Άγιαξ-Γιουβέντους 1-0
Δεκαεπτά χρόνια μετά τη δημιουργία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών κατάφερε η Γιουβέντους να φθάσει για πρώτη φορά μέχρι το φινάλε. Στις 30 Μαΐου του 1973 αντιμετώπισε στο Βελιγράδι τον Άγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ (εκείνη τη χρονιά κέρδισε τη πρώτη του «Χρυσή Μπάλα»), που προερχόταν από δύο συνεχόμενες κατακτήσεις. Ωστόσο, η πρώτη προσπάθεια ήταν αποτυχημένη, καθώς ο «Αίαντας» έκανε το three-peat, επικρατώντας 1-0 της ομάδας του Τσέστμιρ Βιτσπάλεκ, χάρη σε τέρμα του Ρεπ με κεφαλιά στο πέμπτο (μόλις) λεπτό της αναμέτρησης. Ωστόσο, θα μπορούσαν κάλλιστα να είχαν σημειωθεί αρκετά τέρματα στην συγκεκριμένη αναμέτρηση, με τους δύο αντιπάλους να... σπαταλάν αρκετές ευκαιρίες.
Αμβούργο-Γιουβέντους 1-0
Στις 25 Μαΐου του 1983 το Αμβούργο και η Γιουβέντους κοντραρίστηκαν στο ΟΑΚΑ, στον πρώτο τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών που διεξήχθη στα… μέρη μας. Η «Μεγάλη Κυρία» με τον νυν πρόεδρο της UEFA, Mισέλ Πλατινί (εκείνη τη χρονιά κέρδισε την πρώτη του «Χρυσή Μπάλα») στο ρόστερ της και τον Τζιοβάνι Τραπατόνι στο τιμόνι της δεν τα κατάφερε ούτε με τη δεύτερη, καθώς έχασε και πάλι με 1-0, αυτήν τη φορά με το... άπιαστο σουτ του Φέλιξ Μάγκατ.
Γιουβέντους-Λίβερπουλ 1-0
Τρίτη και φαρμακερή για τη Γιουβέντους σε ένα παιχνίδι που λίγοι θέλουν να θυμούνται. Η ιταλική ομάδα κατάφερε να σηκώσει για πρώτη φορά το βαρύτιμο τρόπαιο στις 29 Μαΐου του 1985, αλλά η συγκεκριμένη αναμέτρηση έχει χαραχθεί στη μνήμη του κόσμου για μη αγωνιστικούς λόγους. Πρόκειται για τον τελικό του Χέιζελ. Η βέλγικη αστυνομία δεν μπόρεσε να κουμαντάρει τους οπαδούς της Λίβερπουλ και της «Vecchia Signora».
Περίπου 20 λεπτά πριν την έναρξη του παιχνιδιού η κατάσταση άρχισε να ξεφεύγει, καθώς Άγγλοι (μεθυσμένοι) οπαδοί επιτέθηκαν σε αυτούς της Γιουβέντους. Ακολούθησαν απίστευτες σκηνές βίας, με τους Βρετανούς να χτυπούν και να μαχαιρώνουν Ιταλούς. Ο απολογισμός ήταν απλώς θλιβερός: 40 νεκροί και πάνω από 300 τραυματίες.
Ήρθε και το ανύπαρκτο πέναλτι που κέρδισε ο Μπόνιεκ και εκτέλεσε εύστοχα ο Μισέλ Πλατινί, ο οποίος μάλιστα πανηγύρισε έντονα το γκολ που πέτυχε και είχε ως αποτέλεσμα να σχολιαστεί με αρνητικό τρόπο η συμπεριφορά του.
Άγιαξ-Γιουβέντους 1-1
Στις 22 Μαΐου του 1996 η Γιουβέντους στον πρώτο από τους τρεις συνεχόμενους της τελικούς, πέτυχε με μια της νίκη, δύο στόχους, παίζοντας σε πολύ γνώριμο για αυτήν γήπεδο. Στο «Ολύμπικο». Αφενός έφθασε για δεύτερη φορά (και τελευταία της έως τώρα) στην κατάκτηση του τροπαίου, ενώ μπόρεσε να πάρει και ρεβάνς από τον Άγιαξ (είχε αποκλείσει τον Παναθηναϊκό στα ημιτελικά) για την ήττα που υπέστη 23 χρόνια πριν.
Ο Ραβανέλι έδειξε τον δρόμο προς της νίκη σχετικά νωρίς, ανοίγοντας το σκορ στο 13’, αλλά οι Ολλανδοί απάντησαν με τον Λιτμάνεν στο 41ο λεπτό. Οι δύο ομάδες έλυσαν τις διαφορές τους μέσω της διαδικασίας των πέναλτι. Μοιραίοι για τους μεν οι Ντάβιντς, Σιλόι, ενώ ευστόχησαν ενδιάμεσα οι Λιτμάνεν, Σόλτεν. Για τους νικητές δεν αστόχησε κανείς, με τους Φεράρα, Πεσότο, Παντοβάνο και Γιούγκοβιτς να μη λαθεύουν.
Ντόρτμουντ-Γιουβέντους 3-1
Την επόμενη χρονιά ήταν η σειρά της Γιουβέντους να παίξει… εκτός έδρας, καθώς αγωνίστηκε κόντρα στην Μπορούσια Ντόρτμουντ επί γερμανικού εδάφους. Στο «Olympiastadion» του Μονάχου. Ο Ρίντλε μέσα σε ένα εξάλεπτο έδωσε σημαντικό προβάδισμα στην ομάδα του, σκοράροντας δις (29’,34’). Ο Ντελ Πιέρο μείωσε στο 65’ με τακουνάκι, αλλά ήρθε ο Ρίκεν να πετύχει ακόμη πιο όμορφο γκολ, «κρεμώντας» τον Περούτσι, σε μια φάση που αποτελεί χωρίς αμφιβολία το highlight της καριέρας του, καθώς δεν έκανε και πολλά πράγματα από εκεί και μετά.
Ρεάλ Μαδρίτης-Γιουβέντους 1-0
Τρίτη συνεχόμενη συμμετοχή για τη Γιουβέντους με τον Μαρσέλο Λίπι στο τιμόνι της, αλλά και δεύτερη σερί ήττα. Ο Ρομπέρτο Κάρλος έκανε δυνατό σουτ (ως συνήθως), η μπάλα κόντραρε και στρώθηκε στον Μιγιάτοβιτς που με το γκολ του στο 66ο λεπτό χάρισε στη Ρεάλ Μαδρίτης την έβδομη της Κούπα, την οποία σήκωσε στον ουρανό της «Amsterdam Arena», ενώ είχε μείνει 32 χρόνια μα άδεια τα χέρια. Οπότε, η ιταλική ομάδα έφθασε στο «2» στα «6».
Μίλαν-Γιουβέντους (0-0 κ.α. 4-2)
Η προηγούμενη συμμετοχή της Γιουβέντους σε τελικό πριν από αυτόν με την Μπαρτσελόνα είναι στις 28 Μαΐου του 2003. Κοινό σημείο του τότε με το τώρα το ότι απέκλεισε τη ρεάλ Μαδρίτης στα ημιτελικά. Μίλαν και Γιουβέντους αναμετρήθηκαν στο «Θέατρο των ονείρων». Ωστόσο, ακολουθώντας την… πατροπαράδοτη συνταγή, δηλαδή στηρίχθηκαν (πολύ) στην άμυνα και προσέφεραν ένα ματς-σούπα, καθώς αλληλοεξουδετερώθηκαν. Το 0-0 ήταν φυσικό επακόλουθο, ενώ οι δύο τους δεν έδειξαν διάθεση να πάρουν ρίσκα ούτε στην παράταση. Οπότε, για να κουνηθούν τα δίχτυα έπρεπε να πάει το παιχνίδι στα πέναλτι.
Ο μοναδικός συνδετικός κρίκος του τότε με το τώρα από πλευράς παικτών, ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν, έπιασε δύο πέναλτι. Του Ζέεντορφ και του Καλάτζε, αλλά ο Ντίντα βρέθηκε σε μεγάλη βραδιά, νικώντας Τρεζεγκέ, Ζαλαγέτα και Μοντέρο και ο Σεφτσένκο στο τέλος νίκησε τον Ιταλό πορτιέρο, κάνοντας το τελικό 4-2 στη σχετική διαδικασία.
Βεβαίως, υπάρχει και ο Πάβελ Νέντβεντ στη Γιουβέντους, ο οποίος βρίσκεται στο Διοικητικό Συμβούλιο, αλλά δεν είχε αγωνιστεί στον τελικό, καθώς στο δεύτερο παιχνίδι με τη «Βασίλισσα» συμπλήρωσε κάρτες.
*Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου