Για κάθε κυρία μερικά λεπτά καθυστέρησης δικαιολογούνται σε ένα ραντεβού. Η Γιουβέντους άργησε λίγο περισσότερο (12χρόνια), αλλά δείχνει τόσο όμορφη ώστε να ξελιγώσει και την Μπαρτσελόνα στον τελικό.
Αυτό το προφίλ έδειχνε ότι γκρεμίστηκε πέρσι. Μετά την 3η θέση στους ομίλους του Champions League έφτασε στα ημιτελικά του Europa, όπου αποκλείστηκε άδοξα από την Μπενφίκα χάνοντας την ευκαιρία να διεκδικήσει την κούπα μέσα στο σπίτι της κόντρα στην Σεβίλλη.
Γράφει ο Γιάννης Σταυρόπουλος
Κι όμως, από την αμέσως επόμενη χρονιά οι «μπιανκονέρι» μάζεψαν τα κομμάτια τους. Πήραν… αέρα το νταμπλ και το Σάββατο θα διεκδικήσουν το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο της ιστορίας τους έπειτα από τη σεζόν 2002/03 (έχασαν στα πέναλτι από την Μίλαν στο «Όλντ Τράφορντ).
«Κυρία» με τα όλα της!
Το φετινό ταξίδι άρχισε με αρκετές απαιτήσεις. Σε όμιλο κόντρα σε Ατλέτικο, Ολυμπιακό και Μάλμε, η πρόκριση ήταν μονόδρομος. Ξεκίνησε με το δεξί, όμως οι δύο κολλητές (και μοναδικές για φέτος) ήττες κόντρα στους «ροχιμπλάνκος» και τους Πειραιώτες, την έμπλεξαν. Η σοβαρότητα ήταν το όπλο στον δεύτερο γύρο. Στο ματς θρίλερ κόντρα στους «ερυθρόλευκους» στο Τορίνο η νίκη ήρθε (3-2) και σε συνδυασμό με την επικράτηση και στην έδρα των Σουηδών, η Γιουβέντους χρειαζόταν έναν μόλις βαθμό για την επόμενη φάση. Ως γνήσιοι… Ιταλοί τα κατάφεραν. Στην Μαδρίτη δεν κουνήθηκε φύλλο και το σβηστό 0-0 πανηγυρίστηκε σα νίκη.
Στους «16» τα θεωρητικά δύσκολα έγιναν πανεύκολα. Η Ντόρτμουντ έγινε παιχνιδάκι στα πόδια των «μπιανκονέρι», που με οδηγό τον Κάρλος Τέβες και άξιο συμπαραστάτη τον Άλβαρο Μοράτα πήραν με δύο νίκες (2-1 εντός και 3-0 εκτός) την πρόκριση.
Το εισιτήριο για τα ημιτελικά κλείδωσε με… χειρουργική ακρίβεια. Η Γιουβέντους πλήρωσε με το «ίδιο νόμισμα» την Μονακό και με σύνθημα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» την άφησε εκτός. Η εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Βιδάλ, έπειτα από αυστηρή υπόδειξη του διαιτητή για παράβαση στον Μοράτα, ήταν το μοναδικό αλλά «χρυσό» γκολ στην σειρά (1-0 εντός, 0-0 εκτός).
Υπέταξε και την «βασίλισσα». Στις πιο δύσκολες αποστολές στο μεγάλο ταξίδι ήταν πραγματική… κυρία. Ακόμη και κόντρα στην περσινή κάτοχο, Ρεάλ, η ομάδα του Αλέγκρι δεν… μάσησε. Πιστοί στο πλάνο και εκμεταλλευόμενοι στο έπακρον τις αδυναμίες αλλά και την κούραση των αντιπάλων, οι «μπιανκονέρι» με μπροστάρη τον πεισμωμένο για αποδείξεις, Μοράτα, τα έφεραν όλα στα μέτρα τους. Αφού έκαναν το πρώτο βήμα στο Τορίνο (2-1 με τέρματα του πρώην φορ της Ρεάλ και του Τέβες) πήγαν στην Μαδρίτη με προβάδισμα. Εκεί, ούτε το γκολ του Ρονάλντο, ούτε και το καυτό «Μπερναμπέου» λύγισαν την Γιουβέντους. Ο αντιπερισπασμός του δευτέρου ημιχρόνου έπιασε τόπο. Ο Μοράτα χτύπησε ξανά κι από εκεί και πέρα, ο Μπουφόν με τους αμυντικούς του διασφάλισαν την μεγαλειώδη πρόκριση στον τελικό του Βερολίνου.
Πρώτα απ’ όλα είναι ομάδα!
Πραγματικά είναι δύσκολο να επιλέξεις τρεις παίκτες, που ξεχώρισαν στην μέχρι τώρα πορεία. Η ομάδα του Αλέγκρι λειτουργεί ως ένα καλοκουρδισμένο ρολόι, που όποιο γρανάζι κι αν πειράξεις θα χαλάσεις όλο το σύνολο. Αν ντε και καλά σου βάλουν το… μαχαίρι στον λαιμό διαλέγεις Μπουφόν - Βιδάλ και Μοράτα.
Ο 37χρονος γκολκίπερ ήταν «λίρα εκατό». Αρχηγός με τα όλα του, όπου εκτός από τις μεγάλες επεμβάσεις ήταν το… τηλεχειριστήριο ολόκληρης της αμυντικής λειτουργίας. Αν και δεν το λες και πολύ αντικειμενικό το συγκεκριμένο κριτήριο: Δεν είναι κρίμα που αυτός ο παίκτης δεν έχει πάρει Champions League;
Σκέφτεσαι Πίρλο ή Βιδάλ και βασανίζεσαι… Αν όμως αναγνωρίζεις την τεράστια αξία του πρώτου ακόμη και στα 36, τότε μάλλον ο Χιλιανός είναι ο υπεύθυνος! Ο «ελβετικός σουγιάς» του ρόστερ, ξεκουράζει και δίνει χώρο δημιουργίας στον Πίρλο και το ασταμάτητο τρέξιμό του δένει άμυνα και επίθεση.
Παρεξηγημένος μέχρι τα Χριστούγεννα. Απ’ τα μισά της σεζόν, ο Αλβάρο Μοράτα «λύθηκε» και με την συνεργασία του με τον Τέβες να πηγαίνει σε… άλλο επίπεδο, αποτέλεσε τον καταλυτικό παράγοντα της πορείας της ομάδας του στα νοκ-άουτ ματς.
Από ζητιάνος… βασιλιάς
Έπεσε στον λάκκο των λεόντων και τα νίκησε όλα! Από την πρώτη μέρα τα πράγματα για τον Μασιμιλιάνο Αλέγκρι δεν ήταν εύκολα. Η οργή των οπαδών για την αποχώρηση του Κόντε αλλά και ο ερχομός ενός ανθρώπου, που στην πλειοψηφία των ιταλικών Μέσων έφερε την στάμπα για την κατάρρευση της Μίλαν έκανε εκρηκτικό το μείγμα. Χωρίς μεγάλα λόγια και κυρίως με πίστη στις επιλογές του, ο 47χρονος γύρισε την παρτίδα κι από εκεί που του κλώτσαγαν το αυτοκίνητο, τώρα τον παρακαλάνε να μείνει για πολλά χρόνια στον πάγκο.
*Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου