Μέχρι ενός
σημείου έμοιαζε να μπορεί να το διαχειριστεί. Από ένα σημείο και έπειτα
το έχασε. Και δεν είναι απλό, δεν είναι εύκολο να το εξηγήσεις, διότι
δεν έχει συμβεί ποτέ ξανά σε όλα αυτά τα χρόνια που είναι στην πρώτη
γραμμή της επικαιρότητας και των επιτυχιών να έχει χάσει τόσο πολύ τον
έλεγχο ο Μουρίνιο...
Ολα βεβαίως
ξεκινούν μέσα από το χορτάρι. Δεν βρίσκει εκεί την λύση, δεν μπορεί να
εξηγήσει καν τι συμβαίνει αγωνιστικά στην Τσέλσι και έχει καταρρεύσει με
αυτόν τον τρόπο και αφού δεν ελέγχει ότι συμβαίνει μέσα στο χόρτο, δεν
μπορεί να κοντρολάρει ούτε τον εαυτό του, μακριά από αυτό. Τα όσα έκανε
το περασμένο Σάββατο στην ανάπαυλα του ημιχρόνου του αγώνα με την Γουέστ
Χαμ, δείχνουν ότι ο Μουρίνιο για πρώτη φορά στην καριέρα του βρίσκεται
κάτω από τέτοια πίεση την οποία είναι αδύνατον να την διαχειριστεί.
Απομυθοποιείται πλήρως, διότι το πρώτο πράγμα στο οποίο έπαιρνε άριστα
10 ο Μουρίνιο ήταν στην διαχείριση της πίεσης.
Κάποτε όταν
στον πάγκο της Ρεάλ Μαδρίτης ο Μουρίνιο βρέθηκε κάτω από αφόρητη πίεση,
διότι εκτός όλων των άλλων είχε “τελειώσει” και το αγαπημένο παιδί της
κερκίδας, τον Κασίγιας, αντέδρασε με τον εξής τρόπο. Πήγε στη σέντρα του
“Μπερναμπέου” και ζήτησε από όσους τον αμφισβητούν να τον
αποδοκιμάσουν. Στην συντριπτική πλειοψηφία τους οι φίλοι της Ρεάλ τον
χειροκρότησαν και η όποια αμφισβήτηση υπήρξε προς το πρόσωπό του πήγε
περίπατο. Αλλο ένα ρεσιτάλ ερμηνείας από την πλευρά του...
Εκείνος ο
Μουρίνιο μοιάζει με μακρινή ανάμνηση σήμερα. Η αντίδρασή του το
περασμένο Σάββατο με το να βρίζει χυδαία στη φυσούνα τον διαιτητή, όντας
εκτός εαυτού και με τους συνεργάτες του να αδυνατούν να τον
συγκρατήσουν, ήταν το πιο ξεκάθαρο δείγμα αδυναμίας του.
Και αυτή η αδυναμία ξεκινά από την αδυναμία να λύσει το αγωνιστικό πρόβλημα.
Και
η Γιουβέντους φέτος μοιάζει υπό κατάρρευση, αλλά εκεί υπάρχει εξήγηση. Η
Κυρία προσπαθεί να ζήσει χωρίς τον Πίρλο, τον Βιδάλ και τον Τέβες που
το ίδιο καλοκαίρι αποφάσισαν να μετακομίσουν σε άλλες πολιτείες.
Χρειάζεται χρόνος για μία ομάδα να μάθει να παίζει χωρίς αυτούς.
Στην Τσέλσι
όμως δεν συμβαίνει αυτό. Δεν έφυγε ούτε ένας καθοριστικός παίκτης από
την ομάδα που την προηγούμενη σεζόν κατέκτησε με χαρακτηριστική άνεση το
πρωτάθλημα. Δεν υπάρχει με εξαίρεση τον Κουρτουά, ούτε ένας σοβαρός
τραυματισμός βασικού παίκτη και όμως η Τσέλσι είναι σε κατάρρευση. Ολα
τα “βαριά χαρτιά” της ομάδας, από τον Αζάρ, τον Σεσκ και τον Ντιέγκο
Κόστα μέχρι τον Μάτιτς είναι σε βαθιά αγωνιστική κρίση και ο Μουρίνιο
παρά τα διάφορα κόλπα που χρησιμοποιεί δεν έχει καταφέρει να συνεφέρει
κανέναν...
Τι φταίει
λοιπόν; Κάποιοι λένε ότι δεν έγιναν σωστές μεταγραφές. Προφανώς έχει
βάση αυτό, αλλά και η Αρσεναλ δεν έκανε καν μεταγραφές και σε κατάρρευση
δεν είναι. Θα ήταν δικαιολογία οι κακές μεταγραφές αν η Τσέλσι ήταν 4η ή
5η, όχι 15η και με 5 ήττες στις πρώτες 10 αγωνιστικές. Κάποιοι άλλοι
εκτιμούν ότι ο Μουρίνιο την πάτησε στην προετοιμασία, διότι φέτος έκανε
μικρότερη από την συνηθισμένη. Είναι πιθανόν, αλλά επειδή αυτό ήταν ένα
καλοκαίρι στο οποίο δεν υπήρχε μεγάλη διοργάνωση (Μουντιάλ ή Euro) και
πάλι δεν εξηγείται εύκολα αυτή η άνευ προηγουμένου κατάρρευση από μία
κακή προετοιμασία. Μετά από δύο μήνες, θα το είχε μαζέψει, θα είχαν
εμφανιστεί σημάδια ανάκαμψης.
Το χειρότερο όλων όμως για τον Μουρίνιο δεν είναι η κατάρρευση της Τσέλσι, αλλά η δική του κατάσταση. Ο Special One έχει
χάσει τον αυτοέλεγχο του και πλέον βαδίζει σε μονοπάτια που τον
απομυθοποιούν και ως κόουτς και ως προσωπικότητα. Τη περασμένη Παρασκευή
είχε αρπαχτεί άσχημα με το σύνολο του αγγλικού Τύπου και τους
δημοσιογράφους και επίσης ενώ η αγγλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία τον είχε
τιμωρήσει με πολύ υψηλό πρόστιμο για φραστική επίθεση σε διαιτητές, το
Σάββατο μπούκαρε στη φυσούνα και αρπάχτηκε πολύ άσχημα με τον Τζον Μος
με αποτέλεσμα τώρα να κινδυνεύει με πολύ βαριά τιμωρία που όμοιά της δεν
έχει υπάρξει σε προπονητή της Πρέμιερ. Αν συμβεί αυτό και τιμωρηθεί με
κάμποσες αγωνιστικές, θα δώσει άλλο ένα επιχείρημα εντός της Τσέλσι για
την απομάκρυνσή του. Αλλωστε η εσωτερική αμφισβήτηση ξεκίνησε από το
επεισόδιο που είχε με την γιατρό Εύα Καρνέιρο και όσο τα αποτελέσματα
δεν έρχονται τόσο μεγαλώνει. Σε βαθμό που αν δεν χρειάζονταν αυτή η
μυθική αποζημίωση (πάνω από 20 εκατ. ευρώ) πολλοί να εκτιμούν ότι ο
Αμπράμοβιτς θα τον είχε ήδη απομακρύνει.
Ο ίδιος ο
Μουρίνιο λέει ότι “αν δεν μπορώ να γυρίσω εγώ την κατάσταση δεν μπορεί
κανείς...”, αλλά αυτό είναι ένα επιχείρημα που πλέον δεν πείθει. Η
εβδομάδα που τρέχει, περιλαμβάνει στο πρόγραμμα του Μουρίνιο, ένα νοκ
άουτ ματς για το Λιγκ Καπ στο Στόουκ, όπου η Τσέλσι συχνά υποφέρει, ένα
ντέρμπι με την Λίβερπουλ και τον Κλοπ στο “Στάμφορντ Μπριτζ” και την
ερχόμενη Τρίτη έναν “τελικό” για την πρόκριση από τον όμιλο του
Τσάμπιονς Λιγκ, πάλι στο Λονδίνο με την Ντινάμο Κιέβου. Αν ο Μουρίνιο
γυρίσει την κατάσταση σε αυτά τα τρία ματς έχει καλώς, αν όχι, όλοι όσοι
λατρεύουν να τον βλέπουν να υποφέρει και είναι πολλοί, είναι πιθανόν να
μείνουν μόνο με την χαρά της απόλυσής του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου