«Ριχ' το Ηλία»!!

Ο Γιώργος Τσακίρης γράφει για τη μοναδική λύση της ΑΕΚ στο πρόβλημα του ελληνικού ποδοσφαίρου που είναι η σύγκρουση και η διάλυση...

Δεν χωράνε ημίμετρα. Δεν αξίζουν πολλά λόγια. Το οποιοδήποτε εγχείρημα, ή προσπάθεια για διάλογο περιττεύει χωρίς δεύτερη σκέψη. Όχι άλλη σκέψη, ούτε περισσότερες συναντήσεις. Όλα οδηγούν σε ένα και μόνο αποτέλεσμα προκειμένου να φτάσουμε στην κάθαρση του ελληνικού ποδοσφαίρου:

ADVERTISEMENT

στη σύγκρουση και τη διάλυση της σαπίλας που προφανώς υφίσταται τούτη την περίοδο.
Έχει προκληθεί η απόλυτη απαξίωση του ποδοσφαίρου εντός συνόρων, του πρωταθλήματος και όχι μόνο. Το ίδιο ισχύει και με την εθνική ομάδα (προσωπικά δυστυχώς δεν κατάφερα να δεθώ ποτέ μαζί της, ούτε μετά και κατά τη διάρκεια του 2004). Όλα καταρρέουν εκτός φυσικά από τα ίδια τα πρόσωπα που έχουν οδηγήσει την κατάσταση έως εδώ...
Αυτά τα τυπάκια, στο δικό τους όμορφο συννεφάκι θεωρούν ότι τα 'χουν όλα καλώς καμωμένα και συνεχίζουν να ζουν σε ένα παράλληλο με το δικό μας σύμπαν. Σαφέστατα και είναι σκωπτικό το ύφος μου... Γνωρίζουν και το κάνουν με στόχο, έχουν συγκεκριμένο πλάνο και αν δεν γίνει κάτι άμεσα θα το ολοκληρώσουν.
Τα γήπεδα άδειασαν, οι ομάδες αποδυναμώθηκαν (από το όφελος του ενός μόνο και πάντα), οι εταιρείες διαλύθηκαν, σύλλογοι ιστορικοί -ανάμεσά τους και η ΑΕΚ προ διετίας- βαράνε υποχρεωτικό κανόνι αφού εκεί τους οδήγησαν σκόπιμα οι «αφεντάδες» του ποδοσφαίρου.

Τούτες τις ημέρες στην Ελλάδα (και όχι μόνο) η κουβέντα που αφορά τα ποδοσφαιρικά κλαμπ γίνεται γύρω από τις κινήσεις για την ενίσχυσή τους. Ο κόσμος μπαίνει στη διαδικασία να κάνει αυτή τη συζήτηση, να γκρινιάξει, να απαιτήσει, να αποθεώσει, να υπερθεματίσει, να πανηγυρίσει, να απογοητευτεί... Κι όλα αυτά γιατί;
Για να έρθει η ώρα του αγώνα, να ακολουθήσει η... σφαγή του εκάστοτε εκλεκτού της ΚΕΔ (δηλαδή της ΕΠΟ) και στο τέλος το ταμείο -με την όποια αρχική υπέρβαση στην επένδυση- να γράφει πάντα και μόνο μείον...
Την ίδια ώρα όμως οι κλασικοί Ελληνάρες οπαδοί που θέλουν μόνο (ανεξαρτήτου κόστους και κυρίως τρόπου) να κερδίζουν θα αρχίσουν τη δική τους καραμέλα: «να επενδύσουν τα αφεντικά των ομάδων σας και να ρίξουν λεφτά αν θέλουν κούπες»...
Αυτό φυσικά που ΔΕΝ λένε είναι πού να επενδύσουν τα χρήματά τους τα αφεντικά των άλλων ομάδων. Σε παίκτες ή αλλού παρασκηνιακά; Επιπρόσθετα δεν καταλαβαίνουν, ή πιο σωστά δεν θέλουν να καταλάβουν, ότι κάθε φορά που ρίχνει κανείς χρήματα στο τέλος απλά τα... κλαίει διότι τα 'χει ουσιαστικά πετάξει αφού στο τέλος της ημέρας ένα παραμένει δεδομένο: ότι στην Ελλάδα και το ποδόσφαιρο τούτου του τόπου δεν φτάνει να είσαι απλά η καλύτερη ομάδα!
Εννοείται λοιπόν πως με την ολοκλήρωση της σεζόν οι ομάδες μετράνε μόνο τις πληγές τους και τα οικονομικά δεδομένα και πάντα φτάνουν στην ίδια διαπίστωση, πως μπήκαν και πάλι μέσα και φυσικά ο κόσμος συνεχίζει να απαξιώνει το προϊόν που σημαίνει πως -και- εμπορικά τα έσοδα μικραίνουν αφού το προϊόν έχει απαξιωθεί και δεν έχει σε καμία περίπτωση την ίδια εμπορική αξία...
Η λύση επαναλαμβάνω είναι σύγκρουση και διάλυση ώστε να αρχίσει όλο αυτό να χτίζεται από την αρχή, χωρίς συμφέροντα και δίχως να εξαρτώνται πρόσωπα και καταστάσεις από ομάδες και αφεντάδες.
Οτιδήποτε διαφορετικό θα σημαίνει ημίμετρο και φυσικά αν δεν τα καταφέρουν και οι Μελισσανίδης, Αλαφούζος και Σαββίδης με το κοινό μέτωπο που δημιούργησαν για την επίτευξη του συγκεκριμένου στόχου, να καθαρίσει – ξεβρομίσει το ελληνικό ποδόσφαιρο, τότε θα έχουν αποτύχει σε απόλυτο βαθμό και θα 'χει χαθεί και η τελευταία ελπίδα για το πιο σημαντικό δευτερεύον πράγμα στη ζωή μας...
Υγ: «Ριχ' το Ηλία, Ηλίαααα ριχ' τοοοοοοοο» που φωνάζει στη ταινία «Όλα είναι δρόμος» ο Γιώργος Αρμένης και είναι το καλύτερο παράδειγμα. Αυτό πρέπει να γίνει, τόσο απλά, να το ρίξουν, να το γκρεμίσουν και έπειτα αφού το... γλεντήσουν που το διέλυσαν να το φτιάξουν από την αρχή, μόνο αυτό...

*Πηγή: gazzetta.gr*