Παρά τα όσα συνέδεαν τον πατέρα του με την Μίλαν, μικρός o Πάολο ήταν οπαδός της Γιουβέντους, καθώς σε αυτήν αγωνιζόταν ο αγαπημένος του παίκτης, Ρομπέρτο Μπέτενγκα. Μετά από παρότρυνση του Τσέζαρε του όμως, εντάχθηκε στα τμήματα υποδομής των Ροσονέρι και άρχισε να γράφεται η ιστορία.
Επαιξε για πρώτη φορά με την Μίλαν στην Serie A στις 20 Ιανουαρίου 1985, σε ηλικία 16 ετών και 208 ημερών. O προπονητής και ένας από τους συμπαίκτες του πατέρα του στους Ροσονέρι, Νιλς Λίντχολμ, τον έβαλε αλλαγή στο ημίχρονο του αγώνα με την Ουντινέζε (1-1) στη θέση του τραυματία, Σέρτζιο Μπατιστίνι.
Στην πρώτη χρονιά μετά το ντεμπούτο, ξεκίνησε στα 17 του στη θέση του δεξιού μπακ αλλά γρήγορα βρέθηκε απέναντι χάρη στην ικανότητά του με το αριστερό. Αν και φυσικός δεξιοπόδαρος, ο Μαλντίνι είχε την ικανότητά του να παίζει το ίδιο καλά και με τα δύο πόδια, έγραψε ιστορία στη θέση και έκανε πολύ κόσμο να θεωρήσει αυτονόητο ότι ήταν αριστεροπόδαρος.
Ηταν βασικός σαν αριστερός μπακ και σαν κεντρικός αμυντικός στις ομαδάρες που σάρωσαν την Ευρώπη από τα τέλη των ’80s μέχρι τις αρχές των 00’s υπό τις οδηγίες των Αρίγκο Σάκι, Φάμπιο Καπέλο, Κάρλο Αντσελότι.
Υπό τις οδηγίες του Αρίγκο Σάκι, το 1988 κατέκτησε το πρώτο από τα 7 πρωτάθληματα όντας μέλος της εκπληκτικής άμυνας μαζί με τους Μπαρέζι, Κοστακούρτα, Τασότι και τις σεζόν 1989, 1990 το Κύπελλο Πρωταθλητριών με τους Ροσονέρι να είναι μέχρι σήμερα η τελευταία ομάδα που έχει back-to-back τίτλους στη διοργάνωση.
Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την Σκουάντρα Ατζούρα στις 31 Μαρτίου του 1988 σε φιλικό κόντρα στην Γιουγκοσλαβία και ήταν μέλος της από το 1988 μέχρι το 2002. Επαιξε σε 126 αγώνες, ήταν capitano τις 74 από αυτές και πέτυχε 7 γκολ. Επαιξε στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1994 και του Euro του 2000. Θα μπορούσε να έχει φτάσει τις συμμετοχές του σε επίπεδα που δεν μπορεί να πιάσει κανείς, όμως σταμάτησε από την Εθνική 7 χρόνια πριν βάλει τέλος την καριέρα του.
Το πρώτο του γκολ με την Εθνική ήρθε στο 44ο παιχνίδι του, το οποίο ήταν ένα φιλικό κόντρο στο Μεξικό (2-0). Ο Μαλντίνι ξεκίνησε να είναι ο αρχηγός των Azzurri στις αρχές του Μουντιάλ του 1994.
Στις 25 Σεπτεμβρίου του 2005 έσπασε το ρεκόρ του θρυλικού τερματοφύλακα, Ντίνο Τζοφ, πραγματοποιώντας την 571η εμφάνισή του στην Serie A σε αγώνα με την Τρεβίζο. Εκτός από το ρεκόρ σε εμφανίσεις στα σαλόνια του calcio (647) έχει και αυτό με τις συμμετοχές σε διοργανώσεις της UEFA (174).
Μετά την κατάκτηση του Champions League από την Μίλαν στην Αθήνα και τον τελικό στις ΗΠΑ με την Εθνική Ιταλίας το 1994, ο Μαλντίνι έγινε ο πρώτος αμυντικός στην ιστορία, που κερδίζει τον τίτλο του παίκτη της χρονιάς από το περιοδικό, World Soccer.
Στις 16 Φεβρουαρίου του 2008 έφτασε τα 1.000 επίσημα παιχνίδια με την Μίλαν και την Εθνική Ιταλίας σε αγώνα με την Πάρμα. «Επαιξα σε μια μεγάλη ομάδα, έχοντας μεγάλο πάθος για τον αθλητισμό και το διασκέδαζα πάντα. Δεν δημιούργησα διαφορετική προσωπικότητα ή χαρακτήρα από αυτόν της καθημερινής μου ζωής, και αυτό εκτιμήθηκε από τους φιλάθλους».
Τσέζαρε και Πάολο Μαλντίνι είναι οι μοναδικοί πατέρας-γιος που έχουν κατακτήσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών φορώντας το περιβραχιόνιο του αρχηγού…
Τη σεζόν 1993-1994 ο Μαλντίνι αποτέλεσε μέλος της άμυνας της Μίλαν, που διατήρησε το «μηδέν» στα μετόπισθεν για 929 λεπτά στην Serie A σπάζοντας το ρεκόρ της Γιουβέντους, που κρατούσε από την σεζόν 1972-73 και ήταν για 903 λεπτά.
Στην ηλικία των 30 ετών άλλαξε μόνιμα θέση και από αριστερό μπακ αγωνιζόταν ως κεντρικός αμυντικός έχοντας μάθει να ζει πλέον χωρίς τον μεγάλο Φράνκο Μπαρέζι, που μερικά χρόνια πριν (1996-97) είχε κρεμάσει τα παπούτσια του.
Εχει βρεθεί στην 3η θέση για την Χρυσή Μπάλα δύο φορές. Το 1994 και το 2003.
Επαιξε σε 1.028 παιχνίδια με Μίλαν και Εθνική: 647 ματς στην Serie A (29 γκολ), 161 στην Ευρώπη (3), 72 στο Coppa Italia (1) και 22 σε άλλες διοργανώσεις. Με τους Ροσονέρι είχε 902 συμμετοχές (33) και την Squadra Azzurra 126 (7).
Εβαλε τέλος στην καριέρα του το 2009 σε ηλικία 41 ετών έχοντας παίξει για 25 χρόνια στην Μίλαν και έχοντας κατακτήσει 26 τίτλους: 5 Κύπελλα Πρωταθλητριών, 7 πρωταθλήματα, 1 κύπελλο, 5 ιταλικά super cup, 5 ευρωπαϊκά super cup, 2 Διηπειρωτικά Κύπελλα, 1 Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Συλλογων.
Η Μίλαν απέσυρε τη φανέλα με τον αριθμό «3» την οποία μπορεί να πάρει μόνο κάποιος από τους γιους του αν βρεθούν στην πρώτη ομάδα των Ροσονέρι.
«Οταν σκέφτομαι αυτή τη γενιά, ο Λιονέλ Μέσι είναι top-level παίκτης, ο Κακά ήταν εντυπωσιακός, ο Ζιντάν φοβερός αλλά ο αγαπημένος που ήταν ο Πάολο. Εχει εκπληκτική παρουσία, ανταγωνιστικό πνεύμα, είναι αθλητικός και ηγέτης σε όλες τις ομάδες της Μίλαν σε μία απίστευτα πετυχημένη εποχή. Οι κορυφαίοι έχουν πει τα καλύτερα και παρότι τα λόγια ξεχνιούνται, ο Μαλντίνι θα μνημονεύεται για πάντα…»
Αλεξ Φέργκιουσον
«Το σημαντικότερο πράγμα ήταν που πήρα μέρος στην καριέρα του Πάολο Μαλντίνι. Σπουδαίος παίκτης, άνθρωπος, ήταν υπέροχο που ήμουν μαζί του για 6 μήνες»
Ντέιβιντ Μπέκαμ
«Είσαι πραγματικά το Νο1 για μένα. Υπάρχουν σπουδαίοι παίκτες, παίκτες παγκόσμιας κλάσης και υπάρχουν αυτοί που είναι πέρα απ’ όλα αυτά. Ο Πάολο είναι το τέλειο παράδειγμα»
Αλεσάντρο Ντε Πιέρο
«Ο Μαλντίνι είναι το σύμβολο της Μίλαν, φέρνει συνέχεια και εκπροσωπεί το παλιό και το μοντέρνο»
Τζιάνι Ριβέρα
«Ο καλύτερος παίκτης που έχω παίξει ποτέ είναι ο Πάολο Μαλντίνι. Παίξαμε με την Αρσεναλ κόντρα στην Μίλαν στο ευρωπαϊκό super cup (1995) και δεν ακούμπησα ούτε μία φορά τη μπάλα. Ηταν απλά εκπληκτικό»
Πολ Μέρσον
«Του δίνω τα σέβη μου, πρέπει όλοι να τον χειροκροτήσουν είναι η εικόνα του ποδοσφαίρου στην Ιταλία και ολόκληρο τον κόσμο. Δεν κατέκτησε ποτέ τη Χρυσή Μπάλα, εγώ θα του έδινα 100»
Φιλίπ Μεξές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου