Ο κίτρινος πάνθηρας!!

Ο Βασίλης Σκουντής θυμάται με τον δικό του μοναδικό τρόπο το Final Four της Σαραγόσα, τις αποδοκιμασίες στον Γκάλη και την αντίδρασή του, αλλά και τον ανεπανάληπτο Τόνι Κούκοτς!

3ο ΦΑΪΝΑΛ ΦΟΡ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΩΝ ΕΥΡΩΠΗΣ
ΠΟΤΕ: Τρίτη 17 και Πέμπτη 19 Απριλίου 1990. ΠΟΥ: Pabellon Principe Felipe, Σαραγόσα. ΑΥΤΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ: Γιουγκοπλάστικα Σπλιτ... ...ΚΙ ΕΜΕΙΣ: Τέταρτος ο Άρης ΜVP: Τόνι Κούκοτς
Στο νεότευκτο γήπεδο της Σαραγόσα, η Ευρώπη έκανε μια δεύτερη βαθιά (για να μην πω ακόμη βαθύτερη από την πρώτη) υπόκλιση στα τρομερά παιδιά του Σπλιτ και η Γιουγκοπλάστικα διέψευσε πάλι τα προγνωστικά και υπερασπίστηκε (με άνεση, είναι αλήθεια) τα κεκτημένα του Μονάχου...
Η αρμάδα του Μπόζα θρυμμάτισε τις πορσελάνες της Λιμόζ στον ημιτελικό και... χοροστατούντος του Κούκοτς έκανε και την κηδεία της Μπαρτσελόνα στον τελικό. Η εικόνα του (διακτινισμένου, θαρρείς) Τόνι έδωσε το δικαίωμα στους Ισπανούς να τον αποκαλέσουν «ροζ πάνθηρα». Ήταν όντως πάνθηρας αλλά κίτρινος, όπως το χρώμα των δις (και έναν χρόνο αργότερα τρις) πρωταθλητών Ευρώπης.
Αγωνιζόμενη στην πατρίδα της η Μπαρτσελόνα ήγειρε μεγάλες αξιώσεις για να κατακτήσει τον στοιχειωμένο τίτλο, αλλά ο Μεσσίας της λεγόταν... Μποντιρόγκα, ακόμη μπουσούλαγε στη Ζαντάρ και έμελλε να επιβεβαιώσει τις προφητείες έπειτα από 13 χρόνια! Αντίθετα η Γιουγκοπλάστικα είχε αποκτήσει το know-how από την προηγούμενη χρονιά και πέραν του ταλέντου και της κλάσης της, κατέθετε πλέον την εμπειρία της ενηλικίωσης και τον ισχυρό χαρακτήρα της.
Ο Άρης έγραψε Ιστορία ως η πρώτη ομάδα με τρεις συνεχείς παρουσίες σε φάιναλ φορ, αλλά ήδη είχε αρχίσει η κρίση, και η εικόνα της ομάδας στη Σαραγόσα ήταν απλώς το πρελούδιο της (νομοτελειακώς επιγενόμενης) παρακμής. Στον ημιτελικό η Μπαρτσελόνα αποδείχθηκε ακαταμάχητη για τους πρωταθλητές Ελλάδος, ενώ στον μικρό τελικό (χωρίς τον Βράνκοβιτς και με άποντο τον Γιαννάκη) η ελληνική ομάδα έγινε εύκολη λεία στα δόντια της Λιμόζ, με τον Γκάλη να σημειώνει ρεκόρ στα χρονικά των φάιναλ φορ με 43 πόντους.
Στην πραγματικότητα η Σαραγόσα σήμανε το τέλος της αθωότητας και κατ' επέκταση το τέλος εποχής για την αυτοκρατορία του Άρη, καθώς οι σχέσεις παικτών-προπονητή, προπονητή-διοίκησης και ομάδας-κόσμου είχαν δηλητηριαστεί.
Η ΤΕΛΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ
1.      Γιουγκοπλάστικα Σπλιτ
2.      Μπαρτσελόνα
3.      Λιμόζ
4.      Άρης Θεσσαλονίκης
ΟΙ ΗΜΙΤΕΛΙΚΟΙ
MΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ-ΑΡΗΣ 104-83
ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ: Σαν Επιφάνιο 24, Φ. Μαρτίνεθ 21, Γουντ 14, Χιμένεθ 13, Νόρις 12, Σολοθάμπαλ 6, Κρέσπο 6, Κόστα 6, Κλ. Μαρτίνεθ 2, Λιόπις.
ΑΡΗΣ: Λυπηρίδης 2, Γιαννάκης 15, Γκάλης 26, Τζόουνς 21, Ρωμανίδης 6, Φιλίππου, Κατσούλης, Βράνκοβιτς 13

ΓΙΟΥΓΚΟΠΛΑΣΤΙΚΑ-ΛΙΜΟΖ 101-83
ΓΙΟΥΓΚΟΠΛΑΣΤΙΚΑ: Σρετένοβιτς 7, Περάσοβιτς 24, Παβίτσεβιτς, Κούκοτς 16, Σόμπιν 4, Τάμπακ 4, Ιβάνοβιτς 20, Σάβιτς 16, Ράτζα 10
ΛΙΜΟΖ: Ζιλιάν 6, Ντακουρί 4, Μπρουκς 19, Οστρόφσκι 21, Ντανσί 3, Κόλλινς 18, Ντεμορί 12, Βεστρίς

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 3η ΘΕΣΗ
ΛΙΜΟΖ-ΑΡΗΣ 103-91
ΛΙΜΟΖ: Βερόβ, Ζιλιάν 5, Ντακουρί 9, Μπρουκς 26, Οστρόφσκι 26, Ντανσί 5, Κόλλινς 26, Ντεμορί 6, Βεστρίς, Σετιέ
ΑΡΗΣ: Λυπηρίδης 5, Γιαννάκης, Γκάλης 43, Τσιρακίδης, Τζόουνς 29, Ρωμανίδης 11, Φιλίππου, Κατσούλης 1, Δοξάκης 2

O TEΛΙΚΟΣ
ΓΙΟΥΓΚΟΠΛΑΣΤΙΚΑ- ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ 72-67
ΓΙΟΥΓΚΟΠΛΑΣΤΙΚΑ: Σρετένοβιτς 5, Ιβάνοβιτς 12 (4/11δ., 4/5β., 3ασ.), Περάσοβιτς 12 (3/8δ., 2/2τρ. 3ασ.), Σόμπιν 7, Ράτζα 12 (4/6δ., 4/5β., 4ρ.), Κούκοτς 20 (4/7δ., 3/5τρ., 3/7β., 7ρ.), Σάβιτς 4 (7ρ.), Τάμπακ, Παβίτσεβιτς. Κόουτς: Μάλκοβιτς
ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ: Σολοθάμπαλ 5, Σαν Επιφάνιο 10 (2/6δ., 0/2τρ., 6/7β.), Χιμένεθ 8, Γουντ 12 (4/6δ., 0/3τρ., 4/5β., 6ρ.), Νόρις 18 (7/9δ., 4/4β., 10ρ.), Κόστα 3, Κρέσπο 5, Φ. Μαρτίνεθ 6. Κόουτς: Ρενέσες
Διαιτητές: Ζανόν (Ιταλία)-Ζιχ (Πολωνία)

Η ΣΑΡΑΓΟΣΑ ΣΕ ΤΙΤΛΟΥΣ

• ΚΩΔΙΚΟΣ: «Κωνσταντινίδης», το επώνυμο του ταξιδιωτικού πράκτορα τον οποίο καθύβριζαν οι οπαδοί του Άρη (με μια επωδό που κάνει ρίμα!), επειδή τους κουβάλησε στη Σαραγόσα και τους άφησε στο δρόμο, χωρίς εισιτήρια και ξενοδοχείο! Το σύνθημα δονούσε για τέσσερις μέρες την πόλη...
• Ο ΩΡΑΙΟΣ: Ο Τόνι Κούκοτς έκανε όργια και σφράγισε το repeat της Γιουγκοπλάστικα, υπό το βλέμμα του τζένεραλ μάνατζερ των Μπουλς, ο οποίος κατάλαβε τι λαβράκι είχε βρει. Άλλωστε είχε αναγάγει σε στόχο ζωής να τον αρπάξει και να τον πάρει μαζί του στο Σικάγο, όπερ και εγένετο ύστερα από τρία χρόνια. Ο δε Ντίνο Ράτζα μετά την κούπα, πήρε και το κλειδί για να ανοίξει το θησαυροφυλάκιο του Ραούλ Γκαρντίνι στη Μεσατζέρο Ρόμα.
• Ο ΜΟΙΡΑΙΟΣ: Ο Αΐτο Ρενέσες, θέλει και ρώτημα! Αυτό το έργο (των χαμένων φάιναλ φορ) είχε ήδη παιχτεί στο Μόναχο και έμελλε να επαναληφθεί και στο μέλλον σε κάμποσες προβολές και με διάφορες παραλλαγές στο σενάριο. Κανονικό sequel!
• Ο ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΟΣ ΗΡΩΑΣ: Στον ημιτελικό, ο νεαρός τότε Φεράν Μαρτίνεθ βρήκε αφύλακτη τη διάβαση στην άμυνα του Άρη και έκανε πάρτι σημειώνοντας 21 πόντους. Και το δικό του πεπρωμένο αποδείχτηκε ότι ήταν γραμμένο (και) με ελληνικά στοιχεία, καθώς αργότερα έπαιξε στον Παναθηναϊκό και στο Περιστέρι.
• ΠΗΓΕ ΤΣΑΜΠΑ: Η τριπλέτα Γκάλης-Γιαννάκης-Μάικ Τζόουνς που σκόρπιζε εφιάλτες στις αντίπαλες άμυνες και οι τρεις τους είχαν πάνω από 60 πόντους στο τσεπάκι τους! Α, είχαν και πίσω τους τον Στόγιαν για να καθαρίζει...
• ΤΟ ΑΠΡΟΟΠΤΟ: Η κατάθεση λατρείας, αφοσίωσης και παράνοιας των οπαδών του Άρη, σε μια συγκλονιστική σκηνή που παρέπεμπε σε εικόνες βγαλμένες από αρχαία ελληνική τραγωδία: την ώρα που η ομάδα έφευγε από το ξενοδοχείο «Melia» και πήγαινε στο γήπεδο για τον αγώνα με τη Λιμόζ, δεκάδες Αρειανοί ξάπλωσαν στο δρόμο και φώναζαν (δίκην χορικών της τραγωδίας) συνθήματα υπέρ της ομάδας. Oι μεν παίκτες έβαλαν τα κλάματα, οι δε έφιπποι αστυνομικοί έβγαλαν τα γκλομπ και βάραγαν στο ψαχνό!
• Η ΓΚΑΦΑ: Η φάρσα που διαδόθηκε (αν και δεν ήταν... Πρωταπριλιά) ότι τάχα στον ημιτελικό βρέθηκε ντοπαρισμένος ο ξανθομάλλης φόργουορντ/ σέντερ  της Μπαρτσελόνα Ντέιβιντ Γουντ. Κάποιοι «τσίμπησαν» και το έκαναν  πρωτοσέλιδο την επόμενη μέρα, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο ημιτελικός θα επαναληφθεί!
• ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ: Είναι άραγε αυτή η Γιουγκοπλάστικα που ανήγαγε σε επιστήμη το «total basketball» η καλύτερη ευρωπαϊκή ομάδα όλων των εποχών; Αυτή είναι όντως μια καλή ερώτηση που υπήρξε πολύ δημοφιλής στο συγκεκριμένο φάιναλ φορ, καθότι εμφανίστηκε με την πληρέστερη σύνθεσή της. Σε σχέση με το Μόναχο, είχε προστεθεί ο Σάβιτς, ενώ σε σύγκριση με το three-peat απέβη το κύκνειο άσμα του Μάλκοβιτς, του Ράτζα και του Ιβάνοβιτς.
• Η ΑΤΑΚΑ: «Μέχρι εδώ ήταν ο Άρης για μένα. Απόψε εγώ τελείωσα». Τάδε έφη Γκάλης (προς τους οπαδούς που τον αποδοκίμασαν), λίγα λεπτά μετά τη λήξη του αγώνα με τη Λιμόζ. Η απειλή του δεν πραγματοποιήθηκε τότε, αλλά δύο χρόνια αργότερα μετά από εκείνη τη δραματική συνάντηση με τον Θεόφιλο Μητρούδη...
• ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΛΠΟ: Η Γιουγκοπλάστικα απέδειξε ότι ήταν φτιαγμένη από σπάνιο μέταλλο και μπορούσε να προσαρμόζεται σε όλες τις συνθήκες και στα περιβάλλοντα, δίκην χαμαιλέοντος. Στον τελικό οι «μπλαουγκράνα» πήγαν να το παίξουν... σκληροί και να κόψουν τον τσαμπουκά των αντιπάλων τους, αλλά οι πρωταθλητές Ευρώπης  δεν... μάσησαν και απάντησαν με (περισσότερη) δύναμη στη δύναμη.
• ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ Ο ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΣΑΡΑΓΟΣΑ: Έπειτα από 21 χρόνια ο (MVP του τρίτου φάιναλ φορ) Τόνι Κούκοτς έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση, ασχολείται με το γκολφ και καμαρώνει τον διάδοχό του...
• ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ...: τον Νίκο Τσιρακίδη, έναν ψιλόλιγνο νεαρό (του οποίου ο πατέρας ανακατευόταν με τον Άρη εκείνη την εποχή) στον οποίο ο Ιωαννίδης χάρισε τα λιγοστά λεπτά δημοσιότητας στον μικρό τελικό, ελέω της απουσίας του Βράνκοβιτς. Δυστυχώς το νήμα της ζωής του Νίκου κόπηκε πρόωρα, καθώς ύστερα από μερικά χρόνια «έφυγε» λόγω προβλημάτων στην καρδιά.
• ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ: Μεσούντος του φάιναλ φορ, πολύ δε περισσότερο μετά τη λήξη του, η αίσθηση ότι η αυτοκρατορία του Άρη πλησίαζε στο τέλος της κατέστη πεποίθηση. Το αφουγκραζόμουν εκείνες τις μέρες, μέσα σε μια άρρωστη ατμόσφαιρα, που επιδεινώθηκε στη συνέχεια και δεν ανεστράφη παρά την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Έφυγε πρώτος ο Ιωαννίδης (το καλοκαίρι του '90) και ακολούθησαν οι υπόλοιποι, ο ένας μετά τον άλλον...
• Πηγή: gazzeta.gr