
Με επίσημο –και δύσκολο- αγώνα που είναι προγραμματισμένος σε 20 ημέρες.
Με τον Άρνεσεν να δηλώνει ότι δεν βιάζεται για τις μεταγραφές, αλλά να βγάζει μεγάλη αυτοπεποίθηση για το πλάνο του, όπως αρμόζει σε έναν τέτοιο ποδοσφαιράνθρωπο.
Με τον Λούκας να κάνει κόλπα για να φύγει…
Με τον Γκαρσία να επιλέγει δρόμο… μακριά από την πρώτη ομάδα.
Και με το κοινό να παρακολουθεί περιμένοντας κάτι που θα του δώσει χαρά. Πρόσκαιρη, αλλά πολύ περισσότερο μία μεγάλη χαρά σε βάθος χρόνου.
Μετά από όλα αυτά τα παράξενα για την πρώτη μέρα του ΠΑΟΚ στο γήπεδο, ένα είναι το πιο θετικό. Ότι ΔΕΝ ακούστηκαν μεγάλα λόγια. Ότι δεν δημιουργούνται ανόητες προσδοκίες. Ότι η μπάλα παραμένει… χαμηλά, εκεί όπου όλοι στον ΠΑΟΚ ξέρουν να την χειρίζονται.
* Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, η ΕΠΟ άλλαξε πρόσωπα στην ΚΕΔ, για την οποία ο ΠΑΟΚ προειδοποιούσε ότι αν δεν αλλάξει φιλοσοφία δεν θα κατέβει στο πρωτάθλημα…
* Στο μπάσκετ του Δικεφάλου η έννοια… «κούρασε» έχει ξεπεραστεί για το θέμα Μαρκόπουλου. Ο επιτυχημένος και κορυφαίος Έλληνας προπονητής, είναι φανερό ότι έχει κορεστεί στον πάγκο του ΠΑΟΚ. Ψάχνει την ευκαιρία για να πάει κάπου καλύτερα. Οι σχέσεις του με την ΚΑΕ και όλα όσα έχει κάνει να την βοηθήσει, είναι αυτή που του επιτρέπει κινήσεις τύπου… Ολυμπιακού, Παναθηναϊκού ή εξωτερικού. Κάποια στιγμή όμως, αφού όλα αυτά ισχύουν, εκείνος πρέπει να αποφασίσει την οριστική του αποχώρηση από τον ΠΑΟΚ. Κι’ αν δεν το αποφασίσει αυτός, η ΚΑΕ πρέπει να δει για πόσο ακόμη θα αποδέχεται να είναι ο ΠΑΟΚ η τελευταία επιλογή του Μαρκόπουλου; Ή πόσο ακόμη θα δέχονται να παραμένει ανοικτό το ζήτημα αποχώρησής του ανά πάσα ώρα και στιγμή μέσα στην διάρκεια μίας χρονιάς;
Για το μπάσκετ του ΠΑΟΚ η φήμη (ή η βάσιμη πληροφορία) ότι «μπαίνει» ο Σαββίδης, αρχίζει να κάνει κακό. Κι’ εδώ και στο θέμα Μαρκόπουλου, φθάνει η ώρα για την ανάγκη να παρθούν οριστικές αποφάσεις. Οι εκκρεμότητες δεν θα αφήσουν τον ΠΑΟΚ να κάνει νέα βήματα προόδου…
ADVERT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου