Μία πόλη-μία ομάδα-ελάχιστα διπλά!!

Ο Δημήτρης Τσορμπατζόγλου γράφει για το ντέρμπι του ΠΑΟΚ με τον Ηρακλή και το... θέμα που έχει ο «Δικέφαλος του Βορρά» με τις ομάδες από την Θεσσαλονίκη. 

«Μία πόλη μία ομάδα» έλεγαν και λένε στον ΠΑΟΚ! Η πλάκα είναι ότι πέρα από το σύνθημα και αυτό που γράφτηκε εκτός των άλλων ΚΑΙ στα αποδυτήρια της Τούμπας, για ένα διάστημα έγινε το… απίστευτο και η Θεσσαλονίκη είχε μόνο τον ΠΑΟΚ στο πρώτο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα της χώρας. (Όχι ότι στα άλλα αθλήματα έχει πολλούς περισσότερους εκπροσώπους…).
               
Κι’ ενώ πράγματι ο ΠΑΟΚ για πολλούς και διάφορους λόγους έμεινε σχεδόν μόνος στην πόλη, τώρα που ο Ηρακλής επέστρεψε και κάνει την δική του προσπάθεια, με αφορμή τον αγώνα της Κυριακής στο Καυταντζόγλειο, θυμηθήκαμε κάτι που είναι… εντελώς ανάποδο σε σχέση με το πολυσυζητημένο «μία πόλη μία ομάδα» και αυτή την μεγάλη υπεροχή του Δικεφάλου σε όλα τα επίπεδα.  

Προσέξτε: Τα τελευταία 10 χρόνια όπου ο ΠΑΟΚ (κατά γενική ομολογία) ξέφυγε ακόμη περισσότερο από τους άλλους δύο της Θεσσαλονίκης, ΔΕΝ μπορεί να κερδίσει και να επιβάλει την ανωτερότητά του επί του Άρη στο Χαριλάου και επί του Ηρακλή στο Καυταντζόγλειο.

Με τον Άρη έχει δύο ήττες, εφτά ισοπαλίες και ΚΑΜΙΑ νίκη.
Με τον Ηρακλή αυτή την τελευταία δεκαετία, ο απολογισμός στο Καυταντζόγλειο είναι τρεις νίκες Ηρακλή, τέσσερις ισοπαλίες και μία νίκη στο τελευταίο παιχνίδι κυπέλλου πρόπερσι.

Η κατάσταση δεν είναι πολύ διαφορετική τα τελευταία 20 χρόνια. Σε ένα σύνολο 38 αγώνων με Άρη στο Χαριλάου και με Ηρακλή στο Καυταντζόγλειο, ο απολογισμός για τον ΠΑΟΚ είναι 14(!) ήττες, 19 ισοπαλίες(!) και μόνο πέντε νίκες!!

Η εξήγηση στο φαινόμενο αυτό (πώς δηλαδή ο ΠΑΟΚ έχει ξεφύγει σε επίπεδο από τους άλλους δύο, αλλά ΔΕΝ μπορεί να τους κερδίσει στην έδρα τους, ακόμη και στα χειρότερα των Άρη και Ηρακλή) δεν μπορεί να είναι απόλυτα ποδοσφαιρική.

ADVERTISEMENT

Είναι ξεκάθαρο ότι ο ΠΑΟΚ πηγαίνει σε αυτά τα γήπεδα με λανθασμένη νοοτροπία. Ενώ οι αντίπαλοι δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα (και καλά κάνουν) οι του ΠΑΟΚ μπαίνουν με τουπέ, μπαίνουν αφ’ υψηλού και πέρα από το ότι χάνουν όλες τις μονομαχίες, πέρα από το ότι δεν επιβάλλονται και δεν κυριαρχούν όπως αρμόζει στην διαφορά ποιότητας που έχουν, στο τέλος φεύγουν και με σκυμμένο το κεφάλι γιατί δεν μπορούν να κερδίσουν….

Ειδικά αν τα βλέπεις αυτά τα παιχνίδια εντός γηπέδου, καταλαβαίνεις πόσο πιο δυνατά μπαίνουν στις φάσεις οι γηπεδούχοι. Μπαίνουν και τους «καταπίνουν» τους ασπρόμαυρους που… πάνε να «πατήσουν» την μπάλα, προσπαθούν να κυριαρχήσουν και πολλές φορές τελικά, δεν μπορούν να βγάλουν φάση. (Όλα αυτά εκτός από το τελευταίο Άρης-ΠΑΟΚ, όπου λόγω Κομίνη, η μία ομάδα έπαιζε προστατευόμενο καράτε και η άλλη δεν μπορούσε να παίξει ποδόσφαιρο).


Οι συνθήκες αυτής της εβδομάδας, λίγες μέρες πριν το Ηρακλής-ΠΑΟΚ, κάτι τέτοιο φανερώνουν και πάλι… Τι δηλαδή;
 
Ο οργανισμός του Ηρακλή, (κόσμος, οργανωμένοι, πρόεδρος, διοίκηση, ομάδα) περιμένει πώς και πώς τον αγώνα με τον ΠΑΟΚ. Ζουν και προετοιμάζονται γι’ αυτό το παιχνίδι (και καλά κάνουν…). Θέλουν όσο τίποτα, να κερδίσουν τον ΠΑΟΚ. (Για τον οποίο γράψαμε και πάλι ότι ένα κομμάτι του Ηρακλή βγάζει πραγματικό μίσος…).

Από την άλλη… για τον ΠΑΟΚ (για όλους, αλλά κυρίως για όσους είναι εντός ομάδας) είναι ένα παιχνίδι σαν τα άλλα. Και προσέξτε. Αυτό ισχύει (είναι σαν όλα τα άλλα) αλλά μέσα στο γήπεδο, έχει αποδειχθεί τα τελευταία χρόνια, ότι οι αντίπαλοι (που το αντιμετωπίζουν σαν τελικό) καταφέρνουν και κερδίζουν την μάχη. Οι του ΠΑΟΚ επειδή δεν το νιώθουν τόσο έντονα, μπαίνουν μέσα και… δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν. Αυτό φαίνεται!

Αυτό ισχύει λοιπόν και φέτος… Μέχρι τώρα. Ο ΠΑΟΚ είναι ξεκάθαρα καλύτερη και ανώτερη και πιο ποιοτική ομάδα, ο Ηρακλής έχει αρκετά αγωνιστικά προβλήματα, δεν κατάφερε να κερδίσει κανέναν στο γήπεδό του, δεν πείθει γενικώς, αλλά… επειδή ετοιμάζεται για έναν τελικό, ίσως δούμε ότι ακριβώς και τα περασμένα χρόνια.

*Πηγή: gazzetta.gr*